Ό,τι μπορούσε να δώσει ο Θεός ως στοιχείο για τον Ίδιο τον Εαυτό Του και για το μέλλον του ανθρώπου, χωρίς ν’ αποκαλύψει κατευθείαν το Μυστικό Του Σχέδιο, το παρέδωσε στους Αιγυπτίους ιερείς.
Η γνώση αυτή ήταν τόσο μεγάλη και πολύπλευρη, ώστε ήταν αρκετή για να κρατήσουν οι ιερείς κι οι βασιλιάδες τα πνευματικά δικαιώματα που χρειάζονταν, αλλά και να δημιουργήσουν το πρώτο οργανωμένο σύστημα παιδείας στον κόσμο.
Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο του αιγυπτιακού πολιτισμού είναι η μεταφορά της γνώσης, μέσα από ένα οργανωμένο δίκτυο.
Όταν μιλήσαμε για δημοκρατία, θεωρήσαμε ως ικανή και αναγκαία συνθήκη μία ελάχιστη γνώση.
Αυτή η ποσότητα είναι αδύνατο να δοθεί στον κόσμο, χωρίς την οργάνωση που παρέχει ένα σύστημα παιδείας.
Όπως πάντα, έτσι και στην περίπτωση της Αιγύπτου, η γνώση δε δόθηκε από αγάπη για τον κόσμο, αλλά για τη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευσή του.
Αν μέχρι τότε το σύστημα εκμεταλλευόταν τον άνθρωπο μόνο σωματικά, τώρα μπορούσε να μπει και στο χώρο της πνευματικής εκμετάλλευσης.
Όλη την κοπιαστική δουλειά, που απαιτούσε τις βασικές γνώσεις της ανάγνωσης και της γραφής, την αναλάμβαναν αυτοί που εκπαιδεύτηκαν μέσα απ’ αυτό το σύστημα.
Ανταμοιβή τους ήταν, μετά το πέρας των σπουδών, να διορίζονται υπάλληλοι του κράτους.
Αυτό είναι άλλο ένα “αρχαίο” φαινόμενο, που παρατηρείται στη “σύγχρονη κοινωνία” μας.
Για να εξασφαλίζει την ασφάλειά του ένα τέτοιο σκοτεινό σύστημα από επίδοξους επαναστάτες, που θα έστρεφαν τη γνώση που απεκόμιζαν ενάντια στο ίδιο το σύστημα, βασιζόταν στην πειθαρχία. “Τα παιδιά, για να ακούσουν, πρέπει να τα κτυπήσουν, διότι έχουν τα αυτιά εις την ράχιν των”.
Αυτό το “αρχαίο” φαινόμενο είχε στόχο να μάθει στον άνθρωπο —γιατί είναι αποδεδειγμένο από τότε— να πειθαρχεί και να υπακούει.
Θεωρητικά για την καλή σχολική λειτουργία, πρακτικά όμως για να μη στρέφεται εναντίον αυτών, που έχουν τη δυνατότητα να τον κτυπήσουν.
Όταν ένα παιδί μαθαίνει να φοβάται και να μην έχει άποψη μπροστά στο δάσκαλό του, τότε μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργήθηκε ένα τέλειο σύστημα παραγωγής δούλων, που είναι έτοιμοι να εκτελέσουν τις επιθυμίες των κρατούντων.
Οι σύγχρονες κοινωνίες, σ’ εποχές που παρουσιάζουν δυσλειτουργίες, προσπαθούν πάντα να περάσουν την άποψη ότι τα κοινωνικά προβλήματα έχουν τις ρίζες τους στη χαλάρωση της πειθαρχίας του συστήματος παιδείας.
Η αναβάθμισή της βέβαια, έχει μία φρεσκάδα ως ιδέα χιλιάδων ετών.
Fnous Fnous
