"Η Ελλάδα ποτέ δεν απελευθερώθηκε!
Ιδρύθηκε από τους τοκογλύφους, για να αποτελέσει το απόλυτο "πειραματόζωο" της εποχής των εθνικών κρατών....Το "μέτρο" των αντοχών όλων των κρατών....Το "κλειδί" όλων των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών....Από τη σημερινή θυσία της περιμένουν να σωθούν οι ΗΠΑ.
Στις περιπτώσεις βιασμών η βασική τεχνική υπεράσπισης των βιαστών είναι πολύ συγκεκριμένη: Όταν δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τη λογική των στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν έναν αναμφισβήτητο βιασμό, πηγαίνεις και αμφισβητείς την ηθική τού θύματος ...Πηγαίνεις στο "ναι μεν, αλλά" ...Πηγαίνεις στη λογική τής συνυπευθυνότητας ...Ναι μεν υπήρξε θύμα βιασμού, αλλά έφταιγε κι αυτό ...Ναι μεν βιάστηκε, αλλά τα "ήθελε" κι αυτή. Αν κατορθώσεις και "θεμελιώσεις" έστω και ένα "ψήγμα" δικαίου στον θύτη, έχεις κερδίσει στην ουσία τη "δίκη", εφόσον αντιστρέφονται οι όροι τής ίδιας της δίκης. Το αντικείμενο της δίκης παύει να είναι η κτηνωδία τού θύτη, η οποία είναι δεδομένη, αμετάβλητη και ακέραιη, και αντικείμενο γίνεται η ηθική τού θύματος ...Η ηθική του θύματος, η οποία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι αμετάβλητη και το ποσοστό της είναι "μαχητό".
Αυτό είναι το ζητούμενο. Από μια υπόθεση κτηνωδίας τού θύτη, ο οποίος δεν σεβάστηκε μια ανθρώπινη ύπαρξη και τη βίασε, πηγαίνεις σε μια υπόθεση σύγκρουσης μεταξύ δύο μερών, έστω και όχι ισοδύναμων. Το διακύβευμα της δίκης παύει να είναι το "πόσο" τής τιμωρίας τού κτήνους, αλλά του "πόσο" τα "ήθελε" η "ανήθικη". Από εκεί και πέρα αρχίζει ο εξευτελισμός τού θύματος και χάνεται ο έλεγχος. Από εκεί και πέρα πατάς "γκάζι" όσο αντέχει η τσέπη τού θύτη και βέβαια όσο αντέχει η ανηθικότητα του δικηγόρου υπεράσπισης. Από τη στιγμή λοιπόν που αποφασίζεται ότι τα "ήθελε" και η ίδια, μένει στην πραγματικότητα να δούμε το πόσο αυτή τα "ήθελε". Μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί ότι όχι απλά δεν είναι θύμα, αλλά είναι η κύρια και αποκλειστική υπεύθυνη του βιασμού ...Ο μοναδικός υπεύθυνος ...Μια "αμαρτωλή", σκέτη "σατανάς".
Στις σκοτεινές ιστορικές περιόδους αυτού του κόσμου τα περισσότερα θύματα βιασμών από ισχυρούς σπάνια - αν όχι ποτέ - κατήγγειλαν τους βιασμούς τους. Γιατί; ...Γιατί όχι μόνον δεν υπήρχε περίπτωση να βρουν το δίκιο τους, αλλά κινδύνευαν να εξευτελιστούν δημοσίως και να στιγματιστούν δια παντώς. Κινδύνευαν, γιατί οι ισχυροί, εξασφαλίζοντας πάντα έμπειρους υπερασπιστές και γνωρίζοντας τη λογική των μαζών - οι οποίες πολλές φορές υποβοηθούταν με χαρτζιλίκια - , μπορούσαν να εξευτελίσουν στην κυριολεξία το θύμα ...Να το εμφανίσουν σαν ένα αδίστακτο ανθρωποειδές, που χρησιμοποιούσε την ομορφιά του, το κορμί του και τη σεξουαλικότητά του, για να αποκομίσει κέρδος ...Ένα "κτήνος", το οποίο το εμφάνιζαν σαν ένα άπληστο όν και το οποίο μπροστά στο κέρδος δεν δίσταζε να βάλει σε "πειρασμό" τους "νοικοκύρηδες", απειλώντας την οικογενειακή τους "γαλήνη".
Ο προτεσταντικός κόσμος έχει δώσει απείρου κάλλους τέτοιες "ανατροπές". Μπορεί Παρθενώνες να μην έστησε ποτέ, αλλά "έστησε" άπειρες σκευωρίες. Τη Δημοκρατία δεν την "εφεύρε", αλλά εφεύρε το "λιντσάρισμα". Ποιος ξέρει πόσες φουκαριάρες κατέληξαν από πραγματικά θύματα βιασμών σε κάποια "πυρά" σαν "μάγισσες" με την "επιστημονική" γνωμάτευση του όχλου ..."Μάγισσες", οι οποίες είχαν βάλει σαν στόχο την "αρετή" και την "ηθική" ακεραιότητα των προυχόντων τής κοινωνίας. Με έναν καλό "δικηγόρο", λίγο "ηθικό" βλέμμα - απ' αυτά που διαθέτουν άφθονα οι Προτεστάντες - και μερικούς "κλακαδόρους", οι οποίοι "κατευθύνουν" το κοινό στις κρίσιμες φάσεις τής ακροαματικής διαδικασίας και όλα μπορούν να ανατραπούν ...Ένας "θλιμμένος" οικογενειάρχης, ο οποίος ένιωσε "αδύναμος" όταν είδε τον "πειρασμό" και τον "σατανά" και έκανε το λάθος ...Το ανθρώπινο λάθος. Γι' αυτόν θα αποφασίσει ένα κοινό, το οποίο μπορεί να χάσει τη δουλειά του, αν αυτός ο "οικογενειάρχης" πάει φυλακή και καταστραφεί ...Ένα κοινό, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να "εγκληματήσει", αναπαράγοντας ό,τι συμφέρει το αφεντικό που πληρώνει και το οποίο σίγουρα δεν θα "ξεχάσει" μια τόσο μεγάλη "εξυπηρέτηση".
Από την άλλη πλευρά το θύμα-"πειρασμός" ...Σίγουρα πειρασμός, γιατί πιο πολλές πιθανότητες υπάρχει να βιαστεί μια όμορφη γυναίκα παρά η "κουτσή", η μέτρια και η άσχημη της γειτονιάς. Όταν αποφασίζει κάποιος να παρανομήσει, το κάνει με το μέγιστο κέρδος και αυτό, όσο κι αν φαίνεται ρατσιστικό, δεν είναι τέτοιο. Συνήθως αυτή, η οποία θα βιαστεί, είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει ...Ό,τι καλύτερο σε όλους τους τομείς ...Αυτή, η οποία έχει μια προσωπικότητα, η οποία "έλκει" τη προσοχή των ανδρών ...Αυτή, η οποία απειλεί παγιωμένα συμφέροντα και γυναικείες "ιεραρχίες" στη γειτονιά ...Αυτή, η οποία "ταράζει" τις γυναίκες τής γειτονιάς, γιατί βλέπουν τα "αρσενικά" τους σε κάθε εμφάνισή της να χάνουν ανεξέλεγκτα τα "σάλια" τους ...Αυτή, η οποία "ταράζει" τους άνδρες τής γειτονιάς, γιατί έχει απορρίψει όλων τις "κρούσεις", είτε άμεσες είτε έμμεσες. Έχουν δηλαδή όλοι τούς λόγους τους να πάρουν το μέρος τού βιαστή, ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι το δίκιο ...Οι γυναίκες, για να "ξεφορτωθούν" ένα διαρκές πρόβλημα που τις αγχώνει και οι άνδρες, για να "τιμωρήσουν" τον "πειρασμό", ο οποίος δεν ενέδωσε στις ορέξεις τους, ακόμα κι όταν οι ίδιοι πήραν τη μεγάλη απόφαση να "αμαρτήσουν".
Από τη στιγμή που δεν μπορούν να την έχουν οι ίδιοι, να μην την έχει κανένας ...τουλάχιστον να μην βασανίζονται από τη ζήλια, τον φθόνο και τον ανεκπλήρωτο πόθο. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καλύτερη άμυνα απέναντι στον πειρασμό είναι η απόλυτη εξάλειψή του. Όλοι, δηλαδή, θέλουν να "τιμωρηθεί" το θύμα ...Να τιμωρηθεί μέχρις ολοκληρωτικής "εξαλείψεως" ...Να τιμωρηθεί, όχι επειδή έκανε κάτι, αλλά επειδή είναι αυτό που είναι ...Να τιμωρηθεί, γιατί "τόλμησε" και είναι διαφορετικό ...Να τιμωρηθεί, γιατί δεν περιορίσθηκε στον μέσο όρο ...Να τιμωρηθεί, γιατί είναι όμορφο ή έξυπνο παραπάνω απ' όσο αντέχει η κοινωνία, χωρίς να προκαλείται ή να προσβάλλεται ...Να τιμωρηθεί, γιατί δεν πήρε σε χαζομάρα την περίσσια ομορφιά, ώστε να πιάσει τον μέσο όρο ...Να τιμωρηθεί, γιατί δεν πήρε σε ασχήμια την περίσσια εξυπνάδα, ώστε και πάλι να πιάσει τον "σωτήριο" μέσο όρο. Όλοι βλέπουν τον θύτη σαν "ευκαιρία", που τους "διευκολύνει" στις επιδιώξεις τους ...Μια "ευκαιρία", η οποία θα πάρει πάνω της την "αμαρτία", που θα τους "ανακουφίζει" στην καθημερινότητά τους ...Που θα τους απαλλάξει από το "βάρος" μιας ενοχλητικής παρουσίας, η οποία τους προβληματίζει και μπορεί να τους προσβάλει και μόνον που υπάρχει.
Σε αυτά τα χαμηλά ένστικτα των ουραγών τής ανθρώπινης κοινωνίας έχουν μια εξειδίκευση οι Προτεστάντες. Έχοντας υπάρξει και οι ίδιοι ως οι παρίες τής χριστιανικής κοινωνίας, γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τέτοιου είδους ένστικτα ...Μία "σπίθα" δικαίου να εξασφαλίσουν, και την κάνουν "πυρκαγιά". Πολύ τους "φτουράει" να δείχνουν με το "δάκτυλο" στους φτωχούς κάποιους προκλητικούς "ενόχους", οι οποίοι πρέπει να "καούν". Πολύ τους "φτουράει" να εκφράζουν τα "δίκια" των όχλων τού ταπεινού μέσου όρου, οι οποίοι "διψάνε" για αίμα και πόνο ...Τα "δίκια" των ασημαντοτήτων, που περιμένουν να δουν κάποιον "ξεχωριστό" να "καίγεται" στην "πυρά", θεωρώντας τους εαυτούς τους "ευλογημένους" με τη "θεάρεστη" και "ηθική" ασημαντότητά τους ...Τα "δίκια" των αγραμμάτων, οι οποίοι θεωρούν "επίτευγμα" της ζωής τους να έχουν λάβει μέρος στη "λήψη" - έστω και δια βοής - μιας τέτοιας απόφασης ...Τα "μεγαλεία" των ανύπαρκτων, οι οποίοι θεωρούν σαν τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής τους την παρουσία τους σε ένα τέτοιο "ιστορικό" γεγονός.
Το άδικο σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι τόσο απειλητικό για την κοινωνική λειτουργία, όπως οι πλειοψηφίες των όχλων την αντιλαμβάνονται. Δεν είναι ένα άδικο, το οποίο "ενθαρρύνει" την ανομία ή την αναρχία, όπως είναι για παράδειγμα η ατιμωρησία ενός δολοφόνου, ενός κλέφτη ή ενός απατεώνα. Σε αυτές τις συμβατικές περιπτώσεις επιθυμείς την παραδειγματική τιμωρία τού εγκληματία, γιατί απλούστατα το έγκλημά του μπορεί να απειλήσει και εσένα τον ίδιο.
Στην περίπτωση ενός βιασμού - όλων των τύπων - τα όρια των καταστάσεων δεν είναι τόσο ευδιάκριτα ...Ιδιαίτερα όταν το θύμα είναι ένα πρόσωπο, το οποίο ακόμα και άθελά του "προκαλεί" την κοινωνία ...Όταν είναι ένα πρόσωπο, το οποίο ξεφεύγει πολύ από τον μέσο όρο και το οποίο πολλοί το φθονούν και το ζηλεύουν για κάποια χαρακτηριστικά του. Ο "βιασμός" σε αυτήν την περίπτωση δεν αφορά αυτούς, οι οποίοι "θωρακίζονται" μέσα σ' αυτό που λέμε "μέσο" όρο. Δεν θα βρεθούν όλοι αυτοί τού "μέσου" όρου στη θέση ούτε της κινηματογραφικής Μαλένα ούτε του Γαλιλαίου, ώστε να νιώσουν ότι απειλούνται από την μη απονομή δικαιοσύνης. Δεν τους αφορά αυτή η δικαιοσύνη.
Ο βιασμός σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να εκληφθεί από τον όχλο ότι λειτουργεί "τιμωρητικά" για κάποιον, ο οποίος ήταν "διαβολικά" ξεχωριστός και "προκαλούσε" με την παρουσία του την κοινωνία. Ως εκ τούτου αυτός ο όχλος τείνει να κατανοεί περισσότερο το "δίκιο" τού θύτη και όχι του θύματος. Κατανοεί το δίκιο αυτού, ο οποίος είναι πιο κοντά στα δικά του "μέτρα" και όχι το δίκιο κάποιου, του οποίου τα "μέτρα" είναι πολύ "υψηλά" και δεν τον αφορούν. Ο βιασμός σε μια τέτοια περίπτωση εκλαμβάνεται σαν "άμυνα" του αδύνατου μπροστά σε κάτι "διαβολικό", στο οποίο δεν μπορούσε ν' αντισταθεί. Ο άνθρωπος τού "μέσου" όρου, δηλαδή, φοβάται μήπως, εξαιτίας τής αδυναμίας του, βρεθεί στη θέση τού βιαστή και όχι στη θέση του βιασθέντως. Τα πάντα, δηλαδή, λειτουργούν ανάποδα σε σχέση με το κοινό έγκλημα.
Ως εκ τούτου ο βιασμός είναι δυνατόν να εκληφθεί από μερίδα της κοινωνίας σαν η "άνωθεν" επιβεβλημένη τιμωρία γι' αυτόν που τον υπέστη και έχει "διδακτικό" νόημα για όλους όσους θα θελήσουν στο μέλλον να προβάλουν τα ταλέντα τους, με αποτέλεσμα να "ανησυχούν" και να "ταράζουν" την κοινωνία. Κάποιοι σε μια τέτοια περίπτωση θα αρχίσουν να "κρύβουν" τις ιδέες τους και κάποιες άλλες τα γόνατα ή τους ώμους τους. Σε αυτήν την περίπτωση ο βιαστής γίνεται σχεδόν "τιμωρός", ο οποίος εκτελεί ένα "ανώτερο" θέλημα, προκειμένου να απαλλάξει ολόκληρη την κοινωνία από ένα "πρόβλημα". Είναι σχεδόν συμπαθής για κάποιους ανθρώπους, άσχετα αν αυτό δεν θα το δηλώσουν ποτέ ...Άλλωστε οι βιαστές τα "κακά" κορίτσια - που τα "θέλουν" - βιάζουν και όχι τα "καλά", που είναι και "σεμνά".
Γιατί αναφερόμαστε σε αυτού του είδους τα παραδείγματα σε ένα καθαρά πολιτικό κείμενο; ...Για να έχει ο αναγνώστης ένα "μοτίβο" ολοκληρωμένης στρατηγικής σε θέματα συμπεριφορών, ώστε να μπορεί να τις "ερμηνεύει" όταν αυτές εκδηλώνονται, όπως κι αν αυτές κάθε φορά "καλύπτονται" ...Να μπορεί να καταλαβαίνει αυτά που ακούει και τα οποία ποτέ δεν περιγράφουν την αλήθεια ...Να γνωρίζει πώς είναι δομημένη η επιχειρηματολογία των εγκληματιών ...Να γνωρίζει πώς δομείται και πού στοχεύει μια τέτοιου είδους συμπεριφορά. Αν, δηλαδή, έχει γνώση μιας κατάστασης, όπου υπάρχουν ρόλοι με συγκεκριμένες συμπεριφορές, δεν υπάρχει περίπτωση να "μπερδευτεί" ό,τι κι αν ακούσει. Τα κράτη, εξαιτίας των ανθρώπων που τα κυβερνούν και των λαών που εκφράζουν, συμπεριφέρονται στις μεταξύ τους σχέσεις σαν άνθρωποι. Γνωρίζοντας τις ανθρώπινες συμπεριφορές, μπορείς να αναλύσεις λειτουργίες, οι οποίες ονομάζονται πολιτικές και εκ πρώτης όψεως είναι ακατανόητες.
Σήμερα, για παράδειγμα, η Ελλάδα ζει μια ανάλογη κατάσταση. Είναι μια "γυναίκα", η οποία, επειδή "διαφέρει", πληρώνει τη "διαφορετικότητά" της. Βολεύει αυτούς, οι οποίοι την εκμεταλλεύονται, να τη "χτυπάνε" στη "διαφορετικότητά" της και να εξασφαλίζουν εύκολα τη "συμμαχία" των τρίτων. Καθημερινά "δικάζεται" και καταδικάζεται ...Αδίκως. Μια Ελλάδα, η οποία αποδεικνύεται ότι "βιάστηκε" ως κράτος και παρ' όλα αυτά δεν μπορεί να βρει το δίκιο της. Γιατί; ...Γιατί οι βιαστές της εκμεταλλεύονται τα χαρακτηριστικά τού θύματος και τα χαρακτηριστικά τού παγκόσμιου "ακροατηρίου" και παίζουν παιχνίδια εις βάρος της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιδράσει με τον ιδανικό τρόπο, γιατί δεν έχει πραγματική "εικόνα" τής κατάστασης, η οποία εξελίσσεται εις βάρος της. Δεν έχει αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω ...ένα "μοτίβο", για να μπορέσει να ερμηνεύσει τις συμπεριφορές τού περίγυρού της ...Δεν έχει ένα "μοτίβο", για να μπορεί με τη συμπεριφορά της να "προλάβει" μεθοδεύσεις που θέλουν τον χρόνο τους και απαιτούν μια συγκεκριμένη σειρά για τη δρομολόγησή τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας είναι τρομερό. Η Ελλάδα δικάζεται από τους ίδιους τους βιαστές της και οι ίδιοι είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν αναλάβει αυθαίρετα τη θέση τού παγκόσμιου κατηγόρου της. Αυτοί έχουν αναλάβει να πείσουν το παγκόσμιο κοινό ότι της "άξιζε" της Ελλάδας αυτό που "έπαθε", γιατί ήταν "ανήθικη" και "τεμπέλα". Ναι μεν αυτοί την βίασαν, αλλά κι αυτήν το "άξιζε". Γι' αυτόν τον λόγο, ακόμα κι όταν μιλάνε για λανθασμένες οικονομικές "συνταγές", οι οποίες την οδηγούν στον "θάνατο", δεν αλλάζουν ποτέ την επωδό, που είναι μία και μοναδική ...Ήταν "τεμπέλα", ήταν "διεφθαρμένη" και κατά συνέπεια - για Προτεστάντες μιλάμε - το "άξιζε" αυτό που έπαθε ...Ένα είδος "θείας τιμωρίας", δοσμένο από τους πιστούς "τιμωρούς" τού Θεού. Γιατί "θεία" τιμωρία για ένα χαρακτηριστικό, το οποίο αφορά πολλούς στον κόσμο; Τεμπέληδες και διεφθαρμένοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν όλοι οι λαοί εξίσου. Γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να ανέβει στην "πυρά" γι' αυτό το χαρακτηριστικό της; ...Γιατί απλούστατα είναι η Ελλάδα ...Όλοι "δικαιολογούνται" να ζουν ως τεμπέληδες, αλλά ΟΧΙ η Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι πολύ προικισμένη από τον Θεό, ώστε να της δικαιολογήσουν ανθρώπινες αδυναμίες και μια εύκολη μοίρα ...Έχει πάρει πάρα πολλά, για να αφεθεί να "λιάζεται" ανέμελη σε μια από τις πιο ζηλευτές γωνιές τού Πλανήτη. Καί "τυχερός" καί "λουφατζής" δεν θα το άντεχαν πολλοί. Θέλουν να τη βάλουν να "πληρώσει" την "ιδιαιτερότητά" της. Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι "καταφρονημένοι" αυτού του κόσμου. Μιλάμε για έναν εφιάλτη, όπου το θύμα βρίσκεται στο απόλυτο έλεος των βασανιστών του ...Στο έλεος ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω των νόμων και του δικαίου ...Αυτούς, που περιγράψαμε πιο πάνω ...Τους "τσομπάνηδες" των ασήμαντων και των ανύπαρκτων ...Τους Προτεστάντες, που τους "φτουράει" να δείχνουν "μάγους" και "αμαρτωλούς", κρύβοντας τις δικές τους πομπές πίσω από ψευδοηθικές "κορώνες". Οι τεχνικές και οι συμπεριφορές δεν αλλάζουν. Ζούμε στην "εποχή" τής Προτεσταντικής Κυριαρχίας ...Στην εποχή όπου αυτοί είναι οι ισχυροί, που κάνουν ό,τι θέλουν και απαιτούν να "αρπάζουν" τη νομιμότητα, ακόμα κι όταν αυτή δεν τους ανήκει.
Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε αμερικανικά ΜΜΕ να υποστηρίζουν τις γερμανικές λογικές των βιαστών. Ομόδοξοι συνέταιροι είναι και ως εκ τούτου αλληλοϋπερασπίζονται ...Ειδικά όταν τα εγκλήματα του ενός εξυπηρετούν τα κοινά τους συμφέροντα. Περί αυτού πρόκειται. Καθημερινά γίνεται πλέον όλο και πιο φανερό ότι η Ελλάδα δεν είναι όπως την παρουσίαζαν οι Προτεστάντες τις πρώτες ημέρες εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης. Οι Έλληνες δεν τα "έφαγαν" από τους υπολοίπους. Τα δάνεια, που τους έδωσαν, δεν τα πήραν οι ίδιοι, για να τα καταναλώσουν εις υγείαν των κορόιδων δανειστών ...Δεν τα είδαν καν αυτά τα χρήματα. Τα δάνεια δεν ήταν για να τους "σώσουν", αλλά για να τους "χαντακώσουν", εφόσον τους "χρέωναν" χρήματα, τα οποία προορίζονταν για να σώσουν τις μεγάλες προτεσταντικές τράπεζες, οι οποίες ήταν αυτές που κυρίως δάνειζαν στην Ελλάδα τής διαφθοράς. Τα δάνεια, που τους έδωσαν, είναι αυτά, τα οποία δίνουν οι οικονομικοί "δολοφόνοι", προκειμένου να αρπάξουν τις πατρίδες των λαών. Ο ελληνικός λαός σε όλα αυτά δεν είχε συμμετοχή και βεβαίως κανένα κέρδος.
Και τι έγινε που αποκαλύπτονται όλα αυτά; ...Τίποτε απολύτως. Γιατί; ...Γιατί το δίκιο δεν ενδιαφέρει κανέναν. Όλους τους ενδιαφέρει το "θέαμα" ...Τους ενδιαφέρει το "δράμα" που περνάει ο τραγικός ήρωας μπροστά τους και τους κάνει να αισθάνονται για πρώτη φορά στη ζωή τους "προνομιούχοι", που δεν υποφέρουν τα ανάλογα. Τους ενδιαφέρει το "θρίλερ" που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους και τους κάνει να αισθάνονται ότι ζούνε ιστορικές στιγμές. Ως εκ τούτου, το ανηλεές "σφυροκόπημα" της Ελλάδας συνεχίζεται ...Ναι μεν, αλλά. Ο κόσμος θέλει να δει διάσημο "αίμα" και αυτό το ξέρουν οι Προτεστάντες. Το δίκιο δεν ενδιαφέρει κανέναν. Όλους τους ενδιαφέρει να δουν "βασανισμό". Όλους τους ενδιαφέρει να κερδίσουν σε διασημότητα, εξαιτίας τού διάσημου θύματος.
Βγαίνουν διεφθαρμένα σκουπίδια τύπου Σόιμπλε, Νταϊζελμπλουμ ή Γιούγκερ και "μαλώνουν" δημοσίως την Ελλάδα και τα μάτια τους είναι πλημμυρισμένα από μια πρωτοφανή ηδονή. Δεν είναι και μικρό πράγμα αυτό, το οποίο μάθαινες στα παιδικά σου χρόνια να βλέπεις με δέος και να λατρεύεις ως το ιδανικό, να το εξευτελίζεις και να το διατάζεις, νιώθοντας "σούπερ"-πετυχημένος. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό ...Η Ελλάδα, εξαιτίας αυτών την ηλιθιοτήτων, δεν τυγχάνει καμίας συμπαράστασης και λεηλατείται χωρίς καμία αντίσταση. Χιλιάδες αυτοκτονίες και μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση, η οποία αρχίζει καθημερινά και θυμίζει συνέπειες πολέμου".
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
