Όπως είδαμε κι αλλού, η ένταξη στην ιουδαϊκής μορφής κοινωνία είναι η ένταξη στον κάτω κόσμο.
Όταν ο άνθρωπος υιοθετεί τη φιλοσοφία των σταυρωτών, γίνεται κι ο ίδιος σταυρωτής κι ακολουθεί την ίδια πορεία.
Οι Ιουδαίοι σταύρωσαν το Χριστό, όχι επειδή ήταν ρατσιστές, εφόσον κι ο Ίδιος ήταν Ιουδαίος, αλλά επειδή είχε διαφορετική φιλοσοφία. Η φιλοσοφία δίνεται από την κοινωνία και δεν είναι φυσικό χαρακτηριστικό.
Όταν λοιπόν για διάφορους λόγους ο Έλληνας ή ο Γάλλος ή ο Αμερικανός εντάσσουν τα παιδιά τους σε μία κοινωνία, μ’ αυτήν τη φιλοσοφία τούς δίνουν χαρακτηριστικά Ιουδαίου κι αυτό που αφορούσε κάποτε μόνον τους Ιουδαίους τώρα αφορά και τους ίδιους.
Λέει ο Χριστός στην παραβολή του “αμπελώνα”:
(Ματθ. 21.40) "όταν ουν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τί ποιήσει τοις γεωργοίς εκείνοις; λέγουσιν αυτώ. κακούς κακώς απολέσει αυτούς,..."
(Όταν λοιπόν έλθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελιού, τί θά κανή εις τούς γεωργούς εκείνους;
Λέγουν εις αυτόν, "Θά τούς εξολοθρεύση μέ τόν χειρότερον τρόπον...).
Όταν, λοιπόν, έρχεται ο Υιός του Θεού και τον σκοτώνουν τα κτήνη, τι περιμένουν στη συνέχεια;
Όταν τον σκοτώνουν λόγω φιλοσοφίας κι οι χριστιανοί υιοθετούν αυτήν τη φιλοσοφία, τι περιμένουν;
Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους στο σύνολό τους ως παιδιά Του.
Δεν είναι απόλυτη ανάγκη να σκοτώσει κάποιος τον Υιό Του για να γίνει μισητός.
Οποιονδήποτε άνθρωπο και να σκοτώσει για τους ίδιους λόγους για τους οποίους σκότωσαν το Χριστό, είναι το ίδιο για το Θεό.
Τι περιμένουν οι χριστιανοί, όταν αυτή η φιλοσοφία σταυρώνει συνεχώς νέους ανθρώπους;
Οι σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση, οι πόλεμοι και η κοινωνική κατάκριση, πού περίμεναν να τους οδηγήσουν;
Ο Χριστός μισούσε το ιουδαϊκό σύστημα, γιατί σκανδάλιζε τα παιδιά.
Δε μισεί όμως και το αντίστοιχο χριστιανικό, όταν είναι ακριβής αντιγραφή του;
Βλέπουμε ότι τα πάντα ξεκινούν από μία μικρή κοινωνία, που από τότε μέχρι σήμερα έχει εντάξει μέσα της το σύνολο του Δυτικού κόσμου.
Ο Χριστός δεν ήταν άδικος.
Τον σταύρωσαν κι έχασαν την ευκαιρία της Λύτρωσης.
Γιατί όμως οι μετέπειτα χριστιανοί δεν αμύνθηκαν απέναντι στον εξιουδαϊσμό;
Όταν τα ζώα οι πόρνοι, τους οδηγούσαν σε εγκλήματα, γιατί δεν αρνούνταν;
Πώς είναι δυνατό να αγαπά κάποιος το Χριστό και να σκοτώνει ένα φιλόσοφο, επειδή απλά έχει διαφορετική γνώμη;
Δικαίωμα του καθενός είναι ν’ ακούει και να υιοθετεί την άποψη, που καλύπτει τις βαθύτερες εσωτερικές του ανάγκες.
Κανένας όμως δεν έχει δικαίωμα να σκοτώνει αυτόν, που διατυπώνει μία άποψη διαφορετική.
Δεν υπάρχει έγκλημα στην ανθρώπινη ιστορία στο οποίο να μην πρωτοστατούν οι “πιστοί” χριστιανοί.
Αυτοί σκοτώνουν τους προφήτες, τους φιλοσόφους, τα παιδιά τους και τους ίδιους τους τούς εαυτούς.
Τους οδηγούν συνεχώς τα ίδια κέντρα στο θάνατο κι αν κάποιος απειλήσει αυτά τα κέντρα κινδυνεύει να σκοτωθεί από τους μελλοθάνατους.
Τι περιμένουν όλοι αυτοί να συμβεί, όταν επιστρέψει ο Κύριος του αμπελώνος;
Κύριος του αμπελώνος = Κύριος της οικίας = Κύριος των Ιουδαίων = Ζων εις τους αιώνας = 87.
Όλα αυτά τ’ αναφέρουμε για το λόγο ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να νομίζει ότι αδικήθηκε.
Τα πάντα του παραδόθηκαν.
Υπήρξαν άνθρωποι, που αγωνίστηκαν και λαχτάρησαν να δουν και ν’ ακούσουν το Χριστό.
Κινήθηκαν μέσα στο σκοτάδι και μάτωσαν στην προσπάθεια τους. Μισήθηκαν από τους ανθρώπους και πέθαναν μέσα στην αβεβαιότητα.
Οι χριστιανοί τι δικαιολογία έχουν;
Τα πάντα τούς παραδόθηκαν.
Ο Λόγος πάντα υπήρχε.
Όποιος έβαζε το Λόγο του Χριστού στο σπίτι του, έβαζε το Θεό και τον Υιό Του.
Από πού προκύπτει η βρωμιά;
Γιατί έγινε βρωμερός πουριτανός;
Γιατί έκρινε το γείτονα του;
Γιατί βασάνιζε τα παιδιά του;
Γιατί ήταν βυθισμένος μέσα στη μοιχεία και χαιρόταν, όταν τον ακολουθούσαν κι άλλοι;
Γιατί άκουγε αυτούς, που είχαν συμφέρον να του πουν ψέματα;
Τι σχέση έχουν αυτοί με το Χριστό, τη στιγμή που δεν Τον υπολογίζουν;
Φτιάχνουν στ’ όνομα του Χριστού μεγάλους ναούς και προσκυνούν τους βρωμερούς μοιχούς, που τους δηλητηριάζουν.
Τι χαρά έχει ο Θεός από το ναό ενός άθλιου, όταν αυτός δεν Τον αγαπά;
Γιατί φορά κάποιος το σταυρό στο λαιμό του, όταν είναι ανάξιος να αγαπήσει τους ανθρώπους και άρα το Θεό;
Γιατί σταυροκοπιέται μέσα στις εκκλησίες, τη στιγμή που είναι βρωμερός, και τα κάνει αυτά για να τον δουν, σκεπτόμενος σύμφωνα με τα όσα κάνει;
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, δεν αποδεικνύεται η απιστία τους;
Ο άνθρωπος μπορεί να κρυφτεί από άνθρωπο. Όμως πώς μπορεί να κρυφτεί από το Θεό;
Πώς είναι δυνατό να μην υποτιμά τη Δύναμή Του όταν προσπαθεί να κρύψει απ’ Αυτόν τις βρώμικες προθέσεις του;
Fnous Fnous
