ΕΙΠΕ ΔΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ:
“ΣΙΜΩΝ, ΣΙΜΩΝ, Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΣΑΣ ΕΖΗΤΗΣΕ ΔΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΣΚΙΝΙΣΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΣΙΤΑΡΙ, ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΣΕ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥ, ΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΕΠΙΣΤΡΕΨΗΣ ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΟΥ”.
ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ:
“ΚΥΡΙΕ, ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΠΑΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΦΥΛΑΚΗΝ ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟΝ”.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ:
“ΣΟΥ ΛΕΓΩ ΠΕΤΡΕ, ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΛΑΛΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΠΕΤΕΙΝΟΣ, ΘΑ ΜΕ ΑΠΑΡΝΗΘΗΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ”.
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ:
“ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑ ΧΩΡΙΣ ΒΑΛΑΝΤΙΟΝ ΚΑΙ ΣΑΚΚΟΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ, ΜΗΠΩΣ ΕΣΤΕΡΗΘΗΚΑΤΕ ΤΙΠΟΤΕ;”
ΑΥΤΟΙ ΔΕ ΕΙΠΑΝ:
“ΤΙΠΟΤΕ”.
…ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ, ΤΟΝ ΕΦΕΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΜΠΑΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ. Ο ΔΕ ΠΕΤΡΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ. ΑΝΑΨΑΝ ΦΩΤΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ ΚΑΙ ΕΚΑΘΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΚΑΘΗΣΕ ΔΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΜΙΑ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΑ, ΤΟΝ ΕΚΥΤΤΑΞΕ ΚΑΚΑ, ΚΑΙ ΕΙΠΕ:
“ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ”. ΑΛΛ’ ΑΥΤΟΣ ΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕ, “ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ”.
ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ, ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΙΔΕ, ΕΙΠΕ:
“ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ”. ΑΛΛ΄Ο ΠΕΤΡΟΣ ΕΙΠΕ: “ΑΝΘΡΩΠΕ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ”.
ΑΦΟΥ ΕΠΕΡΑΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΙΑ ΩΡΑ, ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΙΠΕ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ”. ΑΛΛ΄Ο ΠΕΤΡΟΣ ΕΙΠΕ:
“ΑΝΘΡΩΠΕ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΛΕΣ”.
ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ, ΕΝΩ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ, ΕΛΑΛΗΣΕ Ο ΠΕΤΕΙΝΟΣ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΥΡΙΣΕ ΚΑΙ ΕΚΥΤΤΑΞΕ ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟΝ ΚΑΙ ΕΘΥΜΗΘΗΚΕ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΙΠΕ:
“ΠΡΙΝ ΛΑΛΗΣΗ Ο ΠΕΤΕΙΝΟΣ, ΘΑ ΜΕ ΑΠΑΡΝΗΘΗΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ”.
ΚΑΙ ΕΒΓΗΚΕ ΕΞΩ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΕ ΠΙΚΡΑ.
-ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ 22
ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΘΕΣΗ
Δάντης Αλιγκέρι Θεία Κωμωδία Κόλαση
«Άσμα τρίτο»
Στεναγμοί μέσα εκεί και κλάματα και θρήνοι
ηχολογούσαν στον αέρα δίχως άστρα,
ώστ’ ευθύς στην αρχή μ’ εκάμαν να δακρύσω.
Πολυδιάφορες γλώσσες, φοβερές βλαστήμιες, 25
λόγια του πόνου, οργής κραυγές, αποσβησμένες
και μεγάλες φωνές, και χεριών χτύποι αντάμα,
μια χλαλοή σηκώναν π’ άκοπα γυρίζει
σ’ εκείνον τον αιώνια σκοτεινόν αέρα,
ωσάν τον άμμο ανεμοστρόφιλο αν φυσάει. 30
Κι εγώ που το κεφάλι μού ‘ζωνεν η φρίκη,
έκραξα˙ «Δάσκαλέ μου, τι ‘ναι αυτό που ακούω;
και τι κόσμος, που λες τον έσβησεν ο πόνος;»
Κι αυτός· «Στην άθλια αυτή κατάσταση διαμένουν
των αχρείων εκείνων οι ψυχές, που δίχως 35
ατιμία και δίχως έπαινον εζήσαν.
Σμιχτές στέκουν μ’ εκείνη την κακή χορεία
των αγγέλων που μήτε εχθροί του Υψίστου εβγήκαν
μήτε πιστοί, αλλά μόνον του εαυτού τους μείναν.
Τους διώχνουν οι Ουρανοί να μη τους ασχημίσουν, 40
ουδ’ ο τρίσβαθος Άδης στέργει να τους έχει
γιατί δόξα απ’ αυτούς οι ένοχοι δε θα ‘χαν».
…………………………………………………..
Ένιωσα ευθύς κι εβεβαιώθηκα πως τούτο
το μέγα πλήθος ήταν των αχρείων, που ‘ναι
στο Θεό μισητοί και στους εχθρούς του ακόμη.
[Μετάφραση: Γεώργιος Καλοσγούρος]
Patricia Jensen
Στο 3ο άσμα, από τα 33 που συνιστούν την ενότητα της Κόλασης, ο Δάντης αναφέρεται στους ανθρώπους εκείνους που με τη στάση που κράτησαν στη ζωή τους κατέληξαν ν’ αποτελούν ένα τόσο μεγάλο όνειδος, ώστε να είναι ανεπιθύμητοι ακόμη και στην κόλαση. Οι άνθρωποι αυτοί όσο ζούσαν υπήρξαν δειλοί και δεν πήραν ποτέ μια ξεκάθαρη θέση ανάμεσα στο καλό και το κακό. Παρέμειναν αμέτοχοι παρατηρητές, χωρίς να υπερασπιστούν ποτέ τις αξίες τους∙ έμειναν σιωπηλοί απέναντι στις άνομες πράξεις και απέφυγαν, ιδίως σε κρίσιμες περιόδους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως μέλη του κοινωνικού συνόλου.
Η δειλία τους αυτή και το γεγονός ότι προτίμησαν την απραξία, την κοινωνική απόσυρση και την απάθεια, τους καθιστά συνυπεύθυνους για όλες τις αδικίες, καθώς δεν τόλμησαν ποτέ να υπερασπιστούν το δίκαιο και το καλό. Με τη σιωπή και την ατολμία τους διευκόλυναν την υπερίσχυση της αδικίας, αφού ήταν σα να συναινούν σε όλες τις άνομες πράξεις που είδαν να συμβαίνουν και δεν προσπάθησαν να τις αποτρέψουν.
Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί, που όσο ήταν ζωντανοί νόμιζαν πως με το να μένουν αμέτοχοι και να μην ορθώνουν ποτέ το ανάστημά τους είχαν κάνει τη σωστή επιλογή, καταλήγουν να έχουν τη χειρότερη μοίρα απ’ όλους. Καταλήγουν να μην ανήκουν πουθενά, ούτε στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο. Όπως στη ζωή τους δε θέλησαν ποτέ να πάρουν μιαν απόφαση, δεν τόλμησαν ποτέ να επιλέξουν, έτσι και μετά το θάνατό τους παραμένουν αιώνια ανένταχτοι, αιώνια αποδιωγμένοι κι απ’ τα ουράνια κι από τον Άδη.
Ο Δάντης κάνει εδώ ένα καίριο σχόλιο για τους πολίτες που προτιμούν την ηρεμία μιας φαινομενικά φιλήσυχης ζωής, καθώς επί της ουσίας οι ίδιοι αυτοί πολίτες με την απραξία τους επιτρέπουν στους «κακούς» της κοινωνίας πλήρη ελευθερία κινήσεων. Έτσι ό,τι μοιάζει με ουδέτερη αποστασιοποίηση από τα δρώμενα της κοινωνικής ζωής, είναι στην πραγματικότητα εγκληματική αδιαφορία και ως εκ τούτου τιμωρείται βαρύτατα.
“ΞΕΡΩ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ. ΟΥΤΕ ΚΡΥΟΣ ΕΙΣΑΙ, ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΟΣ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΙΤΕ ΚΡΥΟΣ, ΕΙΤΕ ΖΕΣΤΟΣ. ΑΛΛ΄ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΧΛΙΑΡΟΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΟΣ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΟΣ ΘΑ ΣΕ ΞΕΡΑΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ”...
“ΕΓΩ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΩ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩ”
-ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ 3
