Θέλω ν’ αγιάσω (που λέει η παροιμία), αλλά δεν μ’ αφήνουν. Απ’ την άλλη, βέβαια, μπορεί να …μη μ’ αφήνω εγώ!
Ο λόγος; ότι ανακαλύπτω με βραδύ ρυθμό πράγματα, που συνήθως βρίσκονται μπροστά στα μάτια μου.
Λοιπόν, αγαπημένο μου ευρύτατον αναγνωστικόν κοινόν (που τύφλα νά ‘χει το κοινόν του Endgame μπροστά σου), τί βλέπεις εδώ;
Κι εδώ;
Στην πρώτη φωτογραφία βλέπουμε ένα σύνολο ατόμων. Τον νικητή των γρίφων του πρώτου τόμου Φ. Μορένο (τέταρτος εξ αριστερών), τον διευθυντή του καζίνου «Σήζαρ’ς Παλλάς» στο Λας Βέγκας (δεύτερος εξ αριστερών), τους συν-συγγραφείς της τριλογίας των Endgames (τρίτος καί πέμπτος εξ αριστερών), καί δύο επαγγελματίες ηθοποιούς, που ο πρώτος υποδύεται τον Ιούλιο Καίσαρα (εφ’ όσον βρίσκεται στο …«Παλάτι του Καίσαρα»), καί η δεύτερη την Κλεοπάτρα.
Στη δεύτερη φωτό, ο νεαρός Αζτέκος αστροφυσικός σακκουλιάζει το παραδάκι (υπό μορφήν χρυσών ντάλλαρζ).
Αυτά θα έβλεπε κάθε νοήμων άνθρωπος… αλλά εμένα δεν μου αρκούν. Βλέπετε, στις φωτό υπάρχει καί δεύτερη ανάγνωση – την οποία, όταν κατάλαβα, δαγκώθηκα.
Πάμε, όμως, πρώτα να μάθουμε λίγη Ιστορία.
Κατά τη διάρκεια των χρόνων της Κατάκτησης του Μεξικού, ο αυτοκράτορας των Αζτέκων Μοντεζούμα (ορθότερα: Μοκτεζούμα ο Β’ – εδώ κι εδώ) αιχμαλωτίστηκε από τους Ισπανούς μέσα στο ίδιο το παλάτι του. Ο λόγος ήταν πως οι ιθαγενείς επαναστάτησαν εναντίον των Ισπανών, καί δεν τον άκουγαν να κάτσουν στ’ αυγά τους.
Λοιπόν, ανάμεσα σε όσα υποχρέωσαν οι Ισπανοί τον Μοντεζούμα να κάνει (κυρίως να πείσει τους υπηκόους του να βγάλουν τον σκασμό), ήταν καί να εκπληρώσει την απαίτησή τους να τους δώσει χρυσάφι. Πολύ χρυσάφι. Αλλοιώς, δεν θα τον άφηναν ελεύθερο. Συγκεκριμένα, του ζήτησαν να γεμίσει με χρυσάφι μέχρι το ταβάνι ένα κυβικό δωμάτιο5x5x5 (κυβικά) μέτρα, ή 6x6x6 (κυβικά) μέτρα. (Δεν θυμάμαι ακριβώς.)
Όντως, οι Αζτέκοι έφεραν ό,τι χρυσό βρήκαν. Κομμάτια χρυσού, τεχνουργήματα, κοσμήματα, ό,τι βρέθηκε στα σπίτια τους τό ‘φεραν στο δωμάτιο που τους υπέδειξαν οι Ισπανοί, καί το γέμισαν. Γιά τους Αζτέκους, η απαίτηση των Ισπανών ήταν παιδαριώδης καί ακατανόητη, διότι ο χρυσός εκεί βρισκόταν εύκολα – κι είχαν πολύ. Επομένως, δεν τους κόστιζε τίποτε να τον δώσουν, γιά να ελευθερώσουν τον αυτοκράτορά τους. (Ας πάει καί το παλιάμπελο, που λένε.)
Αν καί το δωμάτιο -ως θρυλείται- όντως γέμισε μέχρι το ταβάνι, το τέλος του Μοντεζούμα δεν ήταν καλό. Ο αυτοκράτορας αυτός πέθανε. Είτε από άρνηση να λάβει τροφή (από αίσθημα ντροπής), είτε επειδή τον καθάρισαν οι δικοί του ως ανάξιο καί προδότη, είτε επειδή τον καθάρισαν οι -αθετήσαντες τον λόγο τους- Ισπανοί (γιά να μην υπάρξουν μελλοντικές εξεγέρσεις στ’ όνομά του). Δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη το θέμα ιστορικώς.
Ο δε χρυσός των Αζτέκων πήγε στην Ισπανία, όπου ο περισσότερος λιώθηκε καί χρηματοδότησε το κράτος. Ένα μέρος του βρίσκεται (ακόμη σήμερα) στην οροφή του καθεδρικού του Τολέδο (το Τολέδο ήταν η τότε πρωτεύουσα της Ισπανίας), ως καλλιτεχνική διακόσμηση.
Λοιπόν, είτε το καταλάβατε, είτε όχι, αυτή η τραγική ιστορία βλέπουμε πως επανελήφθη στις φωτογραφίες… αλλά ανάποδα. Εξηγώ:
- Έχουμε έναν Ευρωπαίο βασιλιά (έστω καί γιαλαντζή), τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος μάλιστα πήγε καί στην Ισπανία. Καί δή, στα Γάδειρα (Κάδιξ), απ’ όπου έφυγε ο Κολόμβος γιά την Αμερική!!!
- Αυτός ο βασιλιάς παραδίδει τον χρυσό (υπό μορφή χρυσών δολλαρίων) σε κάποιον Αζτέκο «κατακτητή» (των αινιγμάτων του Endgame 1).
- Η παράδοση γίνεται μέσα στο -έστω καί γιαλαντζή- παλάτι του βασιλιά.
- Το οποίο παλάτι βρίσκεται σε πόλη με Ισπανικό όνομα. (Λας Βέγκας σημαίνει «τα λιβάδια», στα Ισπανικά.)
- Το χρυσάφι βρίσκεται μέσα σ’ ένα κυβικό κουτί.
Δηλαδή, βλέπουμε μιά τελετουργία (καθαρή τελετουργία είναι, μην το ψάχνετε), όπου αναστρέφονται πλήρως τα γεγονότα του 1520 στο Μεξικό.
Τί έχετε να πήτε;
Σημειώστε ακόμη ότι δεν φαίνεται πουθενά κοινό, ο δε νικητής πήγε ντυμένος σα λέτσος. Μά, τέτοια νίκη καί να μην έχει την ανάλογη επισημότητα;
Κατά τη γνώμη μου, αυτό δείχνει πως έχω απόλυτο δίκιο στις εκτιμήσεις μου. Δηλαδή, πως καί ο νικητής ήταν προαποφασισμένος, καί θα τον βάλουν να κάνει όσα υπέθεσα (ανάγνωση μυστηριώδους χειρογράφου), καί πως -κατά κάποιο τρόπο- του παρέδωσαν την εξουσία που είχαν οι πρόγονοί του, αντιστρέφοντας τελετουργικά τις πράξεις των Κονκισταδόρων.
Καί κάτι τελευταίο: εφ’ όσον ζούμε καί ξαναζούμε, νομίζω πως ο νεαρός αστροφυσικός τον καιρό του Κορτέζ ήταν ιερέας. (Ίσως κι αρχιερέας.) Έτσι μου βγαίνει.
Σίγουρα πρόκειται γιά τελετουργική αντιστροφή του χρόνου, λοιπόν. Το ερώτημα, όμως, είναι, τί προσπαθούν να πετύχουν;
Κατά τη γνώμη μου, προσπαθούν ν’ αντιστρέψουν κάποιο γεγονός, το οποίο προκάλεσαν μεν, αλλά γιά το οποίο σκυλομετάνοιωσαν. Εννοώ, οι τωρινοί εξουσιαστές του πλανητάκου μας. Ξεκίνησαν κάτι, με φιλοδοξία να πραγματοποιηθεί το θέλημά τους μιά ώρ’ αρχήτερα, αλλά η δουλειά στράβωσε στο μεταξύ – καθ’ ό, μαθητευόμενοι μάγοι. Καί τώρα θέλουν να επαναφέρουν τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση. (Καί, προφανώς, ούτε γάτα, ούτε ζημιά.)
Θες ν’ άνοιξαν πύλες, απ’ όπου μπαίνουν στον κόσμο μας οντότητες καί πράγματα τελείως ανεξέλεγκτα – καί τώρα καίγονται να τις κλείσουν; Θες να έπαιξαν με τον χρόνο, ή το ίδιο το Μάτριξ; Θες να θέλουν ν’ αποτρέψουν την επιστροφή του Κετζαλκοάτλ, στέλνοντας στους ουρανούς σήμα πως -δήθεν- οι Ισπανοί δεν πάτησαν ακόμη στην Αμερική (εφ’ όσον «αντιστράφηκε» η κατάκτηση των Αζτέκων από τους Ισπανούς) ; Δεν γνωρίζω τί είδους φωτιά άναψαν στα μπατζάκια τους (καί πολύ φοβάμαι καί στα δικά μας) – καί δυστυχώς, δεν μπορώ ούτε να φανταστώ αυτή τη στιγμή.
Βεβαίως, θα εκτιμούσα αφάνταστα τις έξυπνες υποδείξεις περί του ερωτήματος.
Σημειώστε ακόμη πως οι συγγραφείς γράφουν καί ξαναγράφουν πως το Endgame είναι αληθινό καί ήδη ξεκίνησε. (Γιατί όχι, στο κάτω-κάτω; ) Μία, δέ, ηρωΐς, η Άσλινγκ, είδε, λέει, κάτι εικόνες σε μιά σπηλιά, καί φρίκαρε. (Λογικόν, διότι η ράτσα της -οι αρχαίοι Σκανδιναυοί- ουδέποτε έφτιαξε αρχαία χειρόγραφα ή Δίσκους της Φαιστού. Σπηλιές είχαν να επιδείξουν καί αρκουδοτόμαρα, τ’ ανθρωπάκια. Όχι συγγραφικόν έργον.) Καταστροφή του κόσμου, λέει. Ενώ οι λοιποί ήρωες όλο καί ενθυλακώνουν δισκάκια τύπου Φαιστού, με διάφορες προελεύσεις – αν καί δεν τά ‘χουν ερμηνεύσει ακόμη.
Κάτι φαίνεται πως μετράει αντίστροφα προς μιά (αναπόφευκτη; ) τεράστια καταστροφή.
Ά! Ρίξτε κι εδώ μιά ματιά! Άγγλος, λέει, που κατέβηκε από τα Λευκά Όρη, λέει, καί διάβασε τον Δίσκο της Φαιστού, ξαναλέει, καί βρισκόμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου, συμπεραίνει τελικώς. Τρελλός; ίσως – αν καί προσωπικά δεν θα τό ‘λεγα. Βλέπετε, οι θέσεις του «τρελλού» Άγγλου συμπίπτουν εν πολλοίς με τα δικά μου συμπεράσματα. Εν πάσει περιπτώσει, αυτός που τα λέει αυτά τα περί τρέλλας στη συνέντευξή του, ο προφέσσωρ Λουΐ Γκοντάρ, θεωρείται σήμερα διεθνής αυθεντία στο θέμα του Δίσκου. (Αν κι ο ίδιος -κάν λογικός ών- δεν έχει να επιδείξει τίποτε απολύτως, όσον αφορά την επανανάγνωση του Δίσκου.)
Χωρίς να υιοθετώ θέσεις περί «τέλους του κόσμου» (εκτός από συμβολική ερμηνεία της φράσης, ως τέλος εποχής), διαπιστώνω πως μάλλον «ανέγνωσα» σωστά τους ανθρώπους στα παρασκήνια του Endgame καί τις προθέσεις τους.
Αναμένω τις επόμενες κινήσεις τους.
Υγ: Γράφω στο κείμενο πως του Αζτέκου αστροφυσικού «…-κατά κάποιο τρόπο- του παρέδωσαν την εξουσία που είχαν οι πρόγονοί του». Χαμογέλασα, όταν συνειδητοποίησα πως ο ΔτΦ (κατά τη δική μου εκτίμηση) αρχίζει με τη φράση: «Ο Θεός έδωσε την εξουσία στον αρχιερέα»!!!
Τώρα, βέβαια, λέτε να την έχουν ψωνίσει τόσο πολύ οι κρατούντες, ώστε να θεωρούν τους εαυτούς τους θεούς; Δεν γνωρίζω. Φοβάμαι, όμως, πως ναί.
