Υπεγράφη η παραχώρηση των 14 περιφερειακών κρατικών αεροδρομίων στην κοινοπραξία της Fraport και του Ομίλου Κοπελούζου. Το αντίτιμο της παραχώρησης ανέρχεται σε 1,23 δις ευρώ. Φυσικά, το αντίτιμο θα πάει κατευθείαν στους δανειστές.
Τα αεροδρόμια που ξεπουλιούνται στην ηπειρωτική χώρα είναι του Ακτίου (PVK), της Καβάλας (KVA) και της Θεσσαλονίκης (SKG). Τα υπόλοιπα 11 αεροδρόμια βρίσκονται σε νησιά και είναι της Κέρκυρας (CFU), των Χανίων/ Κρήτης (CHQ), της Κεφαλονιάς (EFL), της Κω (KGS), της Μυτιλήνης (MJT), της Μυκόνου (JMK), της Ρόδου (RHO), της Σάμου (KGS), της Σαντορίνης (JTR), της Σκιάθου (JSI) και της Ζακύνθου(ZTH).
Το 2014 τα αεροδρόμια αυτά είχαν πάνω από 22 εκατομύρια ταξιδιώτες. Η κοινοπραξία προσδοκά να της αποφερεί γύρω στα 40 ευρώ ανά ταξιδιώτη. Δηλαδή γύρω στο 1 δις ευρώ κατ' έτος από το 2015 κι έπειτα. Με άλλα λόγια τα κέρδη ενός έτους θα ισοφαρίσουν σχεδόν το αντίτιμο της παραχώρησης.
Η κοινοπραξία Fraport- Κοπελούζου έχει υποσχεθεί ότι θα καταβάλλεται κάθε χρόνο τίμημα 22,9 εκατ. ευρώ, αναπροσαρμοζόμενο ετησίως. Κι αυτά βέβαια θα κατατίθενται στον ειδικό λογαριασμό υπέρ των δανειστών. Επιπλέον, θα επενδύσει συνολικά 330 εκατομμύρια ευρώ σε αερολιμενικές υποδομές μέχρι το 2020, ενώ κατά τα επόμενα χρόνια της παραχώρησης θα ακολουθήσουν επενδύσεις συντήρησης, αναβάθμισης και επέκτασης των αεροδρομίων καθοριζόμενες από την εξέλιξη της επιβατικής κίνησης.
Πρόκειται για υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα. Αν και το ύψος των υποσχεθέντων επενδύσεων είναι τουλάχιστον αστείο, μιας και δεν υπερβαίνει ουσιαστικά τις αναγκαίες δαπάνες συντήρησης των αεροδρομίων.
Η συγκεκριμένη παραχώρηση παραβιάζει ακόμη και τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ, καθώς δημιουργείται καρτέλ. Παρ' όλα αυτά η ΕΕ δεν ενοχλείται διόλου. Πρόκειται για ξεπούλημα προς το συμφέρον της Γερμανίας, όπου η ντόπια κάστα των δοσιλόγων έχουν εξασφαλίσει μερίδιο διαμέσου του ομίλου Κοπελούζου.
Το απλό ερώτημα, γιατί να ξεπουληθούν τα αεροδρόμια και να μην αξιοποιηθούν από το κράτος ώστε να αυξηθούν τα έσοδά του κάθε χρόνο, δεν το απαντά κανείς. Αν τα κρατούσε το κράτος μπορούσε κάλλιστα - με τις μετριοπαθέστερες εκτιμήσεις - να προσδοκά μισό δις ευρώ κάθε χρόνο. Διατηρώντας ταυτόχρονα ελκυστικές τιμές για την προσέλκυση περισσότερων ταξιδιωτών.
Με τη σύμβαση παραχώρησης, όχι μόνο δίνει τη δυνατότητα σε μια κοινοπραξία ιδιωτικών συμφερόντων να λειτουργήσει ως καρτέλ σε βάρος της τουριστικής κίνησης, αλλά περιορίζει δραστικά τα έσοδα του κράτους. Ποιός θα καλύψει τα διαφυγόντα έσοδα του κράτους; Το γνωστό υποζύγιο με περισσότερους φόρους.
