Αναντίρρητα, τα χρόνια της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, γράφεται ιστορία. Οι άνθρωποι που βιώνουν τα ιστορικά γεγονότα, οφείλουν να αντιληφθούν ότι η στάση τους ως προς αυτά θα γίνει κάποτε το αντικείμενο της μελέτης για τον ιστορικό του μέλλοντος, ο οποίος θα κληθεί να ανασυνθέσει το γίγνεσθαι της εποχής.
Στο πλαίσιο αυτό, η απόφαση του πρωθυπουργού της Ελλάδας, του κ. Αλέξη Τσίπρα, να προσφύγει σε δημοψήφισμα, είναι ιδιαιτέρως σημαντική. Το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού που στοχοποιήθηκε και φτωχοποιήθηκε από το επιχώριο πολιτικο-οικονομικό σύστημα, τους διεθνείς δανειστές και τους Ευρωπαίους εταίρους της Γερμανίας, ενθαρρύνεται, για πρώτη φορά μετά από σαράντα χρόνια, να κάνει χρήση της δημοκρατικής δύναμης που διαθέτει.
Οι πολίτες, ως Έθνος, αντί να στενάζουν αδρανείς, καλούνται να αποφασίσουν ενεργητικά για την ποιότητα της δημοκρατίας στην κοινωνία που θα παραδώσουν στις επόμενες γενιές. Καλούνται, με «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ», να αποδεχτούν ή να αμφισβητήσουν τον εξουσιαστικό ρόλο αντιδημοκρατικών μηχανισμών υποταγής,όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: Που είναι γνωστό για τα μοτίβα κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής που έχει επιβάλει όπου κλήθηκε, καθώς και για το δόγμα που αφορά τον περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας προς όφελος ανεξέλεγκτων ιδιωτικών τυραννιών• εγχώριων και πολυεθνικών.
Η απόφαση για προσφυγή σε κάλπη δημοψηφίσματος θεωρήθηκε από ορισμένους ένδειξη αδυναμίας και ευθυνοφοβίας τού πρωθυπουργού Α. Τσίπρα. Κατά τη γνώμη τους, ο σημερινός πρωθυπουργός δεν στάθηκε ως ηγέτης στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, διότι προτίμησε να μεταθέσει τις ευθύνες του στο λαό.
Η εύκολη κριτική βολεύει, αλλά δεν είναι δίκαιη. Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια η ελληνική κοινωνία πληρώνει ακριβά τον φόβο της ευθύνης. Οι πολίτες αναζητούσαν τον μεγάλο ηγέτη που θα αποκαθιστούσε την οικονομική και κοινωνική ευημερία, ενώ, συγχρόνως, θα εκκινούσε τις διαδικασίες των Ειδικών Δικαστηρίων για την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων της καταστροφής.
Έχει ειπωθεί ότι: ο μεγάλος ηγέτης είναι μια αντανάκλαση των ανθρώπων που κυβερνά. Το δημοψήφισμα, λοιπόν, εκτός των άλλων, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Θα δώσει την ευκαιρία στους Έλληνες να εμπεδώσουν στη συνείδηση των Ευρωπαίων τη συμφωνία τους με τον ηγέτη που αρνήθηκε τους παγιδευτικούς όρους των συμβάσεων και τα τελεσίγραφα που φανέρωσαν την ανεντιμότητα και την ανομία των κατ’ ευφημισμό Θεσμών.
Συνεπώς, το αποφασιστικό «ΟΧΙ» της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων θα αποτελέσει το αποστομωτικό πολιτικό επιχείρημα για την επαναφορά, τόσο των πιστωτών όσο και των πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης που κρύβονται πίσω τους, εις την ηθικήν και πολιτικήν τάξιν από την οποία έχουν περικλείνει επικίνδυνα.
Εφόσον, κατά τον φιλόσοφο Μάρτιν Μπάμπερ, η ισχύς υποχωρεί μόνο κάτω από την πίεση άλλης αντίθετης ισχύος, μόνο η πλειοψηφία του «ΟΧΙ» είναι δυνατόν να σταματήσει το κατρακύλισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον βούρκο του ολοκληρωτισμού.
