Η ειδησεογραφία καθηλωμένη στις εσωκομματικές διεργασίες που ήδη δρομολογούνται στο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο λόγος βεβαίως δεν είναι ο ξαφνικός έρωτας των ΜΜΕ για τη δημοκρατία στο εσωτερικό των κομμάτων...
Πρόκειται για μια ακόμη απόπειρα του παπαγαλιστάν, να χρησιμοποιήσει τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να περιχαρακώσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων σε μια παρα φύσην προσήλωση στο γεωπολιτικό σχέδιο της κατοχής, το οποίο εμφανίζεται εν πολλοίς ως υπέρτατη αξία που πρέπει να παραμείνει στο απυρόβλητο.
Την ίδια στιγμή, το εκκολαπτόμενο πολιτικό τερατούργημα και οι παράγοντες εντός κι εκτός επικράτειας που το πατρονάρουν, σπεύδουν να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις, για λογαριασμό του πολιτικού Φρανκενστάιν του δοτού υπερκομματισμού, στον οποίο θα εναποθέσουν τις τύχες της χώρας.
Η εμφανιζόμενη ως πιθανή ρήξη στο ΣΥΡΙΖΑ, δε συνιστά παρά την άλλη πλευρά της χορογραφημένης πολιτικής εξαπάτησης. Και αυτό γιατί…
- Η όποια ρήξη, δε συνιστά ρήξη κανενός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ με την ουσία της πολιτικής συμφωνίας ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του ΣΥΡΙΖΑ με το ευρωϊδεολόγημα που γέννησε πολιτικά τερατουργήματα. Και τα καπρίτσια με την εφαρμοζόμενη πολιτική πρακτική, δε συνιστούν πράξη κορυφαίας πολιτικής αντίστασης.
- Η Λαφαζανειάδα επομένως παρά τις τυμπανοκρουσίες με τις οποίες επιχειρείται να εκδηλωθεί, προφανώς και δε συνιστά κορυφαία και ουσιαστική πολιτική μετατόπιση. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο τακτικό προσεταιρισμό στρατηγικών αλλά και γεωπολιτικών συμφερόντων από τη σκοπιά της πολιτικής, και εντάσσεται αναπόσπαστα στη βάση του ανταγωνισμού τους.
Στα πλαίσια αυτής της επιλογής, η θέση της καταδυναστευόμενης κοινωνίας δεν αναβαθμίζεται, αντίθετα παραμένει καθηλωμένη στο ρόλο του χρηστικού εργαλείου, για την εξυπηρέτησή τους σε περίπτωση.
Η δραχμολαγνεία επομένως της Λαφαζανειάδας που κατά τα λοιπά παραμένει προσκολλημένη και προφανέστατα αμετανόητη, στη φυλακή του Μάαστριχτ και των λοιπών ευρωενωσιακών συνθηκών, δε συνιστά επιλογή απόδρασης της κοινωνίας από τα δεσμά της, αλλά μια ύπουλη μεθοδολογία καθολικής καθυπόταξης, και ως τέτοια δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Προς τι λοιπόν οι δρομολογούμενες εξελίξεις στο εκκολαπτήριο των νέο-Τσιριμώκων???
- Απόπειρα καθαγιασμού της ομάδας Τσίπρα και της τερατώδους μνημονιακής της μεταμόρφωσης???
- Καταγραφή της δυναμικής της Λαφαζανειάδας ως προεόρτιο μελλοντικών συμψηφισμών και αναδιανομής ρόλων στα απόνερα της πολιτικής εξουσίας???
- Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την εκτεταμένη προσπάθεια εξωραϊσμού του κατοχικού κεκτημένου που εδραιώνει και διευρύνει τη θέση του???
Σε κάθε περίπτωση η κοινωνία στο σύνολό της, είναι έξω από την ουσία αυτής της προβληματικής έστω και αν το όποιο τμήμα της – συμπεριλαμβανομένης και της πρασινογενούς κινουμένης άμμου – αρκεστεί γι ακόμη μια φορά στο ρόλο του θλιβερού κλακαδώρου, σ αυτό το ελεεινό πολιτικό μασκαριλίκι.
