ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ Δ' ΜΕΡΟΣ

Ας ξαναγυρίσουμε στο πείραμα με το φωτόνιο που διαιρέθηκε στα δύο, τα οποία μέρη χωρίστηκαν με απόσταση 14 μιλλίων μεταξύ τους, και εν συνεχεία το ένα από αυτά υποβλήθηκε σε διάφορες δοκιμασίες. Εκείνο δε, το οποίο παρατηρήθηκε ήταν η ταυτόχρονη όμοια αντίδραση του άλλου φωτονίου. Το φαινόμενο αυτό μαρτυρά μερικά εξαιρετικής σημασίας γεγονότα στη Φύση.





Το ένα γεγονός είναι το εξής: Μέρη που υπήρξαν κάποτε ενωμένα παραμένουν πάντοτε ενωμένα. Αυτό ισχύει για ολόκληρο το Σύμπαν και για τα μέρη του. Έτσι, επιβεβαιώνεται επιστημονικά το μεγάλο αξίωμα της Ενότητας που διακηρύσσει η Αιώνια Σοφία.

Φυσικά, η αλληλουχία και αλληλεπίδραση παντός υπαρκτού είναι πλέον μια επιστημονική γνώση, η οποία έχει τεκμηριωθεί από πολλούς ερευνητές και με πολλούς τρόπους, που δεν μπορούμε τώρα να εξετάσουμε εδώ. Έτσι, γνωρίζουμε ότι η παλιά αντίληψη περί «τοπικής πραγματικότητας» της Νευτώνειας Φυσικής (ότι δηλαδή δύο αντικείμενα χωρισμένα με κενό δεν μπορούν να συνδέονται μεταξύ τους, δηλαδή ό,τι συμβαίνει στο ένα δεν γίνεται να επηρεάζει το άλλο) δεν ισχύει -διαφορετικά, πώς θα μπορούσε η γη να κρατιέται στην τροχιά της γύρω απ΄τον ήλιο, όταν τα δύο σώματα χωρίζονται από ένα κενό πολλών εκατομμυρίων μιλίων; Αντίθετα, ορθή είναι η άποψη του Ιρλανδού φυσικού Τζων Μπελ, ο οποίος στη γνωστή μαθηματική του φόρμουλα, γνωστή ως θεώρημα Μπελ, λέει ότι η πραγματικότητα του Σύμπαντος πρέπει να είναι μη τοπική. Δηλαδή ότι όλα τα αντικείμενα και γεγονότα στον κόσμο είναι αλληλένδετα το ένα με το άλλο, και ανταποκρίνονται στις αλλαγές κατάστασης του ενός προς το άλλο.

Άλλωστε, πώς να μην υπάρχει αυτή η διασύνδεση όταν το φως, τα ραδιοφωνικά κύματα, τα λέιζερ, και όλες οι άλλες ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις ταξιδεύουν σε κενό χώρο; Αλλά, βέβαια, ο κενός χώρος είναι κενός από την άποψη των φυσικών αισθήσεων...

Ας επιστρέψουμε στο παραπάνω πείραμα. Προκύπτει το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει απολύτως ταυτόχρονα η ίδια αντίδραση και στο απομακρυσμένο σωματίδιο. Το αίνιγμα λύνεται... ολογραφικά! Η ταυτόχρονη αντίδραση εξηγείται από το γεγονός ότι το Πεδίο είναι ολογραφικό. Ας εξηγήσουμε τι είναι η Ολογραφική Αρχή. Σύμφωνα με την Αρχή αυτή, κάθε θραύσμα του σχεδίου αντανακλά, καθρεφτίζει, το όλο. Κάθε θραύσμα, τμήμα ή μόριο ενός ολογραφικού συνόλου ή Ολογράμματος περιέχει ολόκληρη την εικόνα.

Το Πεδίο είναι ολογραφικό. Η Φύση είναι ολογραφική. Η Πληροφορία είναι ολογραφική.

Επομένως, εμείς, οι άνθρωποι, και κάθε ον, είμαστε ολογραφικά μέρη του Σύμπαντος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι καθένας από μας και κάθε ον αντικατοπτρίζει, αντανακλά ή εμπεριέχει ολόκληρη την εικόνα, δηλαδή το Σύμπαν.

Αυτό το θαυμαστό επιστημονικό εύρημα, τι μας θυμίζει; Μα, φυσικά, την εκπληκτική και υπέροχη περιγραφή που συναντάμε στην Αβαταμσάκα Σούτρα του Μαχαγιανικού Βουδισμού. Σ΄ένα χωρίο της λοιπόν γίνεται λόγος για τον ουράνιο θόλο που καλύπτει το ανάκτορο του Θεού Ίντρα. Ιδού:

«Ο ουρανός του Ίντρα είναι ένα δίχτυ από μαργαριτάρια. Όταν κοιτάζεις το ένα μαργαριτάρι, βλέπεις όλα τα άλλα να καθρεφτίζονται μέσα του. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε πράγμα στον κόσμο δεν είναι μόνο ο εαυτός του, αλλά εμπεριέχει και όλα τα άλλα πράγματα, ή, ακόμη καλύτερα, είναι ταυτόχρονα και όλα τα άλλα πράγματα. Σε κάθε κόκκο άμμου υπάρχουν αναρίθμητοι Βούδες...»

Να, όμως, και η ωραιότατη σύλληψη ενός δυτικού ενορατικού, του Ουίλλιαμ Μπλέηκ:

Αν θες να δεις όλο τον κόσμο

μέσα σ΄ένα κόκκο άμμου,

Αν θες ν΄αντικρύσεις ολόκληρο τον ουρανό

στην όψη ενός αγριολούλουδου,

Κλείσε στη χούφτα σου το άπειρο

και την αιωνιότητα μέσα σε μιαν ώρα...

Και τι λέει ο σπουδαίος φιλόσοφος Λάιμπνιτς; Διατυπώνει την ίδια αντίληψη θεωρώντας τον κόσμο σαν ένα σύνολο θεμελιωδών οντοτήτων, τις οποίες ονομάζει «μονάδες». Κάθε μία απ΄αυτές τις μονάδες αντικατοπτρίζει το σύμπαν. Στη Μοναδολογία του γράφει:

«Μπορούμε να συλλάβουμε κάθε τμήμα της ύλης σαν ένα κήπο γεμάτο λουλούδια, ή σαν μια δεξαμενή γεμάτη ψάρια. Αλλά κάθε λουλούδι, κάθε ψάρι, κάθε σταγόνα νερού είναι με τη σειρά του ένας τέτοιος κήπος ή μια τέτοια δεξαμενή.»

Η διαφορά της θεώρησης του Λάιμπνιτς σε σχέση με τις παραπάνω είναι ότι ο φιλόσοφος θεωρεί τις «μονάδες» ως βασικά δομικά στοιχεία της ύλης, πράγμα το οποίο αρνείται απολύτως η βουδιστική θεώρηση. Αντίθετα, η διατύπωση αυτής της τελευταίας παρουσιάζει εκπληκτική ομοιότητα με εκείνη της πυρηνικής φυσικής. Η αμοιβαία ενσωμάτωση, όπου το κάθε μέρος εμπεριέχει όλα τα άλλα, ονομάζεται «διείσδυση» στη βουδιστική γλώσσα και «θεωρία της ατομικής προσπάθειας» στην επιστημονική διάλεκτο.

Η άποψη του κόσμου στην ανατολική Σοφία συμπίπτει με εκείνην της σύγχρονης φυσικής επιστήμης όχι μόνο στο σημείο που αφορά την αμοιβαία αλληλεπίδραση όλων των φαινομένων, αλλά και στο σημείο που αφορά την απόρριψη της ύπαρξης βασικών δομικών στοιχείων της ύλης. Και στις δύο το Σύμπαν, αναγνωρίζεται σαν ένα αδιάσπαστο σύνολο, όπου όλες οι μορφές είναι ρευστές και ασταμάτητα μεταβλητές, και όπου δεν υπάρχει χώρος για σταθερές και αμετάβλητες οντότητες.

Επίσης υπάρχει συμφωνία μεταξύ των δύο στο γεγονός ότι η πραγματικότητα της «διείσδυσης» ή της «ατομικής προσπάθειας» δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο διανοητικής σύλληψης αλλά μόνο υπερδιανοητικής. Έτσι, η ιδέα πως κάθε σωματίδιο περιέχει και περιέχεται απ΄όλα τα άλλα σωματίδια είναι αδιανόητη από την άποψη του συμβατικού χώρου και χρόνου. Αναφέρεται σε μια άλλη πραγματικότητα που ζει στις δικές της διαστάσεις, όπως ο πνευματικός κόσμος του Βούδα:

«Ο Βούδας [Στην Γκανταβιούχα, το τελευταίο μέρος της Αβαταμσάκα Σούτρας] δεν ζει μόνο στον κόσμο του αντιληπτού χώρου και χρόνου. Η συνειδητότητά του δεν δεσμεύεται από τη λογική και τα αισθήματα... Ο Βούδας στην Γκανταβιούχα ζει στα πλαίσια ενός πνευματικού κόσμου που έχει τις δικές του διαστάσεις.» (Ντ. Τ. Σουζούκι).

Ας θυμίσουμε στο σημείο αυτό τη Μαχαγιανική βάση της Διδασκαλίας της Άγκνι Γιόγκα. Ας θυμίσουμε επίσης τη σημασία της υπερδιανοητικής ή ενορατικής αντίληψης, η οποία θεωρείται ανώτερο επίπεδο της συνειδητότητας στη Διδασκαλία. Η ανώτερη πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον κοινό νου, από τη διάνοια, η οποία βέβαια είναι πολύ χρήσιμη για τις δραστηριότητες της καθημερινότητάς μας, αλλά απολύτως ανεπαρκής για την ανώτερη πραγματικότητα, για τη συναρπαστική εμπειρία του Απείρου.

Όπως σημειώνει ο Ντ. Τσόπρα, αυτή η εμπειρία, που επαναλήφθηκε δια μέσου των αιώνων, κάνει μερικούς ανθρώπους να υποπτεύονται ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και ευρύτερη από όσο δέχεται ο νους, το σώμα και η κοινωνία γενικά. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν βίωσε αυτήν την πραγματικότητα. Επιβεβαίωσε στιγμές όπου «νιώθεις ελεύθερος από την ταύτισή σου με τον ανθρώπινο περιορισμό». Τότε βιώνεις την συγκλονιστική ομορφιά του αιώνιου, του άπειρου. Ζωή και θάνατος είναι ένα, και δεν υπάρχει παρά μόνο «Είναι».

Ο άνθρωπος, ή μάλλον η επιστήμη του, έμαθε πρόσφατα εκείνο που η ενόραση γνώριζε αμέτρητους αιώνες πριν -ότι υπάρχει μια ανώτερη ενότητα όλων των πραγμάτων και όλων των συμβάντων. Και ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η συνειδητότητά του αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα αυτής της ενότητας. Ο ενορατικός, ξεκινώντας από τη διερεύνηση του εαυτού του, και ο φυσικός από τη διερεύνηση του εξωτερικού κόσμου, έφτασαν στα ίδια συμπεράσματα. Πόσο συναρπαστικά ωραία είναι η πανάρχαια ινδική θεώρηση, η οποία διδάσκει ότι το Μπράχμαν, η απώτερη εξωτερική πραγματικότητα, είναι ταυτόσημο με τον Άτμαν, την απώτερη εσωτερική πραγματικότητα!

Αυτή η εσωτερική πραγματικότητα, ο Άτμαν, είναι τρισυπόστατη κατάσταση: Ύπαρξη – Συνείδηση (Επίγνωση) – Ευδαιμονία (Μακαριότητα). Η μακάρια συνειδητή ύπαρξη βιώνεται όταν σπάσουν τα όρια του εγώ και επέλθει η ταύτιση με το Παν. Τότε εσωτερικό και εξωτερικό αποτελούν όψεις της ίδιας πραγματικότητας.

Είναι τόσο ευτυχές το γεγονός της σύγκλισης Επιστήμης και Διδασκαλίας. Και πάλι επαληθεύεται η βεβαίωση της Διδασκαλίας μας ότι η Επιστήμη θα οδηγήσει στις ανώτερες πραγματικότητες. Ότι η Επιστήμη θ΄ανοίξει τις Πύλες του Αόρατου.

Το ζήτημα είναι αυτές οι πραγματικότητες να γίνουν βίωμα και πράξη. Γιατί η αλήθεια είναι, όπως επισημάναμε και πριν, ότι για την συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων παραμένουν ακόμα θεωρίες και αφαιρέσεις. Ενώ για τον Γιόγκι ο διαχωρισμός γνώσης και βιωματικής εφαρμογής είναι αδιανόητος.

Όταν λοιπόν συνειδητοποιηθούν και εφαρμοστούν οι υψηλές αλήθειες, τότε θ΄αλλάξει ολοκληρωτικά η ανθρώπινη ζωή. Τότε θα εγκαθιδρυθεί ο Χρυσός Αιώνας της ανθρωπότητας, που θα σημάνει το τέλος του πόνου και του κακού, όπως τα αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Γιατί πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ενότητα, η αλληλουχία και αλληλεπίδραση όλων των πραγμάτων και καταστάσεων, και ο ρυθμιστικός ρόλος της ανθρώπινης συνειδητότητας στη φυσική πραγματικότητα επιβάλλουν την αποδοχή του γεγονότος της διαμόρφωσης του Κόσμου από την ανθρώπινη συνειδητότητα. Στην αποδοχή ότι όλα τα φαινόμενα πηγάζουν από την ανθρώπινη συνειδητότητα. Επομένως, η πραγμάτωση της Ευτυχίας απαιτεί ανάλογη ανθρώπινη συμπεριφορά. Επειδή η Ανώτερη Συνειδητότητα, η Συνειδητότητα των Μεγάλων Κοσμικών Όντων, έχει μεν εκπονήσει το Σχέδιο της Παγκόσμιας Εξελικτικής Αναγέννησης, η επιγείωση όμως του Σχεδίου εναπόκειται στην ανθρώπινη Βούληση και την ανάλογη δράση.

Ενόψει των Αγίων Ημερών που πέρασαν ευχόμαστε το Ουράνιο Φως να επιφέρει τη σωτήρια Μεταμόρφωση του ανθρώπου και την Πνευματική του Ανάσταση.

AGNI YOGA HELLAS 3/5/2011.