Του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη
Είτε στο ευρώ είτε στη δραχμή, οι εφοπλιστές δεν θέλουν να φορολογούνται.
Απο την εμπειρία μου στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια διεπίστωσα ότι όλα τα πολιτικά κόμματα είναι φιλοεφοπλιστικά. Όσα κυβέρνησαν και κυβερνούν πάντα βρίσκουν προφάσεις και τρόπους για να μη τους φορολογήσουν με τα δις ευρώ κάθε χρόνο, που τους αναλογούν. Υπενθυμίζω τη πρόσφατη στάση των τραπεζών, που με τη δικαιολογία της έλλειψης ρευστότητας τους χαρίζουν τα κόκκινα δάνεια τους στο 30 με 70% της αξίας τους, κάτι που δεν κάνουν με άλλους επιχειρηματίες και πολίτες. Αυτό είναι απαράδεκτο και πρέπει να καταγγελθεί στα αρμόδια όργανα της ΕΕ πρίν απο ατύχημα ή άλλο λόγο φύγει η Ελλάδα απο το ευρώ. Είναι καιρός να σταματήσει η προστασία αυτής της καρέτα-καρέτα, που δεν ανταποδίδει τίποτα στην Ελλάδα και που κτίζει πλοία δις ευρώ με δάνεια απο την Ελλάδα στη Κορέα και στη Κίνα αντί στην Ελλάδα. Είναι γνωστό ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προστάτευσαν και προστατεύουν την καρέτα-καρέτα που εμποδίζει την ανάπτυξη της Ελλάδας με τις επιλογές για ακριβό LNG αντί του φτηνότερου φυσικού αερίου που έρχεται με αγωγούς. Η φτηνή ηλεκτρική ενέργεια είναι κλειδί για την ανάπτυξη. Ο Καμμένος φέρεται – και δεν έχει διαψευσθεί – ότι έβαλε στο ΣΥΡΙΖΑ ως όρο για τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ στη κυβέρνηση τη μή φορολόγηση της καρέτα-καρέτα που κάνει δίκορκα στη Κίνα. Δεν νομίζω ότι χρειαζόταν αφού και το ΣΥΡΙΖΑ κάνει την πάπια μιλώντας για φορολόγηση ολιγαρχών ανωνύμως και γενικώς και όχι για φορολόγηση των εφοπλιστών.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Η παρουσία του μνημονίου, λόγω των ειδικών οικονομικών συνθηκών που προσπαθεί να “διευθετήσει” στη βάση της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης, μπορεί να επιβάλλει τη φορολόγηση των εφοπλιστών ακόμη και αν υποθέσουμε ότι με το Άρθρο 107 του Συντάγματος τους δινόταν η ευκαιρία να μη φορολογούνται στο εισόδημα, καθότι με το Άρθρο 78 παρ.5 του Συντάγματος η παρουσία του μνημονίου δημιουργεί προβλήματα στη συναλλαγματική θέση της χώρας (αποπληρωμή του IMF και άλλων σε δις δολλάρια). Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το ΣΥΡΙΖΑ σαν φιλοεφοπλιστικό κόμμα που έγινε κυβέρνηση επιθυμεί τη χρήση του όρου “συμφωνίες” αντί “μνημόνια”, όταν συζητάει με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Η Ελλάδα έχει συνεχές συναλλαγματικό πρόβλημα, αφού δεν παράγει τίποτα και αφού εισάγει ενεργειακά προιόντα που δεν υπάρχουν στην ΕΕ. Το συναλλαγματικό πρόβλημα της χώρας φυσικά θα αυξηθεί αν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή. Εισφορά λοιπόν μπορεί να μπεί και μάλιστα μόνιμη.
Mια “απλή συμφωνία” μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της δεν μπορεί να πείσει εύκολα για την αναγκαιότητα της επιβολής έκτακτων φόρων στους εφοπλιστές λόγω “προβλήματος” στη συναλλαγματική θέση της Ελλάδας. Αντίθετα, ένα μνημόνιο το οποίο θα υπάρχει για όσο υπάρχει το δημοσιονομικό σύμφωνο Παπαδήμου (100 χρόνια ίσως) επιτρέπει μόνιμη φορολόγηση στους εφοπλιστές. Δύο λοιπόν οι λόγοι οι οποίοι αποδεικνύουν ότι “το μνημόνιο είναι υπέρ της φορολόγησης των εφοπλιστών” και μπορεί να βρώ και άλλους…
Το άρθρο 107 δεν απαγορεύει την επέκταση της φορολογίας στους εφοπλιστές μέ άλλο τρόπο. Υπάρχουν πολλές ιδέες να γίνει αυτό χωρίς να αφορά το εισόδημα αλλά το πέπλο προστασίας της “Ελληνικής” καρέτα-καρέτα υπερισχύει…
Το μνημόνιο έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. O διαπραγματευτής είναι το πρόβλημα.
Yπενθυμίζω ότι εργοστάσια με LNG σε θαλάσσιες πλατοφόρμες έξω απο τα εθνικά ύδατα (6 νμ), δεν μπορούν να ελεγχθούν για πειρατικό LNG που έρχεται σε αυτές προς επεξεργασία πρίν τη διανομή του σε Ελληνικό έδαφος. Να γιατί δεν χριεάζεται η οριοθέτηση της ΑΟΖ…
Στην Ελλάδα οι φελοί επιπλέουν και δυστυχώς είναι αυτοί που κυβερνούν.
