Ο Ματ Ντέιμον, διά βίου φίλος του ιστορικού, συγγραφέα και πολιτικού ακτιβιστή Χάουαρντ Ζιν, διάβασε αποσπάσματα από την ομιλία που είχε δώσει ο Ζιν το 1970, ως μέρος της συζήτησης για την πολιτική ανυπακοή στο Φεστιβάλ Ποίησης της Νεολαίας του Σικάγο. Τα σημαντικά σημεία του κειμένου δείχνουν πως ο κόσμος ελάχιστα έχει αλλάξει προς το καλύτερο και οι βάσεις για τη χαρά και την ευημερία πρέπει να είναι κοινός σκοπός. Και όσο δε μπορούμε να δούμε αποστασιοποιημένα και συλλογικά την κοινωνία των ανθρώπων -και να δράσουμε, όχι με πολιτική υπακοή, αλλά με πολιτική ανυπακοή εκεί που χρειάζεται- τόσο αυτός ο κόσμος θα εξακολουθεί να πορεύεται σε δυσοίωνα μονοπάτια.
«ΞΕΚΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΜΕΝΟΣ, ότι τα πράγματα είναι όλα λάθος, ότι οι λάθος άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή και οι λάθος άνθρωποι είναι έξω από τη φυλακή, ότι οι λάθος άνθρωποι βρίσκονται στην εξουσία και οι λάθος άνθρωποι είναι από την εξουσία, ότι ο πλούτος κατανέμεται σε αυτήν τη χώρα και τον κόσμο με τέτοιον τρόπο, ώστε όχι μόνο να απαιτεί μικρή μεταρρύθμιση, αλλά να απαιτεί μια δραστική ανακατανομή του πλούτου.
ΞΕΚΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ πάρα πολλά γι’ αυτό, γιατί το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε την κατάσταση του κόσμου σήμερα και να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα είναι όλα ανάποδα.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΑΚΟΗ, αλλά η πολιτική ανυπακοή. Το πρόβλημα είναι ότι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν υπακούσει τις πολιτικές διαταγές των ηγετών τους και έχουν πάει στον πόλεμο. Και εκατομμύρια έχουν σκοτωθεί εξαιτίας αυτής της υπακοής. Το είδαμε και στη Ναζιστική Γερμανία. Οι άνθρωποι υπάκουαν αντί να αμφισβητήσουν. Το ίδιο και στη Ρωσία του Στάλιν. Ή στο Μεσαίωνα.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ. Τον κανόνα του νόμου. Ο κανόνας του νόμου έχει τακτοποιήσει και μεγιστοποιήσει την αδικία που υπήρχε πριν από αυτόν. Ο κανόνας του νόμου είναι η αγάπη των ηγετών και η επιδημία των ανθρώπων. Πρέπει να αρχίσουμε να το αναγνωρίζουμε αυτό και να υπερβούμε τα εθνικά όρια στον τρόπο που σκεφτόμαστε.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΥΠΟΘΕΤΩ, είναι να πάμε πίσω στην ουσία και το πνεύμα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Αυτό το πνεύμα είναι η αντίσταση στις νόμιμες αρχές και στις δυνάμεις που πάνε κόντρα στην ελευθερία και στο δικαίωμα αναζήτησης ευτυχίας του ανθρώπου. Άρα έχουμε το δικαίωμα να καταργήσουμε αυτές τις μορφές διακυβέρνησης.
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗΣ, θα χρειαστεί να βγούμε από το νόμο. Να σταματήσουμε να υπακούμε στους νόμους που απαιτούν σκοτωμούς, που μοιράζουν άνισα τον πλούτο, που βάζουν ανθρώπους στη φυλακή για τεχνικά αδικήματα και αφήνουν έξω όσους έχουν κάνει τεράστια εγκλήματα. Η ελπίδα μου είναι ότι αυτό το πνεύμα θα λάβει χώρα όχι μόνο εδώ, αλλά και σε άλλες χώρες, διότι όλες το χρειάζονται. Χρειαζόμαστε μια Διακύρηξη της Ανεξαρτησίας για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που παλεύουν για το ίδιο πράγμα».
