Το κλιπ έχει βασιστεί στο τραγούδι «Are You Lost In The World Like Me?», του πρώτου δίσκου των Moby & The Void Pacific Choir, «These Systems Are Failing».
Δημιουργός του βιντεοκλίπ ο Στιβ Κατς, ένας Λονδρέζος illutrator που έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά, sites, τηλεοπτικά σόους αλλά και διεθνείς οργανισμούς για να κατασκευάσει animation projects με κοινωνικό μήνυμα. Από τους Simpsons, μέχρι την Unesco τα καυστικά του σκίτσα προβάλουν μη-φωτογενείς παρατηρήσεις για τον κόσμο μας σήμερα και προκαλούν διάλογο.
Ποιά είναι η πραγματικότητα λοιπόν;
Ο ήρωας του βιντεοκλίπ βρίσκεται μόνος ανάμεσα σε ένα αχανές πλήθος που γυρίζει γύρω του με το βλέμμα κολλημένο στην οθόνη του smartphone του και μέσω των στίχων του Moby αναρωτιέται αν κι αυτοί αισθάνονται χαμένοι μέσα σε αυτόν τον κόσμο, όπως εκείνος.
«Αυτά τα συστήματα πέφτουν» είναι το μήνυμα που εμφανίζεται στην οθόνη πριν μια σειρά ανθρώπων πέσει σε μία μαύρη τρύπα στο δρόμο συνεχίζοντας να κοιτάζει με απάθεια το κινητό του και τίποτα άλλο πέραν αυτού.
Μαύρες μέρες και ένας ήλιος που πεθαίνει δημιουργεί ανθρώπους - σκιές του εαυτού τους, μόνους μέσα στους πολλούς που δεν βλέπουν ότι στα αλήθεια δεν είναι μόνοι.
Ακολουθεί μια σκηνή που μια ομάδα αστυνομικών ξυλοκοπά έναν άνθρωπο κι αντί κάποιος να βοηθήσει, όλοι μένουν απλά να παρακολουθούν τη σκηνή, καταγράφοντας την με τα κινητά τους. Τρώνε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι αλλά δεν μιλάνε γιατί και πάλι κοιτάνε τις οθόνες τους. Μια κοπέλα βγάζει σέλφι με φόντο ένα φλεγόμενο κτίριο. Μια άλλη «φοράει» το καλύτερο χαμόγελο της για τη φωτογραφία, και μόλις το φλας σβήσει η κατάθλιψη επιστρέφει στο πρόσωπο της.
Στη συνέχεια ο ήρωας βρίσκεται μέσα σε ένα λεωφορείο. Όλοι χαμένοι σε έναν δικό τους διαδικτυακό κόσμο και πάλι, και παρά την κοινωνικότητα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έτοιμοι για καβγά ακόμα κι αν κάποιος απλά τους αγγίξει. Συναισθήματα εκφράζονται μέσω emoticons από ανέκφραστα και άψυχα πρόσωπα. Ο ήρωας ονειρεύεται ότι προστατεύει μια κοπέλα από κάποιον που την παρενοχλεί κι εκείνη τον ερωτεύεται. Είναι όμως μόνο ένα όνειρο σε έναν κόσμο που έχει ξεχάσει να ονειρεύεται.
Μετά βλέπουμε τα κινητά μας να έχουν μετατραπεί σε κελιά. Οι άνθρωποι ξεχνούν να ζήσουν τη στιγμή και ζουν για να την αναρτήσουν. Ο ήρωας προσπαθεί να τους ξυπνήσει από τη μαζική αποχαύνωση, αλλά μάταια. Κανένας δεν του δίνει σημασία.
Κάποια στιγμή ένα κορίτσι, χαμένο στον κόσμο όπως και ο ήρωας του βιντεοκλίπ, σκαρφαλώνει σε ένα ψηλό κτίριο. πέφτει. Οι χρήστες των social media καταγράφουν την αυτοκτονία της κι αποχωρούν. Μόνο ένας κλαίει. Είναι και πάλι αυτός ο μοναχικός ήρωας που έχει καταλάβει ότι όλα τα ανθρώπινα στον κόσμο της εποχής του διαδικτύου έχουν χαθεί. Που πάνε αυτοί που έφυγαν;
Στον γκρεμό…
