ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ: «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΥ»
Δ΄
Για να υπάρξουν παιδιά και πεδία πρέπει να υπάρξει Ουράνιος Γάμος.
Και η Μουσική των Σφαιρών είναι η Γαμήλια Μουσική.
Κάθε ανθρώπινο, υπερανθρώπινο ή πλανητικό κατόρθωμα συμβάλλει στην «Μουσική κατά μοίραν» και εναρμονίζεται με την Μουσική των Σφαιρών.
Η Κοσμική ισορροπία διασφαλίζεται μέσω της αριθμητικής, γεωμετρικής και αστρονομικής αρμονίας.
Στο βάρος της άγνοιας, που είναι μεγάλο, αντιδοτεί και το ελαττώνει η γνώση, η εγκαρδιότητα και η έκσταση.
Η γνώση αφορά την κατανόηση των αιτίων.
Η εγκαρδιότητα αυξάνει την Ομαδική συνειδητότητα.
Και η έκσταση οδηγεί στη σημαντική εποπτεία.
Οι δύο Μουσικές «κατά μοίραν» - και «κατά κόσμον» ανάγονται και ενώνονται σε Μοιρο-κοσμική Μουσική.
Ο ρυθμός και ο αριθμός είναι η κοινή αιτία παραγωγής του ήχου. Γιατί ο αριθμός διευθύνει και κατευθύνει τον ήχο.
Ο αριθμός είναι η αιτία του εκδηλωμένου Σύμπαντος. Είναι η βάση της μορφής.
Γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε καλά πως υπάρχει, ενδοβεβλημένη, παρουσία αριθμών:
Στους ήχους, τις λέξεις και τα γράμματα.
Ο Κύριος όλων των Αρχών (και των επτά) εκπέμπει ορθά τους ήχους και των επτά «φωνηέντων», παράγοντας εκπληκτικά αποτελέσματα.
Οι επτά Αρχές είναι:
Απόλυτη – Αρχετυπική – Πνευματική – Ενορατική – Νοητική – Αστρική – Στοιχειακή.
Στόχος των Σκοτεινών δυνάμεων είναι η αποχώρηση και ο χωρισμός του ανθρώπου απ’ όλες τις Γαμήλιες Μουσικές Επουράνιες Ενώσεις.
Γι αυτό κύρια επιδίωξη των Σκοτεινών είναι η παραφωνία. Η αδυναμία κατανοήσεως της μεγάλης αξίας των σημαντικών ήχων και των αναλογικών κραδασμών.
Έργο κύριο όλων των Θεών, ιδίως του Απόλλωνος και των 9 Μουσών, είναι η παραγωγή Ειρηνικής Μουσικής. Κατάλληλης όχι μόνο για τις Θεϊκές συνελεύσεις, αλλά και για τους χαιρετισμούς των ανατολών και δύσεων του ηλίου (γιατί κατ’ αυτάς εξισορροπούνται τα πολικά αντίθετα και κυριαρχεί η αρμονία).
Παν-Ερμής-Απόλλων-Ορφέας-Ανουβις-Οσιρις-Θωθ-Βισνού-Κρίσνα… πάντες ήσαν «άνδρες αοιδοί», «εκ Διός βασιλήες» (τουλάχιστον οι Ελληνες).
Όλοι δε συνιστούσαν να μην χρησιμοποιούμε τις ιερές λέξεις ματαίως. Ούτε βεβαίως ανίδεοι ή «θυμωμένοι», γιατί μπορεί να στραφούν εναντίον μας και να κάνουν κακό σ’ εμάς ή σε όσους δείχνουμε ενδιαφέρον.
Πρέπει να κατανοήσουμε καλά πως υπάρχουν αντιστοιχίες μεταξύ χρωμάτων, ήχων και αριθμών.
Κάθε χρώμα εκπέμπει ένα ήχο και κάθε ήχος ένα χρώμα. Γι αυτό, για να φτάσουμε στην ένδοξη Λευκότητα ή στον Άηχο Ήχο πρέπει: Να βλέπουμε τον ήχο και να ακούμε το χρώμα.
Πρέπει να κατανοήσουμε την σημαντική αξία της «Τετρακτυΐας» στην οποία ορκιζόντουσαν οι Πυθαγόρειοι.
Οι 4 πρώτοι αριθμοί αν αθροιστούν μας δίνουν το 10. Κι απ’ αυτό προέρχεται το Αριθμητικό Άπειρο. Η Θεία Φιλότης όμως (Θεία συμπόνια και ευσπλαχνία) είναι η Συνένωση ή Σύνθεση των άπειρων κομματιών (ή αριθμών) σε Δέκα (10) Αριθμούς ή «Κεφαλές» του «Αμιτάμπα». Αυτού που απέτυχε στον όρκο του να κάνει την Ανθρωπότητα να συνειδητοποιήσει (εντός ορισμένου χρόνου) πως έχει μέσα της τον Πνευματικό Εαυτό της. Έτσι ο «Αμιτάμπα» έσπασε την κεφαλή του σε άπειρα κομμάτια. Αλλά από συμπόνια του Θείου Μεγάκοσμου ενώθηκαν σε «10». 3 Λευκά και 7 με τα χρώματα του πρίσματος.
Και όλοι εμείς (όλη η Ανθρωπότητα) καλούμεθα: Για να φτάσουμε στα «3 Λευκά» (ή στη δική μας Λευκοθέα που έριξε τον πέπλο της και έσωσε τον Οδυσσέα) να συνενώσουμε πρώτα τα 7 ηχο-χρώματα του πρίσματος ή της πρισματικής, επταδιάστατης, ύπαρξής μας.
Δύσκολο;
Δεν είναι, αν συνειδητοποιήσουμε τα εξής:
Έχουμε, καλώς-κακώς (δεν έχει εδώ σημασία) πέσει μέσα στον «Χρόνο».
Για να τον υπερβούμε (και εξελικτικά αυτό οφείλουμε όλοι να κάνουμε) πρέπει: Να συνειδητοποιήσουμε τις 7 ακτίνες του Ήλιου.
Γιατί αυτές ρυθμίζουν όλο τον υφήλιο χωρο-χρόνο μας.
ΩΡΑ σημαίνει Ω-Ρά (Ήλιος).
Κάθε «Ώρα» κομίζει 7 Δ-ώρα. Πρέπει να δρέπουμε (συνειδητοποιούμε) τα 3 ανώτερα Δώρα τα οποία φέρνει κάθε «ώρα».
Τα 3 ανώτερα Δ-ώρα έχουν άμεση σχέση με τον Τρίποδα του Απόλλωνα στους Δελφούς, με το:
Ωραίον – Αληθές – Αγαθόν.
Δρέποντας αυτά τα 3 Δώρα (αν μπορούμε κάθε ώρα) υπερβαίνουμε τον Χρόνο.
Γιατί μας παραχωρήθηκε πολύς Χρόνος, ακριβώς για να μάθουμε όλοι πώς να τον υπερβούμε και να γίνουμε, όπως τα «όντως όντα» κι εμείς Ά-χρονοι και Ά-χρωμοι ή Λευκοί.
ΠΟΙΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Σε όσους έχουν βαθειά συνείδηση του τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, δόθηκε ένα Μεγάλο προνόμιο, από το ίδιο το Κοσμικό Διάστημα.
Κι αυτό το Προνόμιο είναι η Ελληνική ΛΟΓΟΔΥΝΑΜΙΚΗ.
Εδώ, με την ευλογία και την άδεια του ΙΛΑΡΙΩΝΑ, του Μεγάλου Έλληνα Διδασκάλου, θα αποκαλύψουμε σε όσους το αγνοούν (όπως όλοι οι «Ακαδημαϊκοί»...) το εξής Σημαντικό γεγονός:
«Κάποτε ήρθαν Μεγάλα Όντα από το Μακρινό Διάστημα στον Όλυμπο. Και αυτά (που θεωρήθηκαν «Θεοί» εμπλούτισαν την κλητική Ελληνική Γλώσσα με Λέξεις Δυνάμεως».
Κι εμείς προσθέτουμε: Αυτός ακριβώς ήταν ο μεταγενέστερος «Κλεισώνυμος» (οι Κλείδες των Ονομάτων Δυνάμεως) που «σκότωσε εκ παιδιάς» ο Πάτροκλος.
Γι αυτό ο Μεγάλος Μύστης Όμηρος βάζει τον ίδιο τον Απόλλωνα να είναι κατά του «Πάτροκλου».
Θυμίζουμε δε σε όλους όσους διαβάζουν το παρόν πως:
Ο «Πάτροκλος» έπεσε με 3 χτυπήματα:
1ο. Του Απόλλωνος
2ο. Του Εύφορβου
3ο. Του Εκτορος.
Ο ίδιος ο Απόλλων «δεινός» στη φωνή και οπλισμένος με την «Αιγίδα του Δία» προειδοποίησε («δεινά Ομοκλήσας») τον Πάτροκλο πως δεν είναι γραφτό να πέσει η Τροία από το χέρι του. Ενώ ο Πάτροκλος πολεμά «σμερδαλέα ιάχων» (με τρομερές ιαχές – κραυγές).
Ενώ η φωνή των Ηρώων είναι «ηδυεπής». Γιατί ο Ήρωας είναι «βοήν αγαθός».
Αυτά οφείλουμε να τα στοχαστούμε, όσοι ενδιαφερόμαστε, όχι για να κάνουμε το «κομμάτι» μας, αλλά για την Ανάσταση της Σημαντικής Ελληνικής Γλώσσας. Πρέπει να τα κατανοήσουμε βαθιά, τόσο με την κάρα όσο και με την καρδιά μας.
Η Ελληνική γλώσσα – όπως και η Σανσκριτική – έχει Θεϊκή καταγωγή.
Αυτός που αγνοεί ή κακοποιεί την σημαντική της εμβέλεια, αποκόπτεται από το Πνευματικό Διάστημα. Κι αυτό είναι το κύριο μέλημα του κακού.
Ο Λόγος είναι Σύνθεση και των 7 δυνάμεων, ακτίνων και πεδίων.
Μόνο ο αληθινά Πνευματικός Άνθρωπος έχει σχέση μαζί Του.
Ο Λόγος ευ-λογεί μόνο τα μαργαριτάρια των ανθρωπίνων υπάρξεων και το άρωμά τους.
Ο Λόγος ευ-λογεί τον Ιερό έρωτα, επισημαίνοντάς του: «είμαι μέσα σου και είσαι μέσα μου».
Ο Λόγος μαγνητοκαλεί την Κοσμική Αγάπη και την μεταβάλλει σε ευεργετικά ηχοχρώματα.
Ο Λόγος συνενώνει τα εσωτερικά αιθερικά μας κέντρα με τα Μεγακοσμικά τους Πρωτότυπα.
Ο Λόγος μας φέρνει σ’ επαφή με Αρχές και «Αρχεία» διαφυλαγμένα μέσα στο Ιδεο-Διάστημα.
Ο Λόγος αφαιρεί όλους τους πέπλους για να βλέπουν οι Επόπτες-Μύστες κατάματα τα αληθινά πράγματα.
Ο Λόγος συγχωνεύει όλους τους Θεούς σε Έναν - Ανεκδήλωτο – στο τέλος κάθε μεγάλης περιόδου εκδηλωμένης δράσης.
Ο Λόγος ευλογεί όλους τους αγώνες τους «Στεφανίτας» και όχι τους «Χρηματίτας», όπως τους διέκριναν στην Σπάρτη του Λυκούργου.
(Και γνωρίζουμε πως ο Βασιλιάς της Σπάρτης προχωρούσε κατά του εχθρού με γύρω του νικητάς εις «Στεφανίτην» αγώνα. Δηλαδή με όσους αμείβοντο διά Στεφάνου).
Ο Λόγος ευλογεί την σημαντική διαδικασία της Έκστασης και της Θεοληψίας.
Ο Λόγος συνενώνει την Μουσική με την Τοξοβολία, τις ευγενείς ασχολίες των Αρχαίων.
Γιατί ο «Αργυρότοξος» Απόλλων αποσκοπούσε στην ανεύρεση του Στόχου. Και ως Λυραοιδός στην σύλληψη του Σκοπού. Γι αυτό ο Ηράκλειτος επισημαίνει: «παλίντονος αρμονίη όκωςπερ τόξου και λύρης». Κι αυτό σημαίνει πως πρέπει να κατανοούμε το Σκοπό για να αποσκοπούμε στο Στόχο.
Κι ο Στόχος είναι η Τελείωσή μας, που θα σημάνει το τέλος του «θανάτου».
Ο Λόγος τέλος (αλλά δεν υπάρχει τέλος στα αγαθά έργα του Λόγου) μας προφυλάσσει από τις Σειρήνες. Αυτές που υπόσχονται γνώση, από το Δένδρο της Γνώσης, αλλά δεν δίνουν την γνώση των αιτίων.
Γιατί μόνο ο Λόγος μετατονίζει, με άλματα φωτός:
- Το σύνηθες σε ασυνήθιστο, και
- Το άνομον σε νόμιον.
Γι αυτό και οι Λογοδυναμικοί Ύμνοι των Ελλήνων αποκαλούντο «Νόμοι», αδόμενοι συχνά από Χορό με Λύρα ή Αυλό. Θυμίζουμε δε πως ο μεγάλος Ησίοδος αποκλείστηκε από διαγωνισμό, επειδή δεν γνώριζε να συνοδεύει με Λύρα τις ωδές του.
Καλούμε, συνεπώς, τους απανταχού ΕΛΛΗΝΕΣ να ξανα-ανακαλύψουμε το ζωογόνο Διονυσιακό «Κρασί».
Γιατί αυτό είναι η Κράσις Λόγου και Μουσικής.
Αλλωστε, Γεωμετρείται ο Διόνυσος και Εκστασιάζεται ο Απόλλων.
Γιατί ο Ελληνικός Λόγος ήταν – και κάποτε θα ξαναγίνει -
Α δ ό μ ε ν ο ς Λ ό γ ο ς.
Το Υπόδειγμα μας το δίνει ο Απόλλων, που συνόδευσε με τη Λύρα του μια Ωδή αδόμενη από τον Ίδιο ή τις 9 Μούσες.
Γιατί ο Λόγος ευλογεί όχι την Χρηματοδοσία αλλά την Χρησμοδοσία.
Και ο ΧΡΗΣΜΟΣ έχει ήδη δοθεί:
« Το Πνευματικό Μέλλον θα είναι μία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΒΒΑΛΑ»
Και ο Νοών Νοείτω.
ΕΝΩΔΩΝ
