"Αφορμή γι' αυτό το κείμενο ήταν η δημοσίευση ενός άρθρου στην Wall Street Journal ...Ενός άρθρου τού Στέφεν Φίλντερ, το οποίο αναφέρεται στην κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία ...Ένα άρθρο σε ένα διεθνές μέσο ενημέρωσης, το οποίο είχε ως στόχο να ενημερώσει το παγκόσμιο κοινό για τα όσα αφορούν την Ελλάδα ...Όσα αφορούν την Ελλάδα και τη σύγκρουσή της με τους δανειστές και κυρίως με τη Γερμανία. Εκ των δεδομένων μια "ενημέρωση", η οποία δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών. Εντελώς "συμπτωματικά", οι όποιοι αυτόκλητοι υπερασπιστές τής γερμανικής θηριωδίας εμφανίζονται, ανήκουν - επίσης "συμπτωματικά" - στο ίδιο θρησκευτικό δόγμα και βέβαια στο ίδιο μπλοκ συμφερόντων. "Αμερόληπτοι" δήθεν κριτές, που, επειδή δεν τους αφορούν οι διενέξεις, έχουν "αντικειμενική" ματιά.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τα γερμανικά συμφέροντα είναι διαφορετικά από τα αμερικανικά; Τα συμφέροντα της Γερμανίας τού Σόιμπλε έχουν σχέση με τα συμφέροντα των τοκογλύφων τής Νέας Υόρκης; Πόσο αντικειμενική "ματιά" μπορεί να εκφράσει η αγγλοσαξονική Wall Street Journal; Πόσο αμερόληπτη μπορεί να είναι μια "εκφραστής" τής πιο σκληρής κερδοσκοπικής "μηχανής" τού Πλανήτη, όπως είναι η Wall Street; Τι άλλο μπορεί να είναι αυτή η εφημερίδα πέρα απ' αυτό που περιγράφει το όνομά της; ...Είναι η εφημερίδα τής Wall Street ...Η εφημερίδα των τοκογλύφων ...Η εφημερίδα αυτών, που, εξαιτίας της πίεσης και του εκβιασμού των Γερμανών, πληρώθηκαν στο ακέραιο τα ομόλογα της Ελλάδας, τα οποία οι ίδιοι χρεοκόπησαν, πετώντας τη "μπάλα" τού προβλήματος στις "πλάτες" των υπολοίπων Ευρωπαίων. Αυτοί έχουν λόγο να κατηγορούν τους Έλληνες, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Θα δούμε πρώτα πώς ενημερώθηκε το παγκόσμιο κοινό και μετά θα ερμηνεύσουμε αυτά τα οποία έχουν γραφεί. Τι μας λέει λοιπόν το "ενημερωτικό" άρθρο τής Wall Street Journal; «Από τη μία πλευρά, οι Γερμανοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως δημιουργούς του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος, που βασίστηκε στη σκληρή δουλειά, την αυτοθυσία και την αυτοπεποίθηση και όταν αυτό άρχισε να ξεθωριάζει τη δεκαετία του ΄90, έκαναν σκληρές μεταρρυθμίσεις, για τις οποίες επιβραβεύονται σήμερα. Στον αντίποδα, μέσα από την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, βλέπουν την Ελλάδα ως τη χώρα που διάλεξε τον αντίθετο δρόμο από αυτούς, μια σπάταλη, υπερχρεωμένη και ανεύθυνη χώρα».
Στη συνέχεια, σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες βλέπουν τους εαυτούς τους ως θύματα ξένων επεμβάσεων. Όπως αναφέρει ο Κέβιν Φέδερστοουν, καθηγητής Ελληνικών Σπουδών στο London School of Economics, “υπάρχει μια διαρκής ιστορία ενός αισθήματος θυματοποίησης, από τις απαρχές του σύγχρονου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα”».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «αυτή η αίσθηση των Ελλήνων ως θυμάτων ξένων επεμβάσεων, στη σημερινή οικονομική κρίση, εκφράζεται με την πεποίθηση ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν προκλήθηκαν από τον υπερβολικό δανεισμό, αλλά από τους όρους του μνημονίου, που επιβλήθηκε, ώστε να αποπληρωθούν πλήρως οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. Κατά την άποψη τού κ. Φέδερστοουν, “η αφήγηση αυτή χειραγωγείται από την κυβέρνηση του αριστερού πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα”».
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, το οποίο καθημερινά απειλεί ν' αποκαλύψει την προτεσταντική απληστία και δολιότητα, προσπαθεί η συμμορία να κρύψει όσο το δυνατόν τα "ίχνη" της ...Προσπαθεί να προκαλέσει "σύγχυση", ώστε να "τακτοποιήσει" τα πράγματα κατά το συμφέρον των εργοδοτών της. Αυτή η εφημερίδα μεταφέρει στο παγκόσμιο κοινό ένα άψογο τεχνικά κείμενο ...Ένα κείμενο, το οποίο δεν είναι ένα απλό δημοσιογραφικό κείμενο ...Ένα κείμενο ειδικού "στόχου" και "χειρουργικής" ακρίβειας, το οποίο είναι προφανές ότι ανήκει στις "εργασίες" μυστικών υπηρεσιών και "υπογράφεται" από "επιστήμονες" ...Ένα κείμενο στο οποίο είναι επιλεγμένη η κάθε λέξη ...Επιλεγμένη να "στοχεύει" κάπου συγκεκριμένα ...Επιλεγμένη η κάθε μία να στοχεύει σε ξεχωριστό στόχο, ώστε να μην αφήνονται ούτε κενά κι ούτε να δημιουργείται ανώφελη και προκλητική "υπερσυγκέντρωση" σε κάποιο σημείο. "Δημιουργοί θαύματος". "Σκληρή δουλειά". "Αυτοθυσία". "Αυτοπεποίθηση". "Σκληρές μεταρρυθμίσεις" και τέλος "Επιβράβευση". Αυτός είναι ο "δρόμος" ...Ο σωστός δρόμος των "ενάρετων" της θυσίας ...Ο "δρόμος" των Γερμανών. Πάντα όμως, όταν υπάρχει ο σωστός δρόμος, υπάρχει και ο λάθος δρόμος των "αμαρτωλών" ...Ο δρόμος των "σπάταλων" και άρα της "υπερχρέωσης" ...Ο δρόμος τής "ανευθυνότητας" ...Ο δρόμος των Ελλήνων ...Των Ελλήνων, οι οποίοι πρέπει να παραδειγματιστούν και άρα και να διδαχθούν από την γερμανική "επιτυχία" της "ηθικής".
Αυτό, όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, είναι ένα κείμενο "συνηγόρου" υπεράσπισης ενός βιαστή. Τι μας λέει αυτή η "αγνή" και "αμερόληπτη" εφημερίδα; ...Αυτό, το οποίο κάνει κατ' αρχήν, είναι να θεμελιώσει μια "κατάσταση", η οποία δεν είναι και τόσο "καθαρή". Θεωρεί ότι υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας. Δεν υπάρχει, δηλαδή, μια μόνιμη θηριωδία τής Γερμανίας απέναντι σε έναν αδύναμο, όπως η Ελλάδα ...Υπάρχει μια σύγκρουση γενικά ...Σύγκρουση "ισότιμων" και άρα σύγκρουση μεταξύ παραγόντων, οι οποίοι έχουν τα δίκια και τα άδικά τους. Αυτό με τι μοιάζει; ...Με μια "εξίσωση". Αυτό, δηλαδή, το οποίο προσπαθεί να πετύχει ο συνήγορος ...Την "ισοπαλία" επιδιώκει. Απέναντι στο καλό υπάρχει και το κακό. Απέναντι στο ηθικό υπάρχει και το ανήθικο. Ο άνθρωπος είναι αδύναμος και άρα μπορεί να του συγχωρεθεί η αδυναμία ...Η αδυναμία και όχι η ανηθικότητα. Αδύναμος είναι ο "νοικοκύρης". Ανήθικη είναι η "πόρνη".
Πώς ξεκινάει ένας "συνήγορος" την αγόρευσή του; ...Με την περιγραφή τού "νοικοκύρη" ...Φτιάχνοντας το "προφίλ" τού νοικοκύρη: Καλός "οικογενειάρχης", γείτονας ή εργοδότης. Σκληρά εργαζόμενος κλπ.. Πάντα έτσι ξεκινάνε οι συνήγοροι. Γιατί; ...Γιατί ξεκινάς με το θετικό πρόσημο, ώστε ο ακροατής να περιμένει κατόπιν να δει το αρνητικό. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να προκαταβάλεις τον ακροατή, ώστε να περιμένει το αρνητικό πρόσημο στο δεύτερο πρόσωπο της υπόθεσης. Προετοιμάζεται για το αρνητικό που θα ακολουθήσει, γιατί αυτό επιβάλει η λογική τής μαθηματικής εξίσωσης, η οποία έχει ως αποτέλεσμα-στόχο το "μηδέν" της συνευθύνης και της συνυπευθυνότητας. Ξεκινάς δηλαδή με τον "καλό" νοικοκύρη και είσαι έτοιμος να ακούσεις στη συνέχεια πόσο πόρνη ήταν αυτή, η οποία τον παρέσυρε. Αν είσαι υπερασπιστής τού θύματος, ξεκινάς αντίθετα. Ξεκινάς να περιγράφεις πόσο καλή ήταν η γυναίκα που βιάστηκε, ώστε το αρνητικό πρόσημο να πάει στο κτήνος που τη βίασε.
Είναι δηλαδή λογικό να ξεκινάει το κείμενο από το δίκιο της Γερμανίας. Πάντα ξεκινάει απ' αυτό, που το "φρέσκο" μυαλό θα αποθηκεύσει πιο γρήγορα και χωρίς ενστάσεις, ώστε να βλέπει εχθρικά το δίκιο του επόμενου. Οι Γερμανοί λοιπόν, σύμφωνα με τον "Καθηγητή", έχουν το δίκιο τους με αντικειμενικά κριτήρια, ενώ οι Έλληνες είναι "ύποπτοι" - και όχι μόνον - , εφόσον μάλλον διακατέχονται από μια προκατάληψη απέναντι στους ξένους. Υποσκάπτει δηλαδή όχι μόνον την ηθική τους, αλλά και τη δυνατότητά αντίληψής τους. Δεν είναι δηλαδή μόνον ανήθικοι, αλλά μπορεί και να μην καταλαβαίνουν καν τι συμβαίνει ...Να μην είναι θύματα πραγματικού βιασμού, αλλά τρελοί τού κατά φαντασίαν βιασμού ...Να νομίζουν ότι πήγαν να τους βιάσουν, ενώ οι άλλοι απλά άπλωναν το χέρι για να τους "βοηθήσουν" ...Οι νοικοκύρηδες, δηλαδή, και οι "τρελοί".
Το άρθρο στη συνέχεια καταλήγει εκεί όπου ήθελε από την αρχή να καταλήξει ...Στην ισομερή κατανομή των ευθυνών. Βρήκε δηλαδή "δίκιο" στους βιαστές και τους έβαλε "δίπλα" στα θύματά τους ..."Εν μέρει" δίκιο έχουν καί οι δύο εξίσου. Πρέπει καί οι δύο "να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν". Πώς τελειώνει το δημοσίευμα; «Οι λαϊκές αφηγήσεις καί των δύο πλευρών είναι, συνεπώς, στην καλύτερη περίπτωση μόνο εν μέρει αληθινές ή αγνοούν παράγοντες που τις αντισταθμίζουν. Οι αφηγήσεις αυτές εμποδίζουν τη λύση των προβλημάτων, επειδή, όταν γίνονται πιστευτές διακαώς, απαλλάσσουν την κάθε πλευρά από την ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί". Και, για να μην ξεχνιόμαστε, βάζουμε στους "κατώτερους" και κάποιες πονηρές και ωφελιμιστικές σκέψεις. Η βιασμένη, δηλαδή, να εμφανιστεί και λίγο σαν πόρνη. Μπορεί δηλαδή οι Έλληνες να κάθισαν να "βιαστούν" για λόγους κέρδους. Οι Έλληνες «έβλεπαν την Ευρώπη ως φορέα προόδου, μοντερνισμού και καλύτερης διακυβέρνησης, αλλά τώρα αυτή η ιδεαλιστική άποψη έχει αντικατασταθεί από μια ωφελιμιστική (άποψη). Οι Έλληνες δεν αγαπούν πια την Ευρώπη, φοβούνται τι θα συνέβαινε εάν εγκαταλείψουν το ευρώ». Σχεδόν, δηλαδή, "εκμεταλλεύονται" τους Γερμανούς και αναγκαστικά θα υποστούν και τον όποιο βιασμό τους απ' αυτούς.
Είναι, όμως, έτσι όπως τα λέει ο "καθηγητής"; Είναι αλήθεια ότι η Γερμανία ήταν η "δημιουργός" τού μεταπολεμικού "θαύματος", το οποίο στηρίχτηκε στη σκληρή δουλειά, στην αυτοθυσία και στην αυτοπεποίθηση; ...Αυτό κι αν είναι ανέκδοτο. Το γερμανικό "θαύμα" θα γινόταν ακόμα κι αν η Γερμανία κατοικούνταν από γαϊδούρια. Καμία ειδική ικανότητα, καμία σκληρή εργασία και καμία αυτοθυσία των Γερμανών δεν αποτελεί εξήγηση για το "θαύμα" της. Σ' ό,τι αφορά την αυτοπεποίθηση είναι προφανές ότι τη βάζει εκ του πονηρού, ώστε να "σκεπάσει" την προκλητική γερμανική αλαζονεία με έναν πιο συμβατό όρο. Η αλήθεια σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Τα "θαύματα" της ανάπτυξης επιτυγχάνονται μέσω των κεφαλαίων τεχνογνωσίας και βεβαίως των επενδύσεων. Η ανάπτυξη της Γερμανίας είναι ίσως ο μεγαλύτερος "μύθος" της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας ...Πιο ψεύτικος κι απ' το τέρας τού Λοχ Νες.
Η ανάπτυξη της Γερμανίας υπήρξε ο ορισμός της έννοιας του αθέμιτου ανταγωνισμού. Να ξεκινήσουμε κατ' αρχήν από την τεχνογνωσία, πάνω στην οποία "θεμελιώθηκε" αυτό το "θαύμα". Η τεχνογνωσία εκείνη ήταν προϊόν, το οποίο αποκτήθηκε από τη Γερμανία με αθέμιτο τρόπο, εφόσον ήταν προϊόν εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Η τεχνογνωσία εταιρειών, όπως η Farben, η οποία αποκτήθηκε από εγκληματικά πειράματα εις βάρος ανθρώπων, αναγνωρίστηκε σαν ιδιοκτησία στους εγκληματίες και δεν αποδόθηκε στην ανθρωπότητα ως ελάχιστη αποζημίωση για το πόνο που της προκάλεσαν οι Ναζί και οι εταιρείες τους. Η τεχνογνωσία εταιρειών όπως η Siemens, η BMW ή η Mercedes, που αναπτύχθηκε με τη βοήθεια σκλάβων, αποδόθηκε στους Ναζί δουλεμπόρους και όχι στους λαούς νικητές τού ναζισμού, μέλη των οποίων ήταν εκείνοι οι σκλάβοι.
Η τεχνογνωσία, δηλαδή, η οποία έπρεπε να μοιραστεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα - εξαιτίας των εγκλημάτων πάνω στα οποία αναπτύχθηκε - , αναγνωρίστηκε σαν ιδιοκτησία στους Γερμανούς. Εταιρείες, οι οποίες έπρεπε να βάλουν "λουκέτο" και να περάσουν στην ιστορία ως παραδείγματα ανθρώπινης θηριωδίας, επιβίωσαν ...και μαζί τους και οι ιδιοκτήτες τους. Εταιρείες καθαρά ναζιστικές και από ιδρύσεώς τους εγκληματικές "ξεπλύθηκαν" από την αμερικανική προπαγάνδα και εμφανίστηκαν σαν "ηθικές" και "ενάρετες". Το αποτέλεσμα ήταν αυτό, το οποίο είδαμε στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο. Αντί οι Γερμανοί μετά την ήττα τους να περάσουν στις τελευταίες "θέσεις" τής ευρωπαϊκής "σειράς", μπήκαν πάλι "μπροστά". Αντί να καταδικαστούν να βόσκουν αγελάδες κοντά στον Ρήνο, αφέθηκαν να ξαναστήσουν τη βιομηχανία τους ...Τη βιομηχανία εκείνη, η οποία λίγες ημέρες πριν ήταν το μεγαλύτερο ανθρώπινο κολαστήριο στην ανθρώπινη ιστορία ...Την βιομηχανία εκείνη, που η ίδια είχε δημιουργήσει τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης σαν "πάρκινκ" των δούλων της.
Κάνει λάθος όποιος νομίζει ότι τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης ήταν "μηχανισμοί" τού ναζιστικού καθεστώτος ..."Εργατικές Κατοικίες" ήταν, όπως αντιλαμβάνονταν τους "εργάτες" και τις "κατοικίες" τους η Mercedes, η Farben και η Siemens ..."Πρότυπα" κοινωνιών ήταν, όπως αντιλαμβάνονταν τις κοινωνίες των "κατωτέρων" οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών ...Αυτοί, οι οποίοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ για τα εγκλήματά τους και σήμερα κοσμούν τις κοσμικές στήλες των γερμανικών περιοδικών life style ...Αυτοί, οι οποίοι δολοφονούσαν τους ανθρώπους με τον τόνο και γνωρίζοντας το "σενάριο" φυγάδευαν τα χρήματά τους για την επόμενη "ημέρα" στις αμερικανικές τράπεζες της Wall Street. Αρκούσε όμως αυτό; ...Όχι βέβαια. Η ανάπτυξη απαιτεί και χρήμα ...Πολύ χρήμα ...Τέτοιο - πολύ - χρήμα δόθηκε κατ' εξαίρεση στη Γερμανία.
Σε αυτό το σημείο αποκαλύπτεται η ανάγκη τής δημιουργίας τού "μύθου" τού γερμανικού "θαύματος". Η ανάπτυξη της Γερμανίας παρουσιάζεται εκ του πονηρού σαν "θαύμα", για να μην αποκαλύπτεται η μεγαλύτερη συνωμοσία όλων των εποχών ...Να μην αποκαλύπτεται ο δόλος, ο οποίος κρυβόταν πίσω από την αναπτυξιακή της "έκρηξη" ...Να μην αποκαλύπτεται η πραγματική σκοπιμότητα, η οποία υπήρχε πίσω από αυτήν την αθέμιτη ανάπτυξη ...Μια ανάπτυξη , η οποία είχε ως στόχο να ισχυροποιηθεί ταχύτατα η Γερμανία, ώστε σε κάποια στιγμή να μπορέσει να επιτεθεί ξανά στην Ευρώπη.
Για να μην φαίνεται λοιπόν ότι η ηττημένη Γερμανία όχι μόνον δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματά της, αλλά αντίθετα ευνοήθηκε από τους Αμερικανούς, "εφεύραν" τον "μύθο" τής ασυγκράτητης γερμανικής δημιουργικότητας, οργάνωσης και προκοπής.
Γιατί ήταν αυτό επιθυμητό; ...Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα καταλάβαιναν όλοι ότι οι ΗΠΑ και η Γερμανία ήταν συνένοχοι στο μεγάλο έγκλημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Γιατί θα καταλάβαιναν όλοι ότι η Γερμανία τού Χίτλερ ήταν ο "μπράβος" των ΗΠΑ, ο οποίος πληρώθηκε, για να κάνει "γυαλιά-καρφιά" την Ευρώπη και τους λαούς της.
Ο πρόεδρος των Αμερικανών Τραπεζιτών Μπους - πατέρας και παππούς των τελευταίων Αμερικανών Προέδρων - ήταν αυτός, ο οποίος μαζί με τους Σιωνιστές Ροκφέλερ και Ρότσιλντ χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ για να καταστρέψει την Ευρώπη και βέβαια για να κάνει το "Ολοκαύτωμα". Για να μην φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει κάποια ύποπτη σχέση μεταξύ τους, ανέπτυξαν το "παραμύθι" της γερμανικής αποτελεσματικότητας και εργατικότητας ...Αυτό είναι ψευδές, πέρα για πέρα.
Από τη στιγμή που οι διάφοροι Thyssen δεν τιμωρήθηκαν ως εγκληματίες πολέμου και αφέθηκαν να "επανεπενδύσουν" τα χρήματα που είχαν φυγαδεύσει στις ΗΠΑ στις εγκαταστάσεις τους στη Γερμανία - οι οποίες δεν τους αφαιρέθηκαν - , ήταν θέμα χρόνου η ανάπτυξή τους. Την ώρα που τα θύματα στην Ελλάδα, τη Σερβία ή την Ιταλία έθαβαν τους νεκρούς τους και προσπαθούσαν να "συμμαζέψουν" τα συντρίμμια των ζωών τους, αυτοί έκαναν "πρόβες" hi life της μεταπολεμικής ζωής. Απαλλαγμένη η Γερμανία από το βάρος των χρεών της και των υποχρεώσεών της, ήταν θέμα χρόνου να μπει "μπροστά" στην κούρσα τής ανάπτυξης. Απαλλαγμένοι οι εγκληματίες βιομήχανοι από κάθε κατηγορία και με τις "ευχές" των ΗΠΑ, ήταν θέμα χρόνου να αναπτυχθούν σε μια αγορά απολύτως "στημένη" ...Ούτε καν στην αγορά έδωσαν μάχη οι Γερμανοί ...Έτοιμους πελάτες τούς εξασφάλιζαν οι Αμερικανοί. Με απειλές, εκβιασμούς και δωροδοκίες ανάγκαζαν τα κράτη να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα, με "άλλοθι" την έμμεση αποζημίωση.
"Μα...", θα πει κάποιος, "...ακόμα κι έτσι και πάλι δεν πρέπει να αγνοήσουμε τη γερμανική "ποιότητα" και υπεροχή των προϊόντων τους. Δεν είναι αυτό κάτι, το οποίο χαρακτηρίζει τους δημιουργούς τους;" ...Όχι βέβαια. Η απόδειξη αυτού του οποίου λέμε βρίσκεται αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Γερμανία ...Η απόδειξη βρίσκεται στη χερσόνησο της Κορέας ...Στη μισή χερσόνησο συγκεκριμένα ...Στη χερσόνησο της Samsung και της Hyundai. Σε ακόμα λιγότερο χρόνο και με πολύ λιγότερες υποδομές συντελέστηκε και εκεί ένα "θαύμα", το οποίο όμως κανείς δεν το αναγνωρίζει ως "θαύμα", γιατί απλούστατα ακριβώς "δίπλα" παραμονεύει η διάψευσή του. Κανένας δεν μπορεί να μιλήσει για "θαύμα" τού κορεατικού λαού, όταν η μισή χερσόνησος κατασκευάζει τα νέα Samsung galaxy S6 και η άλλη μισή, χάρη στον "φωτισμένο" Κιμ, θεωρεί επιτυχία να κόβει τα νύχια της στην ίδια ευθεία.
Τι αποδεικνύει αυτό; ...Ότι καμία "έκρηξη" ανάπτυξης δεν γίνεται εξαιτίας κάποιων "ταλέντων", που χαρακτηρίζουν τους λαούς ...Καμία "έκρηξη" ανάπτυξης δεν αποδεικνύει "ανωτερότητα" ή "σοβαρότητα" από τους λαούς. Η λαοί απλά "περπατάνε" στους "δρόμους" που επιλέγουν οι ηγεσίες τους ή αυτοί που διορίζουν τις ηγεσίες τους. Όλοι οι λαοί έχουν περίπου τις ίδιες δυνατότητες, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι όμοιοι μεταξύ τους. Όπως κανένας δεν αναφέρει ποτέ το κορεατικό "θαύμα", έτσι δεν υπάρχει και το γερμανικό "θαύμα". Η ανάπτυξη είναι θέμα επενδύσεων και όλοι πλέον το γνωρίζουν αυτό. Ευτυχώς υπάρχει και η Νότια Κορέα να "καταρρίπτει" τους μύθους τής προτεσταντικής αθλιότητας. Όλα είναι θέμα χρημάτων και το χρήμα έπεσε άφθονο στη μεταπολεμική Γερμανία. Αυτή ήταν η "τιμωρία" της από τους συνεταίρους της ...Την "φόρτωσαν" με χρήμα και την έβαλαν να "τρέχει".
Σε απόλυτα "στημένο" παιχνίδι έπαιζε η Γερμανία. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος μόνον τα χοντρά. Δεν είναι μόνο που η Γερμανία άντλησε τεράστια ποσά από τους Αμερικανούς "συνεταίρους" της για την ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι οι Αμερικανοί ανάγκασαν σχεδόν όλους τους Ευρωπαίους να "κουρέψουν" τα προπολεμικά δάνεια τής Γερμανίας. Οι ίδιοι Αμερικανοί ανάγκασαν Έλληνες, Ιταλούς, Σέρβους κλπ. να μην απαιτήσουν τις νόμιμες αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Σε μια ισοπεδωμένη Ευρώπη, που οι "νικητές" δεν είχαν μαντίλι για να κλάψουν και δεν δέχθηκαν καμία βοήθεια από κανέναν, η ηττημένη Γερμανία "ωθήθηκε" στην επιτυχία. Όχι μόνον πήρε χρήματα, αλλά δεν έδωσε κι αυτά που χρωστούσε η ίδια ως δανειολήπτης ή αυτά που όφειλε η ίδια ως καταστροφέας.
Ακόμα και τα λίγα, τα οποία δήθεν αναγκάστηκε να δώσει, τα έδωσε εκ του πονηρού. Γιατί; ..Γιατί "συνδέθηκαν" με την έννοια των εξαγωγών και ανάγκαζαν μάλιστα τις χώρες, τις οποίες είχαν προηγουμένως καταστρέψει οι Γερμανοί, να "εισάγουν" γερμανικά προϊόντα, αν ήθελαν να πάρουν κάτι από τη Γερμανία, έστω και σε "είδος". Η αμερικανική θηριώδης ιμπεριαλιστική μηχανή ανάγκασε τους λαούς να εισάγουν προϊόντα από τα εργοστάσια των πρώην δολοφόνων τους. Η Ελλάδα, η οποία στην Κατοχή βασανίστηκε από την Siemens, αναγκάστηκε μεταπολεμικά να την επαναφέρει στην αγορά της, για να "αποζημιωθεί" εμμέσως. Αντί να την "τιμωρήσει", αποβάλλοντάς την άπαξ και δια παντός από την αγορά της, της έδωσε το σύνολο της αγοράς για να "αποζημιωθεί". Το αποτέλεσμα ήταν οι ίδιοι οι λαοί να λειτουργούν εις βάρος τής δικής τους ανάπτυξης. Προκειμένου να πάρουν τα ελάχιστα, που θεωρούσαν ότι δικαιούνταν, ενίσχυαν τη γερμανική παραγωγή εις βάρος των δικών τους παραγωγών. Η γερμανική βιομηχανία, δηλαδή, ήταν "ντοπαρισμένη" σε μια "κούρσα" όπου οι υπόλοιποι αντίπαλοί τους έτρεχαν "τραυματισμένοι". Η γερμανική βιομηχανία, "φουσκωμένη" από αμερικανικά δολάρια, "αναπτυσσόταν", όταν οι υπόλοιποι χωρίς πόρους τακτοποιούσαν με τα χέρια τους συντρίμμια και μπάζωναν κρατήρες από βόμβες.
Με αυτά υπόψη του ο αναγνώστης "βλέπει" κάπως διαφορετικά το δημοσίευμα της Wall Street Journal. Πόσο ειρωνική φαίνεται η πρόταση του άρθρου; «Από τη μία πλευρά, οι Γερμανοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως δημιουργούς του μεταπολεμικού οικονομικού θαύματος, που βασίστηκε στη σκληρή δουλειά, την αυτοθυσία και την αυτοπεποίθηση". Μόνον έτσι εξηγείται για παράδειγμα πώς η ναζιστική οικογένεια, που έφτιαχνε τις BMW τής Γκεστάπο με χρήματα του Χίτλερ και σκλάβους απ' όλη την Ευρώπη, αντί να "σαπίσει" σε κάποια φυλακή, είναι σήμερα η πιο πλούσια οικογένεια της Γερμανίας. Αυτοί είναι οι απόλυτοι εκφραστές τού γερμανικού "θαύματος", το οποίο βασίστηκε στη "σκληρή δουλειά" και την "αυτοθυσία" των Γερμανών. Αυτοί είναι που ανάμεσα σε ομοίους τους, ως Ένωση Γερμανών Βιομηχάνων, που δεν αποζημίωσαν ποτέ κανέναν, τόλμησαν να κουνήσουν το "δάκτυλο" στους "τεμπέληδες" Έλληνες. Αυτοί είναι οι αλαζόνες, που λειτουργούν με "αυτοπεποίθηση".
Αφού "κατανοήσαμε" τα περί "θαύματος", πάμε στο δεύτερο σκέλος τής αναφοράς τού δημοσιεύματος για τη Γερμανία. Το '90 πράγματι οι Γερμανοί πήραν σκληρές αποφάσεις για τους εαυτούς τους, αλλά όχι τόσο σκληρές όσο αυτές που πήραν για τους άλλους ...και συγκεκριμένα για τους Έλληνες. Το '90 στην πραγματικότητα "επιτέθηκαν" στην Ελλάδα. Μια επίθεση "ύπουλη", η οποία βασίστηκε στην καταπάτηση της έννοιας της εμπιστοσύνης μεταξύ των Εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ίδιοι Γερμανοί, οι οποίοι στη Γερμανία έκαναν "μεταρρυθμίσεις" που στόχευαν στην "οικονομία", στην Ελλάδα είχαν αμολήσει τους Χριστοφοράκους, τους Κοκκάληδες, τους Τσαμάζ και τους Σκαρπέληδες για να κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Τους έστειλαν εκεί, για να διαφθείρουν την πολιτική της ηγεσία και να αλώσουν την οικονομία της ...Εύκολη υπόθεση, αν σκεφτεί κάποιος ότι ο γερμανοτραφής Σημίτης ήταν αδερφός και ίσως ήταν και ο ίδιος στέλεχος των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών.
Αυτοί καλλιέργησαν με ψευδή στοιχεία τον "μύθο" τής ισχυρής Ελλάδας, προκειμένου να ενθαρρυνθεί η σπατάλη. Αυτοί "επιδοτούσαν" με όλους τους τρόπους την κατανάλωση γερμανικών προϊόντων. Οι ίδιοι οι Γερμανοί, οι οποίοι έβαλαν "μαχαίρι" σε όλες τις δημόσιες επενδύσεις, μέσω των διεφθαρμένων Ελλήνων πολιτικών τής "λίστας" Siemens είχαν αποφασίσει να βάλουν την Ελλάδα να επενδύσει στα πάντα, υπό τους χειρότερους - αλλά συμφέροντες για τη Γερμανία - όρους. Οι ίδιοι οι Γερμανοί, δηλαδή, ήταν υπεύθυνοι για τη μετατροπή τής Ελλάδας σ' αυτό που στη συνέχεια θα κατηγορούσαν. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για τη λανθασμένη "κατεύθυνση" που πήρε η Ελλάδα και τη μετέτρεψε σε "μια σπάταλη, υπερχρεωμένη και ανεύθυνη χώρα".
Όμως, ούτε αυτό ήταν το χειρότερο. Στην ίδια εκείνη χρονική περίοδο οι Γερμανοί έπρεπε - με βάση τον νόμο και τις διεθνείς συνθήκες - να καταβάλουν στους Έλληνες τόσο το "Αναγκαστικό δάνειο" της Κατοχής όσο και τις Πολεμικές Αποζημιώσεις. Τότε, που οι Γερμανοί "βίαζαν" την Ελλάδα, έκαναν τους "κακομοίρηδες". Τότε "έγλειφαν" την Ελλάδα, μη τυχών και εγείρει απαιτήσεις ...Νόμιμες απαιτήσεις, οι οποίες προέκυπταν από τις προηγούμενες θηριωδίες τής Γερμανίας. Απόλυτη "ησυχία" την εποχή που η Γερμανία ξεκινούσε τη νέα της θηριωδία στην Ελλάδα, χωρίς να πληρώνει τα χρέη τής προηγούμενης. Τότε έκαναν τα κορόιδα. Τότε "βίαζαν" την Ελλάδα και δεν τους συνέφεραν οι "φωνές" ...Γενικά οι "φωνές", είτε αυτές ήταν οι δικές τους είτε του θύματός τους. Τότε τα χαμόγελα περίσσευαν, όπως πάντα περισσεύουν τα "χαμόγελα" στους Γερμανούς, όταν τους "κερνάς" ή δεν τους ζητάς να πληρώσουν".
