Ιδιωτικοποίηση της φύσης: Μια ρηξικέλευθη πρόταση απο τον κ. Κωνσταντίνο Τσουκαλά –Βουλευτή επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ – καθηγητή της Κοινωνιολογίας και ακαδημαϊκό.
Ο εξ απορρήτων του Κώστα Σημίτη και ένας από τους πιο φανατικούς θεωρητικούς του «εκσυγχρονισμού» της περιόδου 1996-2004 κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς δηλώνει στις 19/01/2015 για τη μεταγραφή του στο ΣΥΡΙΖΑ ως επικεφαλής του ψηφοδέλτιου επικρατείας. «αυτήν τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί πιστεύω την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε, μέσα από τις ακανθώδεις και δαιδαλώδεις διαδικασίες που προβλέπουμε ότι θα επισυμβούν, να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Όλοι οι άνθρωποι της, εν ευρυτάτη εννοία, Αριστεράς γαλουχηθήκαμε από το όνειρο των μεγάλων αφετηριακών αξιών τις οποίες πρεσβεύουμε: κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφότητα»
Συνέντευξη στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σχετικά με την υποψηφιότητα του με το ΣΥΡΙΖΑ (19-01-2015).
Την 1.07.2015 κάνει έκκληση στον Αλ. Τσίπρα να μην αποχωρήσει από τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους: «Αυτή την ύστατη στιγμή κάνω έκκληση στην κυβέρνηση για την αναγκαιότητα συνέχισης των διαπραγματεύσεων. Ακόμα και αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι εκείνη στην οποία όλοι ελπίζαμε και προσβλέπαμε, οι ιστορικές τύχες της Ελλάδας και της Ευρώπης εξακολουθούν να είναι αλληλένδετες».
Πολλά χρόνια νωρίτερα ο κ. Τσουκαλάς είχε δώσει στοιχεία των αντιλήψεων του περί «οικοδόμησης της νέας Ελλάδας απο το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, με άρθρο του /πρόταση στο ΒΗΜΑ περί «ιδιωτικοποίησης της φύσης» και υπότιτλο: «Μια ρηξικέλευθη πρόταση για την ορθολογικότερη εκμετάλλευση και αξιοποίησή της» Συγκρατείστε την ημερομηνία: 27/09/1998
Το άρθρο /πρόταση γράφτηκε με αφορμή τις μεγάλες πυρκαγιές των δασών του 1998. Μερικά αποσπάσματα:
«Η καθολική ιδιωτικοποίηση της φύσης είναι λοιπόν η μόνη μέθοδος που θα μας σώσει από το αδιέξοδο.
Είναι μια λύση ρηξικέλευθη, δίκαιη, αποτελεσματική και συμφέρουσα από κάθε άποψη. Και είναι επιπλέον μια λύση η οποία, αν εφαρμοσθεί με θάρρος και συνέπεια, θα δείξει σε όλο τον κόσμο, και ιδίως στην παραπαίουσα και αγωνιώσα Κεντροαριστερά παραπέμπω για το ζήτημα αυτό στα βαθυστόχαστα άρθρα του καθηγητή κ. Μπήτρου στην εφημερίδα «Το Βήμα» , ότι η χώρα μας μπορεί να βρεθεί στο προσκήνιο των νέων προοπτικών που ανοίγονται στη νέα χιλιετία.
Με πολλή συντομία λοιπόν θα αναπτύξω μια σειρά από καταπελτώδεις, νομίζω, συλλογισμούς, έναντι των οποίων δεν χωρεί ούτε απάντηση ούτε αντεπιχειρηματολογία.
«Δημόσια αγαθά» για ποιους;
Ετσι, πρώτον, είναι πια καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως η φύση, η θάλασσα, τα νερά και τα δάση δεν αποτελούν αυτό που κάκιστα και καταχρηστικά έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε «δημόσια αγαθά». Αυτά δηλαδή που υποτίθεται ότι «ανήκουν» σε όλους από κοινού αλήθεια, ποιος τους τα έδωσε και τι θα πει «όλοι»; και αυτά τα οποία κατ” επέκτασιν γεννούν στον καθένα το κακώς νοούμενο «δικαίωμα» να απολαμβάνει ελευθέρως και κατά βούλησιν δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν άλλο. Πέραν του εγγενώς παραλόγου αυτής της άποψης που αναμασά παρωχημένες σοσιαλίζουσες ανοησίες, οι εφαρμογές της είναι εντελώς αντιπαραγωγικές. Η πείρα των τελευταίων δεκαετιών αλλά και η απλή λογική μάς λένε ότι για να εκτιμηθεί ένα οποιοδήποτε αγαθό, και για να υπάρχουν κίνητρα για την ορθή και οικονομική του χρήση, η πρόσβαση σε αυτό θα πρέπει να εξαρτάται από κάποια θυσία του ατόμου, έστω από μια οικονομική αντικαταβολή.
Όποιος θέλει να απολαμβάνει τη βόλτα στο δάσος, να αναπνέει τον καθαρό αέρα των δρυμών ή να κάνει μπάνιο στο διάφανο νερό της θάλασσας δεν θα πρέπει να έχει αντίρρηση να πληρώνει ένα συμβολικό ποσό για να εξασφαλίζει την ευχαρίστησή του, αλλά και για να μπορεί να γνωρίζει ότι και όσοι «άλλοι» επιλέξουν παρόμοιες μορφές ηδονής, χαράς και αναψυχής επιδεικνύουν την ίδια ορθολογική στάση και σέβονται επομένως το αγαθό που απολαμβάνουν. Η κοινότητα των φυσιολατρών θα είναι πολύ πιο συνειδητή αν συγκροτείται από τα επιλεγμένα άτομα που «αγοράζουν» το αντικείμενο της επιθυμίας τους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η απόλαυση είναι σαν την ψυχανάλυση: όποιος δεν πληρώσει, καταστρέφει τη διαδικασία στην οποία εισέρχεται».
Όλο το πόνημα του κ. Τσουκαλά εδώ: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=103325
Κάνουμε όλη αυτή την αναφορά επειδή είναι ώρα τώρα /αύριο ίσως να είναι πολύ αργά, να συνειδητοποιήσει η κοινωνία ποιες «ελπίδες» και ποια «οράματα» συγκρότησαν την πολιτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι τα κορυφαία στελέχη που σήμερα παράγουν και ασκούν πολιτική, ποιες είναι οι στοχεύσεις.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια από το μακρινό 1998 όταν ο κ. Τσουκαλάς μπροστάρης αυτών των αντιλήψεων τις κατέθετε δημόσια προλειαίνοντας το έδαφος για τα μελλούμενα.
Σήμερα το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 3 περιέχει όλα αυτά τα «ρηξικέλευθα» στοιχεία των προτάσεων του Βουλευτή Επικρατείας κ. Τσουκαλά. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όμως, η διαπραγμάτευση ευτυχώς δεν απέτυχε, ο κ. Τσίπρας άκουσε την έκκληση του κ. Τσουκαλά…
Θα κλείσουμε με τα λόγια του Πορτογάλου λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου: «Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την ——- τη μάνα που σας γέννησε.»
