Η κυβέρνηση αφού ολοκλήρωσε το έργο της, που δεν ήταν άλλο από το να υπογράψει και η Αριστερά ένα μνημόνιο έτσι ώστε να μην υπάρχει πολιτικός χώρος αντιμνημονιακός, βάζει την Ελλάδα στο νέο σύστημα διακυβέρνησης ως αποικία με νέες εκλογές. Αυτό που θα έχουν να επιλέξουν στις επόμενες εκλογές οι ψηφοφόροι δεν είναι πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τον έπαρχο που θα παίρνει εντολές από τους δανειστές. Θα επιλεγεί ο καλύτερος προδότης.
Η τελευταία αριστερή προδοσία πριν τις εκλογές
Πριν όμως ανακοινώσει την παραίτηση της κυβέρνησης και την διεξαγωγή των εκλογών, ο κ. Τσίπρας έκανε την τελική κίνηση μηδενίζοντας την εθνική ανεξαρτησία ζητώντας τηλεφωνικώς και εγγράφως από τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, να πάρει μέρος στην διακυβέρνηση της χώρας.
Στην επιστολή που έστειλε προς τον "Dear Martin" (όπως τον προσφωνεί) ο πρωθυπουργός ζητά να τηρηθεί ο ευρωπαϊκός Κανονισμός 472/2013. Διαβάζοντας όμως τον Κανονισμό βλέπει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας πήρε εντολή από τους δανειστές να καλέσει και τον κ. Σουλτς ως πολιτικό επόπτη της Ελλάδας διότι από τις 21 Μαΐου του 2013, σύμφωνα με την Επίσημη Εφημερίδα της Ευρώπης (δηλαδή το ευρωπαϊκό ΦΕΚ), η επιτήρηση των κρατών-μελών που είναι σε διαδικασία δανεισμού είτε από τρίτες χώρες, είτε από το ΔΝΤ, είτε από την ΕΚΤ, είτε από τον ESM επιβάλλεται. Το Ευρωκοινοβούλιο εθιμοτυπικά περίμενε την κλήση του πρωθυπουργού για να εισβάλλει ως "καλεσμένος" επιτηρητής στο κράτος-μέλος που βρίσκεται υπό μνημονιακή κατάσταση, ενώ στις 30 Ιουνίου του 2015 με το τέλος του Μνημονίου 2 είχε λήξει η επιβεβλημένη επιτήρηση της Ε.Ε βάση των άρθρων του ίδιου Κανονισμού.
Ο Κανονισμός του Διαβόλου
Ο συγκεκριμένος κανονισμός που επικαλείται ο κ. Τσίπρας για δήθεν συμμετοχή του ευρωκοινοβουλίου έτσι ώστε "να λειτουργήσει ως ο έσχατος εγγυητής της δημοκρατικής λογοδοσίας και συμβατότητας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη με το ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό κεκτημένο", όπως τόνισε, δεν είναι τίποτε άλλο από μία Συνθήκη παράδοσης της ανεξαρτησίας κρατών-μελών που βρίσκονται σε οικονομική ασφυξία με υπογεγραμμένα μνημόνια. Όμως ο Κανονισμός δεν αφορά στα κράτη-μέλη της Ε.Ε, αλλά μόνο της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι το Ευρωκοινοβούλιο δεν θα είναι το πέμπτο μέλος της επιτήρησης της Ελλάδας, αλλά ο πολιτικός δημοκρατικός φερετζές του Eurogroup που είναι ο κύριος ελεγκτής της Ευρωζώνης μαζί με την ΕΚΤ. Η ΕΚΤ έχει ήδη την εποπτεία μέσω του υπαλλήλου της στο θεσμικό Κουαρτέτο.
Ο κ. Τσίπρας δεν έκανε κλήση να έρθει ένας δημοκρατικός θεσμός να ελέγχει την συμβατότητα του μνημονίου με την δημοκρατία, αλλά ζήτησε εμμέσως ως πέμπτο παρατηρητή έναν Υπερυπουργό Οικονομίας που να είναι εκλεγμένο μέλος χωρών της Ευρωζώνης, εφόσον το Eurogroup είναι αυτό που θα έχει τον πρώτο λόγο. Ξεκάθαρα στον Κανονισμό 472/2013 παρ. 2 διευκρινίζεται: "Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται στα κράτη-μέλη με νόμισμα το ευρώ". Πού ακριβώς υπάρχει η δημοκρατία που επικαλείται ο κ. Τσίπρας στην επιστολή του προς τον κ. Σουλτς; Η δημοκρατία της Ε.Ε στηρίζεται στο ευρώ που διαχειρίζεται αποκλειστικά η ΕΚΤ και όχι στην "αλληλεγγύη" όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε;
Ψέμα πάνω στο ψέμα
Ο Κανονισμός τον οποίο αποκαλεί ο κ. Τσίπρας ως δημοκρατικό εργαλείο της Ε.Ε είναι ένα κουρελόπανο που φέρει την εικόνα της κοινωνικής πολιτικής για τα μέλη-κράτη, αλλά στην ουσία είναι άκυρο όταν το κράτος-μέλος της Ευρωζώνης είναι δεσμευμένο Μνημονιακά.
Ένα παράδειγμα είναι ότι έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση το άρθρο 28 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.
Το συγκεκριμένο άρθρο του Χάρτη αναφέρει: "Οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες, ή οι αντίστοιχες οργανώσεις τους, έχουν, σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης και τις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές, δικαίωμα να διαπραγματεύονται και να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις στα ενδεδειγμένα επίπεδα καθώς και να προσφεύγουν, σε περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων, σε συλλογικές δράσεις για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, συμπεριλαμβανομένης της απεργίας". Ένα από τα μέτρα του Μνημονίου 3 κάνει νόμο του κράτους ο κατώτατος μισθός να διαμορφώνεται μέσω πράξης υπουργικού συμβουλίου. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι μετά από εντολή του Δημοσιονομικού Συμβουλίου των δανειστών (που ήδη είναι ψηφισμένος θεσμός της Ελλάδας) και δεν έγκειται στον Χάρτη που επικαλείται ο Κανονισμός της Ε.Ε
Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες από την στιγμή που έχουν υπογράψει Μνημόνια δεν έχουν δικαίωμα να επικαλεστούν τον συγκεκριμένο Χάρτη και αυτό είναι γνωστό στην κυβέρνηση, αφού τον Σεπτέμβριο του 2014 οι ευρωβουλευτές του Σύριζα σε ερώτησή τους προς την Κομισιόν για την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ελλήνων πήραν την απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου Κατάινεν:« Όσον αφορά τα προγραμματικά έγγραφα (σ.σ. τα Μνημόνια), δεν πρόκειται για ενωσιακό δίκαιο, αλλά για μέσα που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της. Στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα». Η κυβέρνηση όμως συμφώνησε με τους δανειστές την απαγόρευση μονομερούς κίνησης από την Ελλάδα, άρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει κανένα δικαίωμα στους Έλληνες αν δεν συμφωνούν τα αφεντικά.
Τσίπρας: Η χαρά του Σόιμπλε
Μετά από όλα αυτά ο κ. Τσίπρας θέλει να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι βάζοντας το Ευρωκοινοβούλιο ως πέμπτο ηγέτη στην διακυβέρνηση της χώρας την κάνει πιο δημοκρατική. Ευτυχώς που υπάρχει ο κ. Σόιμπλε και λέει τις αλήθειες που έπρεπε να ακούμε από τον ηγέτη της Ελλάδας.
Κατά την ψηφοφορία της γερμανικής βουλής ο κ. Σόιμπλε πήρε πάνω του όλο το θέμα να πείσει τους Γερμανούς βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ του τρίτου Μνημονίου. Ο δημοκρατικός εταίρος Σόιμπλε ανακοίνωσε μέσα στην γερμανική βουλή ότι η Ελλάδα αποδέχθηκε έλεγχο προόδου και εφαρμογής των μέτρων ανά τρίμηνο, αρχής γενομένης από τον Οκτώβριο, από τον οποίο και θα εξαρτάται η εκταμίευση των δόσεων. Όσο καλύτερα σκύβουμε τόσο θα πετάνε στην Ελλάδα κομμάτι από τα δανεικά τα οποία γυρίζουν αμέσως στους δανειστές για την εξόφληση του χρέους που επέβαλλαν. Αυτή την λογική ο Έλληνας πρωθυπουργός ζητά να την κάνει τον πέμπτο θεσμό εφόσον ζητά από τον Γερμανό κ. Σουλτς, το Eurogroup (αποκλειστικά όργανο της "φίλης" Γερμανίας) να πάρει τα ηνία της πολιτικής λύσης για την Ελλάδα.
Για να τηρηθεί η "δημοκρατία" της Ε.Ε ο κ. Σουλτς απάντησε στο αίτημα του κ. Τσίπρα ότι θα συζητηθεί η πρόταση με τους προέδρους του Ευρωκοινοβουλίου, δηλαδή με τους προέδρους των 7 πολιτικών κομμάτων της Ε.Ε, εκ των οποίων τα 6 (εκτός του EFD) είναι οι "μητέρες" όλων των μνημονιακών κομμάτων της Ελλάδας. Ο πολιτικός θεσμός της Ε.Ε θα αποφασίσει για τον Οικονομικό Ηγέτη της Ελλάδας!
Επιχείρηση Προδοσία έλαβε τέλος
Το νέο κυβερνητικό σχήμα που έρχεται να κάνει πράξη όσα οι δανειστές απαιτούν θα είναι το τελευταίο που θα φέρει το όνομα "Ελληνική κυβέρνηση" μέσω εθνικών εκλογών. Μπαίνουμε στην τελική ευθεία της απροκάλυπτης ξένης κυριαρχίας εφόσον το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ παίρνοντας την σκυτάλη από τους προηγούμενους Μνημονιακούς ηγέτες, κατάφερε να το κάνει πολιτικό ζητώντας ευρωπαϊκή λύση.
Με λίγα λόγια για ένα δάνειο από μία τράπεζα (ΔΝΤ-ΕΚΤ) που έσωσε μόνο τράπεζες, ο μεσάζων Τσίπρας κατάφερε να βάλει νοικοκύρη, ιδιοκτήτη και άρχοντα της χώρας τα τσιράκια των τραπεζών που δεν είναι άλλοι από τους Ευρωπαίους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες.
