Η ταινία ξεκινάει με την φαινομενικά τυχαία γνωριμία δύο νέων σε κάποιο μέρος της Ελβετίας, του Κρις και της Άννι. Αφού ερωτευτούν, παντρεύονται και ξεκινούν μια φυσιολογική ζωή κάνοντας οικογένεια. Ένα τροχαίο θα ταράξει την ζωή τους, αφού σε αυτό το ατύχημα θα χάσουν τα δύο παιδιά τους. Ακολουθεί ο θάνατος του Κρις, επίσης σε τροχαίο, και η μετέπειτα πορεία του στην "άλλη πλευρά".
Στην αρχή περιφέρεται στους χώρους όπου ζούσε πριν, προσπαθώντας να επικοινωνήσει με τη γυναίκα του και να της δείξει ότι ακόμα υπάρχει. Όμως αυτό είναι μάταιο... Αφού βλέπει πως δεν έχει νόημα να παραμένει άλλο στη γη, αποφασίζει να φύγει. Περνάει τότε το γνωστό "τούνελ" και ξυπνά σε έναν άλλο κόσμο.
Εκεί θα συναντήσει τα δυο παιδιά του κι έναν από τους πρώτους καθηγητές που είχε όταν σπούδαζε, οι οποίοι είχαν πεθάνει πριν απο αυτόν. Τα πράγματα όμως γίνονται δύσκολα όταν πληροφορείται ότι η γυναίκα του, μη αντέχοντας την απουσία του, αυτοκτόνησε. Οι αυτόχειρες, απο ό,τι μαθαίνει, πηγαίνουν στον κάτω κόσμο, στην κόλαση. Έτσι ο Κρις, στην ιδέα ότι δεν θα μπορούσε να ξαναδεί ποτέ τη γυναίκα του, παίρνει την απόφαση να κατέβει ο ίδιος στην κόλαση και να την πάρει από εκεί. Σε αυτήν του την προσπάθεια τον βοηθάει ένας παλιός του καθηγητής.
Η όλη δοκιμασία του Κρις ήταν να κατέβει στον κάτω κόσμο και να βρει τη γυναίκα του, καταφέρνοντας, χωρίς ο ίδιος να χάσει τον εαυτό του, να την πείσει να τον θυμηθεί και να φύγει μαζί του. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με τον θάνατο του Κρις, όπου τον βλέπουμε να περιφέρεται στους χώρους του σπιτιού του χωρίς να έχει καταλάβει τι έχει συμβεί. Εκεί τον συνοδεύει μια ψυχή, που του εξηγεί τι συμβαίνει.
Κάποια στιγμή ο ίδιος συνειδητοποιεί ότι ενώ μπορεί να δει καθαρά το σπίτι του και τους ανθρώπους γύρω του, δε μπορεί να δει καθαρά αυτήν την ψυχή που τον καθοδηγεί (τον Άντερσεν) και ακολουθεί ο εξής διάλογος: - Πώς τους βλέπω όλους; Όλους εκτός από σένα; - Εμένα δε θέλεις να με δεις. Δε θέλεις να είσαι νεκρός. Κάποια στιγμή ο Άντερσεν παροτρύνει τον Κρις να δει το νεκρό σώμα του, λέγοντάς του: -Θέλεις να δεις τον εαυτό σου; Δεν εξαφανίστηκες, απλώς πέθανες.
Σύμφωνα με τον εσωτερισμό, όταν μια ψυχή χάνει απότομα την σύνδεσή της με το σώμα δεν αποδέχεται γρήγορα τη νέα της κατάσταση και συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει πεθάνει. Έτσι προσκολλάται στην ύλη και αρνείται να αφήσει τον υλικό κόσμο όπου πριν ζούσε. Αν όμως πάρει την απόφαση, τότε περνάει σε μια άλλη διάσταση, στο Κάμα Λόκα (τόπος επιθυμιών). Εκεί δίνεται η δυνατότητα στην ψυχή να ζήσει όλα όσα επιθυμεί ή όσα επιθυμούσε όταν ήταν στη γη και να δημιουργήσει έναν κόσμο σύμφωνα με αυτές τις επιθυμίες. Έτσι και στην ταινία ο Κρις δημιουργεί έναν κόσμο ανάλογο.
Εδώ επίσης καταλαβαίνουμε και την έννοια του Κάμα Λόκα και του Δεβακάν (Νοητικός Κόσμος- Ηλύσια Πεδία). Πολλοί άνθρωποι δεν πηγαίνουν στο Δεβακάν, επειδή δε μπορούν να μπουν σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γιατί δεν το αντιλαμβάνονται, επειδή τα όνειρά τους και οι επιθυμίες τους είναι συνδεμένα με την ύλη. Κάποιοι άνθρωποι όμως που καλλιέργησαν πιο υψηλά ιδανικά μπορούν να αντιληφθούν και να έχουν πρόσβαση σε μια ανώτερη διάσταση.
Σε άλλο σημείο όπου ο Κρις βρίσκεται μέσα στον κόσμο που έχει δημιουργήσει ο ίδιος για να νιώθει ασφαλής, αναζητάει απαντήσεις από τον Άντερσεν και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- Είμαι εγώ στα αλήθεια εδώ;
- Τι εννοείς με το "εγώ"; Το χέρι σου; Το πόδι σου; Αν έχανες όλα σου τα άκρα θα ήσουν πάντα "εσύ"; Λοιπόν τι είναι το "εσύ";
- Το μυαλό μου, υποθέτω.
- Το μυαλό είναι μέρος του σώματος, όπως ένα νύχι. Γιατί αυτό να είσαι "εσύ"; Το μυαλό σου είναι κρέας. Σαπίζει. Εξαφανίζεται... αλήθεια πίστεψες ότι αυτό ήταν όλο για σένα; Θέλεις και βλέπεις τώρα το σώμα σου. Βλέπουμε ό,τι επιλέγουμε.
Αυτός ο διάλογος αποκαλύπτει την ταύτιση που έχει συνήθως ένας άνθρωπος με το σώμα του και πιστεύει ότι ο εγκέφαλος και το μυαλό είναι πάνω απο όλα. Κι έτσι θεωρεί αληθινά μόνο αυτά που του υπαγορεύει ο εγκέφαλος και οι αισθήσεις του. Αλλά οι αισθήσεις έχουν όρια και φραγμούς κι έτσι η συνείδηση συνήθως δε μπορεί να αντιληφθεί κάποια άλλη διάσταση πέρα από την υλική.
Το σώμα, αλλά και οι αισθήσεις είναι μόνο κάποια φυσικά όργανα που τα χειρίζεται αυτός που είναι πέρα από σώμα, φθορά και θάνατο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό το σημείο μας θυμίζει κάποια αποσπάσματα από τη "Φωνή της Σιγής" γραμμένη από την Έ.Π. Μπλαβάτσκυ, που αναφέρει: "... Ο νους είναι ο μεγάλος φονιάς του πραγματικού.
Ο μαθητής ας σκοτώσει το φονιά" ή "...Προτού η ψυχή μπορέσει να νιώσει και να θυμηθεί, πρέπει να έχει ενωθεί με τον Άφωνο Ομιλητή, όπως ακριβώς η μορφή που πλάστηκε από πηλό έχει πρώτα συνδεθεί με τη διάνοια του αγγειοπλάστη".
Στο σημείο που ο Άντερσεν ανακοινώνει στον Κρις ότι η γυναίκα του η Άννι αυτοκτόνησε και του εξηγεί ότι οι αυτόχειρες πάνε κάπου αλλού, μπορούμε να αναγνωρίσουμε το νόμο του Κάρμα (Νόμος αιτίας-αποτελέσματος) και την έννοια ότι ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργεί το πεπρωμένο του. Αυτό φαίνεται έντονα στα λόγια της ψυχής - καθοδηγητή:
«Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει μια φυσική τάξη στο ταξίδι μας. Και η Άννι την παραβίασε», «Η κόλαση είναι για όσους αγνοούν ότι πέθαναν και δε μπορούν να καταλάβουν τι έκαναν, τι τους έχει συμβεί.», «Η κόλαση είναι διαφορετική για τον καθένα». Καθώς ο Κρις περιπλανιέται στην "άλλη πλευρά", βλέπει κάποιες ψυχές ή οντότητες να μαζεύονται σε ένα μέρος και αναρωτιέται τι κάνουν.
Εκεί η ψυχή που τον συνόδευε του λέει ότι πηγαίνουν να βοηθήσουν άλλους να ξαναγεννηθούν στη γη, μια ξεκάθαρη αναφορά στη Μετενσάρκωση. Επίσης, αυτή η διδασκαλία γίνεται εμφανής όταν ο Κρις συνομιλεί με τον ψυχοπομπό που τον συνοδεύει στον κάτω κόσμο, καθώς και στο τέλος της ταινίας.
- Τι ήσουν όταν ζούσες;
- Δηλαδή την τελευταία φορά; ... μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, αλλά μονάχα όταν το επιλέξουμε.
Οι εσωτερικές παραδόσεις βέβαια αναφέρουν ότι όσο είμαστε προσκολλημένοι στην ύλη και στα αποτελέσματα των πράξεών μας, είμαστε δεμένοι στον τροχό των μετενσαρκώσεων και δε μπορούμε να τον αποφύγουμε. Όμως, όσο περισσότερο δρούμε ορθά και καλλιεργούμε την ψυχή, τόσο περισσότερο χαλαρώνουμε τα δεσμά που μας κρατούν στη γη.
Κι όσο περισσότερο έχει εξελιχθεί πνευματικά μια ψυχή, τόσο περισσότερο κατακτά το δικαίωμα της επιλογής. Από το να επιλέξει πού θα γεννηθεί και τι ζωή θα έχει, μέχρι το να επιλέξει αν ενσαρκωθεί ξανά ή όχι, κατάσταση που είναι και η κατάκτηση της προσωπικότητας και η απελευθέρωση από τον τροχό των μετενσαρκώσεων.
Τέλος μπορούμε να συνδέσουμε και να συσχετίσουμε, κατά κάποιον τρόπο, το ταξίδι του Κρις στην κόλαση και τις δοκιμασίες που περνάει για την αναζήτηση της γυναίκας του, με την κάθοδο του Ορφέα στον κάτω κόσμο για την αναζήτηση της Ευρυδίκης.
