Όλο καί πλησιάζουν οι κρεμάλες. Όλο καί πιό κοντά. Κάθε μέρα που περνάει, όλο καί πιό κοντά.
(Εκεί να δείς, μανδάμ, ποιός θα «λιάζεται» – καί πώς.)
Όμως, προκειμένου να κρεμάσεις κάποιον, είναι απαραίτητη μιά προεργασία. Έστω, απαραίτητη μονάχα κατά τη δική μου γνώμη. Αλλά, ακούστε με.
Λοιπόν, πριν φορέσουμε την …καλοσαπουνισμένη «γραββάτα» σε κάποιον, χρειάζεται οπωσδήποτε να του κλείσουμε το στόμα. Το ευκολώτερο μέσον προς τούτο, αλλά κι ένα από τα πλέον αποτελεσματικά (κι εύκολα ευρισκόμενο, καί φτηνό), είναι η φαρδειά μονωτική ταινία.
Γιατί, όμως, πρέπει να κάνουμε κάτι τέτοιο;
Ο λόγος βρίσκεται γραμμένος στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, την πρώτη τραγωδία της «Ορέστειας».
Αλλά, επειδή ξέρω πως είσαστε τεμπελάκια, ιδού αυτός – έτοιμος:
Στίχος 220. Ο Αγαμέμνων στην Αυλίδα με το ένα χέρι κρατούσε το μαχαίρι να σφάξει την κόρη του την Ιφιγένεια, καί με τ’ άλλο της έκλεινε το στόμα. «Τ’ όμορφο στόμα με φυλακή να σταματήσει, απ’ το να πεί κατάρες γιά το σπίτι.»
Βέβαια, καμμία σχέση δεν έχουν πχ η μανδάμ, ή διάφορα χοντρογούρουνα/Μαυρογιαλούροι με «καλλίπρωρο» στόμα, αλλά πιστεύω την κεντρική ιδέα την πιάσατε.
Λοιπόν, όταν φτάσ’ η ώρα, μην ξεχάσετε τη μονωτική ταινία!
Παστρικές καί ολοκληρωμένες δουλειές!
