Του Jeff Nielson
Μη βιώσιμο. Αυτοκαταστροφικό. Οι αναγνώστες έχουν ακούσει αυτούς τους όρους ξανά και ξανά τα τελευταία 6 και παραπάνω έτη. Περιγράφουν με ακρίβεια την κατάσταση των κοινωνιών / οικονομιών μας (μη βιώσιμες), καθώς και τον τρόπο με τον οποίο κυβερνιόμαστε (αυτοκαταστροφικός*). Αλλά τι θα συμβεί όταν το «μη βιώσιμο» δεν μπορεί να επιβιώσει για άλλη μία ημέρα / ώρα / λεπτό; Τι θα συμβεί όταν οι τραπεζίτες που καταστρέφουν τις οικονομίες μας πετύχουν το σκοπό τους;
Η προηγούμενη ανάλυση σε αυτό το θέμα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τη στιγμή που αυτή η Παλαιά Τάξη Πραγμάτων ολοκληρώσει την καταστροφή της βάσης που της δίνει ισχύ (Δυτικές οικονομίες), τότε (λογικά) θα χάσει και την εξουσία – τουλάχιστον εν μέρει, αν όχι εντελώς. Ωστόσο, τούτη η ανάλυση θα υιοθετήσει τη θέση του «συνήγορου του διαβόλου», προς τιμήν του ίδιου του διαβόλου. Τι θα συμβεί αν η καταστροφή της βάσης ισχύος των Ρόθτσιλντ δεν έχει ως αποτέλεσμα να χάσουν τον έλεγχο (δηλαδή να ασκούν απόλυτη εξουσία) των κοινωνιών μας;
Το κλειδί σε μια τέτοια υποθετική ανάλυση είναι να γνωρίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ψυχοπαθείς. Αυτό είναι απαραίτητο διότι οι ψυχοπαθείς εμφανίζουν άκαμπτη, προβλέψιμη δομή στη συμπεριφορά τους. Συγκεκριμένα, η συμπεριφορά τους είναι καταναγκαστική, δηλαδή οι ίδιοι δεν μπορούν να την ελέγξουν. Μπορεί να αποδειχθεί εύκολα, εμπειρικά, ότι οι Ρόθτσιλντ είναι ψυχοπαθείς και ότι η συμπεριφορά τους είναι «ψυχαναγκαστική», ακόμη και όταν αυτή είναι εξαιρετικά επιζήμια για τα δικά τους (μακροχρόνια) συμφέροντα.
Όπως τονίστηκε και πάλι σε ένα πρόσφατο σχόλιο, όταν αυτοί οι τραπεζίτες ξεκίνησαν την εποχή της ‘καταστολής’ των τιμών των πολύτιμων μετάλλων (αφού ο Νίξον είχε δολοφονήσει τον κανόνα του χρυσού), αυτό το συνδικάτο του οικονομικού εγκλήματος έκατσε πάνω στον μεγαλύτερο (παράνομο) θησαυρό που είχε ποτέ συγκεντρώσει το είδος μας. Εάν η Μία Τράπεζα*, το όχημα βιασμού των οικονομιών, ικανοποιούνταν απλά με τον έλεγχο των τιμών των πολύτιμων μετάλλων, η εκβιαστική της χειραγώγηση θα μπορούσε να είχε διατηρηθεί στο διηνεκές χωρίς (μακροπρόθεσμες) επιπτώσεις στα δικά τους αποθέματα.
Αντ’ αυτού, οι εν λόγω οικονομικοί ψυχοπαθείς ήταν (αυτο) αναγκασμένοι να καταστρέψουν τον τομέα των πολύτιμων μετάλλων, χρεοκοπώντας τις περισσότερες από τις μεταλλευτικές εταιρείες και δημιουργώντας ένα τεράστιο / διαρθρωτικό έλλειμμα προσφοράς – απλώς και μόνο επειδή μπορούσαν να το κάνουν. Δεν ήταν απλώς κακία χωρίς σκοπό, ήταν κακία που υπονόμευσε σοβαρά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους (εξαντλώντας τα δικά τους αποθέματα χρυσού), το σήμα κατατεθέν της ψυχοπαθητικής συμπεριφοράς.
Δεν υπάρχει λογικό (δηλαδή με σώας τας φρένας / υγιές) θηλαστικό που να αφοδεύει στο κρεβάτι του. Ωστόσο, τι βλέπουμε συνεχώς στην συμπεριφορά των Ρόθτσιλντ; Για να κατανοήσουμε καλύτερα πρέπει απλά να αναφερθούμε σε έναν ορισμό της φράσης «βάση ισχύος»:
Η περιοχή ή η ομάδα των ανθρώπων που παρέχει την κύρια υποστήριξη.
Προφανώς η «βάση ισχύος» είναι συνώνυμη με το «θεμέλιο». Οι Ρόθτσιλντ έχουν καταστρέψει τα οικονομικά τους θεμέλια (την οικονομία των ΗΠΑ και σε μικρότερο βαθμό άλλες δυτικές οικονομίες), επειδή δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην παρόρμηση να κλέψουν τα ίδια τα θεμέλιά τους.
Το ψεύτικο οικοδόμημα του χρηματοπιστωτικού συστήματος που μας επιβλήθηκε από τη Μία Τράπεζα ήταν προφανώς και εγγενώς μη βιώσιμο – μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, δείτε τη μεγαλύτερη «επιτυχία» αυτών των ψυχοπαθών μέχρι σήμερα: το κραχ του ’08. Εξαπάτησαν τον κόσμο (αλλά κυρίως τη δική τους βάση) για $τρισεκατομμύρια κατασκευάζοντας φούσκες. Εξαπάτησαν τον κόσμο για $τρισεκατομμύρια περισσότερα (αλλά κυρίως τη δική τους βάση ισχύος) όταν ανελέητα έσκασαν αυτές τις φούσκες.
Μετά από αυτό, εξαπάτησαν τις Δυτικές κυβερνήσεις (τη δική τους βάση ισχύος) για δεκάδες $τρισεκατομμύρια ακόμα, το μυστικό κέρδος των «διασώσεων» που εκβίασαν από τις κυβερνήσεις μας, όταν η Μία Τράπεζα αυτο-ανακηρύχθηκε ως «πολύ μεγάλη για να αποτύχει». Πήραν καθεστώτα που μακροπρόθεσμα ήταν οικονομικά μη βιώσιμα και τα μετέτρεψαν σε οικονομικά μη βιώσιμα στο άμεσο μέλλον.
Αφού λεηλάτησαν όλον τον πλούτο μας, αυτό που έχουμε τώρα ουσιαστικά είναι ένα τεράστιο, φουσκωμένο παράσιτο τριακοσίων λιβρών (την οικογένεια Ρόθτσιλντ) που προσπαθεί να «τραφεί» από έναν ξενιστή εκατό λιβρών – την αδυνατισμένη Δύση. Αυτό είναι αδύνατο και το βλέπουμε να αντικατοπτρίζεται στην οικονομική μας πραγματικότητα, από τη στιγμή που καταφέρουμε να κοιτάξουμε πέρα από τα ψέμματα των συντεχνιακών μέσων ενημέρωσης.
Παρά τα έξι χρόνια των συνεχιζόμενων μηδενικών / σχεδόν μηδενικών επιτοκίων (την πιο ακραία, θεωρητικά εφικτή μορφή νομισματικής τόνωσης), όλες αυτές οι Δυτικές οικονομίες (με την μερική εξαίρεση της Γερμανίας) παραμένουν εντελώς άψυχες. Η μόνη «ανάπτυξη», που έχει λάβει χώρα στη Δύση μετά το κραχ του ’08 είναι η (εκθετική) αύξηση του μεγέθους των ψεμμάτων που μας λένε οι κυβερνήσεις μας για τις οικονομίες μας.
Αναιμικοί και αδυνατισμένοι από το ακατάπαυστο / ληστρικό ρούφηγμα του αίματός μας από τα παράσιτα των τριακοσίων λιβρών, ακόμη και η εξαιρετικά ακραία τόνωση του 0% των επιτοκίων δεν κατάφερε να αποκαταστήσει, ούτε καν επιφανειακά, την υγεία των «ξενιστών» (Δυτικές οικονομίες). Πεθαίνουν, και στην περίπτωση του «ξενιστή» με το όνομα ΗΠΑ, η οικονομία είναι ήδη νεκρή.
Η διήγηση του παραμυθιού της Κότας με τα Χρυσά Αυγά μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς ένα μη-αρρωστημένο εγκληματικό συνδικάτο θα ρούφαγε το αίμα των κοινωνιών μας. Πριν υπάρξει ο όρος του «ψυχοπαθή» ώς έννοια στο λεξιλόγιο της κουλτούρας μας, τούτο το παραμύθι προσδιόρισε τον ψυχοπαθή – και απομόνωσε την συμπεριφορά του από τα λογικά / υγιή ανθρώπινα όντα.
Το ισορροπημένο παράσιτο / κλέφτης δεν είναι απλά ικανοποιημένος που κλέβει τα «αυγά» της Χρυσής Κότας, είναι εκστασιασμένος. Τούτη είναι μία μόνιμη, πλούσια συγκομιδή για την οποία ουσιαστικά δεν έκανε τίποτε για να την κερδίσει, και μια μορφή λεηλασίας / ρούφηγμα του αίματος που απαιτεί λίγη προσπάθεια να διατηρηθεί.
Μόνο ο ψυχοπαθής δεν μπορεί να αρκεσθεί απλώς στο να κλέβει τα αυγά. Μόνο ο ψυχοπαθής δεν μπορεί να αντισταθεί στην παρόρμηση να σκοτώσει και την Κότα. Μόνο ο ψυχοπαθής θεωρεί αυτή τη δολοφονία ως «επιτυχία», ακόμη και όταν η (προηγούμενη) παραγωγή των Χρυσών Αυγών έχει τελειώσει. Αυτοί είναι οι ψυχοπαθείς με τους οποίους ασχολούμαστε: οι σφαγείς της Κότας με τα Χρυσά Αυγά.
Η μεγάλη ειρωνεία εδώ είναι ότι το συνδικάτο του εγκλήματος των Ρόθτσιλντ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρότερη διόγκωση του πλούτου των Δυτικών οικονομιών, μέσα από τις διάφορες μορφές της «αποικιοκρατίας» που βοήθησε να επιβληθούν και να συντηρηθούν σε ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου τα τελευταία 200+ χρόνια. Οι Ρόθτσιλντ είχαν παχύνει τις Δυτικές χώρες που παρήγαγαν άφθονη ροή «αίματος» (δηλαδή πλούτου) όταν άρχισαν να ρουφάνε το δικό μας αίμα.
Αν ήταν σε θέση να αρκεστούν στο να ρουφάνε το αίμα των κοινωνιών μας σε ένα βιώσιμο ρυθμό, όταν η Μία Τράπεζα άρχισε να το κάνει πριν από περισσότερα από εκατό χρόνια, όχι μόνο θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κλέβουν τα Χρυσά μας Αύγά (ίσως) στην αιωνιότητα, αλλά ολόκληρο το σύστημα του Συνδικάτου του Εγκλήματος που μας έχουν επιβάλλει θα μπορούσε να είχε παραμείνει κρυφό / απαρατήρητο – όπως είχε παραμείνει στο μεγαλύτερο μέρος του περασμένου αιώνα. Αντ’ αυτού, καθώς ο ακόρεστος ρυθμός με τον οποίο ρουφούν το αίμα προκαλεί θάνατο στις οικονομίες σε τέτοιο σημείο που διαλύεται κυριολεκτικά ο κοινωνικός μας ιστός, βλέπουμε αυτό το συνδικάτο του εγκλήματος να καταφεύγει σε απροκάλυπτο φασισμό προκειμένου να (ελπίζει) διατηρήσει τον έλεγχό του. Το Βελούδινο Γάντι έχει αντικατασταθεί από την Σιδερένια Γροθιά.
Πρόκειται για περισσότερη αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, η οποία υπονομεύει περαιτέρω τη δική τους βάση ισχύος. Η ιστορία έχει δείξει (ξανά και ξανά) ότι ο αυταρχισμός με τέτοιο σκληρό πυρήνα γενικώς δεν παρατείνει τη διάρκεια ζωής των κυβερνήσεων (και των αυτοκρατοριών), αλλά μάλλον σπεύδει την κατάρρευσή τους. Αλλά ας ισχυριστούμε το αντίθετο.
Ας προσποιηθούμε ότι παρά την κατά συρροήν κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και αφού οι οικονομίες διαλυθούν σε σκόνη (και η σκόνη κάτσει), ότι οι Ρόθτσιλντ θα διατηρήσουν τον πλήρη έλεγχο. Ας προχωρήσουμε την υποθετική μας σκέψη ακόμη παραπέρα και ας υποθέσουμε ότι αυτά τα παράσιτα θα ρουφήξουν όλον τον πλούτο σε όλον τον κόσμο. Μετά τι;
Μήπως θα σταματήσουν να κλέβουν μόνο και μόνο επειδή κανένας, τίποτα και πουθενά δεν έχει μείνει όρθιος για να κλέψουν (εκτός από τους εαυτούς τους); Φυσικά και όχι. Αυτά τα ψυχοπαθή παράσιτα δεν θα σταματήσουν να ρουφάνε το αίμα σε αυτό το σημείο – γιατί αδυνατούν να το κάνουν. Όταν (αν) οι Ρόθτσιλντ ρουφήξουν όλον τον πλούτο του κόσμου, τότε αναπόφευκτα θα στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου.
Το αρρωστημένο παράσιτο είναι τελικώς / εγγενώς ένας καννιβαλιστικός οργανισμός, διότι αφού τελειώσει με όλους τους διαθέσιμους ξενιστές (και διογκωθεί τερατωδώς από το αίμα στην πορεία), τότε αναπόφευκτα θα αρχίσει να τρέφεται το ένα από το άλλο. Πράγματι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η σκέψη έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει (μολύνει;) το μυαλό τους.
Η ροή του «αίματος» από τους Δυτικούς ξενιστές ήδη γίνεται με το σταγονόμετρο, κάτι που αναμφίβολα είναι πολύ εξοργιστικό δεδομένων των αρπακτικών ορέξεων αυτών των φουσκωμένων παρασίτων. Ήδη, το ερώτημα που θα πρέπει να βασανίζει το διαταραγμένο τους μυαλό, όλο και περισσότερο, είναι πώς αυτοί ως άτομα θα μπορέσουν να διατηρήσουν (αυτό που θεωρούν) μία «υγιής» ροή του αίματος – επαρκής για να συντηρήσουν τη δική τους αισχρά φουσκωμένη μάζα;
Καθώς ψάχνουν (σαν τα κοράκια) για «περισσότερο αίμα», τους είναι όλο και πιο δύσκολο να αγνοήσουν τη νέα «Χρυσή Κότα»: τον άλλον. Η ιστορία επίσης μας λέει ότι η διαδικασία διαδοχής εντός των αυτοκρατοριών δεν είναι συνήθως «φυσική». Η Επόμενη Γενιά των ψυχοπαθών (ως ψυχοπαθείς) γενικώς δεν αρέσκεται στο να «περιμένει τη σειρά της».
Αυτό μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο Παράδοξο του Ψυχοπαθή: η απόλυτη επιτυχία πρέπει να οδηγήσει στην απόλυτη δική τους καταστροφή. Η κατατρόπωση όλων των «εχθρών» εξακολουθεί να αφήνει έναν εναπομείναντα Εχθρό: ο ένας τον άλλον. Η συνεχής «επιτυχία» του εγκληματικού συνδικάτου Ρόθτσιλντ μπορεί να οδηγήσει μονάχα σε ένα αποτέλεσμα: Ρόθτσιλντ εναντίον Ρόθτσιλντ. Aς κερδίσει το καλύτερο παράσιτο!
* Οι σύνδεσμοι με αστερίσκο είναι μεταφρασμένοι στα Ελληνικά
Μετάφραση Φαίη/Αβέρωφ
