«ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠ΄ΟΛΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ Η ΟΠΟΙΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ.
ΤΕΤΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΛΥΣΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΗΝ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ. ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ, ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΣΥΝΗΘΩΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ Ή ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ. ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΑΛΛΑ, ΑΝΤΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΔΙΑΠΕΡΝΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΕ ΑΟΡΑΤΑ ΒΕΛΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ.
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΧΑΙΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΗΤΤΑ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΤΕΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ».
“SUPERMUNDANE”, ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ, 1938.
