«ΕΙΣ ΤΟ ΤΡΙΤΟΝ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΤΟ ΕΠΙΓΡΑΦΟΜΕΝΟΝ “ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩ ΚΥΚΛΩ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ” (ΚΕΦ. XXVII κ. Εφ.) ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΣΧΕΣΙΝ ΕΧΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΔΕ ΕΚΤΕΘΕΝΤΑ. ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΥΘΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΞΕΝΟΣ, ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΚ ΧΩΡΑΣ ΚΕΙΜΕΝΗΣ ΠΟΛΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ, ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΟΣΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΥΧΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚ ΔΥΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΩΝ, ΕΚ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΑΛΛ΄ ΕΚ ΤΡΙΩΝ: ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (ΝΟΥΣ). ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ ΤΟΥΤΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΟΤΕΡΟΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΙΔΙΟΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΩΣ ΤΙΝΕΣ ΝΟΜΙΖΟΥΣΙ. Η ΓΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΑΦΟΥ Η ΨΥΧΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΑΤΑΙ ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΑΥΤΗΣ ΟΙ ΜΟΧΘΗΡΟΙ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ, ΕΝΩ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΣΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΜΥΗΜΕΝΩΝ. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΜΕΡΙΚΑΙ ΨΥΧΑΙ, ΜΗ ΕΠΑΡΚΩΣ ΚΑΘΑΡΘΕΙΣΑΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙΣΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ, ΝΑ ΠΑΡΑΣΥΡΩΝΤΑΙ ΩΣ ΕΝ ΔΙΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΩΝΤΑΙ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΩΣ ΕΝ ΑΒΥΣΣΩ. ΑΛΛΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ, ΕΚΕΙΝΑΙ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΗΙΝΗΝ ΔΙΑΒΙΩΣΙΝ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΡΘΩΝΟΥΝ ΝΑ ΦΘΑΣΩΣΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ. ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΥΜΒΑΛΟΥΣΑ ΕΝΕΡΓΩΣ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΣΕΛΗΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΕΛΚΥΣΗ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΠΡΟ ΕΑΥΤΗΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΣΙΝ ΑΛΛΩΣ ΤΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΓΜΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ. ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΣΤΙΓΜΑΣ ΕΚΕΙΝΑΣ Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΝ ΝΑ ΕΛΚΥΣΗ ΤΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΝΥΨΟΥΜΕΝΑΣ ΨΥΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΥΡΗ ΑΥΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΝ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΗΣ, ΑΠΑΛΑΤΤΟΥΣΑ ΑΥΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΞΙΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΞΑΣΚΕΙ ΕΠ΄ ΑΥΤΩΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΣΤΥΓΟΣ.
ΜΕ ΑΛΛΑΣ ΛΕΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΑΙ ΕΥΝΟΪΚΩΤΕΡΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΥΧΗΝ ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΕΚΕΙΝΑΣ, ΒΟΗΘΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΞΕΩΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ. ΑΝΑΛΟΓΟΣ ΙΔΕΑ ΔΙΑΤΥΠΟΥΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΑΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ. ΚΑΤΑ ΤΑΥΤΑΣ, ΛΕΓΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΠΕΥΔΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗ ΟΣΟΝ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΑΧΥΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΙΑΝ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΛΕΙΨΕΩΣ, ΑΙ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΝ, ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩΣΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΑΡΜΟΝΙΑΝ.
ΣΥΝΟΨΙΣΩΜΕΝ ΗΔΗ ΔΙ΄ ΟΛΙΓΩΝ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥΣ ΔΟΞΑΣΙΑΣ ΟΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑΣ ΔΙΕΣΩΣΕΝ Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ. ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΕΛΚΟΜΕΝΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΓΩΪΣΤΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΗΝΕΚΩΣ ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩΣΙΝ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ ΕΛΚΕΙ ΜΟΙΡΑΙΩΣ ΜΕΤ΄ ΑΥΤΗΣ, ΤΟΝ ΠΟΝΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΜΟΧΘΗΡΩΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΖΩΗΣ ΤΩΝ, ΕΙΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΔΗ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΣΙΝ ΔΥΟ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΔΟΧΟΥΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΙ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΔΙΑΓΑΓΗ ΖΩΗΝ ΑΓΝΗΝ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΓΗΪΝΩΝ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΩΝ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΒΑΛΗ ΣΥΝΤΟΝΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ “ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ”, ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΟΥΤΑΙ, ΠΛΗΝ ΕΙΣ ΣΩΜΑΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΩΣ ΠΟΙΗΤΩΝ, ΙΑΤΡΩΝ, ΜΑΝΤΕΩΝ Κ.Λ.Π. ΕΑΝ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΩΡΘΩΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΝΙΚΗΣΗ ΤΗΝ ΕΛΞΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΙΝ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΕΙΣ ΔΑΙΜΩΝ [ΔΑΗΜΩΝ], ΕΙΣ ΜΕΣΑΖΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ “ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ” Ή “ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ” ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ [ΒΛΕΠΕ ΣΧΕΤΙΚΩΣ: ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ, 361 Ε, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, 944 Ε, ΠΕΡΙ ΕΚΛΕΛΟΙΠΟΤΩΝ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ 415 Β, C]. ΑΛΛ΄ Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥΤΟ. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΙΑΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΜΙΚΡΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΨΥΧΩΝ “ΧΡΟΝΩ ΠΟΛΛΩ ΔΙ΄ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΘΑΡΘΕΙΣΑΙ” ΦΘΑΝΟΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ “ΑΡΙΣΤΗΣ ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ” ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΑΗΜΟΝΕΣ, ΘΕΟΙ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ. “ΑΙ Δ΄ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΨΥΧΑΙ, ΑΡΧΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΙΣΧΟΥΣΑΙ ΕΙΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΥΣΙΝ, ΕΙΘ΄ ΟΥΤΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΧΟΡΩΝ. ΧΟΡΟΙ ΔΕ ΔΥΟ ΘΕΩΝ, Ο ΜΕΝ ΤΩΝ ΠΛΑΝΩΜΕΝΩΝ, Ο ΔΕ ΤΩΝ ΑΠΛΑΝΩΝ” [ΣΤΟΒΑΙΟΥ, ΕΚΛΟΓΑΙ Ι, 41]».
ΜΕ ΑΛΛΑΣ ΛΕΞΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΑΙ ΕΥΝΟΪΚΩΤΕΡΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΕΚΕΙΝΟΙ ΔΕ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΥΧΗΝ ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΕΚΕΙΝΑΣ, ΒΟΗΘΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΞΕΩΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ. ΑΝΑΛΟΓΟΣ ΙΔΕΑ ΔΙΑΤΥΠΟΥΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΑΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ. ΚΑΤΑ ΤΑΥΤΑΣ, ΛΕΓΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟΝ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΣΠΕΥΔΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗ ΟΣΟΝ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΑΧΥΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΙΑΝ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΛΕΙΨΕΩΣ, ΑΙ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΝ, ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩΣΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΟΝ ΑΡΜΟΝΙΑΝ.
ΣΥΝΟΨΙΣΩΜΕΝ ΗΔΗ ΔΙ΄ ΟΛΙΓΩΝ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥΣ ΔΟΞΑΣΙΑΣ ΟΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑΣ ΔΙΕΣΩΣΕΝ Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ. ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΕΛΚΟΜΕΝΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΓΩΪΣΤΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΔΙΗΝΕΚΩΣ ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΑΝΤΙΛΗΦΘΩΣΙΝ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΤΑΠΕΙΝΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ ΕΛΚΕΙ ΜΟΙΡΑΙΩΣ ΜΕΤ΄ ΑΥΤΗΣ, ΤΟΝ ΠΟΝΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΜΟΧΘΗΡΩΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΕΙΤΕ ΔΙΑΡΚΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΖΩΗΣ ΤΩΝ, ΕΙΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΔΗ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΣΙΝ ΔΥΟ ΑΛΛΗΛΟΔΙΑΔΟΧΟΥΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΙ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΔΙΑΓΑΓΗ ΖΩΗΝ ΑΓΝΗΝ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΗ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΓΗΪΝΩΝ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΩΝ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΒΑΛΗ ΣΥΝΤΟΝΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ “ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ”, ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΟΥΤΑΙ, ΠΛΗΝ ΕΙΣ ΣΩΜΑΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΩΣ ΠΟΙΗΤΩΝ, ΙΑΤΡΩΝ, ΜΑΝΤΕΩΝ Κ.Λ.Π. ΕΑΝ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΩΡΘΩΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΝΙΚΗΣΗ ΤΗΝ ΕΛΞΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΙΝ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΕΙΣ ΔΑΙΜΩΝ [ΔΑΗΜΩΝ], ΕΙΣ ΜΕΣΑΖΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ “ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ” Ή “ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ” ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ [ΒΛΕΠΕ ΣΧΕΤΙΚΩΣ: ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ, 361 Ε, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, 944 Ε, ΠΕΡΙ ΕΚΛΕΛΟΙΠΟΤΩΝ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ 415 Β, C]. ΑΛΛ΄ Η ΕΞΕΛΙΞΙΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥΤΟ. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΙΑΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΜΙΚΡΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΨΥΧΩΝ “ΧΡΟΝΩ ΠΟΛΛΩ ΔΙ΄ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΘΑΡΘΕΙΣΑΙ” ΦΘΑΝΟΥΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ “ΑΡΙΣΤΗΣ ΕΞΑΛΛΑΓΗΣ” ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΑΗΜΟΝΕΣ, ΘΕΟΙ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ. “ΑΙ Δ΄ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΨΥΧΑΙ, ΑΡΧΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΙΣΧΟΥΣΑΙ ΕΙΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΥΣΙΝ, ΕΙΘ΄ ΟΥΤΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΧΟΡΩΝ. ΧΟΡΟΙ ΔΕ ΔΥΟ ΘΕΩΝ, Ο ΜΕΝ ΤΩΝ ΠΛΑΝΩΜΕΝΩΝ, Ο ΔΕ ΤΩΝ ΑΠΛΑΝΩΝ” [ΣΤΟΒΑΙΟΥ, ΕΚΛΟΓΑΙ Ι, 41]».
ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΡΑΒΙΓΓΕΡ – “ΣΥΜΒΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧ. ΕΛΛΗΝ. ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΑΝ”
