Όσοι θέλουν να φύγουν από την ΕΕ είναι λαϊκιστές, ακροδεξιοί, εθνικιστές, φασίστες, ρατσιστές! Είναι γενικά τα τρία κακά της μοίρας τους! Έτσι μας λένε οι μοιρολογίστρες του νεοναζιστικού μορφώματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, ο τωρινός πρόεδρος της Γερμανίας, Γκάουκ, ο οποίος αναπολεί το αυτοκρατορικό μεγαλείο της Γερμανίας προ του πολέμου, δήλωσε ότι "απορεί" για το πώς είναι δυνατόν οι λαοί να προτιμούν το έθνος κράτος από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έλα ντε, τα παλιοεθνίκια!
Κανέναν βέβαια δεν ενοχλεί το γεγονός ότι το βρετανικό κατεστημένο αξιοποιεί με τον χειρότερο τρόπο του Σκωτσέζους εθνικιστές και τους εθνικιστές του Σιν Φέιν της βόρειας Ιρλανδίας προκειμένου να δημιουργήσει την εικόνα διάλυσης του Ηνωμένου Βασιλείου. Βλέπετε, αυτοί οι εθνικιστές δηλώνουν υπέρ της ΕΕ και επομένως είναι από του καλούς.
Η κρατούσα τάξη στη Βρετανία έχει τρομάξει τόσο πολύ μ' αυτή την ψήφο υπέρ του Brexit, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει στην ίδια τη χώρα της τις ίδιες τεχνικές διαίρει και βασίλευε, τις οποίες έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρο στις αποικίες της. Όποτε πλησίαζε η ώρα της απελευθέρωσης των αποικιών τους, οι Βρετανοί αποικιοκράτες φρόντιζαν να χρησιμοποιήσουν εθνικιστικά και φυλετικά πάθη - τεχνητά ή υπαρκτά - προκειμένου να μην επιτρέψουν τη συγκρότηση ενιαίου έθνους κράτους.
Το έκαναν σχεδόν παντού. Από την Ινδία και την Αφρική, έως την Κύπρο. Με τον τρόπο αυτόν οδηγούσαν στο φυλετικό κομμάτιασμα της χώρας υπό τη μορφή "ομοσπονδίας", προκειμένου είτε να παραμείνουν ως "εγγυήτρια δύναμη", είτε να έχουν το δικαίωμα παρέμβασης στο όνομα της ομαλότητας και της ειρήνης. Η τεχνική αυτή άναψε στις περισσότερες χώρες τον πόλεμο - εμφύλιο και μη - που διατηρείται έως και τις μέρες μας.
Το ίδιο επιχειρούν τώρα και στη Βρετανία. Βάζουν το εθνικιστικό κόμμα της Σκωτίας και το Σιν Φέιν, που κυριαρχούνται όχι απλά από εθνικιστική υστερία, αλλά από φυλετισμό, να εκβιάσουν τις καταστάσεις και να δημιουργήσουν εικόνα διάλυσης. Τώρα γίνεται φανερός ο σκοπός του Σκοτσέζικου δημοψηφίσματος το 2014 από τον Κάμερον και οι πρόσθετες εξουσίες που η κυβέρνησή του παραχώρησε στο επιλεγόμενο κοινοβούλιο της Σκωτίας.
Η πρόθεση δεν ήταν ο αποχωρισμός της Σκωτίας, αλλά η πολιτική επικράτηση των φυλετιστών και εθνικιστών του Scottish National Party (SNP), τους οποίους ελέγχει απόλυτα το City και το βρετανικό κατεστημένο. Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε ο Κάμερον να αποτρέψει την ορμητική είσοδο στο κοινοβούλιο του UKIP στις εκλογές του 2015. Το SNP πήρε μόλις το 4,7% των ψήφων, αλλά αναδείχθηκε τρίτο σε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση με 56 έδρες στο κοινοβούλιο επειδή επικράτησε σ' όλες τις κομητείες της Σκωτίας. Αντίθετα, το UKIP μπορεί να ήρθε τρίτο κόμμα με 12,6% των ψήφων, όμως πήρε μόλις 1 έδρα.
Τώρα έβαλαν του Σκωτσέζους εθνικιστές να απειλούν με αποχώρηση από το Ηνωμένο Βασίλειο, ώστε η Σκωτία να παραμείνει στην ΕΕ. Αν τυχόν και συμβεί κάτι τέτοιο, θα το πληρώσει ακριβά ο Σκωτσέζος εργαζόμενος. Θα χάσει ακόμη και τα ελάχιστα που του έχουν απομείνει εφαρμόζοντας τις οδηγίες της ενιαίας αγοράς και κοινοτικών κεκτημένων. Η Σκωτία μπόρεσε να κρατήσει καλύτερο επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών, χαμηλότερο επίπεδο ιδιωτικοποιήσεων λόγω του ειδικού καθεστώτος εντός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Μια Σκωτία εκτός Ηνωμένου Βασιλείου και εντός ΕΕ δεν θα κρατήσει για πολύ. Πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να υιοθετήσει και το ευρώ. Ειδικά, αν το City μεταφερθεί εκεί, όπως κινδυνολογούν ορισμένοι. Και τότε θα απολαύσουν οι Σκωτσέζοι - πρωτίστως οι εργαζόμενοι - την κατάσταση που απολαμβάνουμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα.
Στην πράξη τόσο οι Ιρλανδοί εθνικιστές, όσο και οι Σκωτσέζοι εθνικιστές αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά καλοί πελάτες της Γερμανικής Ευρώπης. Το ίδιο έκαναν και κατά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όπου στο όνομα του αγώνα κατά της κυριαρχίας των Άγγλων υποστήριξαν - συχνά έμπρακτα - τους ναζί. Τους αρκούσε που οι ναζί τους είχαν υποσχεθεί "ανεξαρτησία" στην Ενωμένη Ευρώπη που οικοδομούσαν καίγοντας και σφάζοντας.
Σήμερα, βέβαια, λειτουργούν όχι μόνο υπέρ της νεοναζιστικής ΕΕ, αλλά και σε στενή συνεργασία με το βρετανικό κατεστημένο που δεν θέλει με τίποτε τη Βρετανία εκτός ΕΕ. Έστω κι αν διακινδυνεύουν μ' αυτόν τον τρόπο να σπρώξουν ολόκληρη τη χώρα σε εμφύλιο και διάλυση. Όπως ακριβώς έκαναν για δεκαετίες οι βρετανοί αποικιοκράτες με τις αποικίες τους, προκειμένου να μην αποκτήσουν ποτέ αληθινή εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
