Ένας από τους κύριους ηγέτες των επαναστατημένων Ιουδαίων κατά την διάρκεια του μεγάλου πολέμου με την Ρώμη (γνωστού ως Πρώτου Ιουδαϊκού Πολέμου), το 66-74 μ.Χ. ήταν ο Ιωάννης από τα Γίσχαλα ή Ιωάννης γιος του Λευί ή Γιοχάναν μι-Γκους Χάλαβ ή Γιοχάναν μπεν Λεβί.
Στα γραπτά του μεγάλου Ιουδαίου ιστορικού Ιώσηπου ή Γιοσέφ μπεν Μαθιά (λατινικά: Titus Flavius Iosephus), ο οποίος ήταν ο πρώτος που έγραψε την ιστορία των Ιουδαίων, αναφέρεται ότι κατά την εβραϊκή εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων που πολιορκούσαν την Ιερουσαλήμ, υπήρχαν κυρίως τρεις εβραϊκές ομάδες.
Αυτές οι τρεις παρατάξεις μισούσαν και πολεμούσαν η μία την άλλη, και έτσι, ο ρωμαϊκός στρατός περίμενε να δει πόση ζημιά θα έκανε η μία στην άλλη, πριν εξαπολύσει επίθεση.
Μία από τις παρατάξεις ήταν οι συμμορίες Γαλιλαίων του Ιωάννη από τα Γίσχαλα, τα μέλη της οποίας ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι «εκφυλισμένες πρακτικές» τους δημιουργούσαν απέχθεια στους άλλους οι οποίοι τους πολεμούσαν.
Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι αυτή η φατρία ομοφυλόφιλων πολεμιστών είχε υιοθετήσει περίεργες μεθόδους:
«Εκτός από το να προβαίνουν σε λεηλασίες σε όλη την πόλη, αδίστακτα ασχολούνταν με θηλυπρεπείς πρακτικές, όπως έφτιαχναν τα μαλλιά τους με πλεξούδες και φορούσαν γυναικεία ενδύματα, έβαζαν γυναικεία αρώματα και έβαφαν τα βλέφαρά τους για γίνουν ελκυστικοί... μεταβάλλοντας ολόκληρη την πόλη σε πορνοστάσιο. Ωστόσο, ενώ είχαν πρόσωπα γυναικών, τα χέρια τους ήταν δολοφονικά και ενώ πλησίαζαν με χαριτωμένο βηματισμό, ξαφνικά γίνονταν πολεμιστές και έβγαζαν τα σπαθιά τους που είχαν κάτω από τους βαμμένους μανδύες τους, και έσφαζαν όποιον συναντούσαν».
Με αυτές τις συμμορίες αρωματισμένων και βαμμένων ομοφυλόφιλων Ιουδαίων πολεμιστών που αποδεκάτιζαν τους αντιπάλους τους, η διαδρομή των Ρωμαίων έγινε σχετικά εύκολη. Ο Michael Grant, στο βιβλίο του «Οι Εβραίοι στο Ρωμαϊκό Κόσμο», (The Jews in the Roman World, 1973) έγραψε ότι, «Οι Εβραίοι αυτοκαταστρέφονταν από την υπερβολική διχόνοιά τους, τόσο αποτελεσματικά που μόνο ολόκληρος ο ρωμαϊκός στρατός θα το πετύχαινε».
Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς όπως το είχε προφητευτεί ο Ιησούς Χριστός στο 33 μ.Χ. Ήταν η νίκη του Ρωμαίου στρατηγού Τίτου, ο οποίος κατέστρεψε εντελώς την πόλη της Ιερουσαλήμ, και χωρίς έλεος έσφαξε τους Ιουδαίους και ισοπέδωσε το Ναό στην Ιερουσαλήμ που είχε ανοικοδομήσει ο Ιδουμαίος Ηρώδης.
Τον Ιωάννη από τα Γίσχαλα τον έπιασαν, τον έφεραν στην Ρώμη, όπου τον γύρισαν αλυσοδεμένο μέσα στους δρόμους της στην παρέλαση του θριάμβου. Μετά τον έκλεισαν στην φυλακή, όπου και πέθανε.
Στο βιβλίο του πάντως, «Προδότης της Ιερουσαλήμ: Ιώσηπος, Μασσάντα και η πτώση της Ιουδαίας», (Jerusalem's Traitor:Josephus, Masada, and the Fall of Judea, 2009), ο συγγραφέας Desmond Seward, θεωρεί υπερβολικές αυτές τις αφηγήσεις του Ιώσηπου - ο οποίος δεν συμπαθούσε τους Ζηλωτές - και οι όποιες ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές πιστεύει ότι ήταν «μεμονωμένα περιστατικά».
