Ανατρέχοντας στα ιστορικά δεδομένα προκειμένου να ανακαλύψουμε πότε δημιουργηθήκανε οι πρώτες τράπεζες στον κόσμο θα βρούμε πολλά στοιχεία που μας παραπέμπουν την εποχή του μεσαίωνα. Εκείνη την εποχή ως σύνηθες συναλλακτικό μέσο για τις εμπορικές πράξεις χρησιμοποιούντο κατά κύριο λόγο ο χρυσός και τα παράγωγα αυτού που δεν ήταν άλλα από τα χρυσά νομίσματα. Οι εμπορικές συναλλαγές δια μέσω του μετάλλου αυτού ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθούν μια και το βάρος και ο όγκος αυτού το καθιστούσε μη πρακτικό για τις συναλλαγές. Εκείνη την εποχή αυτοί οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο τον χρυσό όχι μόνο ως μέσω συναλλαγής αλλά και ως πρώτη ύλη κατασκευής κοσμημάτων ήταν οι χρυσοχόοι οι οποίοι μέσα στα πλαίσια λειτουργίας τους εκτελούσαν και χρέη θεματοφυλακής και προστασίας του χρυσού των πολιτών και οι οποίοι με την παραλαβή αποδίδανε έγγραφο που αποτύπωνε την ποσότητα παράδοσης σε αυτόν.
Ο χρυσοχόος του Μεσαίωνα αναλάμβανε τη φύλαξη του χρυσού των συμπολιτών του (Ο ΧΡΥΣΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ) και τους έδινε χαρτάκια-αποδείξεις με την υπογραφή του), που έγραφαν την ποσότητα βάρους. Όλοι οι συμπολίτες που είχαν τα χαρτάκια, «γνώριζαν», πως όλα τα χαρτάκια αντιστοιχούσαν σε όλο το χρυσό χρήμα της πόλης τους και συναλλάσσονταν με τα χαρτάκια, αντί με τον χρυσό, που ήταν άβολο. Ο χρυσοχόος γρήγορα διαπίστωσε όμως, πως σπάνια οι συμπολίτες του έρχονταν με τα χαρτάκια τους, να τα ανταλλάξουν με το χρυσό τους. Αυτή η διαπίστωση, του έδωσε τη δυνατότητα να τυπώνει και να δανείζει δηλαδή να δίνει χαρτάκια με την υπογραφή του για περισσότερο χρυσό από αυτόν που κατείχε, για να εισπράττει τόκους για χρυσό που δεν ήταν δικός του. Μετά από πολυπληθείς μακροχρόνιες δοκιμές, έβγαλε το ασφαλές συμπέρασμα, ότι μπορούσε να δίνει χαρτάκια με την υπογραφή του (να δανείζει) 9 χαρτάκια για κάθε 1 χρυσό που κατείχε. Δηλαδή ο χρυσοχόος ανακάλυψε με ικανοποιητική προσέγγιση χωρίς να ξέρει το γιατί- χωρίς επίγνωση, τη φυσική αναγκαιότητα των χρηματικών σχέσεων, όπως αυτή προκύπτει από το φυσικό μοντέλο συναρμογής χρήματος και πραγμάτων το οποίο θα αποκαλύψουμε εν καιρώ. ‘Ητοι: 1. [ΧΑΡΤΙΝΟ ΧΡΗΜΑ / ΧΡΥΣΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ] _ (9/ 1) = _ 2. [ΧΡΥΣΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ / ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΗΜΑ] = (1/ 10) = 0.10 = 3. [ΧΑΡΤΙΝΟ ΧΡΗΜΑ / ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΗΜΑ]= (9/10) = 90%
Με το πέρασμα των χρόνων και την πρακτική των χρυσοχόων, τα χαρτάκια με την υπογραφή τους εξαπλώθηκαν. Οι συμπολίτες ήδη συναλλάσσονταν με αυτά τα χαρτάκια, που κατοχυρώθηκαν στα μυαλά των συμπολιτών ως χρήμα ισχυρής παραστατικότητας. Δημιουργήθηκε δηλαδή και γενικεύτηκε Η ΠΙΣΤΗ, ότι τα χαρτάκια ήταν χρήμα ταυτισμένο με το χρυσό χρήμα, που φύλαγε ο χρυσοχόος στο θησαυροφυλάκιο του. Επειδή οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το ΧΡΗΜΑ μόνο με τις πέντε αισθήσεις τους, απέκτησαν τη βαθειά ψευδαίσθηση ότι « ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ». Μέσα από τη δοκιμασία των αισθήσεων ο άνθρωπος δημιουργεί τις πεποιθήσεις και την πίστη του για τα πράγματα που αντιλαμβάνεται. Ο βαθμός παραστατικότητας των πραγμάτων απέναντι στις αισθήσεις, είναι ισχυρός παράγοντας στη δημιουργία και διαμόρφωση γνώσης, πεποιθήσεων και πίστης, όπως ξέρουν καλά οι γνώστες και οι άνθρωποι που υπηρετούν τη μαζική επικοινωνία και το τραπεζικό σύστημα παγκοσμίως.
Η πρώτη τράπεζα του χρυσοχόου δημιουργήθηκε μαζί με την ΠΙΣΤΗ ότι χαρτάκια και χρυσός του χρυσοχόου, είχαν την ίδια ισχύ. Ταυτόχρονα τα δάνεια μεγέθυναν την οικονομία, με συνέπεια απαίτηση για περισσότερα δάνεια (χαρτάκια). Μόλις το πλήθος από χαρτάκια έγινε αρκετά μεγάλο (θυμίζω πως τα χαρτάκια ήταν τα δάνεια που χορήγησε ο χρυσοχόος σαν να δάνειζε χρυσό), οι κάτοχοί τους κατέφυγαν πάλι στο χρυσοχόο για να τους τα φυλάξει και ο χρυσοχόος έκανε ΕΓΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ. Ο χρυσοχόος γρήγορα διαπίστωσε, ότι από τα χαρτάκια που είχε εκδώσει μόνο 10% βρίσκονταν σε κυκλοφορία και 90% έμεναν στη φύλαξή του οπότε μπορούσε με ασφάλεια να τα δανείζει. Από το νέο δάνειο που χορήγησε, το 90% κατέληξε πάλι στη φύλαξή του και μόνο το 10% παρέμεινε στη κυκλοφορία.. Τη στιγμή που η διαδικασία ολοκληρώθηκε, ο χρυσοχόος με ΧΡΥΣΟ ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ = 1 (χρυσό χρήμα), δημιούργησε ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ = 9 (χάρτινο χρήμα). Ήτοι ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ = ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ = 10 Επίσης δημιούργησε ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ = 80 (ψεύτικο χρήμα) και επίσης χορήγησε ΔΑΝΕΙΑ= 90.
ΟΙ Αναλυτικές εμπορικές τραπεζικές πράξεις των πρώτων χρυσοχόων που προήλθαν από τις εμπειρικές ανακαλύψεις του είχαν ως εξής 1. Μπορούσε να δίνει χαρτάκια με την υπογραφή του να δανείζει 9 χαρτάκια για κάθε 1 ΧΡΥΣΟ που κατείχε. 2. Το 90% του δανείου (χαρτάκια) κατέληγαν στη φύλαξή του και μπορούσε να δανείζει με ασφάλεια το 90%. =ανά το 90% τον νέου δανείου παρέμενε ως καταθέσεις στη φύλαξή του και μπορούσε να δανείζει το 90%. Και ξανά και ξανά και ξανά …) προέκυψαν οι κατωτέρω αναλυτικές τραπεζικές εργασίες.
Ο χρυσοχόος κατάφερε (πρώτο στάδιο) να προσεγγίσει το φυσικό μοντέλο συναρμογής ΧΡΗΜΑΤΟΣ & ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ως κατωτέρω: ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ = [ΧΡΥΣΟ] = 1 ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΗΜΑ = [ΧΑΡΤΙΝΟ + ΧΡΥΣΟ] = (9+1) = 10 1. [ΣΥΝΟΛΙΚΟ / ΧΡΥΣΟ (ψεύτικο)]= (10/1) _ 2. [ΧΡΥΣΟ (παραστατικό)]= / ΣΥΝΟΛΙΚΟ] = (1/ 10) = 0.10 = 10%
[ΧΑΡΤΙΝΟ (μη παραστατικό) / ΣΥΝΟΛΙΚΟ] = (9/10) = 90%
Στην ιστορία του χρήματος, μέχρι τα χρόνια του μεσαίωνα στην Ευρώπη, ο χρυσός ήταν όλο το χρήμα. Δηλαδή αντανακλούσε, αντιπροσώπευε και αντιστοιχιζόταν με τα ΠΡΑΓΜΑΤΑ σε αναλογία 1:1. Κατόπιν η πρακτική του χρυσοχόου δημιούργησε για κάθε μονάδα χρυσού που είχε ως απόθεμα, 9 χάρτινους αντιπροσώπους, δηλαδή συνολικό χρήμα (1+9)=10, οπότε ο χρυσός έγινε αντιπρόσωπος μόνο του (1/10)=0.10=10% των ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Στη συνέχεια, η τραπεζική πρακτική με 300 χρόνια επώδυνων, δραματικών και τραγικών κάποιες φορές για την ανθρωπότητα δοκιμών, κατάφερε (το 1945 με την συμφωνία του Bretton woods και κυρίως μετά το 1971) να εναρμονίσει (συναρμόσει) το ΧΡΗΜΑ στη φυσική εξέλιξη (καταστροφή και δημιουργία των ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ). Ο ΧΡΥΣΟΣ=1 μαζί με το ΧΑΡΤΙΝΟ ΧΡΗΜΑ=9, έγιναν το ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ= (1+9)=10 της δημιουργίας των ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Δηλαδή έγιναν το ΚΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΘΕΜΑ =10, το οποίο δημιουργεί το ΧΡΗΜΑ (δάνεια)=90. Δηλαδή από το 1971 και μετά, το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΥΣΟ ΑΠΟΘΕΜΑ όλων των κεντρικών τραπεζών του πλανήτη είναι σταθερό κλάσμα 1/10 του ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, το οποίο με τη σειρά του είναι σταθερό κλάσμα 1/10 του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ του πλανήτη. Αυτός είναι ο απόλυτος ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΧΡΥΣΟΥ, ο οποίος αντικατέστησε οριστικά, κάθε δοκιμαστικό και αυθαίρετο προηγούμενο κανόνα χρυσού. Είναι μια (σιωπηλή) εμπειρική γνώση και κατάκτηση του Αμερικάνικου τραπεζικού συστήματος, την οποία άρχισαν να αντιλαμβάνονται μετά το 2010 και άλλοι τραπεζίτες (Κινέζοι, Ινδοί, Ρώσοι, Γερμανοί). Από το 1971 και μετά, που το δολάριο έγινε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα χρησιμοποιήθηκε ως γνωστό ο κανόνας συναλλαγματικών διαθεσίμων . Δεν είναι τυχαίο το Γεγονός πως σήμερα το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα ακολουθεί την απόφαση της Βασιλείας ΙΙΙ και η οποία έχει ορίσει ως δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας το 10,5% ήτοι σημαίνει για 1 μονάδα χρυσού η πραγματικού χρήματος οι τραπεζίτες μπορούν να χορηγήσουν δάνεια έως 9 φορές αυτού του ποσού.
Είναι τραγικό στην παγκόσμια οικονομία αλλά κυρίως στη χώρα μας να μην γνωρίζουμε πως το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με έναν και μόνο ορισμό την πίστη προς αυτές και πως κάθε χορήγηση δανείου αντιπροσωπεύει ίσης αξίας χρήμα που κατέχει η τράπεζα ενώ δεν είναι έτσι. Είναι τραγικό για μια κοινωνία που καλείται δια των εκπροσώπων της στο Ελληνικό κοινοβούλιο να συνομιλεί με τους πιστωτές και τους θεσμούς περί της διαχείρισης των κόκκινων δανείων όταν οι ίδιες οι τράπεζες λειτουργώντας με αυτόν το κανόνα χορηγούσανε ψεύτικα χρήματα μια και αυτό ορίζει το πλαίσιο λειτουργίας τους.
Είναι τραγικό για μια κοινωνία να μην γνωρίζει την θεμελιώδη λειτουργία του χρήματος και αυτό σήμερα να γίνεται εργαλείο επιβολής εξουσίας επάνω του.
ΛΕΛΙΑΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
