Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Ένα νομοσχέδιο που εδώ και ένα χρόνο όλο πάει για ψήφιση και όλο γυρίζει πίσω και η παράταση πάει όλο και πιο πίσω και ζήτημα πλέον είναι αν θα καταφέρει να εφαρμοσθεί το 2017, γιατί το 2016 είναι ήδη χαμένο.
Και μην νομίζετε ότι ισχύει η βλακεία που λένε ότι δεν συμφωνούν οι "θεσμοί" γιατί το πρόβλημα τους είναι οι "εσωτερικοί" και πραγματικοί θεσμοί, όπως το συμβούλιο της Επικρατείας. Εκεί είναι το σημαντικό πρόβλημα και το γνωρίζουν πολύ καλά.
Το πρόβλημα είναι καταρχήν στη διάκριση του χρήματος. Δημιουργώντας διάκριση - διαχωρισμό του χρήματος (σε πλαστικό και φυσικό χρήμα) ΑΥΤΟΜΑΤΑ δημιουργείς και άλλη αξία, εκτοξεύοντας την αξία της χρήσης των μετρητών. Τι εννοώ με αυτό... Όταν και αν γίνει υποχρεωτική η χρήση των καρτών τότε θα δείτε μια εκτόξευση των τιμών που θα πωλούνται μέσω καρτών και αντιστρόφως ανάλογα θα γίνει με τη χρήση μετρητών. Δηλαδή όσοι πληρώνουν με μετρητά θα έχουν και άτυπες εκπτώσεις.
Ήδη δεκάδες επιχειρήσεις που κάνουν χιλιάδες συναλλαγές με κάρτες (όπως τα Σούπερ Μάρκετ και τα Πολυκαταστήματα) έχουν προχωρήσει σε ενσωμάτωση του κόστους και των ληστρικών προμηθειών των τραπεζών στις τιμές των προϊόντων. Βέβαια αυτού του είδους οι επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να κάνουν εκπτώσεις στις τιμές τους με χρήση μετρητών, αλλά είναι ενδεικτικό του κλίματος που ήδη καλλιεργείται.
Δεύτερο βασικό πρόβλημα είναι η σύνδεση καρτών πολιτών με το TAXIS. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τρόπος να πραγματοποιηθεί η ταυτοποίηση των αγορών μέσων καρτών, αφού ΟΛΕΣ οι συναλλαγές έχουν κοινούς κωδικούς (εμφανίζονται ως αναλήψεις ή πληρωμές) και για την αλλαγή απαιτούνται χρονοβόρες διαδικασίες τόσο από τις τράπεζες, όσο και από τους επιχειρηματίες. Επίσης πρόβλημα αποτελούν και οι πολλαπλές κάρτες σε ένα ή ακόμα χειρότερα σε πολλά τραπεζικά καταστήματα.
Το τρίτο πρόβλημα είναι η ποσόστωση που βάζει το ίδιο το υπουργείο οικονομικών. Οι κλίμακες που διέρρευσε χθες το Έθνος της Κυριακής* δείχνει ότι και το ίδιο το υπουργείο έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να επιβάλει τη χρήση πλαστικού χρήματος και γι΄αυτό κάνει μια ημιτασίον επιβολή, αφού ουσιαστικά στα μεσαία εισοδήματα δεν θα απαιτηθεί η χρήση του πλαστικού και του ηλεκτρονικού χρήματος για ποσά μεγαλύτερα των 1.000 έως 3.000 ευρώ (δλδ στο 10 έως 15% των εισοδημάτων), ουσιαστικά καταβάλοντας μόνον τα πάγια έξοδα ηλεκτρονικά (λογαριασμοί) μπορούν να καλύψουν την κατ΄έτος υποχρεωτική δαπάνη.
Επίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει το πρόβλημα της έλλειψης νομικού προηγουμένου. Βλέπετε σε ΚΑΜΙΑ χώρα δεν υπάρχει υποχρέωση πληρωμής με πλαστικό χρήμα. Στο εξωτερικό υπάρχει συνείδηση χρήσης του πλαστικού χρήματος, που την έχτισαν σιγά σιγά μέσω του συστήματος παιδείας, όχι όμως υποχρέωση.
Διαβάζω αναλύσεις ξένων οικονομολόγων που έχουν ασχοληθεί κατά κόρον με τη χώρα μας και βλέπω ότι κοινή τους πεποίθηση είναι ότι η βίαιη υποχρέωση - επιβολή των συναλλαγών με πλαστικό χρήμα θα οδηγήσει στην περαιτέρω κατάρρευση της λεγόμενης τραπεζικής πίστης, ενώ θεωρείται ΒΕΒΑΙΟ ότι θα οδηγήσει στη διόγκωση του προβλήματος της μη έκδοσης αποδείξεων, αλλά και ραγδαίας αύξησης της "μαύρης αγοράς" και του παράνομου παραεμπορίου.
*Από την 1η Ιανουαρίου του 2017:
- Για εισόδημα έως 10.000 ευρώ το ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με πλαστικό χρήμα θα είναι 10%
- Για εισόδημα από 10.001 έως 20.000 ευρώ το ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με κάρτα θα είναι 15%
- Για εισόδημα από 20.001 ευρώ έως 40.000 ευρώ το ποσοστό ελάχιστης δαπάνης με κάρτα θα είναι 20%
- Για εισόδημα από 40.001 ευρώ και πάνω η ελάχιστη δαπάνη με πλαστικό χρήμα θα είναι 30%...
