Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά.
Νίκος Καζαντζάκης
Νίκος Καζαντζάκης
Επί έτη το epicurus2day.gr ουρλιάζει ότι η συστημική κρίση - που οδηγεί σε αποπληθωριστικό σπιράλ, εκτίναξη του Povery Index, συγκέντρωση εξουσίας και δύναμης στα χέρια των τρελών, δυστυχία και απόγνωση - δικαιολογείται από την απλή έως και απλουστευτική ανάγνωση κάποιων δεικτών της Βίβλου της οικονομικής δυσλεξίας, οι οποίοι καταδεικνύουν τα αίτια αυτής της απάνθρωπης λεηλασίας των πιο θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Δείχνουν χωρίς ακροβατικά, τους πρωταίτιους. Δείχνουν τα θύματα και δείχνουν το σχέδιο. Και το πιο σημαντικό, δείχνουν το πρόβλημα. Τίποτα από όλα αυτα δεν προβάλλεται ούτε συζητιέται. Εντούτοις τα συμπτώματα είναι παρόντα και ευαπόδεικτα, αν όχι εξώφθαλμα αυταπόδεικτα.
Η προσέγγιση της Ελληνικής κρίσης, δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσέγγιση-πυξιδα, που επί έτη προτάσσουμε, για την κατανόηση των όσων συμβαίνουν και την εκτίμηση όσων μέλλουν να συμβούν. Τα τελευταία 8 χρόνια, όπως κατ' επανάληψη γράφουμε, γιγαντώθηκε μια ήδη τεράστια φούσκα ιδιωτικού, πρωτίστως χρέους, τραπεζοκεντρικού έως τα νύχια. Μεταξύ 2007 και 2008, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με πάγια μερικά τρις, στα οποία συνυπολογίζουν τις καταθέσεις μας (δηλ. τις θεωρούν ενεργητικό/"περιουσία" τους) αλλά και τα δάνεια τους (τα οποία είναι εξορισμού αμφίβολα κεφάλαια) βρέθηκε να έχει μοχλεύσει (δηλ. τζογάρει) τα κεφάλαια του αυτά του δεκάδες φορές, στην αρχή του "βάζω 1 κερδίζω 100". Διότι γι αυτούς η έννοια του χάνω 100 έχοντας 1 είναι εξωκοσμική, αδιανόητη, τρομοκρατική. Δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.
Εντούτοις, αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, μεταξύ 2007 - 2014, είναι πολύ απλο αλλά και πολύ αισχρό. Οι πτωχευμένες τράπεζες της Οικουμένης (εκτός λχ, αν κάποιος θεωρεί ότι μια τράπεζα με χρέος 70 και κεφάλαιο 1, όπως λχ η Deutsche Bank το 2008) μεταφέρουν τα σάπια χαρτοφυλάκια τους, στα οποία συνωστίζονται τρις ομολόγων - μαϊμού, δανείων - σουρωτήρι, τιτλοποιημένων σκουπιδιών μηδενικής αξίας, στα κράτη, δηλ. στους φορολογούμενους. Κοινωνικοποιούν έτσι τις ζημιές τους για τις οποίες ουδέποτε λογοδοτούν ούτε οι εταιρείες τους, ούτε τα πρόσωπα. Η έκθεση της McKinsey (Φεβ 2015) θα έπρεπε να είναι σημαία κάθε πολιτικού πάνω στον πλανήτη, κάθε ιδεολόγου που μάχεται κατά της μονεταριστικής χούντας, κάθε απλού ανθρώπου που θέλει να δει τα παιδιά του να ζουν και όχι να πολεμούν πάνω στις στάχτες που θα αφήσει ο καζινοκαπιταλισμός. Η ΜcKinsey απλά επιβεβαιώνει δε, την δική μας προσέγγιση προ 4ετών, όπου αναφέραμε ότι ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ είναι μια εικονική πραγματικότητα, αφού χρέος δεν είναι μόνο το δημόσιο, είναι και το ιδιωτικό, είναι και το εταιρικό και συνεπώς, συναθροίζοντας το σύνολο του χρέους ή το Gross External Debt, πολύ απλά καταλήγουμε σε μια απέραντη παγκόσμια Banana Republic, όπου ένας Θεός - μηχανή κουνάει το χέρι του χαιρετώντας τις αγέλες κοιμισμένων σε στρώματα από πιστωτικές κάρτες και lifestyle χαπάκια.
Με βάση αυτήν την έκθεση βλέπουμε ότι την τελευταία 7ετία που Αμερικανοί και Ευρωπαίοι "πολιτικοί - κλόουν", χρηματοδοτούμενοι από τα γεράκια της απληστίας, δήθεν δίνουν λύσεις στο οικονομικά και κοινωνικά παράλυτο καθεστώς της υπερχρέωσης, σε αυτά τα 7 μόλις χρόνια λοιπόν, δημιουργήθηκε (κρατηθείτε) νέο (τραπεζικό, κρατικό, εταιρικό, ιδιωτικό) χρέος ύψους $57 τρις. Δηλαδή: Σε 7 χρόνια "κρίσης χρέους", το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 100% του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΕΠ. Το παγκόσμιο χρέος το οποίο ΗΔΗ από το 2007 ήταν στα $142 τρις. Το 2007 δεν χρειαζόταν καμία Lehman Brothers για να καταλάβουμε ότι είμαστε ξοφλημένοι. Το χρέος ανήρχετο σε ποσοστό 269% του ΑΕΠ τότε. Είναι μαγικό πως το 110% χρέος προς ΑΕΠ της Ελλάδας το 2008, ποσού 262 δις και δια μαγείας 292 δις το 2009, έγινε κακόγουστο και αιματηρό σίριαλ 6ετίας την ώρα που ένα άλλο χρέος 142 τρις δολαρίων και ποσοστού 269% του παγκόσμιου ΑΕΠ κυριολεκτικά εξαφανίστηκε από τις οθόνες του παγκόσμιου πολιτικοεκδοτικού θιάσου. Είναι ηλίθιο. Και ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι σε αυτα τα 7 χρόνια, το παγκόσμιο χρέος συνολικά ανήλθε σε $200 τρις, αυξημένο κατά άλλες 20 μονάδες σε σχέση με το παγκόσμιο ΑΕΠ του 2007, πλέον στο 286%, 100 και πλέον μονάδες ανώτερο της αντίστοιχης Ελληνικής αναλογίας που το ΔΝΤ διακηρύσσει ως ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ. Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι διαβάζετε. Επειδή δεν είναι δυνατόν το ΔΝΤ να αγνοεί αυτή την μαύρη τρύπα που ρουφάει όλον τον πλανήτη, είναι σαφές ότι "αυτοί" δεν είναι "αυτοί" που νομίζουμε.
Η υποκρισία είναι τα λύτρα που πληρώνει η αμαρτία στην αρετή, είπε εύστοχα κάποιος. Πού πήγε λοιπόν αυτό το χρέος, από πού έρχεται, ποιος το δημιούργησε και ποιος το ανέλαβε; Πρώτον: οι κυβερνήσεις 
άρχισαν με μια σειρά από "επιβεβλημένα" προγράμματα διάσωσης, φανερά αλλά και μπασταρδεμένα, κεκαλυμμένα, αποσιωπημένα, βουβά, να επωμίζονται το χρέος της τραπεζικής φούσκας. Στις ΗΠΑ, το χρέος (έργο του πολύ κ. Geitner), αυξήθηκε κατά 35% από την έναρξη της "κρίσης" και το ιδιωτικο μειώθηκε κατά 25%, ένα συνολικό spread (ψαλίδα) 60%! Ακόμη χειρότερα, στο Ηνωμένο Βασίλειο το χρέος της γεν. κυβέρνησης (ή κεντρικής διοίκησης) αυξήθηκε κατά 50% και το ιδιωτικό μειώθηκε 42%, spread 92%! Ενώ στην Ευρωζώνη, το government debt αυξήθηκε 35% την ώρα που το ιδιωτικό μειώθηκε μόλις 6%, δηλ. spread 41%. Το αίμα της Ελλάδας και των Ελλήνων και ο ιδρώτας των Ισπανών και των Πορτογάλων και Ιρλανδών, δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη επίπτωση στο καρουσέλ των τρελών της Ευρώπης, όπου η αλαζονεία περισσεύει, αφού κανείς δεν θεωρεί ότι τα 30 τρις δανείων της Ευρωζώνης είναι πρόβλημα. και έτσι, πατώντας επί πτωμάτων, οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες συνέχισαν το business as usual. Παρότι δε το 80% των χωρών έχουν υψηλότερο χρέος από το 2007, η φούσκα των στεγαστικών δανείων αυξήθηκε συνολικά κατά 50%. Κοροϊδευόμαστε αγρίως.
άρχισαν με μια σειρά από "επιβεβλημένα" προγράμματα διάσωσης, φανερά αλλά και μπασταρδεμένα, κεκαλυμμένα, αποσιωπημένα, βουβά, να επωμίζονται το χρέος της τραπεζικής φούσκας. Στις ΗΠΑ, το χρέος (έργο του πολύ κ. Geitner), αυξήθηκε κατά 35% από την έναρξη της "κρίσης" και το ιδιωτικο μειώθηκε κατά 25%, ένα συνολικό spread (ψαλίδα) 60%! Ακόμη χειρότερα, στο Ηνωμένο Βασίλειο το χρέος της γεν. κυβέρνησης (ή κεντρικής διοίκησης) αυξήθηκε κατά 50% και το ιδιωτικό μειώθηκε 42%, spread 92%! Ενώ στην Ευρωζώνη, το government debt αυξήθηκε 35% την ώρα που το ιδιωτικό μειώθηκε μόλις 6%, δηλ. spread 41%. Το αίμα της Ελλάδας και των Ελλήνων και ο ιδρώτας των Ισπανών και των Πορτογάλων και Ιρλανδών, δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη επίπτωση στο καρουσέλ των τρελών της Ευρώπης, όπου η αλαζονεία περισσεύει, αφού κανείς δεν θεωρεί ότι τα 30 τρις δανείων της Ευρωζώνης είναι πρόβλημα. και έτσι, πατώντας επί πτωμάτων, οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες συνέχισαν το business as usual. Παρότι δε το 80% των χωρών έχουν υψηλότερο χρέος από το 2007, η φούσκα των στεγαστικών δανείων αυξήθηκε συνολικά κατά 50%. Κοροϊδευόμαστε αγρίως.
Προσοχή, όμως, πολύ προσοχή, διότι εδώ συμβαίνει και κάτι άλλο: Το χρέος-μαμούθ των ανεπτυγμένων χωρών, φορτώνεται μεθοδικά στο χρέος των αναπτυσσόμενων. Τα χειμαζόμενα 6/7 του πλανήτη φορτώνονται δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, τα θαλασσοδάνεια της Χολιγουντιανης πλαστικής πιστωτικής ευημερίας των "ανεπτυγμένων" whitecollars με την καθοδήγηση του Αγίου Τραπεζιστάν. Όταν μιλάμε για ανεπτυγμένες χώρες μιλάμε για εναν πληθυσμό κάτω του 1 δις ανθρώπων. Τα άλλα 5 δις περίπου 
είναι "αναπτυσσόμενοι" και ως επι το πλείστον πάμπτωχοι. Οι αναπτυσσόμενες χώρες κατείχαν το 2007 το 22% (ή κάπου 8 τρις) του χρέους των κυβερνήσεων παγκόσμια. Σε 7 μόλις χρόνια "διασώσεων" κατέχουν σχεδόν το μισό (47%), πάνω από 23 τρις χρέους. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αύξησαν κατά 300% το χρέος τους υπερδιπλασιάζοντας το μερίδιο τους, την ώρα που οι ανεπτυγμένες χώρες το μείωσαν κατά το 1/3. Έτσι, είναι παραπάνω από σαφές ότι το σχέδιο είναι το ξεφόρτωμα από τα "ανεπτυγμένα" κράτη όλης της κτηνωδίας χρέους του Τραπεζιστάν, από το 1971 και μετά, στην χαβούζα των ανήμπορων, φτωχοποιημένων υπολοίπων, κάπου 140 χωρών και δις ψυχών. Το τέλος του σχεδίου προφανώς επιφυλάσσει ανταλλαγή χρέους με εθνικη κυριαρχία, δηλαδή στυγνή χούντα και την περίφημη "παγκόσμια διακυβέρνηση". Το τέλος του σχεδίου επιφυλάσσει πολιτικές ενώσεις χρέους και Κεντρικές Τράπεζες που θα δανείζουν το τραπεζικό σύμπαν, ως το κέντρο του. Όπου τα πράγματα θα γίνονται με ένα κουμπί, χωρίς παρεμβολή των πολιτικών και βεβαίως των "ψηφοφόρων". Δημιουργείται δηλαδή, πράγματι, μπροστά στα μάτια μας, "η νέα τάξη πραγμάτων", χωρίς όπλα, χωρίς απώλειες, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τίμημα για τους τρελούς σε ποταμό δακρύων.
είναι "αναπτυσσόμενοι" και ως επι το πλείστον πάμπτωχοι. Οι αναπτυσσόμενες χώρες κατείχαν το 2007 το 22% (ή κάπου 8 τρις) του χρέους των κυβερνήσεων παγκόσμια. Σε 7 μόλις χρόνια "διασώσεων" κατέχουν σχεδόν το μισό (47%), πάνω από 23 τρις χρέους. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αύξησαν κατά 300% το χρέος τους υπερδιπλασιάζοντας το μερίδιο τους, την ώρα που οι ανεπτυγμένες χώρες το μείωσαν κατά το 1/3. Έτσι, είναι παραπάνω από σαφές ότι το σχέδιο είναι το ξεφόρτωμα από τα "ανεπτυγμένα" κράτη όλης της κτηνωδίας χρέους του Τραπεζιστάν, από το 1971 και μετά, στην χαβούζα των ανήμπορων, φτωχοποιημένων υπολοίπων, κάπου 140 χωρών και δις ψυχών. Το τέλος του σχεδίου προφανώς επιφυλάσσει ανταλλαγή χρέους με εθνικη κυριαρχία, δηλαδή στυγνή χούντα και την περίφημη "παγκόσμια διακυβέρνηση". Το τέλος του σχεδίου επιφυλάσσει πολιτικές ενώσεις χρέους και Κεντρικές Τράπεζες που θα δανείζουν το τραπεζικό σύμπαν, ως το κέντρο του. Όπου τα πράγματα θα γίνονται με ένα κουμπί, χωρίς παρεμβολή των πολιτικών και βεβαίως των "ψηφοφόρων". Δημιουργείται δηλαδή, πράγματι, μπροστά στα μάτια μας, "η νέα τάξη πραγμάτων", χωρίς όπλα, χωρίς απώλειες, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς τίμημα για τους τρελούς σε ποταμό δακρύων.
Την ώρα που το πτωχευμένο Αμερικανικό Δημόσιο που έφτασε 2 φορές σε σταση πληρωμών τα τελευταία χρόνια αυξάνει το χρέος του με ταχύτητα ρεκόρ, πάνω από $1 τρις ετησίως, οι τράπεζες έχουν 6πλασιάσει τα κεφάλαια τους (assets) δια σωρείας χαριστικών πράξεων "διάσωσης". Είναι χαρακτηριστικό το διάγραμμα από την Fed St Louis, που δείχνει ότι κυριολεκτικά σε μία νύχτα, ελέω Lehman, με το περίφημο πρόγραμμα "Tarp" (και όποιος κατάλαβε), οι Αμερικάνικες τράπεζες 3πλασιάσαν τα assets τους, από $800 δις (που βρίσκονταν επί έτη) σε $2,4 τρις. Έκτοτε, οι περιουσιακές εκχωρήσεις προς το άπατο τραπεζικό βαρέλι κρατικής περιουσίας και "βοήθειας" έχουν φτάσει τα assets αυτά στα $4,8 τρις, όπως είπαμε, 6 φορές πάνω σε 6 χρόνια.
Παγκόσμια, κι ενώ την 7ετία 2000-2007 οι τράπεζες ήταν πρωταθλήτριες στην δημιουργία χρέους, με ετήσια αύξηση νέου χρέους 9,5% και οι κυβερνήσεις ουραγοί (υπερχρέωση την οποία πατρόναραν προφανώς σκοπίμως η FED και η ΕΚΤ και η οποία σκόρπιζε bonus και μερίσματα στους πιστούς στρατιώτες), την 7ετία 2007-2014οι κυβερνήσεις είναι αυτές πλέον που αυξάνουν το χρέος τους κατά 9,5% περίπου ετησίως. Οι κυβερνήσεις είναι πια οι πρωταθλήτριες δημιουργίας νέου χρέους και ουραγοί οι τράπεζες (2,9% ετησίως) αφού βεβαίως, ο ένας ξεφορτώνει στον άλλο. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν, μόνο που το νέο χρέος αυτό δεν είναι επιλογή. Είναι ένα εκβιαστικό, ψυχρό, κυνικό ξεφόρτωμα. Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, δεν είναι ακριβώς οι προβληματικές χώρες. Είναι οι αμνοί που διατάχθηκαν να οδηγηθούν στο σφαγείο.Είναι οι πρωταθλητές σε ΝΕΑ χρέη (όχι παλιά), σε αυτό το πρόγραμμα μαζικής κοινωνικής εξόντωσης και εξαθλίωσης, "το τέλος του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου".
Στήθηκε δε τεράστιο Τοτέμ για να αποθεώνου οι ειδωλολάτρες, το μνημείο "των αγορών". Η τύχη και η επιτυχία μιας χώρας κρίνεται από τις αγορές, από το αν δανείζεται απο τις αγορές, αν πέφτουν ή ανεβαίνουν οι αγορές. Λογικό, $25 τρις (όσο το μισό σχεδόν παγκόσμιο ΑΕΠ) είναι οι θέσεις στο Ευρώ και άλλα $62 τρις οι θέσεις στο δολάριο (click στο εικονίδιο
). Σύνολο, $87 τρις Σε 2 νομίσματα παίζεται περίπου το 130% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες, είναι άγιοι που δεν μυρώσανε ακόμη, ας προσκυνήσουμε. $74 τρις είναι μόνο τα λεφτά που τζογάρουν τα funds παγκόσμια, κάπου 115% του παγκόσμιου ΑΕΠ με κέρδη $102 δις ετησιως φτάνοντας τις αποδόσεις - ρεκόρ του 2007. Εδώ ζούμε.
). Σύνολο, $87 τρις Σε 2 νομίσματα παίζεται περίπου το 130% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Είναι βέβαιο ότι αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες, είναι άγιοι που δεν μυρώσανε ακόμη, ας προσκυνήσουμε. $74 τρις είναι μόνο τα λεφτά που τζογάρουν τα funds παγκόσμια, κάπου 115% του παγκόσμιου ΑΕΠ με κέρδη $102 δις ετησιως φτάνοντας τις αποδόσεις - ρεκόρ του 2007. Εδώ ζούμε.
Τα τελευταία 8 χρόνια, ακυρώνοντας εντελώς τις φανφάρες περί χωρών που τήρησαν το πρόγραμμα-Σόιμπλε δήθεν και "βγήκαν στις αγορές" (τόσο ηλίθιοι είναι όσοι παπαγαλίζουν τους ηλίθιους), η Ιρλανδία και 
η Πορτογαλία, αύξησαν τα χρέη τους η μεν Ιρλανδία κατά 172% (φτάνοντας στο ασύλληπτο 390% του ΑΕΠ) και η Πορτογαλία κατά 100% του ΑΕΠ, φτάνοντας σε συνολικό χρέος 358% του ΑΕΠ... Η δε Ισπανία κατά 72%, φτάνοντας το συνολικό χρέος στο 313% του ΑΕΠ. Η Ολλανδία του κ. Ντάισελμπλουμ βρίσκεται ΠΑΝΩ από την Ελλάδα στο 325% του ΑΕΠ. Μαζί Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο,Νορβηγία, Φινλανδία. Έτσι εξηγείται και ο ρόλος κάποιων καλόπαιδων. Στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή, ο financial sector έμεινε στάσιμος. Σύμφωνα με τους Κινέζους, οι αυτοκράτορες που πλησιάζουν στο τέλος τους, εκδίδουν αναρίθμητους νόμους.Εδώ. αυτοί που έφτασαν τον κόσμο στην άβυσσο δεν θα παραδοθούν ποτέ. ¨Οταν το δέντρο ξεραθεί το νερό δεν ωφελεί. Αυτοί όμως έχουν την ψευδαίσθηση του ανίκητου. Ο Ντράγκι είπε ξεκάθαρα το 2012 ότι το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο τελείωσε, αλλά κανείς δεν συγκινήθηκε. Διότι κανείς από τα ΜΜΕ δεν μας διέταξε να συγκινηθούμε, να οργιστούμε Έτσι είπε ο υπάλληλος, έτσι γίνεται. Διότι γίνεται, αυτό γίνεται. Η Ελλάδα έχει εισαγάγει τις μεγαλύτερες (μακράν) "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Ελληνική κρίση μπορεί να αποτυπωθεί πανεύκολα σε 2-3 διαγράμματα που τα εξηγούν όλα.
η Πορτογαλία, αύξησαν τα χρέη τους η μεν Ιρλανδία κατά 172% (φτάνοντας στο ασύλληπτο 390% του ΑΕΠ) και η Πορτογαλία κατά 100% του ΑΕΠ, φτάνοντας σε συνολικό χρέος 358% του ΑΕΠ... Η δε Ισπανία κατά 72%, φτάνοντας το συνολικό χρέος στο 313% του ΑΕΠ. Η Ολλανδία του κ. Ντάισελμπλουμ βρίσκεται ΠΑΝΩ από την Ελλάδα στο 325% του ΑΕΠ. Μαζί Ιταλία, Δανία, Σουηδία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο,Νορβηγία, Φινλανδία. Έτσι εξηγείται και ο ρόλος κάποιων καλόπαιδων. Στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή, ο financial sector έμεινε στάσιμος. Σύμφωνα με τους Κινέζους, οι αυτοκράτορες που πλησιάζουν στο τέλος τους, εκδίδουν αναρίθμητους νόμους.Εδώ. αυτοί που έφτασαν τον κόσμο στην άβυσσο δεν θα παραδοθούν ποτέ. ¨Οταν το δέντρο ξεραθεί το νερό δεν ωφελεί. Αυτοί όμως έχουν την ψευδαίσθηση του ανίκητου. Ο Ντράγκι είπε ξεκάθαρα το 2012 ότι το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο τελείωσε, αλλά κανείς δεν συγκινήθηκε. Διότι κανείς από τα ΜΜΕ δεν μας διέταξε να συγκινηθούμε, να οργιστούμε Έτσι είπε ο υπάλληλος, έτσι γίνεται. Διότι γίνεται, αυτό γίνεται. Η Ελλάδα έχει εισαγάγει τις μεγαλύτερες (μακράν) "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Ελληνική κρίση μπορεί να αποτυπωθεί πανεύκολα σε 2-3 διαγράμματα που τα εξηγούν όλα.
Αρχικά, η ΤΤΕ, η οποία επί 80 χρόνια κρατούσε στάση ουδετερότητας και μάλλον ισορροπημένο ισολογισμό, 
βρίσκεται από το 2009 και σε ολόκληρη την θητεία Προβόπουλου απίστευτα εκτεθειμένη, αφού σε αυτό το διάστημα αυξάνει τον Ισολογισμό της από 30 περίπου δις σε 200! Ποιος όλα αυτά; Μια ιδιωτική εταιρεία που όχι μόνο νομοθετεί αλλά ελέγχει υποτίθεται αποκλειστικά, το Τραπεζικό σύστημα, το εποπτεύει, διαχειριζόμενη τα συναλλαγματικά μας αποθέματα. Και το χειρότερο μια τράπεζα με κεφάλαιο 111 εκατομμύρια ευρώ! Αυτή η "Κεντρική Τράπεζα" ανέλαβε μέρος του αβάσταχτου τραπεζικού χρέους ως μεσάζων εθνικής παράδοσης και μόχλευσε τα (ανύπαρκτα) κεφάλαια της κατά 1468 φορές σήμερα (με ισολογισμό 163 δις), αφού το "ασφαλές και υγιές" τραπεζικό σύστημα έλαβε από τα (παράνομα) κεφάλαια του Target2 του κ..Ντράγκι (όπως σημειώσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση), 100 ολόκληρα δις τα οποία η ΤτΕ χρωστάει (μάλλον στην Γερμανική ΚΤ που έχει διαθεσει τα συντριπτικά περισσότερα) με εγγύηση του Ελλ. Δημοσίου. Πόσο χειρότερα; Και όλα αυτά τα πουλάνε ως "κρατική κρίση χρέους". Ποιος λοιπόν κάνει το "deleveraging", την απομόχλευση, το ξεφόρτωμα χρέους, στις τελειωμένες Ελλ. Τράπεζες; Μα εμείς φυσικά. Οι Ελλ. Τράπεζες έχουν ξεφορτώσει από τους Ισολογισμούς τους πανω από 150 δις από το 2010. Τι 
ακριβώς, δεν ξέρουμε. Σίγουρα όμως και ένα μέρος(;) από τα 140 δις Ελλ. ομολόγων που τους ξεφόρτωσαν οι Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες το 2010-2011. Δηλ. η Ελλάδα, περίμενε να αγοράσουν οι Ελλ. Τράπεζες ποτάμια δις από τους ξένους (βλ. τα παρατεταμένα "όχι στην αναδιάρθρωση χρέους" του πολιτικοεκδοτικού και τραπεζικού κατεστημένου) τα οποία αυτές φόρτωναν στην ΤτΕ και αυτή στους καταθέτες/φορολογούμενους, με μεσολαβητη την απαστράπτουσα ΕΚΤ και τον πολυδιαφημιζόμενο Super Mario Draghi, ο οποίος και καλά βρέχει χρήμα - μόνο που το χρήμα βρέχει μόνο στις τράπεζες και είναι όλο δικό μας. Τόσο απλά. ΑΥΤΟ ακριβως το ξεφόρτωμα της λασπουριάς και της βλέννας, συμβαίνει ΤΩΡΑ, γι' αυτό όλος αυτός ο θόρυβος. Ήλθε η ώρα το κράτος μας και οι καταθέτες να πληρώσουν με "μια αφορμή", την τραπεζική σαπίλα αξίας 110 δις, όσο το αμαρτωλό Target2 και κάτι άλλα ψιλά. Τότε η ΤτΕ θα επανέλθει σε "φυσιολογικό" 
Ισολογισμό και οι Ελλ. τράπεζες (που μόνο Ελληνικές δεν θα είναι) θα ξεκινήσουν από την αρχή το παιχνίδι του φαύλου που προσποιείται τον Σωτήρα. Το παιχνίδι του διαβόλου, το παιχνίδι της πιστωτικής επέκτασης, με μια κοινωνία ξεθεωμένη, υπόδουλη και άφραγκη - ό,τι καλύτερο για μια νέα καζινοκαπιταλιστική "ανάπτυξη". Αλλά βέβαια το Ελλ. τραπεζικό σύστημα, εκτός από τα ποτάμια μερισμάτων, bonus, ενδοομιλικών συναλλαγών, αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου και εξαγορών, κλπ απόλαυσε τον μηδενισμό των διατραπεζικών επιτοκίων, δηλ. χρήμα μηδενικού κόστους. Από 12% στην αρχή του Ευρώ, στο 0, σήμερα ή μάλλον από την αρχή της "κρίσης".
βρίσκεται από το 2009 και σε ολόκληρη την θητεία Προβόπουλου απίστευτα εκτεθειμένη, αφού σε αυτό το διάστημα αυξάνει τον Ισολογισμό της από 30 περίπου δις σε 200! Ποιος όλα αυτά; Μια ιδιωτική εταιρεία που όχι μόνο νομοθετεί αλλά ελέγχει υποτίθεται αποκλειστικά, το Τραπεζικό σύστημα, το εποπτεύει, διαχειριζόμενη τα συναλλαγματικά μας αποθέματα. Και το χειρότερο μια τράπεζα με κεφάλαιο 111 εκατομμύρια ευρώ! Αυτή η "Κεντρική Τράπεζα" ανέλαβε μέρος του αβάσταχτου τραπεζικού χρέους ως μεσάζων εθνικής παράδοσης και μόχλευσε τα (ανύπαρκτα) κεφάλαια της κατά 1468 φορές σήμερα (με ισολογισμό 163 δις), αφού το "ασφαλές και υγιές" τραπεζικό σύστημα έλαβε από τα (παράνομα) κεφάλαια του Target2 του κ..Ντράγκι (όπως σημειώσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση), 100 ολόκληρα δις τα οποία η ΤτΕ χρωστάει (μάλλον στην Γερμανική ΚΤ που έχει διαθεσει τα συντριπτικά περισσότερα) με εγγύηση του Ελλ. Δημοσίου. Πόσο χειρότερα; Και όλα αυτά τα πουλάνε ως "κρατική κρίση χρέους". Ποιος λοιπόν κάνει το "deleveraging", την απομόχλευση, το ξεφόρτωμα χρέους, στις τελειωμένες Ελλ. Τράπεζες; Μα εμείς φυσικά. Οι Ελλ. Τράπεζες έχουν ξεφορτώσει από τους Ισολογισμούς τους πανω από 150 δις από το 2010. Τι ακριβώς, δεν ξέρουμε. Σίγουρα όμως και ένα μέρος(;) από τα 140 δις Ελλ. ομολόγων που τους ξεφόρτωσαν οι Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες το 2010-2011. Δηλ. η Ελλάδα, περίμενε να αγοράσουν οι Ελλ. Τράπεζες ποτάμια δις από τους ξένους (βλ. τα παρατεταμένα "όχι στην αναδιάρθρωση χρέους" του πολιτικοεκδοτικού και τραπεζικού κατεστημένου) τα οποία αυτές φόρτωναν στην ΤτΕ και αυτή στους καταθέτες/φορολογούμενους, με μεσολαβητη την απαστράπτουσα ΕΚΤ και τον πολυδιαφημιζόμενο Super Mario Draghi, ο οποίος και καλά βρέχει χρήμα - μόνο που το χρήμα βρέχει μόνο στις τράπεζες και είναι όλο δικό μας. Τόσο απλά. ΑΥΤΟ ακριβως το ξεφόρτωμα της λασπουριάς και της βλέννας, συμβαίνει ΤΩΡΑ, γι' αυτό όλος αυτός ο θόρυβος. Ήλθε η ώρα το κράτος μας και οι καταθέτες να πληρώσουν με "μια αφορμή", την τραπεζική σαπίλα αξίας 110 δις, όσο το αμαρτωλό Target2 και κάτι άλλα ψιλά. Τότε η ΤτΕ θα επανέλθει σε "φυσιολογικό" Ισολογισμό και οι Ελλ. τράπεζες (που μόνο Ελληνικές δεν θα είναι) θα ξεκινήσουν από την αρχή το παιχνίδι του φαύλου που προσποιείται τον Σωτήρα. Το παιχνίδι του διαβόλου, το παιχνίδι της πιστωτικής επέκτασης, με μια κοινωνία ξεθεωμένη, υπόδουλη και άφραγκη - ό,τι καλύτερο για μια νέα καζινοκαπιταλιστική "ανάπτυξη". Αλλά βέβαια το Ελλ. τραπεζικό σύστημα, εκτός από τα ποτάμια μερισμάτων, bonus, ενδοομιλικών συναλλαγών, αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου και εξαγορών, κλπ απόλαυσε τον μηδενισμό των διατραπεζικών επιτοκίων, δηλ. χρήμα μηδενικού κόστους. Από 12% στην αρχή του Ευρώ, στο 0, σήμερα ή μάλλον από την αρχή της "κρίσης".
Αυτό το διαβολοπαίχνιδο, όμως, μας έφερε εδώ. Και το off στην Ελλ. οικονομία πατήθηκε πολύ πριν, από αυτούς που το προκάλεσαν, τις Τράπεζες. Η πιστωτική επέκταση (η χορήγηση νέων δανείων) άρχισε να μειώνεται στην Ελλάδα από το 2006 και οριστικά από το 2009. Παρόλαυτά μέχρι και το τέλος του 2011 οι Ελλ. Τράπεζες δάνειζαν παραπάνω από την προηγούμενη χρονιά. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι η περιέλευση μιας πιστωτικής οικονομίας σε καθεστώς Depression, με πλήρη αποσύνθεση της κοινωνικής δραστηριότητας, προαλείφεται όταν οι Τράπεζες σταματούν να δανείζουν περισσότερο από μια μόλις χρονιά (την προηγούμενη) ενώ, η αποσάθρωση επέρχεται όταν οι Τράπεζες ξεκινούν να δανείζουν λιγότερο απ' ό,τι προηγουμένως. Η Ελλάδα συνιστά κορυφαία απόδειξη ότι το σύστημα αυτό κατακρεουργεί τα πάντα, όταν δεν μπορεί να δανείσει παραπάνω (πολύ- πολύ πριν μειώσει τον δανεισμό, μείωση που ισοδυναμεί με Θάνατο).
Απο 'κει και πέρα, πολλά έχουμε πει και για τον δείκτη Μ3 που μετρά το χρήμα σε κυκλοφορία. Ο παρακάτω
πίνακας απλά λέει ότι η μείωση του χρήματος σε κυκλοφορία (όπου νέο χρήμα είναι μόνο τα δάνεια) υπήρξε ακαριαία και συνέβη το 2009 στην Ελλάδα. Είναι πολύ απλό συνεπώς, όταν ζεις στον καζινοκαπιταλισμό να απαντήσεις που αρχίζουν και πότε τελειώνουν οι κρίσεις. Όταν τα δάνεια λιγοστεύουν, όταν η φούσκα σκάει, όταν το χρήμα λιγοστεύει, όταν ο αποπληθωρισμός συμβεί δεν υπάρχει καμία σωτηρία για μια οικονομία/κοινωνία/κράτος/λαό που ταΐζεται από τους γύπες του μονεταρισμού. Απολύτως καμία. Το δε "τέλος", έχει μόνο μία λύση: το νέο δανεισμό, τα νέα χρέη, που απλώς προοιωνίζουν ένα νέο Ζάλλογγο, έναν νέο Καιάδα, που "κάποια στιγμή" θα έλθει ακόμα πιο βίαια από την προηγούμενη.
Ας μην έχετε καμία αμφιβολία. Επιβαλλεται πραξικόπημα και όπως τόσες δεκάδες φορές στο παρελθόν, ζητείται υποταγή. Ας μην έχετε αμφιβολία ότι επίκειται νέο οικονομικό Pearl Harbor προκειμένου να περάσει η Τραπεζική και Πολιτική Ενοποίηση. Η επίθεση στο Τραπεζικό σύστημα γίνεται από την ίδια την Κεντρική Τράπεζα η οποία θεωρητικά είναι "lender of last resort". Επιχειρείται να αγιοποιηθεί ο νέος μηχανισμός υποδούλωσης, ο ESM. Να ολοκληρωθεί η μεγαλύτερη μετατροπή χρέους από τραπεζικό σε φορολογικό, στην ιστορία. Να επιβληθεί εσαεί το deregulation των καζινοαγορών με σχεδόν αυτόματη κοινωνικοποίηση των ζημιών του καζίνο. Να καταργηθει η έννοια του κρατους υπέρ του λεγόμενου "φονταμενταλισμού". Και άλλα πολλά. Με μια λέξη έρχεται γενικευμένος αποπληθωρισμός και εκχωρήσεις. Χωρίς το φόβο του διαβόλου, δεν υπάρχει η ανάγκη του Θεού, άλλωστε.
Η Άννα Φρανκ, Γερμανίδα Εβραιοπούλα, θύμα των Ναζί, έγραφε ότι "Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δεν θα πάνε ποτέ χαμένοι.". Όταν οι αριθμοί χρεοκοπούν οι άνθρωποι θα πρέπει να παύσουν να υποδουλώνονται, τελεία και παύλα.
