Ο Αμβρόσιος και οι υπόλοιπες δεσποτίνες του Ιερωνύμου ξέρουν καλά από «φτυσίματα».
Η λύση βεβαίως δεν ήταν η άσκηση Έφεσης στην πρωτόδικη αθωωτική απόφαση για τον Αμβρόσιο. Όταν έχεις απέναντί σου έναν θεομπαίκτη ο οποίος ευθαρσώς ανακοινώνει ενώπιον των δικαστών πως αν είχε όπλο θα έδινε λύση στο όποιο «πρόβλημα», τότε το αποτέλεσμα βαρύνει αποκλειστικά εσένα τον ίδιον, κ. Δικαστή.
Έχω γράψει κατ’ επανάληψη – όλα αυτά τα χρόνια – πως οι απανταχού Αμβρόσιοι σ’ ένα Κράτος Δικαίου, εντός μιας ευνομούμενης Πολιτείας, που σέβεται και τηρεί τους Νόμους που η ίδια θεσπίζει, που σέβεται κατά κύριο και πρώτο λόγο τον Πολίτη και τα δικαιώματά του, θα είχαν θέση μόνον εντός των φυλακών. Ο δήθεν πατριώτης Αμβρόσιος Λενής, ο θεομπαίκτης αυτοκράτωρ Αιγίου και Καλαβρύτων για πάνω από 40 συναπτά έτη κοροϊδεύει τους πάντες, μισθοδοτείται από το Ελληνικό Δημόσιο, καλύπτει σθεναρά τα σκάνδαλα των συναδέρφων του δεσποτάδων, κουκουλώντας τελικά τα πάντα με τη γαλανόλευκη και τον Χριστό. Μια πρακτική που όπως φαίνεται είναι όντως αποτελεσματική για το αποχαυνωμένο, ημιμαθές και αντιχριστιανικό ποίμνιο.
Το «φτύστε τους» ήταν μόνον η αρχή. Ο Αμβρόσιος σύντομα θα φύγει από τη μέση, αφού ο ίδιος το έχει ήδη ανακοινώσει, έχοντας κουραστεί πολύ φαίνεται απ’ όλα όσα δεν κάνουν οι τεμπελχανάδες δεσποτάδες. Στη θέση του θα «θρονιαστεί» κάποιος σίγουρα πολύ χειρότερος, ανθέλληνας και θεομπαίκτης σαν και τον προκάτοχό του. Αυτή είναι πλέον η πρακτική, αυτή είναι η γραμμή, αυτό είναι το σχέδιο.
Το πρόβλημα του χωροφύλακα Λενή δεν είχε να κάνει ποτέ επί της ουσίας με τ’ αδερφάτο αυτό καθ’ αυτό, αλλά με την ύπαρξη του εντός της διεφθαρμένης Ιεραρχίας. Τα παραδείγματα άπειρα πλέον και πολλά από αυτά ζωντανά ( ακόμα ) καταμαρτυρούν του αληθές του λόγου. Η θρασυδειλία όμως των δεσποτάδων θα είναι πάντα δεδομένη. Ο Αμβρόσιος μη μπορώντας να «κτυπήσει» τα κραγμένα κοριτσόπουλα της Ιεραρχίας, φωνασκεί τώρα που το έργο τελειώνει για ότι συμβαίνει εκεί έξω. - Αλήθεια, ποιος τελικά είναι υπαίτιος για όλο αυτό ψεύτη, θεομπαίκτη και υποκριτή Αμβρόσιε;
Η νέα φουρνιά, αυτή που ξεπήδησε μέσα από τα γιουσουφάκια του Τουρκαλβανού Ιερωνύμου Λιάπη, θα πορευθεί με τις δάφνες του ένδοξου παρελθόντος, των σκανδάλων, της σήψης, της αθεολόγητης σκέψης, μακριά από Χριστό και ιδανικά, μακριά από Πατρίδες και Παιδεία για τους λιγοστούς Έλληνες που απέμειναν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Οι περισσότεροι θα κάνουν όλα αυτά τα οποία έκαναν και οι προηγούμενοι, ρίχνοντας ανάθεμα στον κάθε τρελαμένο Αμβρόσιο, που τόλμησε –έστω και για αντιπερισπασμό – να το παίξει «θεούσος», λαμβάνοντας τη ρετσινιά του φασίστα και του ρατσιστή._
