Πάνω από 86,6 δις ευρώ άντλησαν οι εγχώριες τράπεζες μέσα στον Ιανουάριο του 2015 από το ευρωσύστημα, σύμφωνα με την Συνοπτική Λογιστική Κατάσταση της Τράπεζας της Ελλάδος Ιανουαρίου. Έναντι 54,4 δις ευρώ τον προηγούμενο μήνα Δεκέμβριο 2014. Με την εγγύηση τίτλων του δημοσίου και τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων.
Τα περιουσιακά στοιχεία που είναι αποδεκτά από το Ευρωσύστηµα ως ασφάλεια για πράξεις νοµισµατικής πολιτικής και παροχή ενδοηµερήσιας ρευστότητας µεταξύ των πιστωτικών ιδρυµάτων ανήλθαν τον Ιανουάριο σε 99,5 δις ευρώ. Έναντι 72,1 δις ευρώ τον προηγούμενο μήνα Δεκέμβριο του 2014. Αύξηση δηλαδή κατά 27,4 δις ευρώ.
Τα περιουσιακά στοιχεία που είναι αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλαδος ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας (ELA) προς τα πιστωτικά ιδρύµατα 34,8 δις ευρώ. Έναντι 22,7 δις ευρώ τον προηγούμενο μήνα Δεκέμβριο. Αύξηση κατά 12,1 δις ευρώ.
Με άλλα λόγια οι εγχώριες τράπεζες, άντλησαν πάνω από 32,1 δις ευρώ περισσότερα τον Ιανουάριο 2015 σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2014. Και χρειάστηκαν να δεσμεύσουν τίτλους του δημοσίου και δικά τους περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω των 39,5 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι για την χρηματοδότηση τακτική και έκτακτη των εγχώριων τραπεζών πρέπει να δεσμεύονται περιουσιακά στοιχεία αξίας μεγαλύτερης σχεδόν κατά 20%.
Που διοχετεύθηκαν τα ποσά αυτά; Τον Ιανουάριο του 2015 αποσύρθηκαν από τις τράπεζες γύρω στα 13,7 δις ευρώ σε καταθέσεις και ρέπος. Την ίδια περίοδο αυξήθηκε η χρηματοδότηση από τις τράπεζες κατά 1,7 δις ευρώ, εκ των οποίων κοντά το 1 δις ευρώ αφορούσε σε δάνεια εφοπλιστών. Σύνολο 15,4 δις ευρώ.
Αν αφαιρέσουμε από τα 32,1 δις ευρώ που άντλησαν οι τράπεζες από το ευρωσύστημα, τότε μένουν 16,7 δις ευρώ. Ακόμη κι αν θεωρούσημε ότι η ημερήσια συναλλακτική ρευστότητα των τραπεζών χρησιμοποίησε ακόμη 2 δις ευρώ, τότε το ερώτημα παραμένει. Τι έγιναν τα υπόλοιπα 14,7 δις ευρώ; Που πήγαν σχεδόν 15 δις ευρώ από την επιπλέον χρηματοδότηση των τραπεζών;
Είναι σαφές ότι σχεδόν το 50% της επιπλέον χρηματοδότησης των εγχώριων τραπεζών πηγαίνει στην κερδοσκοπία στις χρηματιστικές αγορές. Πρόκειται για έναν εξαίρετο τρόπο να ξεπλένεται μαύρο επιχειρηματικό, πολιτικό και εγκληματικό χρήμα με επιδότηση από το ευρωσύστημα. Έως πότε θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση; Γιατί δεν βάζουμε υπό καθεστώς δημόσιας εκκαθάρισης τα ενεργητικά των τραπεζών, ώστε να μάθουμε επακριβώς ποια είναι η καθαρή θέση τους, αλλά και που πηγαίνουν όλα αυτά τα δις;
Πώς είναι δυνατόν να ζητήσει ο οποιοσδήποτε την αποπληρωμή δανείων από νοικοκυριά και επιχειρήσεις, όταν δεν έχει ξεκαθαριστεί η κατάσταση με τις τράπεζες; Γιατί θα πρέπει ο δανειολήπτης να πληρώσει τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των τραπεζών; Γιατί θα πρέπει να πληρώσει το πλυντήριο μαύρου χρήματος, στο οποίο επιδίδονται οι τράπεζες; Αν δεν υπάρξει δημόσια εκκαθάριση των τραπεζών, ώστε να μάθουμε τι κρύβουν τα ενεργητικά τους και που πάνε τα εκατοντάδες δις ρευστότητας που αντλούν με εγγύηση πρωτίστως του έλληνα φορολογόμενου, τότε κανείς δεν δικαιούται να ζητήσει από τους δανειολήπτες να πληρώσουν τα χρέη τους.
