Μέγας Ἀλέξανδρος VS Πολιτικοὶ ἠγετες κομμάτων 21ου αἰῶνος.
Ἀκούω τελευταία στὰ ΜΜΕ ποὺ ἀναφέρουν τοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγοὺς κομμάτων ὡς ἠγέτες.
Ἔψαξα λοιπὸν νὰ βρῷ πράξεις τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν κομμάτων, ποὺ νὰ ἀποτυπώνουν τὴν λέξη ΗΓΕΤΗΣ στὸ πρόσωπό τους. Πᾶμε λοιπὸν νὰ ξεκινήσουμε μὲ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας…
ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας παρουσιάστηκε στὸ Κέντρο Ἐκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων τῆς Κορίνθου τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1952 ὡς …ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΣ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Ἔκανε θητεία ὀκτὼ μηνῶν ἀφοῦ πρώτα ἐξαγόρασε τὸ ὑπόλοιπο τῶν 16 μηνῶν καταβάλοντας 19.000 δραχμές!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
Στις 9 Ἰουλίου τοῦ 1976 ὁ νῦν πρόεδρος τῆς Νέας Δημοκρατίας παρουσιάστηκε στὸ Πολεμικὸ Ναυτικό, ἀπ’ ὅπου καὶ ἀπελύθη στὶς 11 Ὀκτωβρίου τοῦ 1976, ἀφοῦ εἶχε καταβάλη 21.000 δραχμὲς γιὰ νὰ ἐξαγοράσῃ τοὺς 21 μῆνες ποὺ δὲν ὑπηρέτησε!
ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς στρατιωτικῆς του θητείας, ἀφοῦ κατάφερε νὰ λάβῃ τὶς 30 ἡμέρες κανονικῆς ἀδείας, ποὺ δικαιοῦτο, ἐξησφάλισε ἀκόμη 15 ἡμέρες ἀναρρωτικὼν ἀδειῶν, 12 ἡμέρες εἰδικῶν ἀδειῶν καὶ 18 ἡμέρες ἀδειῶν μικρῆς διαρκείας.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Στὸ 6ο Σύνταγμα Πεζικοῦ στὴν Κόρινθο παρουσιάσθηκε καὶ ὁ κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1986. Ἐκεῖ οἱ γιατροὶ διέγνωσαν «σημαντικὴ παχυσαρκία» καὶ τὸν χαρεκτήρισαν Ι3. Δύο ἡμέρες προτοῦ πάρει στὰ χέρια του τὸ ἀπολυτήριο, ὁ πρῴην ὑπουργὸς Ἀμύνης κατέβαλε στὸ Δημόσιο 27.000 δραχμές, προκειμένου νὰ ἐξαγοράσῃ ἐννέα (9) μῆνες θητείας, τοὺς ὁποίους δὲν ὑπηρέτησε!
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ
Στὰ γραφεῖα τοῦ ΓΕΕΘΑ ὑπηρέτησε τὴν θητεία τοῦ ὁ Ἀλεξης Τσίπρας. Μὲ βύσμα, ὅπως λεει ὁ ἴδιος, κάποιον πασόκο, ὑπηρέτησε 15 μῆνες στὴν συνοριακὴ περιοχὴ τῆς λεωφόρου Μεσογείων, στὸ Πεντάγωνο.
Μετὰ ἀπὸ αὐτες τὶς πληροφορίες γιὰ τοὺς «ἡγέτες» τῶν κομμάτων σκέφθηκα νὰ ψάξῳ τὴν πορεία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὰ πεδία τῶν μαχῶν. Ὁ Ἀλέξανδρος λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἐκστρατείας του τραυματίστηκε σοβαρὰ μὲ κίνδυνο νὰ χάσῃ τὴν ζωή τοῦ ΕΝΝΕΑ φορές!!!
Ἤδη ἀπὸ νωρίς, στὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Ἰλλυριῶν, κτυπήθηκε μὲ πέτρα σφενδόνης στὸ κεφάλι καὶ μὲ ῥόπαλο στὸν λαιμό.
Στὴν μάχη τοῦ Γρανικοῦ, τὸ κράνος τοῦ σκίστηκε ἀπὸ πλῆγμα βαρβαρικῆς σπάθης καὶ πληγώθηκε στὸ τριχωτὸ τῆς κεφαλῆς του.
Στὴν πολιορκία τῆς Γάζας, βλῆμα καταπέλτη τοῦ διεπέρασε τὴν ἀσπίδα καὶ τὸν θώρακα κτυπῶντας τον στὸν ὦμο μὲ τόση σφοδρότητα, ὥστε ὁ ὦμος βγῆκε ἀπὸ τὴν θέση του καὶ ὁ ἴδιος, στριφογυρίζοντας ἀπὸ τὸν πόνο, ἔπεσε ἀπὸ τὸ ἄλογό του.
Στὴν ἔφοδο κατὰ τοῦ Δαρείου, στὴν μάχῃ τῆς Ἰσσοῦ, πληγώθηκε μὲ ξίφος στὸν μηρὸ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Δαρεῖο, μὲ τὸν ὁποῖον πιάστηκαν στὰ χέρια, πρὶν αὐτὸς τραπῇ σὲ φυγή, ὅπως ἐξιστορεῖ ὁ Χάρης καὶ ὁ Πλούταρχος. Ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος ἀνεφέρθη στὸ θέμα αὐτὸ σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀντίπατρο, χωρὶς νὰ δίνῃ στὴν πληγή του μεγάλη σημασία.
Στὰ Μαράκανδα, στὴν χώρα τῶν Σογδιανῶν, τραυματίστηκε βαρειά, ἀφοῦ τὸ ὀστὸ τῆς κερκίδας τῆς κνήμης του ἔσπασε ἀπὸ βολὴ μεγάλου βέλους καὶ τὸ ἕνα ἄκρο τῆς σπασμένης κερκίδας βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν σάρκα του. Ὁ τραυματισμὸς αὐτὸς ἀποτελεῖ συντριπτικὸ κάταγμα μὲ σκίσιμο τῶν ἱστῶν τῶν περιβαλλόντων μυῶν, τὸ ὁποῖον, μὲ τὴν σημερινὴ πρόοδο τῆς ἐπιστήμης, καθιστᾶ τὸν τραυματία ἀνήμπορο ἀπὸ κάθε σοβαρὴ δραστηριότητα διὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα. Ὅμως ὁ Ἀλέξανδρος, μετὰ τὸν ἐλάχιστο χρόνο τῆς ἰάσεως, ἐτίθετο πάλι ἐπικεφαλῆς τοῦ στρατοῦ τοῦ, ὁδηγῶντας τον σὲ νέες μάχες.
Στὴν χώρα τῶν Ἀσπασίων πληγώθηκε ἀπὸ τόξευμα στὸν ὦμο, ἐνῶ
στὴν χώρα τῶν Γανδριδῶν, πληγώθηκε στὸ πόδι.
Στὴν Ὑρκανίατον τὸν κτύπησαν μὲ πέτρα στὸν τράχηλο καὶ δι’ ἀρκετὲς ἡμέρες τὰ μάτια του εἴχαν μαυρίσει ὁλόγυρα, κινδυνεύοντας νὰ χάσῃ τὸ φῶς του.
Στοὺς Ἀσσακινοὺς μὲ βέλος ἰνδικὸ τραυματίσθηκε στὸν ἀστράγαλο καὶ στοὺς ἑταίρους του, οἱ ὁποῖοι ἔσπευσαν νὰ τὸν περιποιηθοῦν, εἶπε χαμογελώντας νὰ μὴν ἀνησυχούν, διότι «αἷμα εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπουν καὶ ὄχι θεϊκὸς ἰχώρ».
Στοὺς Μαλλούς, ὁρμῶντας μόνος του ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν του, καὶ ἀποκομμένος ἀπὸ τοὺς ἄνδρες του, τοξεύτηκε ἀπὸ Ἰνδὸ καὶ ἡ σιδερένια αἰχμὴ τοῦ βέλους διεπέρασε τὸν θώρακα καὶ καρφώθηκε στὰ πλευρά του, στὴν περιοχὴ τοῦ μαστοῦ, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Μὲ τὸ βέλος καρφωμένο στὰ πλευρά του συνέχισε νὰ πολεμᾷ καὶ νὰ ἀντιμετωπίζῃ τὰ δόρατα καὶ τὰ ξίφη πολλῶν ἐχθρῶν, σκοτώνοντας ἀρκετούς, μέχρις ὅτου τρεῖς ἑταῖροι του, ὁ Πευκέστας, ὁ Λεονᾶτος καὶ ὁ Λιμναῖος, κατάφεραν νὰ βρεθοῦν κοντά του διὰ νὰ τὸν βοηθήσουν.
Στὸν ἀγῶνα αὐτὸν τραυματίστηκε ὁ Πευκέστας καὶ σκοτώθηκε ὁ Λιμναῖος, ἐνῶ ὁ Ἀλέξανδρος ἐδέχθη καὶ ἄλλο κτύπημα μὲ ῥόπαλο βαρβάρου στὸν τράχηλο. Παρὰ τὰ κτυπήματα, κατάφερε νὰ σταθῇ ὄρθιος καὶ νὰ σκοτώσῃ τὸν βάρβαρο.
Ὅταν τελικὰ οἱ Μακεδόνες κατόρθωσαν νὰ τὸν πλησιάσουν, τὸν τράβηξαν σχεδὸν λιπόθυμο καὶ τὸν μετέφεραν στὴν σκηνή του. Μὲ μεγάλη δυσκολία ἔκοψαν τὸ ξύλινο στέλεχος τοῦ βέλους μὲ πριόνι καὶ τοῦ ἔβγαλαν τὸν θώρακα. Ἡ ἐξαγωγὴ τῆς αἰχμῆς ἤταν πολὺ ἐπώδυνη καὶ παρ’ ὀλίγο νὰ τὸν στείλῃ στὸν θάνατο, διότι τὸ τραῦμα ἤταν μεγάλο μὲ πλάτος τρία δάκτυλα καὶ μῆκος τέσσερα καὶ ἡ αἰχμὴ εἶχε σφηνωθῆ σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὀστᾶ. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὁ Ἀλέξανδρος, μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, μαθαίνοντας τὴν ἀνησυχία τῶν στρατιωτῶν του, βγῆκε νὰ τοὺς καθησυχάσῃ καὶ ἀφοῦ θυσίασε στοὺς θεούς, ἐτοιμάστηκε νὰ συνεχίσῃ τὴν ἀποστολή του!
Ὁ Ἀλέξανδρος πολεμοῦσε πάντα στὴν πρώτη γραμμή, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε θεατὴς στὶς μάχες.
Κάθε φορὰ μπορεῖ νὰ ἦταν καὶ ἡ τελευταία του φορά. Κάθε φορὰ διακινδύνευε ὅπως ὅλοι, νὰ μὴν δῇ τὴν δύση τοῦ ἡλίου, νὰ δειπνήσῃ στὰ ἀνάκτορα τοῦ ΄Ἅδου, ὅπως ἔλεγαν στὴν ἐποχή του, στὴν περίπτωση ποὺ πέθαινε κάποιος στὴν μάχη.
Κάθε φορὰ ὅλοι ἔβλεπαν τὶς πλᾶτες του.
Πρῶτος μεταξὺ τῶν πρώτων στὴν διακινδύνευση τοῦ θανάτου.
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπέζησε σὲ τόσες φοβερὲς μάχες, μόνο στὴν θεία πρόνοια μπορεῖ νὰ ἀποδοθῇ καὶ ὄχι στατιστικά.
Στατιστικὰ εἶχε ἐλάχιστες πιθανότητες νὰ ἐπιζήσῃ, ἂν ἀναλογιστοῦμε ὅτι οἱ μάχες ἤταν σῶμα πρὸς σῶμα, σὲ μεγάλο πεδίο ἐμπλοκῆς μάχης μὲ πολεμιστές, ἄλογα καὶ ὅπλα παντὸς εἴδους.
Ἂν σκεφθοῦμε ὅτι γιὰ 11 ὁλόκληρα χρόνια πολεμοῦσε πάντοτε στὴν πρώτη γραμμὴ καὶ ὅτι αὐτὸς ὁ συλλογισμὸς ἐπιβεβαιώνεται ἔμμεσα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀλέξανδρο, στὴν ὁμιλία του στὴν πόλη τῆς ΄Ὠπιδος (30 χιλιόμετρα ἀνατολικὰ τῆς σημερινῆς Βαγδάτης) τὸν Ἰούλιο τοῦ 324 π.Χ.
Ἡ ὁμιλία τοῦ ἐκείνη εἶχε ὡς ἀφορμὴ τῇ δεύτερη ἐξέγερση (μετὰ τὴν πρώτη στὸν ΄Ὑφάση ποταμό, ποὺ ἤδη ἀναφέραμε) – ἀπείθεια τοῦ στρατοῦ του, τὴν ὁποία κατέστειλε βίαια. Στὴν ὁμιλία τοῦ ἐκείνη εἶπε μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἀκόλουθα:
«Καὶ ποιός ἀπὸ ἐσᾶς ἰσχυρίζεται, πώς κοπίασε γιά ἐμέναν περισσότερο ἀπό ὅσο ἐγώ γιά ἐκεῖνον;
Ὅποιος λοιπὸν ἀπὸ ἐσᾶς ἔχει τραύματα, νὰ γδυθῇ νὰ τὰ δείξῃ καὶ ἑγὼ θὰ δείξω τὰ δικά μου τραύματα ἔνα-ἕνα!
Μά μήπως ὑπάρχῃ μέρος τοῦ σώματός μου μπροστά, ποῦ νά μήν ἔχῃ πληγωθεῖ;
Δὲν ὑπάρχουν ὅπλα χειρὸς ἢ ὅπλα παντὸς εἴδους, σημάδια τῶν ὁποίων νὰ μὴν φέρῳ ἐπάνω μου!
Ἀπὸ μηχανήματα καὶ ἀπὸ πέτρες, σὲ πολλὰ σημεῖα τοῦ σώματός μου ἔχω τραυματισθεῖ γιὰ ἐσᾶς καὶ για τὴν δόξα σας, καὶ γιὰ τὸν πλοῦτο σας, καὶ σᾶς ὁδηγῶ πάντοτε νικητὲς διὰ μέσου κάθε γῆς καὶ θαλάσσης, καὶ διὰ μέσου ὅλων τῶν πεδιάδων, τῶν ποταμῶν καὶ τῶν βουνῶν!»
(πηγή: Ἐμπεδότιμος)
Προχωρῶντας λοιπὸν στὴν σύγκριση μεταξὺ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ πολιτικῶν ἀρχηγῶν κομμάτων κατάλαβα ὅτι τέτοια σύγκριση δὲν ὑφίσταται, μιᾶς καὶ μὲ τοὺς μόνους ἀνθρώπους ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ συγκριθοῦν οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ εἶναι μὲ τὶς …καμαριέρες τοῦ Ἀλεξάνδρου.
Ἀναρωτιεμαι λοιπόν, λίγες ὧρες πρὶν τὶς ἐκλογές, ποιός ἡγέτης μου ἀξίζει; Ἀλλὰ καί ποιόν ἡγέτη θέλω;
Δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἐρωτήσεις.
Ποιόν ἡγέτη θέλω; Μὰ φυσικὰ τὸν Ἀλέξανδρο!
Ποιός μοῦ ἀξιζει; Οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ ποὺ ἔχω!
Γιατί;
Μὰ ἐπειδὴ ὅλοι θέλουμε τὴν ἀλλαγὴ ἀλλὰ κανένας δὲν προτίθεται νὰ ἀλλάξῃ τὸν ἑαυτό του.
Ὅλοι ξέρουμε πόσο μεγάλα λαμόγια καὶ μπούληδες εἶναι ὅλοι τους ἄλλα πάλι τοὺς ἰδίους θὰ βαλουμε στὸ κοινοβούλιο μὲ τὴν ψῆφο μας.
Ὅλοι ξέρουμε πόσο μεγάλα λαμόγια καὶ μπούληδες εἶναι ὅλοι τους ἄλλα πάλι τοὺς ἰδίους θὰ βαλουμε στὸ κοινοβούλιο μὲ τὴν ψῆφο μας.
Ἔχουμε καταντήσει τεμπέληδες ἀντὶ νὰ γίνουμε δαίμονες. Πατᾶμε ἕνα κουμπὶ καὶ μᾶς κατευθύνουν ἐκεῖ ποὺ θέλουν οἱ ἑκάστοτε ἐκλεκτοὶ περιούσιοι. Περιμένουμε νὰ μᾶς σερβίρουν στὸ πιᾶτο τὸν ἐπόμενο «ἡγέτη» μας.
Κανείς μας δὲν ἔψαξε ἀπὸ μόνος του, ἐκτὸς κοινοβουλίου γιὰ κάτι καλλίτερο.
Νὰ ἀλλάξουμε πρῶτα ἐμεῖς κι ὄχι μὲ παχειὰ λόγια, ἀλλὰ μὲ παχειὰ ἔργα.
Τὰ Ἔργα κάνουν τοὺς Ἡγέτες καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο. Γίνε ὁ ΗΓΕΤΗΣ.
Σκέψου…Τί θά ἔκανε ὁ Ἀλέξανδρος ἐάν ἄκουγε πώς κάποιος συγγενής ἢ Στρατηγός του ὑπεστήριζε κάποιον Πέρση Βασιλιᾶ;……….
Ἐμεῖς τί κάνουμε ὅταν ἀκοῦμε ἀπό συγγενεῖς καί φίλους ὅτι θά ψηφίσουν προδότες;
Τί θά ἔκανε ὁ Ἀλέξανδρος ἐάν ὁ Δαρεῖος τοῦ προσέφερε ἀμύθητη περιουσία;;
Ἐμεῖς τί κάνουμε ὅταν τούς ἀκοῦμε νά ἐξαγγέλουν μόνιμες θέσεις δημοσίου;;
Ἐὰν μποροῦσα λοιπὸν νὰ συγκρίνῳ καταστάσεις θὰ μποροῦσα νὰ ἐξαγάγῳ τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Ἑλλάς γεννᾷ πολῖτες δίχως κριτικὴ σκέψη, οἱ ὁποῖοι δέχονται γιὰ Ἠγέτες τοὺς Ἐφιάλτες, ποὺ εἰσπράττουν, παραδίδοντας Γῆ καὶ Ὕδωρ στοὺς Πέρσες Βασιλεῖς. Ἡ φοβερὴ πλάκα ὅπου ἡ καταστάσις ὁμοιαάζει μὲ φαρσοτραγωδία εἶναι ὅτι οἱ ἴδιοι πολὶτες μάχονται να ὑπερασπιστοῦν τὴν ἰδεολογικὴ βλακεία τοῦ καθε Ἐφιάλτου καὶ τσακώνονται κάθε ἡμέρα γιὰ τὸ ποιὸς Ἐφιάλτης εἶναι καλλίτερος ἀπὸ τὸν ἄλλον ἐπιχειρηματολογῶντας στὴν βάση τοῦ ποιὸς ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ λιγοτερο πουλημένος.
Ἀλήθεια, αὐτοὶ εἰμαστε;;;
Αὐτοί εῖστε;;
Απραγοι καὶ ἄβουλοι;;;
Ἀναρωτηθεῖτε ὁ καθένας γιὰ τὸν ἑαυτό του…τὶ σημαίνει τό νά εἶσαι Ἕλληνας;;
Κᾶντε αὐτοκριτικὴ κι ἀφῆστε τοὺς ἄλλους, πρῶτα ἐσεῖς.
Μὴν ξεχνᾶτε πὼς …Σκλάβος εἶναι αὐτός ποὺ περιμένει κάποιον νὰ ἔλθῃ νὰ τὸν σώσῃ…!!!
