EΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Γ΄ΜΕΡΟΣ

Πριν συνεχίσουμε, ας ανακεφαλαιώσουμε τα δεδομένα μας.

Είδαμε, λοιπόν, ότι η συνειδητότητα επηρεάζει και διαμορφώνει την ύλη, το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Αυτό προκύπτει και από το πείραμα με το σωματίδιο που συμπεριφέρεται άλλοτε ως σωμάτιο και άλλοτε ως κυμάτιο ενέργειας, ανάλογα με την παρατηρούσα συνειδητότητα, και από το πείραμα με την εισαγωγή DNA στον σωλήνα με τα φωτόνια. Διότι το DNA, όπως είδαμε, υπό την επίδραση διαφόρων συναισθημάτων, σφίγγει ή χαλαρώνει τη διπλή έλικα. Δηλαδή:

Τα συναισθήματα (σκέψεις+αισθήματα, επομένως συνειδησιακές καταστάσεις) δρουν πάνω στο DNA, το DNA δρα πάνω στην ύλη, και η ύλη διαμορφώνει το φυσικό μας κόσμο.

Άρα: η συνειδητότητα διαμορφώνει τον κόσμο.

Τώρα ξέρουμε επίσης ότι υπάρχει και πληροί το διάστημα ένα πολυδιάστατο ενεργειακό Πεδίο. Και αυτό το Πεδίο είναι η Παγκόσμια Νοημοσύνη ή Συνειδητότητα. Δηλαδή εμπεριέχει όλες τις καταστάσεις και ποιότητες της συνειδητότητας.

Το άλλο εξαιρετικής σημασίας εύρημα είναι ότι δεν υπάρχει ένα έσχατο μόριο ύλης, δηλαδή άτμητο, το οποίο πιστευόταν ότι αποτελούσε το βασικό δομικό υλικό του φυσικού κόσμου. Όταν διασπάστηκε ο πυρήνας του ατόμου, ανακαλύφθηκαν άλλα μικρότερα σωματίδια, τα πρωτόνια. Αλλά η επιστήμη πήγε ακόμη πιο πέρα, σε ακόμα μικρότερη διαίρεση, το κουάρκ. Ωστόσο, η επιστήμη δεν μπορεί να πει τι είναι το κουάρκ. Πάντως δεν είναι ένα κομμάτι ύλης σε στερεή μορφή. Είναι κάτι έξω από τα όρια οποιουδήποτε πράγματος μπορούμε να δούμε, ακόμη και με τα πιο σύγχρονα επιστημονικά όργανα. Οι επιστήμονες σκέφτονται πως μπορεί να είναι μια δόνηση που έχει τη δυνατότητα να μετατρέπεται σε ύλη. Τι είναι πέρα από αυτό;

Που οδηγούν όλα τούτα; Στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτε άλλο εκτός από συνειδητότητα, νοημοσύνη ή Νου. Ενώ η αντίληψη πως υπάρχει στερεός κόσμος και στερεά αντικείμενα δεν είναι παρά μια πλάνη των αισθήσεων.

Σ΄αυτό, λοιπόν, το σημείο αξίζει να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Deepak Chopra Κβαντική Θεραπεία. Ιδού:

Η κβαντική φυσική έχει αναλάβει την ευθύνη της μέτρησης πραγμάτων που είναι τα όσο το δυνατόν μικρότερα σε μέγεθος. Γύρω στο 1900 ανακαλύφθηκε ότι το άτομο, αν και πολύ μικρό, είχε έναν πυρήνα, και όταν τον διέσπασαν, η μικρότερη μονάδα έμοιαζε να είναι το πρωτόνιο. Η περαιτέρω διάσπαση του ατόμου αποκάλυψε, στα όρια της υλικής ύπαρξης, ακόμη λεπτότερα σωματίδια, τα κουάρκς. Πέρα απ΄το κουάρκ ωστόσο η διάσπαση φαίνεται να σταματά. Μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι κάτι υλικό πρέπει να υπάρχει από το οποίο κατασκευάστηκε το κουάρκ. Όλως περιέργως, αυτό δεν φαίνεται να αληθεύει. Στην αρχαία Ελλάδα ο φιλόσοφος Δημόκριτος πρώτος είπε ότι ο υλικός κόσμος είναι μια σύνθεση σμικρότατων αόρατων μορίων, που ονόμασε άτομα, από την ελληνική λέξη που σημαίνει «μη διαιρετό». Όταν ο Πλάτωνας άκουσε αυτή τη θεωρία (που δεν μπορούσε βέβαια να αποδειχτεί πειραματικά), πρόβαλε μια αντίρρηση που, παραδόξως, προφήτεψε την κβαντική φυσική. Αν σκεφτούμε το άτομο ως ένα πράγμα, είπε ο Πλάτωνας, τότε πρέπει να απασχολεί κάποιο χώρο και, κατά συνέπεια, μπορεί να κοπεί στα δύο ώστε να απασχολεί μικρότερο χώρο. Οτιδήποτε μπορεί να κοπεί στη μέση δεν είναι το μικρότερο συστατικό του υλικού κόσμου.

Μ΄αυτόν τον άψογο συλλογισμό, ο Πλάτωνας απέκλεισε κάθε στερεό μόριο στον ανταγωνισμό της φύσης ως βασικό δομικό υλικό, όχι μόνο το άτομο, αλλά και το πρωτόνιο, το ηλεκτρόνιο, και το κουάρκ. Όλα αυτά κόβονται στη μέση, ατελεύτητα, έστω κι αν στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ό,τι κι αν είναι αυτό που συγκροτεί τον κόσμο, πρέπει να είναι τόσο μικρό, που δεν απασχολεί χώρο. Ο Πλάτωνας υποστήριξε ότι ο κόσμος γεννήθηκε από αόρατες τέλειες μορφές, όμοιες με τα γεωμετρικά σχήματα. Με τη σειρά της η σύγχρονη φυσική στράφηκε σε κάποιες πιο απτές προοπτικές, όπως την αόρατη ύλη που ονομάστηκε «εικονικό» μόριο, καθώς και σε ενεργειακά πεδία. Η πασίγνωστη εξίσωση του Αϊνστάιν Ε=mc2 απέδειξε ότι η ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε ύλη, πράγμα που επέτρεψε στους φυσικούς να πάνε πιο πέρα απ΄το εμπόδιο που αποτελεί το «μικρότερο από το μικρό».

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά σε τι συνίσταται το κουάρκ, σίγουρα όμως δεν είναι ένα κομμάτι ύλης σε στερεή μορφή: το κουάρκ είναι ήδη έξω από τα όρια οποιουδήποτε ορατού ή απτού πράγματος... Το δομικό υλικό μπορεί να είναι απλώς μια δόνηση που έχει την ικανότητα να μετατραπεί σε ύλη.

Επομένως, είναι μικρότερο από το μικρό. Για τον φυσικό, το μέγεθος σταματά σ΄έναν ορισμένο αριθμό: 10-33 κυβικά εκατοστόμετρα, και σ΄ένα ασύλληπτο κλάσμα που μπορεί να γραφεί ως 1/10 με 32 μηδενικά από πίσω, το οποίο είναι γνωστό ως Όριο του Πλάνκ, ένα είδος απόλυτου μηδενός προκειμένου για το χώρο, ακριβώς όπως υπάρχει ένα απόλυτο μηδέν για τη θερμοκρασία.

Όταν πλησιάσουμε αυτό το φράγμα, τι βρίσκεται πιο πέρα; Εδώ η φυσική επιστήμη σιωπά. Είναι όμως εκπληκτική η ανακάλυψη ότι όλοι οι ιδρυτές της κβαντικής φυσικής είναι κατά βάση Πλατωνικοί. Δηλαδή πιστεύουν ότι ο κόσμος των πραγμάτων είναι μια σκιώδης προβολή μιας ευρύτερης, αόρατης πραγματικότητας, η οποία είναι μη υλική. Μερικοί, όπως ο Αϊνστάιν ένιωσαν δέος μπροστά στην τάξη της φύσης, χωρίς να της αναγνωρίσουν ευφυϊα. Αλλά, όπως ο Έντιγκτον, δήλωσαν κατηγορηματικά ότι η πρώτη ύλη ολόκληρου του σύμπαντος είναι νους.

Έτσι, λοιπόν! Η σύγχρονη φυσική επιβεβαιώνει τον Πλάτωνα, όπως και η σύγχρονη μαθηματική σκέψη. Ούτε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, γιατί η Διδασκαλία, από τη βαθιά αρχαιότητα ως σήμερα, περιέχει αιώνιες μεγάλες αλήθειες. Και ο Πλάτωνας είναι ακριβώς εκφραστής αυτής της μεγάλης Επιστήμης και εξέχον Μέλος της Αδελφότητας του Φωτός. Καθένας που έχει διαβάσει τα Ημερολόγια της Έλενας Ρέριχ μπορεί να θυμηθεί την κατηγορηματική δήλωση του Διδασκάλου της στην παρατήρησή της ότι η Πλατωνική Φιλοσοφία μοιάζει πολύ με την Άγκνι Γιόγκα: «Μα είναι η ίδια Διδασκαλία!» Άλλωστε, την ταυτοσημότητα των δύο Διδασκαλιών φανερώνει η καταληκτική φράση κάθε κεφαλαίου της τετράτομης σειράς Υπεργήινο, η οποία είναι μια αναφορά σε δηλώσεις του μεγάλου Φιλοσόφου.

Κατανοεί όμως κανείς ότι στην εποχή, κατά την οποία έγραψε ο Πλάτωνας τα βιβλία του, δεν μπορούσε να επεκταθεί περισσότερο, ούτε να χρησιμοποιήσει εκφράσεις όπως ενέργεια, υποατομική κλίμακα κ.τ.λ., ούτε του επιτρεπόταν να αποκαλύψει περισσότερα, γι΄αυτό συχνά χρησιμοποιούσε την εκφραστική γλώσσα του μύθου -του υπέροχου πλατωνικού μύθου που ελάχιστοι από τους μελετητές του κατανόησαν ή εκτίμησαν ως φορέα μεγάλων αληθειών. Ας μην αδικήσουμε όμως και τον άλλο μεγάλο Φιλόσοφο, τον Αναξαγόρα, ο οποίος χλευάστηκε τόσο από τη χυδαία αμάθεια των συγχρόνων του, και ο οποίος δήλωνε ότι η Πρώτη Αρχή του Κόσμου είναι ο Νους.

 AGNI YOGA HELLLAS, 19/4/2011.