Στην αρχαία μας γραμματεία το σχήμα Ύβρις-Άτη-Νέμεσις-Τίσις περιγράφει τον κύκλο της ανθρώπινης κακοδαιμονίας.
Ύβρις είναι η αλαζονική προσβολή της κοσμικής θελήσεως και αρμονίας που με τη σειρά της στοχεύει τον υβριστή.
Του στέλνει την άτη, τη θόλωση και σκοτείνιασμα του νου, ώστε αιχμάλωτος πλέον της διαφθοράς του να διαπράξει τυφλωμένος νέες ύβρεις, μέχρι που να υποπέσει αλόγιστα στο καίριο σφάλμα.
Έχοντας το θρασύ θύμα πιαστεί στην παγίδα, τότε επέρχεται η Νέμεσις, η οργισμένη θεϊκή δικαιοσύνη που επιφέρει τον εξιλασμό του με την τίσι, δηλ. την τιμωρία με την συντριβή και καταστροφή του για να κλείση η τραγωδία.
