ΗΓΕΣΙΑ

Ας πούμε λίγα ακόμη για το ζήτημα της Ηγεσίας.

Αυτό λοιπόν το ζήτημα έχει εκτεθεί και προσεγγιστεί πολύπλευρα τόσο από τη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα όσο και από την Πλατωνική Φιλοσοφία παλιότερα. Ας θυμηθούμε κατ΄αρχήν τις πλατωνικές θέσεις, όπως εκτίθενται στο Διάλογο του Πλάτωνα Πολιτεία.

Ο Πλάτων, πρώτα απ΄όλα, θέτει την εξής βάση:
η τέχνη του κυβερνάν απαιτεί ιδιαίτερη γνώση, όπως και κάθε άλλη τέχνη στον κόσμο. Όπως δεν μπορεί να είναι πλοίαρχος ο οιοσδήποτε άσχετος, έτσι δεν είναι λογικό, δεν είναι ορθό και επωφελές να αναλαμβάνει το πηδάλιο της πολιτείας κάθε άσχετος. Και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να κυβερνήσει την πολιτεία κάποιος, ο οποίος δεν έχει κυβερνήσει ακόμη τον εαυτό του. Εφόσον υπάρχουν ανεξέλεγκτα πάθη και αδυναμίες, αυτές οι ρωγμές στο ήθος ενός ατόμου αποτελούν πάντα ανοιχτές πύλες για διαφθορά και σήψη, αλλά και συνεπάγονται ανικανότητα ορθής κρίσης.

Εάν υψηλά και υπεύθυνα αξιώματα αναλαμβάνονται από ανθρώπους με ιδιοτέλεια ή προσωπικές φιλοδοξίες ή αλαζονεία ή φιλοχρηματία ή φιληδονία ή ... -τέλος πάντων, είναι μακριά η λίστα των θανάσιμων αμαρτημάτων- τότε το σκάφος της πολιτείας θα παραδέρνει ανάμεσα σε τρικυμίες και υφάλους, ή μπορεί και να βουλιάξει αύτανδρο.

Κατά τον ίδιο τρόπο και το μεγάλο σκάφος που λέγεται Γη παραπαίει και κινδυνεύει τους έσχατους κινδύνους, καταπληγωμένο και άρρωστο σοβαρά, επειδή ο φυσικός συλλογικός κυβερνήτης του, ο άνθρωπος, έχει διαχειριστεί την εξουσία του με τον τρόπο που το έχει πράξει. Και γιατί έχει συμπεριφερθεί έτσι ο άνθρωπος; Επειδή, μέσα στους αιώνες, επέτρεψε στη σκοτεινή μήτρα του εγωισμού να γεννά τις τερατώδεις εκείνες ιδιότητες της καταστροφής. Αυτός ο αλαζονικός και άπληστος εγωισμός, που ορίζεται ως άνοια στην πλατωνική και ως άγνοια στην ανατολική φιλοσοφία, είναι αυτό που δίνει δύναμη στις διάφορες εξουσίες του Κακού, ενώ αρνείται τη νόμιμη καρμική Ηγεσία του Φωτός.

Ο πλατωνικός λοιπόν Κυβερνήτης είναι κάποιος που κινείται από την αίσθηση του Γενικού Καλού, είναι πέρα από προσωπικές γήινες επιδιώξεις, και, επομένως, απόλυτα ανιδιοτελής. Είναι μια πλήρως δομημένη Προσωπικότητα που έχει πάρει όλη την αναγκαία μόρφωση και γνώση που παρέχει η επίγεια εκπαίδευση, αλλά και έχει δοκιμαστεί μέσα στη ζωή για εντιμότητα, σταθερότητα, θάρρος και διαύγεια σκέψης. Γνωρίζοντας τις αξίες του πνεύματος, έχει ανακαλύψει την πηγή της ευδαιμονίας. Γι΄αυτό δεν ενδιαφέρεται καθόλου για γήινα αξιώματα και διακρίσεις. Αν αναλάβει τη διακυβέρνηση μιας Πολιτείας, αυτό το κάνει μόνο για να δώσει και όχι για να πάρει, αφού ο ίδιος είναι αυτάρκης και ευτυχισμένος. Η ανάληψη κυβερνητικών αξιωμάτων συνιστά για εκείνον μεγάλη θυσία και όχι ικανοποίηση. Αυτό συμβαίνει επειδή, για ένα πνευματικοποιημένο, εξελιγμένο πνεύμα, οι γήινες έλξεις έχουν πια εκμηδενιστεί, ενώ οι ουράνιες έλξεις είναι ακατανίκητες.

Για να μπορέσει ένα άτομο να φτάσει σε πλήρη ψυχοπνευματική ωριμότητα, λέει ο Πλάτων, δεν πρέπει να είναι πολύ νέο. Ορίζει λοιπόν την ηλικία των πενήντα ετών ως το κατώτατο χρονικό όριο για να ολοκληρωθεί η μόρφωση και η πείρα της ζωής. Ας θυμηθούμε ακόμη ότι ο πλατωνικός Κυβερνήτης δεν διαθέτει προσωπική ιδιοκτησία, αλλά η Πολιτεία του παρέχει όλα τα αναγκαία για τη διαβίωσή του.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η ανθρωπότητα θα αργήσει πολύ να δει τέτοιους Κυβερνήτες, αφού οι κυβερνήτες μας είναι, κατά κανόνα, ο καθρέφτης του εαυτού μας. Και, όπως όλοι καλά γνωρίζουμε, αλίμονο σ΄εκείνον, του οποίου η κεφαλή εξέχει πάνω από το πλήθος! Δεν χρειάζεται τώρα να ανατρέξουμε στη θλιβερή απαρίθμηση...

Εντούτοις, πολλοί -όλο και πιο πολλοί- άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται πλέον σε μια οριακή καμπή. Διακυβεύονται τα μέγιστα πράγματα, ίσως και η επιβίωση του πλανήτη μας. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων -όλο και πιο μεγάλος-αντιλαμβάνεται, ή διαισθάνεται, πως σοβεί μια ισχυρή σύγκρουση δυνάμεων. Φυσικά, η πάλη μεταξύ των δημιουργικών Δυνάμεων και των Δυνάμεων του Χάους είναι ασταμάτητη, αλλά υπάρχουν ιστορικές τομές κατά τις οποίες η σύγκρουση φτάνει σε μια καθοριστική κορύφωση. Όλες οι ενδείξεις λένε ότι ακριβώς αυτό συμβαίνει στην εποχή τούτη, καθώς βρισκόμαστε στη μεθόριο δύο μεγάλων Κύκλων. Και ακριβώς η μεταβατική φάση είναι η πιο κρίσιμη και επικίνδυνη. Ίσως να είναι και τελική. Γι΄αυτό ας πάρει καθένας σαφή θέση στη μία ή στην άλλη πλευρά, και ας θέσει τα όπλα του στη διάθεση της Παράταξής του.

Πάντως δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν προειδοποιήθηκε καθαρά και έγκαιρα. Η επαγρυπνούσα Ιεραρχία του Φωτός έστειλε τους απεσταλμένους Της και την αναγκαία για τις περιστάσεις Καθοδήγηση...

Ίσως να σκεφτεί κανείς πως τα παραπάνω δεν χρειάζονται, γιατί όσοι καταλαβαίνουν θα πάρουν τη σωστή θέση, ενώ όσοι δεν καταλαβαίνουν θα εξακολουθήσουν την πορεία τους πιστεύοντας ότι και αύριο θα ξημερώσει οπωσδήποτε μια συνηθισμένη μέρα. Αλλά δεν είναι έτσι, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς, πότε και που μπορεί να ανάψει μια σπίθα κατανόησης και μια μεταστροφή. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που στη Διδασκαλία αναφέρεται ως «διαπότιση του διαστήματος». Ας διαποτίζουμε λοιπόν το διάστημα με σκέψεις, λόγια και γραπτά που φορτίζουν θετικά και εξαγνίζουν.

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στον πλατωνικό Κυβερνήτη. Όπως αυτός περιγράφεται, δηλαδή σοφός, γενναίος, αυτοθυσιαστικός, ακτήμων, έχουμε να κάνουμε με έναν Φιλόσοφο, με την έννοια που του δίνει ο Πλάτων. Διότι ο Πλάτων δηλώνει την πεποίθησή του ότι οι Πολιτείες θα ευημερήσουν όταν: «είτε κυβερνήσουν οι φιλόσοφοι, είτε φιλοσοφήσουν οι κυβερνήτες»

Και τώρα, εμείς που έχουμε κάποια γνώση της Διδασκαλίας αντιλαμβανόμαστε πως ο «Φιλόσοφος» του Πλάτωνα -του Μυημένου και Μέλους της Ιεραρχίας όπως ρητά δηλώνεται στη Διδασκαλία Πλάτωνα- δεν είναι ένας φιλόσοφος υπό την έννοια που του αποδίδουν οι πολλοί, αλλά ένας Μύστης, ένα φωτισμένο μέλος της Πνευματικής Ηγεσίας του πλανήτη.

AGNI YOGA HELLAS, 30/11/2010.