Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Πιο χαμηλά, όλο και πιο χαμηλά, στα όρια της διάλυσης, βρίσκεται το κόμμα που ίδρυσε ο Εθνάρχης Καραμανλής.
Ο Σαμαράς περιμένοντας την αριστερή παρένθεση αγγίζει με γοργούς ρυθούς τον δημοσκοπικό πάτο: Τόσο η δική του δημοφιλία όσο και τα ποσοστά της χαζοΝΔ.
Μόνο που η φύση αλλά και τα αντανακλαστικά επιβίωσης των χωρών αντιπαθούν το κενό.
Αυτό το κενό δεν μπορεί να το καλύψει η ΝΔ του Σαμαρά. Οπως έγραφε και ο Αντώνης Καρακούσης τον Νοέμβριο του 2014:
Περνώντας τα χρόνια, η ευρύτερη δεξιά παράταξη παραμορφώθηκε. Στην πολυκατοικία της - για να θυμηθούμε και τον διωκόμενο πλέον Καρατζαφέρη - έφθασαν να συγκατοικούν μαχαιροβγάλτες, θρασύδειλοι ροπαλοφόροι, θεομπαίχτες μιζαδόροι, εθνικό - λαϊκιστές της συμφοράς,κάτι ξεπεσμένοι Καραμανλικοί, οι «Μοραΐτες» του αρχηγού και ένας απίθανος κύκλος επιχειρηματιών της Κολομβιανής σχολής που όλα τα σφάζουν κι όλα τα μαχαιρώνουν,χωρίς κανένα μέτρο και ουδένα σεβασμό απέναντι στους νόμους.Αυτή η δεξιά παράταξη ουδεμία σχέση έχει με εκείνη του ιδρυτή της.
Aκριβώς αυτή είναι η εικόνα της ΝΔ του Σαμαρά στην οποία οι πολίτες δεν πρόκειται να επιστρέψουν ακόμη κι αν ο Τσίπρας μάς πετάξει στα βράχια.
Αυτή η αίσθηση είναι διάχυτη στην κοινή γνώμη. Οι απλοί πολίτες, με κοινό νου και δίχως τις παρωπίδες του φανατισμού, συνειδητοποιούν με τον πιο βίαιο τρόπο ότι είμαστε έρμαια του κολομβιάνικου μοντέλου πελατειακού κράτους όπου κυριαρχούν οι μαφιόζοι και τα σκοτεινά κυκλώματα. Η χώρα έχει κατ΄ εξοχήν πρόβλημα Δικαιοσύνης. Η απουσία Δικαιοσύνης, η μη αναθεώρηση του Συντάγματος, ευνοούν την ανάπτυξη αυτών των σχέσεων. Το σαθρό και βαθιά διεφθαρμένο δημόσιο με τους δημοσίους υπαλλήλους να αρνούνται κάθε είδους αξιολόγηση και πάσης φύσεως συντεχνίες-όπως οι φαρμακοποιοί για παράδειγμα-να υπερασπίζονται με τραμπούκικο συνδικαλισμό τα προνόμια της κάθε κλειστής κάστας υπόσχονται μόνο πόνο και δάκρυα. Και κυρίως φυγή των νέων και φωτεινών μυαλών. Η σημερινή Ελλάδα του Λουράντου, του Ροβέρου Σπυρόπουλου, των Πατούληδων, των Φωτόπουλων, των λαικιστών τηλεαστέρων έχει μόνο ένα λόγο ύπαρξης-ως απέραντο στρατόπεδο υποδοχής μεταναστών.
Η Ελλάδα των μαυρογιαλούρων υπουργών τύπου Κατρούγκαλου δεν έχει θέση στον ευρωπακό χάρτη. Αυτό θα γίνει αντιληπτό-ακόμη και με βίαιο τρόπο-με κλειστά τα ATM και τα τζιπ του Καμμένου (τα νέα ΡΕΟ), να μοιράζουν καρβέλια ψωμί στις πλατείες.
Μέσα σ΄αυτό το σκηνικό εκτός από χρήματα δεν υπάρχει χρόνος. Δεν υπάρχει ανθρώπινος χρόνος ώστε να ανεχθεί τα καπρίτσια και τους εγωισμούς της κάθε πολιτικής περσόνας που αρνείται να εγκαταλείψει την πολυθρόνα. Οι διεργασίες λοιπόν στον χώρο της κεντροδεξιάς έχουν προχωρήσει. Στουρνάρας, Φλωρίδης, Αλέκος Παπαδόπουλος, Στέφανος Μάνος, Θοδωρής Σκυλακάκης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Ευάγγελος Αντώναρος, Μαριέττα Γιαννάκου και πολλοί ακόμη βρίσκονται σε διαρκείς επαφές για να δώσουν λύση στο δράμα της απουσίας ενός αξιοπρεπούς κεντροδεξιού κόμματος.
Ως τώρα οι προσπάθειες σκάλωναν στην απουσία μιας ηγετικής φυσιογνωμίας για να ηγηθεί του όλου εγχειρήματος. Τις τελευταίες μέρες όπως όλα δείχνουν υπάρχει και ο ηγέτης. Πρόκειται για πρόσωπο που έχει κολλήσει ένσημα στην ζωή του και ο οποίος μέσα από τις εκπομπές του έδωσε μια "εξωστρεφή" διάσταση της ελληνική δημοσιογραφία κυρίως μέσα από τις τηλεοπτικές του έρευνες. Ο Αλέξης Παπαχελάς είναι το πρόσωπο στο οποίο συγκλίνουν όλο και πιο πολλοί εμπλεκόμενοι στο εγχείρημα μιας νέας κεντροδεξιάς. Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να ηγηθεί ενός νέου κόμματος που θα διατηροούσε από τον ιδρυτή της ΝΔ τον ευρωπαικό και δυτικό προσανατολισμό του (η Ελλάδα ανήκει στη Δύση) αλλά θα απεμπολούσε την λογική του πελατειακού κράτους-επιχειρηματία από την οποία υπέφερε και η ΝΔ του "σοσιαλμανούς" Κωνσταντίνου Καραμανλή.
