Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός είναι η ευθεία παραδοχή της ιδεολογικής ήττας των Εβραιο-Μαρξιστών και η προσπάθεια τους να μεταβάλουν τον τρόπο επιβολής του δόγματος τους, όχι για να το βελτιώσουν αλλά, για να καταφέρουν την κυριαρχία του Παγκόσμιου Κομμουνισμού ή τουλάχιστον έτσι λέγανε αρχικά.
Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός μαζί με την αδερφή του την Πολιτική Ορθότητα, την φιλελεύθερη έκφραση του Πολιτιστικό Μαρξισμό, σαπίζουν τα θεμέλια της Ευρώπης και της Χριστιανικής Δύσης όπου και επιβάλλονται από την παγκόσμια ολιγαρχία με θρησκευτική ευλάβεια ως φυσικό επακόλουθο του άπλετου χρήματος και της πολιτικής δύναμης που σέρνουν τα αφεντικά τους από πίσω.
Ο σκοπός του Πολιτιστικού Μαρξισμού είναι να σαπίσει κάθε θεσμό (παιδεία, πανεπιστήμια, εκκλησία κτλ), κάθε παραδοσιακή ιδέα και υγιή σκέψη και ζωή έτσι ώστε να καταστρέψει κάθε συνεκτικό ιστό και κοινωνία στη Δύση αποδομώντας τις εκ των ένδον και προκαλώντας έτσι την αναστάτωση που θα προκαλέσει την επανάσταση για την επιβολή του κομμουνισμού.
Βέβαια στην πορεία ο Παγκόσμιος Κομμουνισμός μεταβλήθηκε απλά σε....Παγκοσμιοποίηση....
Η υποκρισία και η αναλήθεια του είναι μνημειώδεις.
Συνδυάζει στοχευμένες και ασύνδετες (φαινομενικά) επιθέσεις εναντίων των πυλώνων της Δύσης (Ελληνορωμαϊκή παράδοση, Χριστιανισμός, θεσμός της οικογένειας κτλ) στην προσπάθεια του να τους καταστρέψει.
Η πρωτοπορία και προφυλακές του (σε αντίθεση από το ορθόδοξο Μαρξισμό) δεν είναι οι εργάτες και ο ταξικός αγώνας αλλά οι μειονότητες, οι ευπαθείς ομάδες, οι περιθωριακοί (ομοφυλόφιλοι, πρεζόνια, Φεμινίστριες κλπ) και τα ΜΜΕ.
Σε αντίθεση από τον Μαρξισμό δεν χρησιμοποιεί (τα αποτυχημένα) πολιτικά και φιλοσοφικά μοντέλα ανάλυσης και θεωρίας αλλά την Φροϋδική ψυχολογία, τον ψευδοανθρωπισμό και την υποκρισία σε μια ατελείωτη κριτική κάθε υγειούς θεσμού και κάθε λογικής λειτουργίας και συνέχειας των κοινων.
