Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε τέτοια φίμωση του πολιτικού διαλόγου όσο σήμερα. Κι αυτό είναι γεγονός. Ποτέ άλλοτε από την εποχή του Καστελόριζου δεν απουσιάζει από τα ΜΜΕ τόσο απόλυτα η άποψη που υποστηρίζει την άμεση μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ. Είναι τυχαίο; Όχι βέβαια.
Σε μια περίοδο όπου η χώρα και ο λαός της δέχεται τους πιο απροκάλυπτους εκβιασμούς από τους δανειστές και κυρίως την ΕΚΤ, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για το καθεστώς να μην ακούγεται ούτε στο ελάχιστο αντίθετη φωνή. Το παιχνίδι έχει απαραβίαστους κανόνες. Ο δήθεν πολιτικός διάλογος πρέπει να κινείται αποκλειστικά ανάμεσα σ' αυτούς που υποστηρίζουν τη συνέχεια της ίδιας κατάστασης με πριν και σ' εκείνους που λένε ότι με τσαλιμάκια και στυλιστικές παραστάσεις δήθεν διαπραγμάτευσης, μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Το ζητούμενο είναι πώς ο ενθουσιασμός του λαού, που ξεφορτώθηκε τη συμμορία των μνημονίων, θα μετατραπεί σε απελπισία, καθώς οι υποχωρήσεις της νέας κυβέρνησης στις απειλές και τους εκβιασμούς θα εμφανίζονται ως μονόδρομος. Τι να κάνουμε δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο. Όσο πανηγυρίσατε, πανηγυρίσατε. Τώρα τα κεφάλια μέσα.
Άσε που είναι πιθανό να στηθεί κανένα πιστωτικό επισόδειο για να τρομοκρατηθεί ο μέσος Έλληνας και να αποδεχθεί την άτακτη υποχώρηση της νέας κυβέρνησης. Πώς λοιπόν να ανεχθούν έστω και υποψία αντίθετης άποψης, που να ισχυρίζεται ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Ότι τα χειρότερα έρχονται όχι αν συγκρουστείς, αλλά αν υποχωρείς μπροστά στις απαιτήσεις των δανειστών και της ευρωζώνης.
Δείτε περίεργα πράγματα. Με κυβέρνηση της αριστεράς κι ο πολιτικός διάλογος στα ΜΜΕ είναι ο πιο λογοκριμένος που ζήσαμε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Παίζεται κορώνα ή γράμματα το ίδιο το καθεστώς και δεν πρόκειται να ρισκάρουν της μόνης αντίπαλης άποψης. Ακόμη και με την πρόθεση να τη διασύρουν.
Ξέρουν ότι η σύγκρουση με τους δανειστές, η καταγγελία του χρέους και η έξοδος από το ευρώ είναι η μόνη ρεαλιστική άποψη για να βγει η χώρα από το σημερινό αδιέξοδο με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού. Γι' αυτό και δεν τολμούν ούτε να την παρουσιάσουν, έστω και εν είδη μαϊντανού, όπως το έκαναν μέχρι την τελευταία προεκλογική περίοδο.
