Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΩΣ



«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΘΕ ΙΔΕΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ». 

…«Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΙΔΕΑ ΟΤΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΥΨΗΛΗ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΕΥΡΥΤΗΤΑΣ ΣΚΕΨΕΩΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΥΧΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΛΑΟ. ΟΙ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΟΠΟ. ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΤΑΤΙΘΕΤΑΙ Σ΄ΑΥΤΟ. ΚΑΘΕ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΜΦΩΝΕΙ.

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ Ή, ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΗ, ΑΛΛΑ ΒΑΡΥΝΟΥΣΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΩΘΟΥΝ ΤΟΝ ΝΕΟΦΕΡΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΘΝΟΣ. ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΛΞΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ ΤΟΥ. ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΘΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ Η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟ Ή ΑΝΑΞΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΛΙΓΟΣΤΕΨΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙ΄ΑΥΤΗΝ. ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Σ΄ ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΛΑΟ.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΥΧΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΣΦΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΣΕΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΑΡΜΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΚΟΝ. ΣΥΧΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΥΝΙΚΟ ΡΗΤΟ: “ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΗ Η ΖΩΗ, ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ”. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ Σ΄ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ. ΑΛΗΘΙΝΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΙ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ». 

…«ΕΧΕΙ ΛΕΧΘΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ˙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΑΛΛΟΙ ΟΜΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΟΡΙΖΕΤΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΣΤΟΛΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΩΪΜΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΚΑΤΙ, ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΣΑΦΗ ΕΝΔΕΙΞΗ. ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ. ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΒΑΘΙΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΧΟΡΔΕΣ ΝΑ ΗΧΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΑΘΛΟ.

ΣΗΜΕΡΑ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΗΡΩΪΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ: “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ Η ΕΠΙΤΕΛΕΣΗ ΗΡΩΪΚΩΝ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΩΝ!”. ΕΤΣΙ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ!

ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΪΣΜΟ, ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΠΕΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΑΝΥΨΩΘΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΛΟΥ. ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΤΟΤΕ.

...ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΙΟ ΕΘΝΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ Η ΛΕΞΗ ΗΡΩΪΣΜΟΣ. ΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΣΤΑΣΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΖΩΗ.

ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΙΣΝΑ. ΤΟ ΜΑΛΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ Ο ΚΡΙΣΝΑ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΠΕΜΕΙΝΕ ΟΤΙ Ο ΚΡΙΣΝΑ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΧΘΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ Ο ΚΡΙΣΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ. ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΣΑΝ: “ΕΠΑΙΖΕ ΤΗΝ ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΑΓΕΥΕ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ”. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΠΕΜΕΙΝΕ: “ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΡΙΣΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ”.

Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΥΜΙΖΕ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΤΙ Ο ΟΡΦΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ». 

“SUPERMUNDANE”, ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ, 1938.