Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΑΡΧΟΥ

Πανοραμική άποψη των "Μεγάλων Πηγών" της Έρκυνας στην Κρύα. Διακρίνεται ο χώρος του Κάστρου και του Τροφωνίου Μαντείου. Λιθογραφία 1813

«Ο ΜΥΘΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΤΟ ΕΠΙΓΡΑΦΟΜΕΝΟΝ: ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ, ΚΕΦ ΧΧΙ – ΧΧΙΙ, ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΔΕ ΥΠΟ ΕΝOΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ΤΟΥ ΣΙΜΜΙΟΥ. 



ΕΙΣ ΝΕΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΙΜΑΡΧΟΣ, ΕΠΙΘΥΜΩΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΗ ΤΑΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΝΑ ΚΑΤΕΛΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΤΡΟΝ ΤΟΥ ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ. ΠΑΡΕΜΕΙΝΕΝ ΕΝ ΑΥΤΩ ΕΠΙ ΔΥΟ ΝΥΚΤΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΗΝ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗΝ ΔΕ ΕΠΑΝΕΛΘΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΗΡΧΙΣΕ ΝΑ ΔΙΗΓΗΤΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΔΕ. ΚΑΤΑΒΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΚΑΤΕΚΛΙΘΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕΝ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΗ ΕΑΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ Ή ΕΓΡΗΓΟΡΕΙ. ΜΕΤΑ ΠΑΡΟΔΟΝ ΑΡΚΕΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΗΣΘΑΝΘΗ ΙΣXΥΡΟΝ ΚΤΥΠΟΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΤΟΥ ΟΙΟΝΕΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΥΜΕΝΗΝ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΤΟΥ ΓΗΪΝΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΦΕΥΓΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ. ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΕΙΡΙΑΝ ΝΗΣΙΔΩΝ, ΔΙΑΦΟΡΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΠΛΗΝ ΟΛΑΣ ΚΥΚΛΟΤΕΡΕΙΣ. ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΑ Ή ΛΙΜΝΗ, ΔΥΟ ΔΕ ΠΥΡΙΝΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΕΞΕΧΕΟΝΤΟ ΕΝ ΑΥΤΗ. ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΕΧΑΙΝΕ ΒΑΘΥ ΧΑΣΜΑ ΤΡΟΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΨΙΝ ΚΕΚΑΛΥΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΒΑΘΕΟΣ ΣΚΟΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΗΚΟΥΟΝΤΟ ΜΥΡΙΑΙ ΩΡΥΓΑΙ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΓΜΟΙ ΖΩΩΝ, ΚΛΑΥΘΜΟΙ ΒΡΕΦΩΝ ΜΕΜΕΙΓΜΕΝΟΙ ΜΕ ΟΔΥΡΜΟΥΣ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΜΕ ΚΡΟΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΑΠΟΥΣ ΘΟΡΥΒΟΥΣ. Ο ΤΙΜΑΡΧΟΣ ΠΑΡΕΜΕΝΕΝ ΕΝΕΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΔΩΣΗ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΕΞΗΓΗΣΙΝ. ΑΙΦΝΗΣ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΗΚΟΥΣΘΗ, Η ΦΩΝΗ ΕΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΞΗΓΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΡΧΟΝ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΒΛΕΠΕ ΗΤΟ Η ΣΤΥΞ, Η ΟΔΟΣ Η ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΗΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΕΙ ΑΥΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ. Η ΣΤΥΞ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΠΡΟΣ ΝΕΑΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΟΥΝ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΑΙ. ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΒΛΕΠΩ, ΑΠΗΝΤΗΣΕΝ Ο ΤΙΜΑΡΧΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ ΠΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟ ΧΑΣΜΑ, ΑΛΛΟΙ ΚΑΤΑΔΥΟΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟ, ΑΛΛΟΙ ΔΕ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΝ.



Η ΦΩΝΗ ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΛΑΜΠΗΔΟΝΕΣ ΕΚΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, ΟΤΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΕΚ ΔΥΟ ΜΕΡΩΝ: ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΥΡΗΤΑΙ ΕΝ ΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΡΑΣΥΡΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΗ. ΤΟ ΕΤΕΡΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟ ΜΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΘΟΡΑΝ, ΠΟΛΛΟΙ ΤΟ ΚΑΛΟΥΣΙ ΝΟΥΝ, ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΩΝ. ΟΙ ΟΡΘΩΤΕΡΟΝ ΟΜΩΣ ΝΟΟΥΝΤΕΣ, ΓΝΩΡΙΖΟΥΣΙΝ ΟΤΙ ΚΕΙΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΙ ΔΑΙΜΟΝΑ. ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΜΑΘΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΗ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΕΤΑΓΜΕΝΟΝ ΑΥΤΩ ΔΑΙΜΟΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΤΩΝ ΜΑΝΤΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΟ ΘΕΟΚΛΥΤΟΥΜΕΝΟΝ. ΔΥΝΑΤΑΙ ΤΟΤΕ, ΟΠΩΣ Ο ΕΡΜΟΔΩΡΟΣ Ο ΚΛΑΖΟΜΕΝΙΟΣ, ΗΜΕΡΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΝΥΚΤΟΣ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΗ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΙΝΗ ΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩΝ ΝΑ ΔΙΗΓΗΤΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΙΔΕ. ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΝ ΟΜΩΣ ΤΑΥΤΗΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΣ ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΕΞΗΡΧΕΤΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΕΔΙΔΕ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΥΝΔΕΣΕΩΣ ΑΥΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΕΚΤΟΣ ΔΑΙΜΟΝΟΣ, ΟΣΤΙΣ ΜΕΤΕΒΙΒΑΖΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΑ ΟΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩΜΕΝΑ. ΤΑΥΤΑ ΕΙΠΟΥΣΑ Η ΦΩΝΗ ΕΠΑΥΣΕ. Ο ΔΕ ΤΙΜΑΡΧΟΣ ΣΤΡΑΦΕΙΣ ΔΙΑ ΝΑ ΙΔΗ ΤΙΣ Ο ΟΜΙΛΗΣΑΣ, ΗΣΘΑΝΘΗ ΙΣΧΥΡΟΝ ΠΑΛΙΝ ΑΛΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ, ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΘΗ. 



Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ ΠΡΕΣΒΕΥΟΜΕΝΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΑΝΗΣ. ΕΝ ΤΩ ΑΝΩΤΕΡΩ ΜΥΘΩ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΡΙΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ, ΚΑΘ΄ ΟΣΟΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΙ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩΜΕΝ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΛΚΥΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΦΡΑΣΙΣ: “ΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑΙ ΝΗΣΟΙ ΘΕΟΥΣ ΕΧΟΥΣΙ. ΣΕΛΗΝΗ ΔΕ, ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΕΠΙΧΘΟΝΙΩΝ ΟΥΣΑ, ΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΣΤΥΓΑ ΜΙΚΡΟΝ ΥΠΕΡΦΕΡΟΥΣΑ, ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΔΕ ΑΠΑΞ ΕΝ ΜΕΤΡΟΙΣ ΔΕΥΤΕΡΟΙΣ ΕΚΑΤΟΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΕΠΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΥΓΟΣ ΕΠΙΦΕΡΟΜΕΝΗΣ ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΒΟΩΣΙ ΔΕΙΜΑΙΝΟΥΣΑΙ”, ΕΝ ΤΗ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΙΣ ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΚΑΣ ΘΕΩΡΙΑΣ, ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΑΠΕΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΝ ΤΗΣ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 177, ΟΠΩΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕΝ Ο ARNIM, ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΙΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΧΩΡΙΖΟΥΣΙ ΔΥΟ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑΣ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΚΑΜΝΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΣΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΙΝ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΕΙΑ ΗΤΙΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ. ΑΙ ΑΓΝΑΙ ΨΥΧΑΙ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΩΣΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ. ΑΙ ΑΓΝΑΙ ΨΥΧΑΙ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΩΣΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟΝ ΤΩΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ. ΑΙ ΑΚΑΘΑΡΤΟΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΙΑΡΑΙ ΠΑΡΑΣΥΡΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΤΥΓΟΣ ΚΑΙ “ΘΡΗΝΟΥΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΩΝ ΠΟΤΜΟΝ ΑΠΟΣΦΑΛΛΟΜΕΝΑΙ “ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΕΠ΄ ΑΛΛΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ” ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΔΗΛ. ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΩΘΟΥΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΤΕΡΟΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΤΕΡΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΔΑΙΜΟΝΟΣ ΕΞΩ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΥ, ΕΠΙΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Η ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ. ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ, ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΚΑΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΙ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ, “ΟΙ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ”, ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΖΩΣΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΕΝΣΑΡΚΟΥΜΕΝΑΙ ΕΠ΄ ΑΥΤΗΣ ΟΧΙ ΔΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ (ΔΙΟΤΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΕΡΒΗ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΣΤΑΔΙΟΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ) ΑΛΛΑ ΔΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ ΨΥΧΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΑΣ ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΝ. Η ΕΠΑΦΗ ΤΩΝ ΓΗΪΝΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΓΕΙΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΧΩΡΑΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ “ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ”, ΝΟΜΟΥ ΚΑΘΑΡΩΣ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ.



ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΙ ΠΑΡΕΔΕΧΟΝΤΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΙΝ ΟΝΤΩΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΜΜΕΣΩΣ ΣΥΝΑΓΟΜΕΝΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΘΕΙΣΗΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ (ΠΕΡΙ ΠΥΘΑΓ. ΒΙΟΥ, 31): “ΙΣΤΟΡΕΙ ΔΕ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΕΡΙ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΔΙΑΙΡΕΣΙΝ ΤΙΝΑ ΤΟΙΑΝΔΕ ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΝΥ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙΣ ΔΙΑΦΥΛΑΤΤΕΣΘΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ ΖΩΟΥ ΤΟ ΜΕΝ ΕΣΤΙ ΘΕΟΣ, ΤΟ ΔΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΤΟ ΔΕ ΟΙΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”. ΔΗΛΑΔΗ: “Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΜΟΙΩΣ ΟΤΙ ΟΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΙ ΕΤΗΡΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΕΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑ ΛΟΓΟΥ ΟΝΤΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΩΣ Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ”.



ΜΕΤΑΞΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΚΟΥΣΜΑΤΙΚΩΝ, Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗΝ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΝ, Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ “ΕΙΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ”.



Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΑΡΧΟΥ, ΘΑ ΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝ ΔΕ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ. ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΕΝΑ ΔΑΙΜΟΝΑ, ΗΤΟΙ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΨΥΧΗΣ ΜΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΝ ΚΑΙ ΦΘΟΡΑΝ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΕΚΤΗΤΑΙ ΕΝ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΩΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΔΑΙΜΩΝ, ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ. ΕΙΝΑΙ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΕΚΦΡΑΣΙΝ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΒΕΒΥΘΙΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΩΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΑΡΑ ΤΟΙΣ ΟΠΟΙΟΙΣ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ, ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΑΥΤΟΥ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΔΕΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ. ΤΟΙΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΕΡΜΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΚΛΑΖΟΜΕΝΙΟΥ, ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΑ, ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ, ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΤΩΝ ΤΥΑΝΩΝ, ΔΙΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΤΑ ΟΝΤΑ ΤΑΥΤΑ, ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΝΗΘΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΔΑΙΜΟΝΩΝ, ΚΑΤΕΧΟΥΣΙ ΜΙΑΝ ΕΥΡΥΤΕΡΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ, ΚΑΤΕΧΟΥΣΙ ΤΟ ΔΩΡΟΝ ΤΗΣ ΕΝΟΡΑΣΕΩΣ, ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΘΑ ΕΦΑΙΝΟΝΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟΙ ΕΙΣ ΕΝΑ ΣΥΝΗΘΗ ΑΝΘΡΩΠΟΝ: ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΡΧΩΝΤΑΙ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΝΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΗΜΕΡΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΝΥΚΤΟΣ ΕΙΣ ΜΑΚΡΥΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ “ΑΦΥΠΝΙΣΙΝ” ΤΩΝ ΤΟ ΤΙ ΕΙΔΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΠΡΑΞΑΝ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΥΤΟΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΟΙ ΜΑΝΤΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΙΟΙ ΑΝΔΡΕΣ. 



Ο ΤΙΜΑΡΧΟΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΘΑ ΕΙΔΩΜΕΝ Ο ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΦΘΑΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥΤΟ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΗΝΕΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ ΤΩΝ. ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΝΟΜΙΖΟΜΕΝ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΥ ΤΙΝΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ ΑΣΧΕΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΓΩ ΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΩΝ, ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΔΙΔΑΞΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ, ΟΣΤΙΣ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΟΝ ΕΠΙΠΕΔΟΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ, ΗΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΑΚΟΥΗ ΑΠ΄ ΕΥΘΕΙΑΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ». 


ΠΕΤΡΟΣ ΓΚΡΑΒΙΓΓΕΡ – “ΣΥΜΒΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧ. ΕΛΛΗΝ. ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΑΝ”