ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ Γ΄ΜΕΡΟΣ

Μεστοί γεγονότων είναι οι καιροί. Τα γεγονότα τρέχουν και συσσωρεύονται και κάπου μας πηγαίνουν. Πού; Μένει να το δούμε. Οφείλουμε όμως να παρακολουθούμε άγρυπνα, και όχι απλώς να παρακολουθούμε αλλά και να παίρνουμε θέση. Γιατί τα γεγονότα αφορούν όλους: αφορούν τον κόσμο μας και τα πεπρωμένα του. Είναι δυνατόν να νιώθει κανείς αμέτοχος και να εξακολουθεί να ζει ανέμελα κλεισμένος στον μικρόκοσμό του;

Πραγματικά, υπάρχουν ορισμένοι «εσωτεριστές» (τι άχαρο πράγμα αυτές οι ετικέτες! Σίγουρα, καλύτεροι οι προσδιορισμοί «αναζητητές», ή «προσκυνητές»...) αποστασιοποιημένοι, αυτάρεσκοι και σίγουροι πως έχουν εξασφαλίσει «πρώτη θέση» στο Μέλλον, απλώς επειδή ανήκουν σε κάποιο πνευματικό ή «πνευματικό» κίνημα! Η αδιαφορία για τον κόσμο, για τους άλλους, για την τροπή των πραγμάτων, δείχνει ακαρδία, κι αυτό το γνώρισμα είναι ασφαλής ένδειξη ότι κάποιος δεν ανήκει σ΄αυτό που ορίζουμε ως πνευματικότητα, της οποίας εστιακό σημείο ήταν, και πάντα θα ΄ναι, η καρδιά.

Έχει διακηρυχτεί σε όλους τους τόνους, με τον πιο απόλυτο τρόπο, ότι στην παρούσα εποχή η σημασία της καρδιάς είναι όχι μόνο καθοριστική των παγκόσμιων εξελίξεων, αλλά και ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας- αυτή η γέφυρα προς το Άπειρο. Σ΄εκείνον που παρορμάται από την καρδιά μπορούν να συγχωρεθούν πολλά λάθη, επειδή το κίνητρο είναι αγνό. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ένας από τους πνευματικούς μας Ηγέτες, «στους δικούς Μας εκπροσώπους είναι δυνατόν να παρατηρηθούν σφάλματα (λανθασμένες εκτιμήσεις ή ενέργειες), ποτέ όμως πράξεις ακαρδίας».

Είναι φανερό ότι η παντοτινή μάχη των αντιθέτων Δυνάμεων -Φωτός και σκότους- οξύνεται. Και σ΄αυτή τη μάχη κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Εδώ ισχύει ακριβώς το «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Και ας μην ξεχνούμε το αξιομνημόνευτο χωρίο από τη Βίβλο, στο οποίο ο Θεός λέει στον «χλιαρό» ότι θα τον ξεράσει από το «στόμα» του, ακριβώς επειδή είναι «χλιαρός» -ούτε ζεστός, ούτε ψυχρός. Ούτε λευκός ούτε μαύρος, δηλαδή, στη δική μας φρασεολογία.

Εφόσων έτσι έχουν τα πράγματα, οφείλουμε να συμπαραταχθούμε με τη μία ή την άλλη πλευρά. Γι΄αυτό χρειάζεται να παρακολουθούμε τα συμβαίνοντα άγρυπνα και στοχαστικά, ώστε να διακρίνουμε ποια Δύναμη κρύβεται πίσω από κάθε γεγονός. Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο, αλλά κάθε σπουδαστής της Σοφίας διαθέτει ισχυρά μέσα ορθής διάκρισης. Πάνω απ΄όλα, χρειάζεται η αγάπη, η φροντίδα και η αίσθηση ευθύνης για τον Κόσμο, για τη Γη εν προκειμένω. Η αγωνία για το μέλλον του πλανήτη μας είναι απολύτως δικαιολογημένη. Οι Δυνάμεις που αγωνίζονται για τη σωτηρία του χρειάζονται τη συμμετοχή όλων μας, και οφείλουμε να την παράσχουμε συνειδητά και ολόψυχα. Οφείλουμε να συμμετέχουμε στη Μάχη. Και οφείλουμε να βρούμε, καθένας, τον τρόπο συνεισφοράς του σ΄αυτόν τον αγώνα -«καθείς και τα όπλα του».

Ας μην κοιμόμαστε όταν στην Κοσμική Ζυγαριά ζυγίζεται το μέλλον της ανθρωπότητας. Ας είμαστε συνειδητοί πολίτες του Κόσμου, ας είμαστε ενεργοί πολίτες του Κόσμου. Χρειάζεται ακτιβισμός. Εκτός από τον ακτιβισμό της πράξης, υπάρχει και ο πνευματικός ακτιβισμός -και είναι πραγματικά πανίσχυρος. Το μεγαλύτερο λάθος είναι η ιδέα κάποιου ότι είναι ασήμαντος και αμελητέος. Χρειαζόμαστε όλοι, και ο τελευταίος στρατιώτης είναι πολύτιμος, δεν περισσεύει κανείς. Μια πολύ άξια συμμετοχή είναι να διακατέχεται κάποιος από μια κυρίαρχη -όχι επιπόλαιη και περιστασιακή- και σταθερή σκέψη του Γενικού Καλού, του πλανητικού συμφέροντος, της σωτηρίας της Γης. Η σκέψη είναι η πιο ισχυρή κοσμική δύναμη, και, όντας μαγνητικής φύσεως, συνενώνεται με άλλες ομοιογενείς σκέψεις, σχηματίζοντας ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο.

Υπάρχουν βέβαια οι αιώνιοι Πολεμιστές του Φωτός, οι Φρουροί του Κόσμου, οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στο επίβουλο Κακό με ματωμένο ιδρώτα. Είναι λίγοι, πολύ λίγοι, εναντίον πολλών. Δεν είναι ανάξιο και άνανδρο ν΄αφήνουμε πάντα αυτούς τους Προμηθείς του Καλού μόνους στον τιτάνιο αγώνα τους, ενώ εμείς -«δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα»- να προσδοκούμε κάποιο θαύμα, το οποίο δεν δικαιούμαστε; Πρέπει πάντα να σταυρώνονται οι Σωτήρες; Και ως πότε; Δεν θα πρέπει επιτέλους να ανδρωθούμε κι εμείς και ν΄αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Ας γίνουμε Ηρακλείς -απελευθερωτές των πασχόντων Προμηθέων μας. Ας συστρατευθούμε στο Κοινό Καλό -ίσως υπάρχει ακόμα χρόνος πριν από τις φοβερές ημερομηνίες. Ας το πράξουμε ΤΩΡΑ με πλήρη συνείδηση, με πλήρη ισχύ της καρδιάς. Ας γίνουμε πολλοί, αρκετοί για να σχηματίσουμε την «κρίσιμη μάζα» της σωτηρίας.

Βλέποντας όσα βλέπουμε και γνωρίζοντας όσα γνωρίζουμε, δικαιούμαστε να αναρωτιόμαστε: Μήπως έχουμε μπει σε μια τελική φάση της Μεγάλης Μάχης -του Αρμαγεδδώνα- σε συνέχεια της προηγούμενης που ξεκίνησε στα λεπτοφυή Πεδία το 1931 και εκδηλώθηκε λίγο αργότερα στο γήινο πεδίο ως Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος, και αφού επικράτησε ένα μεσοδιάστημα ύφεσης, κατά το οποίο οι εστίες της πυρκαγιάς σιγόκαιγαν αφανώς;

Εάν τα πράγματα είναι έτσι, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να έχει κανείς υπόψη του μερικά ουσιώδη για τον «Αρμαγεδδώνα», και για τους τρόπους ή μηχανισμούς των σκοτεινών δυνάμεων. Αν δεν γνωρίζεις τον αντίπαλο, δεν μπορείς να τον νικήσεις. Ο αντίπαλος δεν είναι πάντα φανερός, καμουφλάρεται. Δεν ισχύει καθόλου το «είσαι ό,τι δηλώνεις». Γι΄αυτό, λέμε: πληροφόρηση, επαγρύπνηση -προσοχή.

Όλη η Διδασκαλία κάνει το πρώτο και συνιστά επίμονα το δεύτερο.

Όλοι, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ τουλάχιστον, γνωρίζουν ότι ο Αρμαγεδδώνας είναι μια βιβλική λέξη, η οποία μεταφορικά σημαίνει τεράστια σύγκρουση δυνάμεων μέχρι τελικής πτώσεως ή επικράτησης. Στη Διδασκαλία χρησιμοποιείται υπό την έννοια μιας τελευταίας οριακής σύγκρουσης μεταξύ των Δυνάμεων του Φωτός και του σκότους, η οποία θα κρίνει το μέλλον του πλανήτη αυτού -και όχι μόνο, επειδή εμπλέκονται και λεπτοφυείς σφαίρες ζωής. Αν δούμε το θέμα στο βάθος του, το «έπαθλο» της σύγκρουσης είναι η ανθρώπινη συνειδητότητα. Γιατί το πεπρωμένο κάθε κόσμου καθορίζεται αποκλειστικά από τον παράγοντα αυτό. Έτσι, και ακριβώς για το λόγο τούτο, κάθε Διδασκαλία του Φωτός στοχεύει στη διαμόρφωση της ανθρώπινης συνειδητότητας. Όλο το πεδίο της μάχης είναι εκεί, όλα κρίνονται εκεί, ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει εκεί. Το παν εξαρτάται από την ανθρώπινη συνειδητότητα. Αυτή είναι μια απόλυτη αλήθεια, μια απόλυτη βεβαιότητα.

Ο Κόσμος, η Ζωή, το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον, ό,τι υπάρχει, δεν είναι παρά καταστάσεις συνειδητότητας. Γι΄αυτό όποιος νοιάζεται για τη συνειδητότητά του νοιάζεται για τον Κόσμο.

Επειδή αυτή η πραγματικότητα είναι γνωστή σε κάθε ευφυές ον, έπεται ότι και οι δυνάμεις του κακού στοχεύουν ακριβώς στο ίδιο σημείο: την ανθρώπινη συνειδητότητα. Την ανθρώπινη όμως, όχι άλλης κλίμακας. Γιατί; Επειδή οι υπανθρώπινες συνειδητότητες δεν υπέχουν ευθύνη, ενώ οι υπερανθρώπινες έχουν κάνει ήδη την τελική επιλογή. Το ανθρώπινο ον είναι το κομβικό σημείο μεταξύ του Ανώτερου και του κατώτερου. Είναι το κρίσιμο σημείο, το σημείο κρίσης. Γι΄αυτό αποτελεί το πεδίο μάχης των αντιμαχόμενων Παρατάξεων.

Εφόσων η συνειδητότητα είναι ο καθοριστικός παράγοντας των πάντων, είναι επόμενο ότι αποτελεί το αντικείμενο διεκδίκησης και των δύο Δυνάμεων, οι οποίες υποκινούνται από διαμετρικά αντίθετες σκοπιμότητες. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε εδώ τους σκοπούς και τις μεθόδους των Δυνάμεων του Φωτός. Θα επισημάνουμε όμως τα ελατήρια και τις πρακτικές των Σκοτεινών.

Η βασική, θεμελιώδης, προσπάθεια των Σκοτεινών στοχεύει στην πνευματική πτώχευση, δηλαδή την αποσύνδεση των κατώτερων αρχών -ή επιπέδων συνειδητότητας- από τις ανώτερες αρχές. Αυτό συνεπάγεται την αποκοπή από τα ανώτερα επίπεδα, ή σφαίρες, ύπαρξης, και, συνακόλουθα, την πρόσδεση στις υλικές σφαίρες. Το αποτέλεσμα τούτο εξυπηρετεί συγκεκριμένες επιδιώξεις των Σκοτεινών, διότι τους εξασφαλίζει τα όργανα μέσω των οποίων μπορούν να δρουν, καθώς και την παραμονή τους σε κάποιες σφαίρες, όπου είναι δυνατόν να έχουν ισχύ.

Η πνευματική αποσύνθεση επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους. Από τους πιο αποτελεσματικούς είναι η στροφή του ενδιαφέροντος σε διάφορες υλικές απολαύσεις, οι οποίες γίνονται αυτοσκοπός και νόημα ζωής. Με τη μεθοδική αυτή συνδέεται η προβολή ψεύτικων αξιών, μεθοδική τόσο γνωστή σε όλους μας, η οποία υπηρετείται με τόσο ζήλο από τα ΜΜΕ, αλλά και από πολλές μορφές τέχνης, ή «τέχνης», και η οποία επιτυγχάνει με τρόπο δραστικότατο τη μόλυνση της συνειδητότητας.

Η παραπληροφόρηση και η διαστρέβλωση των μεγάλων Διδασκαλιών-Αληθειών είναι άλλη προσφιλής μέθοδος των σκοτεινών. Γι΄αυτό ακριβώς τονίζεται τόσο πολύ στην Άγκνι Γιόγκα η ανάγκη και η σπουδαιότητα της κάθαρσης της Ιερής Σοφίας.

Μια άλλη μεθοδική, η οποία χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, είναι η απομίμηση και το καμουφλάζ. Η Διδασκαλία επισημαίνει επαρκώς τον κίνδυνο παραπλάνησης, όταν η καρδιά δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένη και επομένως η ασφαλής διάκριση της άμεσης γνώσης δεν λειτουργεί ακόμα, από τα διάφορα προσωπεία που παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι του Φωτός και της Διδασκαλίας.

Εκείνο που πρέπει να θυμάται κανείς είναι ότι η αληθινή Διδασκαλία κάθε εποχής στηρίζεται πάντα σε αμετάβλητα ηθικά θεμέλια και αυστηρή πειθαρχία. Η αυτοτελειοποίηση είναι όρος sine qua non, κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι η είσοδος στις ανώτερες σφαίρες απαιτεί υψηλή δονητική συχνότητα του ατόμου.

Μπορεί να διαπιστώνει κανείς ότι οι κίβδηλες διδασκαλίες δεν αναφέρονται καθόλου, ούτε προωθούν τον οπαδό τους, στους ανώτερους κόσμους. Νανουρίζουν με προσδοκίες εύκολης επίτευξης ή υπέρβασης που πετυχαίνονται εδώ και τώρα μ΄ ένα μαγικό «κλικ».

Επίσης, δεν καλλιεργούν την υπευθυνότητα έναντι του Κόσμου, καθώς δεν επισημαίνουν ούτε τους κινδύνους που ο Κόσμος διατρέχει, ούτε τις υποχρεώσεις έναντι αυτού. Τέλος πάντων, η ηθική υπόσταση του ατόμου δεν παίζει κανένα ρόλο ή είναι αμελητέα παράμετρος.

Τέτοιες διδασκαλίες δεν έρχονται από την Πηγή. Ακούμε για διάφορες «φωτίσεις» που συμβαίνουν χωρίς κάποιο υψηλό ηθικό υπόβαθρο. Εδώ δεν χρειάζεται Δάσκαλος, ούτε πολύχρονες προσπάθειες -είναι να βρεις το... κουμπί! Ο Ανώτερος Εαυτός αναδύεται χωρίς διάνοιξη των κέντρων και μεταμόρφωση -λοιπόν, όποιος θέλει ας ακολουθήσει αυτή την οδό. Όμως η Ιερή Διδασκαλία όλων των αιώνων δείχνει άλλο μονοπάτι. Η ελεύθερη βούληση ανήκει στον καθένα...

Πάντως, προσοχή στους «φωτισμένους» χωρίς ανοιχτά κέντρα (=ψυχισμός, αστρισμός). Το άνοιγμα των κέντρων απαιτεί διαμονή σε υψόμετρο, απομόνωση, κ.τ.λ.

Επιπλέον, η φώτιση έχει άπειρη διαβάθμιση. Μικρές φωτίσεις έχει κάθε πνευματικός άνθρωπος. Η είσοδος στα ανώτερα πεδία είναι το ζητούμενο.

AGNI YOGA HELLAS, 29/3/2011.