του Χρήστου Μελίδη
Ήδη από το 2000 ο ΟΗΕ είχε δημοσιεύσει μια έκθεση με τίτλο ”Μετανάστευση αντικατάστασης” στην οποία εξετάζει εάν η μαζική μετανάστευση είναι η λύση στην γήρανση του πληθυσμού, ενώ το 2007 ο Αμερικανός στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ είχε αποκαλύψει ότι οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να εισβάλλουν σε επτά χώρες στην Μέση Ανατολή.
Χωρίς καμία απολύτως ένδειξη ”συνομωσιολογίας” τα δύο αυτά γεγονότα σε συνδυασμό μεταξύ τους δεικνύουν ότι υπήρχε ένα πλάνο, μια συγκεκριμένη ”γραμμή” αν θέλετε για το μέλλον της ανθρωπότητας προς την παγκοσμιοποίηση, την οποία όπως φαίνεται έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας και ο ΟΗΕ αλλά και μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ. Και εφόσον αυτά δημοσιοποιούνταν το 2000, σημαίνει ότι είχαν αποφασιστεί και οργανωθεί τουλάχιστον μια 15ετία πιο πριν.
Πέρα όμως από τις εμφανείς προθέσεις, για να γίνουν τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια πιο εύκολα αποδεκτά από τις μάζες χρειάζεται πάντα ο κατάλληλος επηρεασμός της κοινής γνώμης, μια ”προετοιμασία”: Και εδώ ακριβώς είναι που έρχεται το Χόλυγουντ, ο ”μάγος” που μπορεί να μεταμορφώσει το οτιδήποτε και να το πλασάρει στον ανυποψίαστο θεατή πακεταρισμένο.
Δύο από τις ταινίες που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό ήταν το Elysium και το World War Z, που συμπτωματικά και οι δύο βγήκαν στις αίθουσες το 2013.
Και οι δύο ταινίες αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα, προωθώντας όμως η καθεμία δύο διαφορετικούς στόχους: Το Elysium την παντελή αθώωση της παράνομης μαζικής μετανάστευσης, και το World War Z την αποδοχή στρατιωτικού νόμου εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης.
Elysium
Το μήνυμα του Elysium είναι τόσο κραυγαλέο που δεν χρειάζεται καν να το αναλύσουμε. Στην υπόθεση της ταινίας το 2154 ο πλανήτης Γη είναι κατεστραμμένος, με τους πλούσιους κατοίκους να έχουν μετακομίσει στον υπερπολυτελή διαστημικό σταθμό Elysium. Ο πρώην κατάδικος Μαξ μολύνεται από ραδιενέργεια στο εργοστάσιο όπου δουλεύει κι έχει μόλις πέντε ημέρες στη διάθεσή του για να μπει παράνομα στο Elysium και να θεραπευτεί. Οι κάτοικοι του Elysium είναι λευκοί, ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι της Γης που θέλουν επίσης να ανέβουν στο Elysium, είναι ισπανόφωνοι και μαύροι.
Έχουμε δηλαδή τους πλούσιους λευκούς που στον πραγματικό κόσμο αντιπροσωπεύουν τις δυτικές χώρες, και τους υπόλοιπους ανθρώπους της Γης που αντίστοιχα είναι οι κάτοικοι φτωχών οικονομικά ή χωρών του τρίτου κόσμου. Και εκπληκτικά, οι δεύτεροι θέλουν να πάνε μαζικά και παράνομα εκεί που βρίσκονται οι πρώτοι. Πιο κραυγαλέο δεν γίνεται.
Ο διαστημικός σταθμός Elysium όπου μένουν οι πλούσιοι και προνομιούχοι.
Πίσω στην κατεστραμμένη Γη μένουν όλοι οι υπόλοιποι φτωχοί και μη προνομιούχοι.
Η πιο χαρακτηριστική σκηνή συναισθηματικού προγραμματισμού στην ταινία είναι όταν κάποια διαστημόπλοια με παράνομους μετανάστες (στην ταινία τους αποκαλούν ευθέως ”immigrants”) πλησιάζουν το Elysium και η κάμερα αποτυπώνει τον φόβο στα πρόσωπά τους όταν η σκληρή διοικητής του Elysium που υποδύεται η Τζόντι Φόστερ, διατάζει να τα καταρρίψουν.
Οι παράνομοι μετανάστες πλησιάζουν το Elysium με σκάφη που έφυγαν από τη Γη.
Τρομαγμένοι μέσα στα σκάφη φοβούνται ότι το Elysium δεν θα τους δεχτεί ή θα τους καταρρίψει, όπως και συμβαίνει.
Μια παράλληλη ατζέντα που η ταινία Elysium προωθεί, με την ενσωμάτωση μηχανικών μερών στο σώμα του πρωταγωνιστή Ματ Ντέιμον, είναι και το κόνσεπτ του Transhumanism, το οποίο αδιαλείπτως προωθείται τα τελευταία χρόνια.
Όσον αφορά όμως το κυρίως θέμα μας, το Elysium κάνει σκόπιμα μια παράβλεψη: να εξηγήσει πώς και ποιοί κατέστρεψαν τον πλανήτη Γη πριν συμβούν όλα αυτά. Διότι τότε οι θεατές θα μισούσαν την σκληρή διοικητή του Elysium για λάθος λόγο: όχι επειδή δεν αφήνει τους παράνομους μετανάστες να μπουν, αλλά επειδή εξαρχής ευθύνεται που φεύγουν. Και εφόσον η ταινία φτιάχνεται από την ίδια ελίτ που κάνει αυτή τη στιγμή τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και ευθύνεται για εκατομμύρια θανάτους, αυτό θα ήταν ένα πολύ κακό προμοτάρισμα για τον εαυτό της.
World War Z
Το μήνυμα του World War Z έχει να κάνει με στρατιωτικό νόμο, με την τεράστια μείωση του πληθυσμού και μια καταστροφική κρίση που πιθανότατα θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια κυβέρνηση. Φαινομενικά το σενάριο των ζόμπι δεν σχετίζεται με την ατζέντα της μαζικής μετανάστευσης, αλλά η ιδέα είναι η ίδια: μεγάλες μάζες πληθυσμού που μετακινούνται και θέλουν να εισβάλλουν σε πόλεις. Με λίγα λόγια, είναι μια άλλη ταινία που απεικονίζει το μέλλον με έναν πολύ συγκεκριμένο, φιλικό στην ελίτ τρόπο, για να εξυπηρετήσει το πλάνο που είπαμε. Το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής της ταινίας Μπραντ Πιτ υποδύεται έναν υπάλληλο του ΟΗΕ (θυμηθείτε τι προωθεί ο ΟΗΕ στην αρχή του άρθρου) δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο.
Η υπόθεση είναι και εδώ απλή. Ένας υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στο χρόνο προκειμένου να σταματήσει μια θανατηφόρα πανδημία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ζόμπι. Ο ιός, όμως, εξαπλώνεται ραγδαία σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου με αποτέλεσμα να απειλούνται άμεσα με ανατροπή στρατοί και κυβερνήσεις, αλλά και με αποδεκατισμό η ίδια η ανθρωπότητα.
Το τρέιλερ και μόνο ξεκινά με ένα κοριτσάκι ρωτώντας αθώα: “Μπαμπά, τι είναι στρατιωτικός νόμος;”. Αυτό βασικά ανακοινώνει ότι η ταινία θα αφορά περίπου: Διάτρηση στο κεφάλι των ανθρώπων της έννοιας του στρατιωτικού νόμου και συνολικού κυβερνητικού ελέγχου σε περιόδους κρίσης.
Τα ζόμπι προσπαθούν να περάσουν τον τοίχο στην Ιερουσαλήμ
Οι πιο πάνω εικόνες συνειρμικά θυμίζουν εικόνες σαν κι αυτές που βλέπουμε καθημερινά με πρόσφυγες και μετανάστες
Θυμίζει την ταινία Contagion που επίσης χρησιμοποίησε το φόβο της ασθένειας για να ομαλοποιήσει την ιδέα του στρατιωτικού νόμου. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε, ο στρατιωτικός νόμος συνήθως ορίζεται από την επιβολή του στρατιωτικού νόμου και την αναστολή των ατομικών ελευθεριών, όπως έρευνες και κατασχέσεις, την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και την ελευθερία της κυκλοφορίας.
Συμπτωματικά, την ημέρα που γράφεται αυτό το άρθρο, δηλαδή σήμερα 11 Φεβρουαρίου, ο γνωστός πληροφοριοδότης της NSA Έντουαρντ Σνόουντεν προειδοποίησε τους Γάλλους πολίτες να το ξανασκεφτούν πριν παραδώσουν τις ελευθερίες τους στην αυξημένη στρατιωτική ασφάλεια στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας. μετά και τις επιθέσεις του Νοεμβρίου στο Παρίσι, που σχετίζονται άμεσα με την μεταναστευτική κρίση.
Οπότε, υποθέτω ότι από το 2013 που βγήκε η ταινία μέχρι σήμερα, το πλάνο πηγαίνει αρκετά καλά.
Το World War Z προωθεί επίσης μια παράλληλη εκπληκτικά φιλο-Ισραηλινή και φιλο-Σιωνιστική ατζέντα, εφόσον στην ταινία το ίδιο το Ισραήλ παίζει ένα μεγάλο ρόλο στην καταπολέμηση των ζόμπι και έχει σηκώσει έναν τεράστιο τοίχο στην Ιερουσαλήμ για να τα αποτρέψει από το να μπουν. Και πάλι συμπτωματικά, μόλις σήμερα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι θα σηκώσει φράχτες γύρω από όλο το Ισραήλ για ”να προστατευθεί από τα θηρία” που είναι οι Παλαιστίνιοι και όλοι όσοι βρίσκονται έξω από τη χώρα. Θηρία=Ζόμπι. Το πιάσατε;
Και μιας και αναφέραμε την φιλο-Ισραηλινή ατζέντα της ταινίας, το γράμμα Ζ στην αφίσα θα μπορούσε να σημαίνει Zionism, δηλαδή Σιωνισμός.
Κι όμως, κάπου το έχω ξαναδεί αυτό το μεγάλο Ζ.
Μπίνγκο! Στο εξώφυλο της ταινίας Jeruzalem, ένα θρίλερ, μαντέψτε, Ισραηλινής παραγωγής, γυρισμένο, μαντέψτε, στην Ιερουσαλήμ.
Για να μην αναφέρουμε επίσης ότι το World War Z απεικονίζει την Ιερουσαλήμ ως ντε φάκτο πρωτεύουσα του Ισραήλ, κάτι που δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Αλλά δεν είναι αυτό το κυρίως θέμα μας.
Εν κατακλείδι, το World War Z χρησιμοποιεί το φόβο μιας επίθεσης από ζόμπι, που είναι σε αντιστοιχία η τρομερή μεταναστευτική ροή που αντιμετωπίζουμε σήμερα, για να εξομαλύνει τις έννοιες όπως της στρατιωτικοποίησης που αναφέραμε πιο πριν. Η διαφορά της με το Elysium που είδαμε στην αρχή, είναι ότι δεν επιδιώκει να προγραμματίσει ψυχολογικά δημιουργώντας συναίσθημα συμπόνοιας για τους παράνομους μετανάστες, αλλά συναίσθημα φόβου.
Όπως βέβαια ήδη εξηγήσαμε, και οι δυο ταινίες έχουν τον ίδιο σκοπό:
Την αποδοχή της Παγκοσμιοποίησης.
