«ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΗΪΝΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ; ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΔΡΑΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΓΗΪΝΟ ΝΟΜΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗ ΑΠ΄ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ˙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΓΗΪΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΠΤΟΦΫΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ ΤΥΧΑΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΔΙΑΥΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑ ΠΛΑΝΗΘΕΙ. ΑΛΗΘΙΝΑ, Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ, ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ».
“ΟΜ”, 1936.
