Ας δούμε τώρα
τους τρόπους με τους οποίους δρα το κακό.
Η απόκρυψη
και η παραποίηση της Αλήθειας είναι μια βασική μέθοδος του σκότους. Βάσει αυτής
της μεθοδικής διαστρεβλώθηκαν όλες οι μεγάλες και σωτήριες Διδασκαλίες του Καλού.
Έτσι, για παράδειγμα, στραγγαλίστηκαν οι πληροφορίες για τους ακατάλυτους φυσικούς
νόμους της Αιτιότητας (Κάρμα, Πεπρωμένο, Ειμαρμένη, Κισμέτ, κ.τ.λ.) και της επαναγέννησης
ή μετενσάρκωσης. Και στη θέση τους μπήκαν οι ολέθριες θεωρίες της «άφεσης αμαρτιών»
και όλων των πάσης φύσεως εγκλημάτων μέσω της «μετάνοιας», χωρίς καμία άλλη συνέπεια,
και ο αιώνιος Παράδεισος (για τους «πιστούς») και η αμετάκλητη Κόλαση (για τους
«άπιστους»). Το ίδιο πνεύμα του κακού βρίσκεται πίσω από την καταδίωξη των επιστημονικών
ανακαλύψεων, και κυρίως αυτών που αφορούν τη θέση της Γης μέσα στο Σύμπαν. Όλες
αυτές οι αλήθειες, και κάθε αλήθεια, είναι άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία και
την επιβίωση του Κακού. Γι΄αυτό οι Ιεροφάντες του Σκότους δεν δίστασαν ποτέ να χρησιμοποιήσουν
οποιοδήποτε μέσο ή έγκλημα. Ο φόβος και η βία υπήρξαν οι συνήθεις μέθοδοι εξουσιασμού
των μαζών. Οι μάζες έπρεπε με κάθε τρόπο να κρατηθούν στο σκοτάδι και στην άγνοια.
Γιατί το Κακό δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την υποστήριξη πλατιών μαζών. Έτσι οι
Φορείς του Φωτός καταδιώχτηκαν ανελέητα, δολοφονήθηκαν ή συκοφαντήθηκαν προκειμένου
να καταπνιγεί η αλήθεια τους.
Δεν πρέπει
όμως να πιστεύει κανείς πως το Κακό καταφεύγει μόνο σε χονδροειδείς τρόπους βίας
και εγκλήματος. Αυτοί οι τρόποι είναι αποκρουστικοί για τους περισσότερους ανθρώπους,
και οι οπαδοί θα ήταν πολύ λίγοι. Έτσι, το Κακό, πολυμήχανο και αδίστακτο, έχει
κι άλλους τρόπους αποπλάνησης των ανθρώπων. Ένας τέτοιος τρόπος, πολύ γνώριμος,
είναι ο δελεασμός ή πειρασμός -πολύ πιο αποτελεσματική μέθοδος από το έγκλημα. Οι
πειρασμοί του Χριστού και άλλων αγίων είναι στην πραγματικότητα δελεασμοί για εξουσία,
υλικές ικανοποιήσεις, κ.τ.λ., ώστε το Θείο Πνεύμα, ο Ανώτερος Εαυτός να υποκύψει
στην κατώτερη φύση.
Πέρα όμως
κι απ΄αυτή τη δοκιμασμένη μέθοδο που δημιούργησε τόσους προδότες μέσα στους αιώνες,
το Κακό, χρησιμοποιεί πολύ εκλεπτυσμένες μεθόδους, τις οποίες μόνο η πολύ ανεπτυγμένη
διάκριση μπορεί να αντιληφθεί. Οι εκπρόσωποι του Σκότους δεν διστάζουν ακόμη και
να μιμηθούν ή να προσποιηθούν τους τρόπους του Φωτός. Φτάνουν στο σημείο να προφέρουν
ακόμα και τύπους της Ιερής Διδασκαλίας, με σκοπό να παραπλανήσουν ανθρώπους καλούς
κατά βάση, ανθρώπους αγαθής προαίρεσης, και καθόλου ανόητους. Εκεί διεισδύουν ωστόσο
από κάποια πύλη ανοιχτή, η οποία συνήθως είναι η αποφυγή της πειθαρχίας, ή κάποιων
πειθαρχιών, που απαιτεί η Ατραπός του Φωτός. Πολλοί αναζητητές προτιμούν την απομίμηση
από τη γνήσια Πηγή και το χαμηλότερο κραδασμό από τον ανώτερο. Το αποτέλεσμα είναι
μια σύγχυση αξιών με όλα τα επακόλουθα.
Είναι πολύ
κρίμα να μη συστρατεύονται όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης, σε μια εποχή τόσο κρίσιμη
για τον Κόσμο, στη Μία Παγκόσμια Αδελφότητα του Καλού. Πάνω σ΄αυτό, δηλαδή τη μέθοδο
της αποπλάνησης καλοπροαίρετων ατόμων, υπάρχει μια πολύ καίρια προειδοποίηση της
Έλενας Ρέριχ:
Πολλοί αφελείς
νομίζουν πως οι σκοτεινοί δρουν μόνο μέσα από το κακό, τη διαφθορά και το έγκλημα.
Πόσο λάθος κάνουν! Μόνο οι άξεστες και σχετικά ασήμαντες σκοτεινές δυνάμεις ενεργούν
μ΄αυτόν τον τρόπο. Πολύ πιο επικίνδυνες είναι εκείνες που μεταμφιέζονται κάτω από
το προσωπείο του Φωτός (...) Και οι κακόμοιροι παραπλανημένοι άνθρωποι, οι οποίοι
δεν κατέχουν την αληθινή ικανότητα διάκρισης της πύρινης καρδιάς πετούν, σαν πεταλουδίτσες,
στο μαύρο πυρ που τις καταβροχθίζει. Η άγνοια και η έλλειψη ενόρασης τους σπρώχνει
στην αγκαλιά του σκότους που τις στερεί για μακρό χρονικό διάστημα από τη σωτήρια
επιρροή και στήριξη των ακτίνων του μεγάλου Οχυρού του Φωτός. Τρομερός είναι ο Αρμαγεδδώνας.
Οι σκοτεινές δυνάμεις παλεύεουν για την ίδια τους την ύπαρξη. Η απελπισία τις ενώνει
και τις κάνει τόσο επίμονες στην προσπάθεια να πετύχουν το σκοπό τους.
Ο Πρίγκιπας
του Κόσμου διαθέτει πολλούς προικισμένους συνεργάτες -μερικούς συνειδητούς, μερικούς
ασυνείδητους- και είναι ανόητο να νομίζει κανείς πως δεν γνωρίζουν τους τρόπους
της πιο λεπτής πανουργίας. Είναι πανέξυπνοι και επινοητικοί, και ενεργούν σύμφωνα
με το επίπεδο των θυμάτων τους. Όλοι αυτοί όμως στερούνται τη θέρμη της καρδιάς.
Έτσι συνυφαίνονται το σκοτάδι με το Φως στη Γη μας. Τα δίχτυα του σκότους υφαίνονται
από επιδέξια χέρια. Πολλά τρομακτικά πράγματα εφαρμόζονται τώρα. Μεγάλα πλοκάμια
της πιο απεχθούς μαγείας απλώνονται παντού στη Γη. Φυσικά, επιλέγονται συνήθως από
τις κύριες σκοτεινές δυνάμεις τα μεγαλύτερα κέντρα πληθυσμού και χρησιμοποιούνται
ως εστίες τους. Ακριβώς, όλα τα γεννήματα της κόλασης σέρνονται πάνω στην επιφάνεια
της Γης. Και το καλύτερο όπλο τους είναι η άγνοια των μαζών. Να γιατί είναι τόσο
ουσιώδης η ενότητα όλων των λευκών και των σχεδόν-λευκών δυνάμεων! Οι τελευταίες
όμως γίνονται τόσο εύκολα γκρίζες και γεμίζουν τις τάξεις εκείνων για τους οποίους
λέγεται στη Βίβλο: «Επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε κρύος ούτε ζεστός, θα σε φτύσω
από το στόμα μου». Μόνο η δύναμη της αφοσίωσης και η αγωνιστικότητα για υπηρεσία
στη Μεγάλη Ιεραρχία του Φωτός μπορεί να σώσει από τις πλατιά διαδεδομένες πλεκτάνες
του Πρίγκιπα του Κόσμου.
[ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ
ΤΗΣ ΕΛ. ΡΕΡΙΧ Τόμος Α΄,29η 23/8/1934]
Μια παρένθεση:
Στο σημείο της επιστολής όπου υπάρχουν αποσιωπητικά, λείπει ένα κομμάτι του κειμένου,
στο οποίο δίνεται ένα παράδειγμα μεταμφιεσμένου κακού και αφορά γνωστή Σχολή που
παρουσιάζεται ως Διδασκαλία προερχόμενη από την ίδια Πηγή, από την οποία εκπορεύθηκε
η Άγκνι Γιόγκα. Ο Χορηγός της τελευταίας διαψεύδει κατηγορηματικά τον ισχυρισμό
αυτό. Το απόσπασμα έχει παραλειφθεί σκοπίμως από την αγγλική μετάφραση, υπάρχει
όμως ακέραιο στο ρωσικό πρωτότυπό της -και δεν είναι η μόνη αναφορά στο σκοτεινό
υπόστρωμα της εν λόγω Σχολής.
Έτσι λοιπόν
δρα το Κακό. Πώς όμως αντιμετωπίζεται από τον πολεμιστή του Φωτός; Πώς θα αμυνθεί
ενάντια στην παραπλάνηση και στη σκοτεινή διείσδυση; Κι ακόμα πώς θα πολεμήσει το
σκοτάδι;
Όσον αφορά
την ατομική του προστασία, ας ακούσουμε πάλι τη σοφή φωνή της ιεραρχικής Απεσταλμένης
και επίσημης ιεραρχικής Εκπροσώπου, της Έλενας Ρέριχ:
Ας εντείνουμε
όλες μας τις δυνάμεις, έτσι ώστε με την αγνότητα της σκέψης να μπορούμε να δημιουργήσουμε
μια αδιαπέραστη πανοπλία. Οι προσπάθειες των σκοτεινών να σχίσουν την αύρα μας είναι
αναπόφευκτες, αν όμως το προστατευτικό δίχτυ είναι αρκετά ισχυρό, οι επιθέσεις αυτές
απωθούνται εύκολα χωρίς να μας επιφέρουν καμιά βλάβη. Συνήθως, αυτές οι επιθέσεις
επιδρούν στα πιο αδύνατα όργανά μας. Η αύρα η διαποτισμένη με αφοσίωση στην Ιεραρχία
είναι ικανή να αντισταθεί σε οποιαδήποτε επίθεση των σκοτεινών δυνάμεων. Αλλά δεν
πρέπει ούτε για μια στιγμή να επιτρέψουμε αμφιβολία ή απόκλιση απ΄αυτή την εστία
του Φωτός. Η αφοσίωση και η αγνότητα κινήτρου είναι η μοναδική μας άγκυρα στο χάος
των μαινόμενων στοιχείων.
Η σταθερή,
αταλάντευτη πρόσδεση στις Δυνάμεις του Φωτός καθιστά την πανοπλία μας άτρωτη. Η
παραμικρή ρωγμή όμως απιστίας, αμφιβολίας, δισταγμού γίνεται κερκόπορτα για να εισχωρήσει
ο εχθρός. Η αγνή αφοσίωση αποτελεί το πιο ακαταμάχητο όπλο, αυτό όμως σημαίνει ασφαλώς
ότι έχει πυροδοτηθεί το κέντρο της καρδιάς.
Στον πόλεμο
με το σκοτάδι οφείλει να έχει κανείς ισχυρό εξοπλισμό. Πρώτα απ΄όλα πρέπει να γνωρίζει
τις μεθόδους του αντιπάλου, και να μην υποτιμά το κακό, γιατί είναι ισχυρό, αδίστακτο
και πολυμήχανο. Εάν δεν γνωρίζεις τον αντίπαλο, οι πιθανότητες νίκης είναι μηδαμινές.
Και πρέπει να θυμάται ότι η μάχη αυτή δεν σταματά ποτέ: «Με το Κακό δεν υπάρχει
ούτε στιγμή ανακωχής», δηλώνει ο Διδάσκαλος.
Δεν πρέπει
να μας διαφεύγει ότι το πεδίο της μάχης για τις αντίπαλες δυνάμεις είναι η ανθρώπινη
συνειδητότητα. Εκεί θα κριθεί όλος ο αγώνας. Άλλωστε η βλάβη της συνειδητότητας
-ή ψυχής- είναι η μόνη πραγματική βλάβη που μπορεί να υποστεί κανείς. Εάν λοιπόν
το σκοτάδι χρησιμοποιεί απάτη, διαστρέβλωση, συσκότιση, εκφοβισμό, το Φως χρησιμοποιεί
την πληροφόρηση, τη διαφώτιση, τη γνώση των Θεμελιωδών Αρχών της Ύπαρξης.
Όποιος επιθυμεί
να βοηθήσει τις Δυνάμεις του Καλού οφείλει να μαθαίνει, να αγωνίζεται διαρκώς προς
τη Γνώση, και να διαμορφώνει τη συνειδητότητά του σύμφωνα με τη Γνώση αυτή. Οφείλει
όμως και να διασπείρει τη σωτήρια πληροφόρηση, δηλαδή τη Διδασκαλία, παντού και
πάντα, όπου βέβαια υπάρχουν ανοιχτές καρδιές.
Υποχρέωση
του μαθητή της Ιερής Διδασκαλίας είναι η αποκατάσταση της Αλήθειας, το «καθάρισμα
των ωραίων Εικόνων», και το ξεμασκάρεμα του ψεύδους. Ας θυμόμαστε πως το μεγαλύτερο
καλό που μπορεί να κάνει κάποιος στο συνάνθρωπό του είναι η διαφώτιση της συνειδητότητάς
του.
