«Σ΄ όλη την Ευρώπη, όπως και στις άλλες Ηπείρους, πρέπει να δημιουργήσουμε ταραχές και να διασπείρουμε τη διχόνοια και το μίσος. Το όφελος για μας θα είναι διπλό.
Αφενός θα κρατάμε μ΄ αυτό τον τρόπο σε σεβασμό όλες τις χώρες, οι οποίες θα γνωρίζουν ότι θα μπορούμε, όποτε θέλουμε, να προκαλέσουμε την αταξία ή να αποκαταστήσουμε την τάξη…
Αφετέρου με τις μηχανορραφίες μας θα περιπλέξουμε τα νήματα, τα οποία έχουμε απλώσει στα Υπουργεία όλων των κρατών είτε μέσω της πολιτικής, είτε δια μέσου οικονομικών συμφωνιών, ή δανειστικών δεσμεύσεων.
Για να επιτύχουμε το σκοπό μας αυτό, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλη την επιδεξιότητα και τη διορατικότητά μας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών.
΄Οσον αφορά, όμως, εκείνο που ονομάζεται επίσημη γλώσσα, θα ακολουθήσουμε αντίθετη τακτική και θα υποκριθούμε τους έντιμους και τους συμβιβαστικούς…
Πρέπει, ανά πάσα στιγμή, να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε αντίδραση και να κηρύξουμε τον πόλεμο στη χώρα που τολμάει να μας αντιταχθεί, μέσω των γειτόνων της.
Αν, όμως, και οι γείτονες αυτοί δεν έχουν την πρόθεση να συμμαχήσουν εναντίον τους, τότε πρέπει να τους αντικρούσουμε όλους με έναν παγκόσμιο πόλεμο».
Πρωτόκολλο 7
