«Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλλει» - «Πολλά είναι τα φοβερά, μα τίποτε δεν είναι πιο φοβερό από τον άνθρωπο». Έτσι μίλησε ο αρχαίος τραγικός μας ποιητής κι έχει δίκιο.
Σίγουρα είναι ελαχιστότατοι αυτοί που θα δεχτούν την ανθρώπινη ευθύνη για τις ασθένειες, τους σεισμούς ή τα ακραία καιρικά φαινόμενα, και γενικά για τις φυσικές καταστροφές.
Οι λόγοι γι αυτή την έλλειψη κατανόησης είναι κυρίως δύο. Ο πρώτος είναι το ότι οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν την απόλυτη και ακατάλυτη διασύνδεσή τους με τη Φύση. Ο δεύτερος λόγος είναι η άγνοια ή η αγνόηση των λεπτοφυών ενεργειών και της δυναμικής τους. Στ΄αλήθεια, πόσοι αναλογίζονται τα επακόλουθα, θετικά ή αρνητικά, από τις σκέψεις τους, για παράδειγμα;
«Γι΄αυτό δεν υπάρχει τρόπος με τον οποίο να αποδράσει κανείς από την ευθύνη. Ακόμα και η παραμικρή σκέψη εισδύει στο μεγάφωνο του διαστήματος και προσελκύει στον εαυτό της το ίδιο είδος ακρίδας, προκαλώντας την καπνώδη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η σκέψη μπορεί να εξαγνίσει καταστρέφοντας τα μικρόβια της αποσύνθεσης, αλλά με τον ίδιο τρόπο μπορεί να προσελκύσει τα αχαλίνωτα στοιχεία...»
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από μας παραβιάζουμε, περισσότερο ή λιγότερο, περισσότερους ή λιγότερους, κανόνες του Δικαίου και των ορθών σχέσεων προς όλες τις κατευθύνσεις. Παράγουμε χάος και ανισορροπία, κι έτσι γινόμαστε οι υπαίτιοι όλων των δεινών που μαστίζουν τη μικρή, όμορφη σφαίρα μας, την οποία, αλίμονο, τόσο λίγο σκεφτόμαστε και τόσο λίγο πονάμε!
