Του Καθηγητή Γ.Ζουγανέλη
Μιά πρόταση για ανάπτυξη απο αυτές που διαβάζονται αλλά δεν επιλέγονται
γιατί χάρις στο κόμπλεξ του ανώνυμου Έλληνα και
τα τραπεζικά παιγνίδια επιβάλλονται στη Μπανανία του Ευρωπαικού Νότου
Ζώντας σε μια χώρα όπου η τεχνολογία είναι τρόπος ζωής, διεπίστωσα ότι η νομική και η οικονομική επιστήμη εφαρμόζεται με διαφορερικό τρόπο από ότι στις Δυτικές χώρες. Άξονας ανάπτυξης είναι η τεχνολογία και το πεδίο εφαρμογής της βάσει συγκεκριμένων επιλογών της χώρας. Στις ΗΠΑ, τη Τουρκία και τη Ρωσία ας πούμε η πολεμική βιομηχανία είναι επιλογή. Για το λόγο αυτό χρειάζονται και οι τοπικοί πόλεμοι. Στην Ελλάδα ο τουρισμός και η ναυτιλία. Ενώ όμως στις ανεπτυγμένες χώρες οι βιομηχανίες πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα ούτε ο τουρισμός ούτε η ναυτιλία αποδίδει. Στην Ελλάδα γίνονται και λάθος επιλογές. Ένα παράδειγμα τα νέα Pony τα οποία θεωρώ λάθος επιχειρηματική επιλογή και μάλιστα παρωχημένης εποχής βασισμένη σε λάθος επιλογές τεχνολογικές αλλά και οικονομικές. Είναι φανερό ότι μια τέτοια ιδέα δεν θα αντέξει στο χρόνο.
Νομική και Οικονομική επιστήμη είναι tools στην ανάπτυξη και τίποτα παραπάνω. Στην Ελλάδα στόχος απο τη μεταπολίτευση και μετά δεν ήταν ποτέ η ανάπτυξη, η παραγωγή προιόντων και οι εξαγωγές αλλά η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που μέσα στην οικονομία δεν έκαναν τίποτα άλλο από την ανακύκλωση του σκατού, την παραγωγή νέων λυμμάτων και την επιδότηση τους απο ευρωπαικά προγράμματα και δάνεια. Αποτέλεσμα μηδέν.
Μεταφορά προσωπικού και εμπορευμάτων (Unmaned Vehicles)
Άμυνα συνόρων (Unmaned Vehicles)
Ένας φίλος μου έλεγα ότι δεν δίνω ιδέες. Ιδέες δίνω αλλά μυαλό κουκούτσι. Στόχος είναι πάτνα πως θα φαγωθούν οι επιδοτήσεις και τα δάνεια. Ενώ δε ο κόσμος φεύγει απο το καρκινογόνο λιγνίτη και την ακριβή ενέργεια η Ελλάδα ξεχνάει τα φτηνά ΑΠΕ (που τα διατηρεί σε υψηλές κοστολογήσεις για να ευνοήσει τη χρήση LNG και λιγνίτη, που πουλούν τα ορυχεία του Εθνικού Εργολάβου κλπ) επιστρέφει στο χτές. Μόνο το χτές μπορεί να διαχειρισθεί για το αύριο χρειάζονται άλλες επιλογές. Σε αυτές τις επιλογές η Γερμανία θα υποκλινόταν στις σημερινές απλά συνεργάζεται για την αρπαχτή και αναφέρομαι στην ιδιωτική και δημόσια περιουσία.
Απο τα 800 δις ευρώ μόνο 15 δις ευρώ μετά απο ένα μήνα θα πάρει και καλά η Ελλάδα μελλοντικά (δεν πρέοκειται για φόρο αλλά για τραπεζική συνδρομή). Συζητήσεις μέχρι όλα να ξεχασθούν. Πολιτική δεν είναι η επιστήμη του εφικτού αλλά η επιστήμη της δημιουργίας του εφικτού.
Δύο προτάσεις για τη πρόσκληση καταθέσεων στις Ελληνικές Τράπεζες
- Γιατί οι Έλληνες δεν μετατρέπουν τις καταθέσεις στις Ελληνικές τράπεζες σε δολλάρια; Σε περίπτωση αλλαγής νομίσματος κανονικά δεν πρέπει να αγγιχτούν.
- Γιατί δεν ισχύει για τις Ελληνικές καταθέσεις το Αγγλικό Δίκαιο όπως για τους Δανειστές;
Η κατασκευή rail trains στην Ελλάδα είναι τεχνολογικά εφικτή. Στη φωτογραφία ένα Project. Δεν με πειράζει να το αντιγράψει κάποιος για να πάρει ένα rpoject απο την ΕΕ. Μέχρι εκεί αντέχουν τα κότσια. Σκεφτείτε πόσες παραγωγικές θέσεις εργασίας θα προέκυπταν απο ένα τέτοιο project. Αντι αυτού ακούω για χρηματοδοτήσεις και για ειδικούς στο Δημόσια Οικονομικά. Ο καθένα μπορεί να πουλάει αυτό που έχει. Να θυμάστε όμως ότι η τεχνολογική μόρφωση είναι αυτή που δεν αποκτάται εύκολα γιατί προαπαιτεί γνώσεις σε πολλές ειδικότητες, γνώσεις που δεν μεταφέρονται και δεν δημοσιεύονται αλλά και πολύ μελέτη.
Υπάρχουν και άλλες προτάσεις. Nα μη μιλήσω για Plan B στην οικονομία… Θυμάμαι και εκείνη την ιστορία με τις πυρηνικές μπαταρίες στη Θράκη. Και τότε χάθηκαν λεφτά γιατί τα επιστημονικά συμβούλια των τραπεζών αρέσκονται μόνο να μοιράζουν λεφτά με μίζες.
ΥΓ. Σύντομα θα ακούσετε αποφάσεις με βάση αυτή την ιδέα διεθνώς…
