Γεώργιε Καραϊσκάκη,
Το φάσμα της γήινης μόρφωσης σού διέφυγε, αλλά είχες αντίληψη των Κοσμικών Μορφοτύπων !
Κι ανάμεσα στον Άκμονα της φθοράς που φώλιαζε στα σπλάχνα σου και τον Δαμναμενέα της αφθαρσίας που σου προμήθευσε πύρινες φτερούγες, στάθηκες Καβείριος Δαίμων, αποδεχόμενος το Κάλεσμα των μακρινών οριζόντων.
Γεώργιε Καραϊσκάκη,
Απέρριψες τις ληθαργικές αυταπάτες και φόρεσες Ακτίνες Φωτός, ανυψώνοντας τη συνείδηση του Γένους σου έως το Άπειρο του Θάρρους.
Εσύ ο ορφανός, ξεπερνώντας την όρφνη της Γης και τις μαύρες λοιδωρίες των Σκοτεινών, άρχισες να αναδίδεις τις απειράριθμες φεγγοβολές των Αετόφορων πτυχών της Άρειας στολής, της Μητέρας του Κόσμου.
Γεώργιε Καραϊσκάκη,
Μέσα από τις επάλληλες συνειδησιακές σου εκρήξεις, έφτασες στους πρόποδες της Ακρόπολης του Εξωχρονικού.
Κι εκεί, καβαλάρης του Πήγασου, διαπερνώντας τον αξεπέραστο δακτύλιο του ηλιογέννητου είναι σου, και απορρίπτοντας όλες τις κηλίδες σου, ορμάς παντοτινά γιά την κοινωνία με το Παρθενικό Μυστήριο της Αθανασίας.
< Ηρωϊκά >
- Ενωδών -
