Πιστεύετε στην ύπαρξη των βαμπίρ -όχι των νυχτερίδων αλλά των ανθρώπινων βαμπίρ; Όχι; Ε, λοιπόν, κάνετε μεγάλο λάθος, υπάρχουν και παρα-υπάρχουν! Αλλά ξέρετε τι σας παραπλανάει; Το ότι φαντάζεστε τους βαμπίρ χλωμοκίτρινους, με μυτερούς κυνόδοντες, που ζουν μέσα σε φέρετρα! Δεν πρέπει όμως να συγχέουμε την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Η πραγματικότητα είναι ότι τα, ή οι, βαμπίρ είναι μάλλον ροδοκόκκινοι, χωρίς μυτερούς κυνόδοντες και ζουν σε κανονικά σπίτια. Εκ πρώτης όψεως, λοιπόν, δεν ξεχωρίζουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους, και μόνο μια ιδιαίτερη όραση και αίσθηση μπορεί να τους ξεχωρίσει.
Τι ακριβώς κάνει ένα βαμπίρ; Απορροφά τη ζωτική ενέργεια των άλλων. Σ΄αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι τα ανθρώπινα βαμπίρ είναι ποικίλου διαμετρήματος και δυναμικότητας. Υπάρχουν μικρά, μεσαία και μεγάλα βαμπίρ. Τα μικρά βαμπίρ διασταυρώνονται συχνότατα μαζί μας στους δρόμους της ζωής, και από τη συναναστροφή αυτή, αν είναι σύντομη, απλώς νιώθουμε μετά αδειασμένοι. Τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά στην παρατεταμένη συναναστροφή, και μάλιστα αν τυχόν τέτοια άτομα βρίσκονται μόνιμα στο άμεσο περιβάλλον μας. Τέτοια βαμπίρ βέβαια δεν έχουν επίγνωση αυτής τους της ιδιότητας, έχουν όμως κάποια «χούγια» που τους προσδίδουν τη συγκεκριμένη ιδιότητα. Θα δώσουμε ένα παράδειγμα από πικρή άμεση διαπίστωση. Είναι το παράδειγμα της περίπτωσης ανθρώπων που τρέφονται δημιουργώντας καυγάδες και εξαπολύοντας βίαιες επιθέσεις από ασήμαντες, ή και ανύπαρκτες, αφορμές, και παράγοντας μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα. Αληθινά, έχουμε γνωρίσει περιστατικά όπου χάθηκαν ανθρώπινες ζωές από τέτοιες συμπεριφορές, κατά τις οποίες η καταστροφή έπληξε και τα θύματα και τους θύτες.
Φυσικά, υπάρχουν και τα πιο κοινά περιστατικά μικρότερων βλαβών, που όμως αθροιστικά μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα. Σκεφτείτε τι παράγει η γκρίνια, η μεμψιμοιρία, η καχυποψία, και άλλα άθλια «χούγια».
Σήμερα δεν μιλάμε για τα αόρατα βαμπίρ, που είναι απενσαρκωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι επιτίθενται με διάφορους τρόπους στους γήινους κατοίκους: υποβολές, εκφοβισμό, κατοχή. Έχουμε μιλήσει για την περίπτωση αυτή εκτενώς στο παρελθόν, και δεν είναι το παρόν θέμα μας.
Υπάρχουν όμως και τα μεγααάλα βαμπίρ. Κι ενώ τα μικρά επιτίθενται σε μεμονωμένα άτομα, τα μεγάλα επιτίθενται σε πληθυσμούς και λαούς. Λοιπόν, αυτά τα βαμπίρ είναι καλοντυμένα, απαρεγκλίτως γραβατωμένα, διαβιούν σε πολυτελείς κατοικίες και κατέχουν, εμφανώς ή αφανώς, υψηλές θέσεις. Διαθέτουν πανουργία και επινοητικότητα. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ενδοιασμού ή φραγμού. Αυτά είναι τα όπλα από τα οποία αντλούν δύναμη. Με αυτή τη δύναμη μπορούν να κινούν νήματα που καθορίζουν ζωτικά συμφέροντα μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων, επικουρούμενοι από αξιωματούχους -μαριονέττες.
Υπάρχουν περίοδοι στην ανθρώπινη ιστορία που παρουσιάζουν μια πλημμυρίδα -τρόπον τινά- βαμπιρικών οντοτήτων πάνω στη γη. Τέτοιες περίοδοι ήταν, για παράδειγμα, στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και στις μέρες μας που διεξάγεται πάλι ένας μεγάλος, ακήρυχτος πόλεμος, οικονομικός και αμείλικτος, ο οποίος αποσκοπεί στην παγκόσμια κυριαρχία των μεγάλων βαμπίρ -των τραπεζών και συγκεκριμένων εταιρειών και μεγαλεμπόρων. Αυτοί είναι συνήθως αόρατοι και εκπληρώνουν τα σχέδιά τους μέσω των πρακτόρων τους, οι οποίοι κατέχουν υψηλές θέσεις, κυβερνητικές και άλλες.
Βέβαια, όλα αυτά είναι γνωστά ως επί το πλείστον, μόνο που οι άνθρωποι δεν χαρακτηρίζουν αυτά τα υποκείμενα βαμπίρ, παρά μόνο με τη μεταφορική έννοια. Εμείς όμως ισχυριζόμαστε ότι πρόκειται για βαμπίρ με την κυριολεκτική σημασία του όρου. Ισχυριζόμαστε δηλαδή ότι τα άτομα αυτά είναι πραγματικά νεκροζώντανοι οργανισμοί. Και το εννοούμε για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο: Ότι έχουν απωλέσει την ανώτερη, πνευματική ψυχή τους, αυτήν που η φύση της είναι αγάπη, συμπόνια, αλληλεγγύη και συμμερισμός. Ζουν και κινούνται με τις κατώτερες, ζωώδεις, αρχές τους, και αυτό δεν αναιρείται καθόλου από το γεγονός ότι μπορεί να διαθέτουν ανεπτυγμένους εγκεφάλους -και πράγματι διαθέτουν. Δεν διαθέτουν όμως καρδιά, αλλά στη θέση της έχουν μια μηχανή, η οποία επιτελεί τις στοιχειώδεις ζωτικές λειτουργίες.
Αληθινά, αυτή την εποχή έχουν εξαπολυθεί πάνω στη γη πραγματικά τέρατα με ανθρώπινο περίβλημα, τέρατα ικανά για κάθε είδους έγκλημα. Βέβαια, τα πιο μεγάλα βαμπίρ δεν σκοτώνουν με τα ίδια τους τα χέρια. Έχουν άλλες, έμμεσες, αλλά αποτελεσματικές, μεθόδους, και βέβαια τα ενεργούμενά τους που αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά.
Αληθινά, ζούμε άγριες ημέρες.
Και ακριβώς τώρα, η ίδια μας η χώρα δέχεται μια τρομερή και ανηλεή επίθεση από τον μεγάλο συστημικό Λεβιάθαν με τα πολλά του πλοκάμια που σφίγγονται με λύσσα στο σώμα μιας ημιθανούς Ελλάδας.
Η επίθεση έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Έχει μεθοδευτεί ύπουλα με τη σύμπραξη εσωτερικών Εφιαλτών, και αυξάνει σταδιακά την πίεση μέχρι την επίτευξη των εγκληματικών της στόχων. Μέχρι πριν λίγο, η επίθεση κρατούσε κάποια προσχήματα, κάποιο φύλλο συκής. Ξαφνικά όμως, το θηρίο αφήνιασε τόσο που τούπεσε εντελώς η μάσκα.
Γιατί έγινε αυτό; Επειδή ένας λαός τόλμησε να κάνει κάποιες δικές του επιλογές που δεν ταίριαζαν με τα δικά του σχέδια. Επειδή ένας κυβερνήτης μιας μικρής και κατεστραμμένης χώρας, σαν άλλος Δαβίδ, στάθηκε απέναντι στον τερατώδη Γολιάθ με σθένος και αξιοπρέπεια. Και το τέρας πραγματικά αφήνιασε και αφρίζοντας από κακία είπε: Θα σε πατήσω, θα σε λιώσω, μικρέ Δαβίδ, μικρή Ελλάδα! Σήκωσες κεφάλι σε μένα, τον γίγαντα! Και μπορεί να μου ξεσηκώσεις κι άλλους και να καταστρέψεις τα σχέδιά μου. Θα σε συνθλίψω, όχι αργά όπως σκόπευα, αλλά εδώ και τώρα!
Και τα γιγάντια πλοκάμια σφίγγονται με λύσσα, και μανία για να επιφέρουν ασφυξία και άμεσο θάνατο ή παράδοση, ταπείνωση και αργό θάνατο.
Έτσι έχει η κατάσταση. Και τα ντόπια μικρά ερπετά, οι εκτελεστές, οι δολιοφθορείς, οι εξωνημένοι και οι δουλόφρονες έχουν αφηνιάσει κι αυτοί και πασχίζουν να υποτάξουν την ανταρσία που σηκώθηκε ενάντια στους πάτρωνές τους, και στα δικά τους μικρο- ή μεγάλο-συμφέροντα.
Τώρα, λοιπόν, οι μάσκες έχουν πέσει. Μ΄έναν τρόπο οργουελικό ονομάστηκαν «βοήθεια», «σωτηρία» και «μηχανισμός στήριξης» τα μέτρα καταστροφής και αφανισμού της χώρας μας. Ονομάστηκαν «εταίροι» οι δολοφόνοι των Ελλήνων πολιτών.
Τι είδαμε τελικά; Μια Ευρώπη ισονομίας, αλληλεγγύης, κοινής ευημερίας; Ή μια Ευρώπη γερμανοκρατούμενη, τραπεζοκρατούμενη, αντιλαϊκή; Μια Ευρώπη των λαών ή μια Ευρώπη των κεφαλαιοκρατών;
Αυτή, λοιπόν, η Ευρώπη μας σέρβιρε ένα πρόγραμμα ισοδύναμο με πλήρη καταστροφή του ελληνικού λαού. Ε, αυτόν τον εξαναγκασμό ο ελληνικός λαός δεν μπορεί και δεν πρέπει να τον αποδεχτεί.
Και τώρα τι; Αναμφίβολα, η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Η θηλιά έχει σφίξει γύρω από το λαιμό της και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι μπορεί να συμβεί την επόμενη ώρα.
Το βαμπιρικό τέρας αφρίζει και μαίνεται. Η ιδέα πως μπορεί να μην πετύχει η καλοσχεδιασμένη του αφαίμαξη το κάνει να σφυρίζει με λύσσα χτυπώντας το στοχευμένο θύμα του. Ας μην αμφιβάλλει κανείς πως θα κάνει τα πάντα για να μας εξουθενώσει και να πετύχει την ταπεινωτική υποταγή μας.
Πρώτα όμως να γνωρίζουμε πως η υποταγή συνεπάγεται περισσότερη μιζέρια, περισσότερους εξαθλιωμένους, περισσότερες αυτοκτονίες. Σημαίνει ατέλειωτη δυστυχία χωρίς ορατό φως στο τούνελ. Η αντίσταση μέχρι τέλους από την άλλη μπορεί να σημαίνει μια περίοδο, άγνωστης διάρκειας, μεγάλης δυσκολίας.
Υπάρχει όμως μια ελπίδα επιβίωσης και μελλοντικής ανάκαμψης. Τουλάχιστον, δεν θα εξευτελίσουμε την πατρίδα μας. Δεν θα ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας.
Έτσι, οδήγησαν τον ελληνικό λαό μπροστά σ΄αυτό το οδυνηρό και επικίνδυνο δίλημμα. Τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Να υποστηρίξουμε την κυβέρνησή μας ή όχι; Την κυβέρνηση αυτή δεν την θέλουν οι «εταίροι», ούτε βέβαια τα ντόπια τσιράκια τους. Θέλουν είτε να την τελειώσουν -«αριστερή παρένθεση»- είτε να την ταπεινώσουν εξομοιώνοντάς την με τους προηγούμενους.
Σίγουρα, η κυβέρνηση έχει κάνει λάθη. Επέδειξε υπεραισιοδοξία και ευπιστία απέναντι στους «εταίρους». Δεν στάθμισε καλά τις επιδιώξεις και την ποιότητά τους. Έχασε πολύτιμο χρόνο που κέρδισε η άλλη πλευρά.
Μπορείς, λοιπόν, να της καταλογίσεις λάθη και κακούς υπολογισμούς. Αλλά δεν μπορείς να της καταλογίσεις δολιότητα, διαφθορά και αντιλαϊκότητα. Και τα τρία αυτά ανήκουν στους προηγούμενους -και πολύ περισσότερα.
Αν οι εξωτερικές και εσωτερικές οχιές πετύχουν να ρίξουν τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση με οποιαδήποτε τερτίπια, αυτό θα σημαίνει θάνατο της δημοκρατίας μέσα στην «ενωμένη» Ευρώπη. Η οποία δεν θα είναι πλέον παρά ένας βόας σφιγκτήρας για τους λαούς της.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι μπορεί να σώσει την κατάσταση; Αντίσταση, επιμονή, αξιοπρέπεια. Το θηρίο μπορεί να υποχωρήσει μόνο αν αντιληφθεί ότι κινδυνεύει και η δική του ακεραιότητα. Προσοχή στον εκφοβισμό, τον εκβιασμό και την παραπληροφόρηση. Οι καιροί ου μενετοί!
Αν, λοιπόν, έχει απομείνει κάτι από την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και την γενναιότητα της ελληνικής ψυχής (την οποία φρόντιζαν επί δεκαετίες να εκμαυλίζουν), πρέπει να αντηχήσει ξανά ένα τεράστιο περήφανο ΟΧΙ.
AGNI YOGA HELLAS, 1/7/2015
