Το έχουμε
ξανασυζητήσει αυτό το ζήτημα. Εξαντλούνται όμως ποτέ τα μεγάλα θέματα; Έτσι, πάντα
θα ξαναγυρίζουμε σ΄αυτά. Ίσως κάποιος πει περιφρονητικά: «Εδώ σείεται ο κόσμος και
σεις ασχολείστε με φιλοσοφία;»
Πρώτα πρώτα,
η φιλοσοφία είναι ύψιστη πρακτική που οδηγεί άτομα και κοινωνίες στην ευημερία.
Και, δεύτερον, η κατάσταση μιας κοινωνίας είναι άσχετη με τη συμπεριφορά των μελών
της; Και ποιος ή τι ρυθμίζει αυτή τη συμπεριφορά, αν όχι η ελεύθερη βούλησή τους;
Και πάλι,
θα πει κανείς, ότι υπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις που σπρώχνουν τα πράγματα προς κατευθύνσεις
μεγάλης ανισορροπίας.
Πράγματι,
υπάρχουν, και πρώτη η Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα έχει υποδείξει και καταγγείλει
τις δυνάμεις αυτές που απεργάζονται τη συμφορά της ανθρωπότητας και την καταστροφή
του πλανήτη. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός της μεγάλης ατομικής και συλλογικής
ευθύνης των ανθρώπων. Για παράδειγμα, δεν είναι η ελεύθερη βούλησή τους που τους
οδηγεί να εκλέγουν κυβερνήτες διεφθαρμένους και ανάξιους;
«Εξαπατήθηκαν»,
θα πει ο συνήγορος.
Πιθανόν να
έγινε κι αυτό σε κάποιο βαθμό, αλλά και πάλι υπάρχει ευθύνη στο ότι πάντα οι πολλοί
εκώφευσαν στις υψηλές Διδασκαλίες, οι οποίες παρέχουν αφειδώς τα κριτήρια αξιολόγησης
των χαρακτήρων. Πέρα από την εξαπάτηση όμως, αυτή η πλειοψηφία δεν επικρότησε ή
ανέχθηκε ανήθικες πράξεις των ηγετών της, δικαιολογώντας τες ή ακόμη και επαινώντας
τες. Δεν επέλεξαν κυβερνήσεις με την προσδοκία ποταπής ευζωίας και ιδιοτελών απολαυών;
Δυστυχώς,
έτσι είναι. Υπάρχει ευθύνη των κοινωνιών, των πολιτειών και όλης της ανθρωπότητας
για ό,τι συμβαίνει στο στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον. Αλλά, φυσικά, η ευθύνη των
ηγετών είναι πολλαπλάσια, διότι αυτοί υπηρετούν -συχνά- τις σκοτεινές δυνάμεις εν
πλήρει συνειδήσει.
Όλα λοιπόν
δείχνουν την ευθύνη της λεγόμενης ελεύθερης βούλησης ή θέλησης. Έτσι, ας κοιτάξουμε
λίγο για μια φορά ακόμα αυτό το θέμα. Ας το κοιτάξουμε από την οπτική της Διδασκαλίας
με την οποία κανένας καλοπροαίρετος και έντιμος άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει.
Πρώτα απ΄όλα,
κάθε λογικός νους θα αντιληφθεί ότι η ελευθερία μέσα σ΄ένα αχανές Σύμπαν με πανίσχυρους,
άκαμπτους νόμους είναι πολύ σχετική. Σε τελική ανάλυση, η ελευθερία μας είναι απλώς
ελευθερία επιλογής. Έχοντας κατά νου ένα στόχο, μπορούμε να επιλέξουμε αυτόν ή εκείνο
τον δρόμο προσέγγισής του. Γενικότατα, όμως, μπορούμε να επιλέξουμε να συμπορευτούμε
με τους Κοσμικούς Νόμους ή να τους παραβιάσουμε, με ό,τι συνεπάγεται η κάθε επιλογή.
Αυτή είναι η ελευθερία μας.
Βέβαια, στην
εξελικτική πορεία του, το κάθε ον απελευθερώνεται σταδιακά από διάφορα δεσμά, τα
οποία έχει σφυρηλατήσει η άγνοιά του, και από τα οποία αποδεσμεύεται μέσω ανάπτυξης
της γνώσης του, δηλαδή της συνειδητότητάς του. Αυτή η ανάπτυξη είναι βαθμιαία φώτιση
ή μια ατέρμονη διαδοχή φωτίσεων και επακόλουθης αναβάθμισης.
Σε όλη αυτή
τη διαδικασία ουσιώδης παράγοντας είναι η ελεύθερη θέληση, με άλλα λόγια, η ελεύθερη
επιλογή. Γιατί λέγεται «ελεύθερη»; Διότι ανήκει στο ίδιο το άτομο και σε κανέναν
άλλο, ούτε μπορεί να υπεισέλθει σε ξένη συνειδητότητα. Μπορείς να εξαναγκάσεις ένα
σώμα, αλλά ποτέ ένα πνεύμα: να του αλλάξεις δηλαδή την επιθυμία και τα θέλω του.
Υπάρχει, βέβαια,
η σκοτεινή υποβολή, αυτή όμως είναι μέθοδος των σκοτεινότερων οντοτήτων, και οπωσδήποτε
μπορεί να παρεισφρήσει μόνο σε αδύνατες συνειδητότητες, και σε ανοιχτές συνειδησιακές
πύλες. Η Ιεραρχία του Φωτός αναγνωρίζει στον απόλυτο βαθμό την ιερότητα της ελεύθερης
θέλησης και ουδέποτε την παραβιάζει. Όχι μόνο τη θεωρεί απαραβίαστη, αλλά και πυλώνα
της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Λέει:
«Είναι σωστό
να θεωρείτε την ελεύθερη βούληση ως το υπέρτατο δώρο, αλλά πόσο σοφά πρέπει να χρησιμοποιείται
αυτός ο πολύτιμος θησαυρός!» [ΥΠΕΡΓΗΙΝΟ Ι, 153]
Επισημαίνει
εδώ, όπως και αλλού, τη μεγάλη ευθύνη μας για την πολύτιμη δωρεά, επειδή ακριβώς
πρόκειται για μια πολύ ισχυρή ενέργεια, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ευλογία
αλλά και σαν κατάρα. Δυστυχώς, τόσο συχνά η ελεύθερη θέληση χρησιμοποιήθηκε καταστρεπτικά
και προς βλάβη:
«... Δεν υπάρχουν
κατακλυσμοί αρκετά καταστρεπτικοί για να στρέψουν την προσοχή της ανθρωπότητας στην
αληθινή φύση των πράξεών της. Ας θυμηθούμε πώς εκείνοι που επέζησαν των μεγάλων
κατακλυσμών του παρελθόντος δεν νοιάστηκαν να σκεφτούν για τις αιτίες των καταστροφών,
προτιμώντας να θεωρούν τους εαυτούς τους αθώα θύματα κάποιου σκληρού πεπρωμένου.
Δεν θέλησαν να εξαγνίσουν τη συνειδητότητά τους, και, αντί γι΄αυτό, άρχισαν ακόμη
μια φορά να ικανοποιούν την ελεύθερη βούλησή τους που οδηγήθηκε στην τρέλα.
Τα ρεύματα
της βούλησης έρχονται σε γρήγορη σύγκρουση κι η απειθάρχητη σκέψη γεμίζει το διάστημα
με καταστροφικές εκρήξεις. Πιθανώς οι αμαθείς θα διακηρύξουν πάλι ότι τους απειλούμε
και τους τρομάζουμε, αλλά θα ΄πρεπε να στραφούν στις σελίδες της ιστορίας, όπου
μπορούν να ανιχνεύσουν τις συμφορές της ανθρωπότητας. Αυτές οι συμφορές δεν στέλνονται
από τον ουρανό, αλλά προκαλούνται απ΄την ίδια την ανθρώπινη κοινωνία... Αλλά δεν
υπάρχουν λέξεις σε ανθρώπινη γλώσσα που να μπορούν να προειδοποιήσουν επαρκώς τους
ανθρώπους ενάντια στην αυτοκαταστροφή, την καταστροφή του πλανήτη ή τη μόλυνση του
διαστήματος...» [ΥΠΕΡΓΗΙΝΟ Ι, 94]
«Ας μη νομίζουμε
ότι ένα καλύτερο μέλλον είναι μόνο Μάγια. Ειδικά τώρα, στο τέλος της Κάλι Γιούγκα,
πρέπει να κατανοηθεί ότι το φωτεινότερο μέλλον είναι μια πραγματικότητα, κι ότι
μόνον η ανθρώπινη κακία μπορεί να καθυστερήσει την έλευση της νέας φωτεινής εποχής...
Η πραγματικότητα είναι ότι η ανθρωπότητα έχει ελεύθερη εκλογή, ή να εισέλθει στη
νέα ζωή τον αιώνα των μεγάλων ανακαλύψεων, την Εποχή της Ευτυχίας, ή, με τη δύναμη
της ελεύθερης βούλησης, να διαλέξει την καταστροφή. Έτσι, οι άνθρωποι δεν μπορούν
να παραπονιούνται ότι είναι στερημένοι ενός ωραίου πεπρωμένου, γιατί μονάχα η κακή
τους θέληση θα μπορούσε να οδηγήσει τα έθνη σε πλανητικούς κατακλυσμούς. Η ελεύθερη
εκλογή είναι το αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου. Παρέχει ατέλειωτες δυνατότητες,
αλλά οι άνθρωποι δεν φροντίζουν να εφαρμόζουν ορθά την ελευθερία τους...» [ΥΠΕΡΓΗΙΝΟ
Ι, 111]
Το πόσο η
ελευθερία είναι συνυφασμένη με την πειθαρχία και την υπευθυνότητα μόνο λίγοι μπορούν
να καταλάβουν. Για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων η πειθαρχία ισοδυναμεί
με στέρηση της ελευθερίας. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοούν, ούτε καν σκέφτονται,
την προσαρμογή στο σκοπό. Όπως επίσης δεν κατανοούν την εναρμόνιση, μέχρι και ταύτιση,
της βούλησής τους με την Ανώτερη Βούληση. Αν όμως ο σκοπός είναι η επιτυχία και
η ευτυχία, δεν είναι λογικό να υποβάλλεται κανείς αυτόβουλα στις αναγκαίες πειθαρχίες;
Κι αν η Ανώτερη Σοφία είναι ο εγγυητής της επιτυχίας και της ευτυχίας, δεν είναι
λογικό η υιοθέτηση της καθοδήγησής της, άρα η ταύτιση της κατώτερης με την Ανώτερη
Θέληση;
Γιατί, αν
η ελευθερία οδηγεί σε δυστυχία, ποιο το όφελος; Η ελευθερία έχει νόημα μόνο εφόσον
οδηγεί σε ευτυχή αποτελέσματα. Εδώ, βέβαια, δεν μιλάμε για τις θυσίες που έγιναν
στο όνομα της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, οι οποίες καλώς έγιναν,
γιατί οι θυσίες δεν είναι ούτε δυστυχία ούτε καταστροφή, αλλά η πιο επικερδής τοποθέτηση,
όπως λέγεται κάπου στη Διδασκαλία -αν και η αληθινή θυσία δεν γίνεται ποτέ με την
προοπτική προσωπικού κέρδους. Άλλωστε η θυσία είναι μια απόφαση της ελεύθερης βούλησης,
κανείς δεν μπορεί να την προστάξει.
Σχετικά με
την εναρμόνιση της κατώτερης με την Ανώτερη Θέληση, να ένα πολύ δυνατό κομμάτι από
τη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα: «... Πράγματι, απαιτείται από το μαθητή μια κατανόηση
της Ιεραρχίας και αρμονία δράσης -η συμφιλίωση της ελεύθερης θέλησης με την αποδοχή
του Διδασκάλου. Ο αδύνατος νους συνήθως μπερδεύεται. Φυσικά, οι όροι και οι περιορισμοί
που επιβάλλονται από τον Διδάσκαλο αντιφάσκουν με το νόημα της ελευθερίας στην κοινή
τους έννοια. Όμως μέσα από την κουλτούρα και την κατανόηση της προσαρμοστικότητας
στο σκοπό διαμορφώνονται η μεγάλη έννοια του Διδασκάλου. Η συνειδητοποίηση της σημασίας
της έννοιας του Διδασκάλου είναι πέρασμα από τις πρώτες πύλες της εξέλιξης... Ο
Διδάσκαλος είναι Εκείνος που δίνει την καλύτερη συμβουλή για τη ζωή. Αυτή η πρακτικότητα
θα περικλείει γνώση, δημιουργικότητα και Απειροσύνη.» [ΑΓΚΝΙ ΓΙΟΓΚΑ, 43]
Ο Διδάσκαλος
δεν επιβάλλει τον Εαυτό Του σε κανέναν. Είναι η ελεύθερη βούληση εκείνη που Τον
επιλέγει ως Οδηγό. Η υπακοή, ο σεβασμός και η πειθαρχία είναι οικειοθελείς πράξεις
και είναι σύμφωνες με το σκοπό -την εξέλιξη, τη σωτηρία και την ευτυχία.
Αν κατανοούσαμε,
ως έθνος, ως χώρα, ως ανθρωπότητα, την ανυπέρβλητη σημασία της Πνευματικής Ηγεσίας...
Αν αποδεχόμασταν την Πνευματική Καθοδήγηση... Αν εναρμονίζαμε τη θέλησή μας με την
Ανώτερη Θέληση... Αν συνεργαζόμασταν με την Ιεραρχία του Φωτός για το Κοινό Καλό...
Αν...
AGNI YOGA HELLAS 28/6/2011.
