Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΒΑΣΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕ



Τη δυνατότητα στους πολίτες να προβαίνουν σε κατασχέσεις χρημάτων του Δημοσίου, ακόμα και από τα Ταμεία των εφοριών, παρέχει με απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας, επισημαίνοντας ωστόσο ότι προϋπόθεση για τη δυνατότητα αυτή αποτελεί να μην τίθεται σε κίνδυνο η εκτέλεση του προϋπολογισμού του κράτους.

Η επταμελής σύνθεση του Στ΄ Τμήματος του ΣτΕ δικαίωσε πολίτη που άσκησε ένδικα μέσα προκειμένου να κατασχέσει από το ταμείο της ΔΟΥ Ενσήμων Αθηνών το ποσό των 22.800 ευρώ, το οποίο του είχε επιδικαστεί από δικαστήριο λόγω τραυματισμού του από στρατιωτικό αυτοκίνητο.

Μετά τη δικαίωσή του από τα δικαστήρια, ο πολίτης κοινοποίησε αρμοδίως τη δικαστική απόφαση, ωστόσο το Δημόσιο δεν ανταποκρίθηκε, με αποτέλεσμα ο δικαιούχος να κατασχέσει μέσω δικαστικού επιμελητή το ποσό των 22.800 ευρώ από το ταμείο της ΔΟΥ. Στο σκεπτικό της απόφασης (819/2015) που εξέδωσαν, οι σύμβουλοι Επικρατείας επικαλούνται το Σύνταγμα, που επιτάσσει τη συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις, και επισημαίνουν ότι «ο ιδιώτης διάδικος δύναται, για την ικανοποίηση της απαιτήσεώς του, να χρησιμοποιήσει τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του Δημοσίου και ειδικότερα να προβεί στην αναγκαστική κατάσχεση ταμειακών διαθεσίμων, δηλαδή χρημάτων του Δημοσίου, στην οικεία οικονομική υπηρεσία».

Οπως, μάλιστα, διευκρινίζουν οι σύμβουλοι, «στην περιουσία του Δημοσίου, στην οποία και μόνο επιτρέπεται να γίνει αναγκαστική κατάσχεση, περιλαμβάνονται και τα χρηματικά διαθέσιμα του Δημοσίου, ανεξάρτητα από την πηγή από την οποία προέρχονται».

Μάλιστα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επικύρωσαν και το σκέλος της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, που έκρινε ότι δεν είναι ακατάσχετο το σύνολο των χρημάτων που βρίσκονται στα ταμεία των ΔΟΥ επειδή αποσκοπούν στην πληρωμή των εγγεγραμμένων στον ετήσιο προϋπολογισμό δαπανών.
Μοναδική περίπτωση, σύμφωνα με την ίδια απόφαση, να υπερκαμφθεί το συνταγματικά προστατευμένο δικαίωμα της δικαστικής προστασίας είναι «να δημιουργείται κίνδυνος ανατροπής της εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού ως προς την εκπλήρωση των δαπανών».