Οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι με όρους υποκόσμου.
Η παγκόσμια "μαφία" - με μια στημένη "φασαρία"— εισέρχεται ως "νταβατζής" στην ευρωπαϊκή "γειτονιά".
Για να καταλάβει κάποιος πως λειτουργεί ο σχεδιασμός των Σιωνιστών θα προσπαθήσουμε να μπούμε στο "μυαλό" τους ...Να εφαρμόσουμε την "τεχνογνωσία" τους ...Να εξηγήσουμε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις συνέπειές του - εφόσον αυτό ήταν το ζητούμενό του - με όρους "μαφίας" και "πεζοδρομίου". Πώς λειτουργεί το κόλπο των "μαφιόζων", οι οποίοι θέλουν να ελέγξουν ολόκληρες περιοχές με τη "διακριτικότητα" του προστάτη και χωρίς τις "στολές" τού κατακτητή; Ποιες είναι οι αρχές τής λειτουργίας ενός σχεδιασμού, όπως ο ψυχροπολεμικός για παράδειγμα; ...Ο σχεδιασμός που κυριαρχούσαν οι "καλοί" και οι "κακοί"; ...Ο σχεδιασμός όπου ο καθένας απ' αυτούς έλεγχε το δικό του "Μπλοκ" ως "εκφραστής" και κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων μιας ξεχωριστής ιδεολογίας.
Το καλό κόλπο των "νταβατζήδων" του δρόμου, για να μπαίνουν στις ιδιοκτησίες των "νοικοκυραίων", είναι πολύ απλό: Πάντα αυτό κάνουν και ο τρόπος που το κάνουν είναι ένας και μοναδικός ...Είναι ο τρόπος των συμμοριών: Βρίσκουν έναν εξίσου ισχυρό "συνέταιρο" και "χωρίζουν" τον χώρο σε "σφαίρες" επιρροής και "παίζουν" το παιχνίδι τού "καλού" και του "κακού" αποκλειστικά στον χώρο που τους ενδιαφέρει. Το σχέδιο, δηλαδή, ξεκινάει πάντα με μια γενική "μοιρασιά", όπως κάνουν οι "μαφιόζοι" ...Πάνω γειτονιά και κάτω γειτονιά ...Little Italy και China Town ...Ανατολικό "Μπλοκ" και Δυτικό "Μπλοκ". Ξεχωρίζουμε δηλαδή τη "γειτονιά" ή το "μαγαζί" που μας ενδιαφέρει από κάτι όμοιο - και το οποίο ανήκει σε έναν ορατό "εχθρό" - , που είναι η δίπλα "γειτονιά" ή το δίπλα "μαγαζί".
Αυτός ο εξωτερικός εχθρός είναι που "μαντρώνει" τη γειτονιά που μας ενδιαφέρει ...Ο εχθρός, ο οποίος πάντα υπάρχει ως "απειλή", είτε απειλεί πραγματικά είτε όχι ...Ένας "μυστηριώδης" εχθρός, ο οποίος πάντα υπάρχει εκεί "γύρω" και απλά επιδιώκει να επωφεληθεί σε περίπτωση που αντιληφθεί αδυναμία. Αυτός, δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο ότι συμμετέχει στην παράσταση ...Είναι ένας "μπαμπούλας", του οποίου η εμφάνιση δεν απαιτείται. Είναι αρκετό να έχει κάπου κάποτε απλά δημοσιοποιήσει μια επεκτατική άποψη εις βάρος τής γειτονιάς, και αυτό αρκεί.
Από εκεί και πέρα η βία, η οποία ασκείται, αφορά μόνον τα δικά μας άτομα. Δεν ασκείς τη βία στο ξένο μέρος, γιατί είναι άλλο πράγμα ο πόλεμος και άλλο πράγμα το νταβατζηλίκι. Τη βία του νταβατζηλικίου την ασκείς αποκλειστικά στους δικούς σου ανθρώπους ...Σε αυτούς που πρέπει να σε πληρώσουν για την "προστασία" που τους "προσφέρεις" ...Τα δικά τους μαγαζιά, μούτρα ή πόδια απειλείς να "σπάσεις", κάθε φορά που δεν σε πληρώνουν. Με τον εχθρό μπορεί να είσαι κρυφός φίλος, συνέταιρος ή μπορεί ακόμα και να μην ξέρει καν πώς τον χρησιμοποιείς ως τέτοιο, για να "δουλεύεις" κάποιους δικούς σου ανθρώπους. Το γεγονός ότι με τον "μπαμπούλα" τρομάζουν τα μικρά παιδιά, δεν σημαίνει ότι αυτός είναι πραγματικός και φίλος ή συνέταιρος των μανάδων.
Αυτός λοιπόν ο αρπακτικός "κακός" για τον προτεσταντικό σχεδιασμό, που "μαντρώνει" τη Δύση, είναι πάντα η Ρωσία. Αυτός είναι ο μόνιμος και διαχρονικός "μπαμπούλας" τής Ευρώπης. Η ύπαρξη της Ρωσίας τούς επιτρέπει να εμφανίζονται ως "νταβατζήδες" Πλανητάρχες. Η ύπαρξη της Ρωσίας τούς επιτρέπει να "σπάνε" και να λεηλατούν την Ευρώπη κάθε λίγο και λιγάκι, χωρίς να φοβούνται τη ρήξη μ' αυτήν. Η ύπαρξη της απειλής τής Ρωσίας τούς επιτρέπει να τρομοκρατούν την Ευρώπη και να μπαίνουν μέσα σ' αυτήν ως "νταβατζήδες" ...Η βολική Ρωσία ...Η Ρωσία σε όλες τις μορφές της ...Είτε ως ορθόδοξη δύναμη είτε ως κομμουνιστική είτε σαν "εξωγήινη", είναι πάντα χρήσιμη. Είναι μια μεγάλη δύναμη, η οποία ξεπερνάει τα "μέτρα" των κρατών τής Ευρώπης και πάντα μπορεί να λειτουργεί εναντίον τους σαν "φόβητρο".
Πάντα με αυτήν "ξεκινάνε" το "δούλεμα" των λαών και πάντα πάνω της "τελειώνουν" τον οριστικό "σχεδιασμό" ...Η Ρωσία, την οποία ελέγχουν απόλυτα από τότε που οι πετρελαιοτραπεζίτες τής Νέας Υόρκης ανέτρεψαν τον Τσάρο με τους δικούς τους "προλετάριους". Από τότε - μέχρι τώρα - την ελέγχουν απόλυτα. Από τη στιγμή που ελέγχουν τον εξωτερικό εχθρό, του οποίου η απειλή είναι μόνον στα "κυβικά", έχουν εξασφαλίσει τη "μάντρα" για τα θύματά τους ...Τη "μάντρα" που θα τα περιορίζει, εφόσον θα φοβούνται να την εγκαταλείψουν. Όσο και να υποφέρουν σε αυτήν τη "μάντρα", θα υπομένουν τα πάντα, γιατί "έξω" απ' αυτήν νομίζουν ότι υπάρχει ο "θάνατος" και αυτό είναι χειρότερο από κάθε είδους τιμωρία, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή.
Έχοντας εξασφαλίσει αυτήν τη "στεγανότητα", πρέπει πλέον να ξεκινήσουν να εκμεταλλεύονται τα θύματά τους. Πρέπει να βρουν τρόπο μέσα στη δική τους "γειτονιά" να εκμεταλλεύονται "νοικοκυραίους", οι οποίοι έχουν τυπικά τα ίδια δικαιώματα με τους ίδιους ..."Νοικοκυραίους", οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν το "νταβατζιλίκι" τους ...Να πληρώσουν "νταβατζηλίκι" γι' αυτά που ανήκουν στους ίδιους ...Να δώσουν μερίδιο από τις περιουσίες τους, από τα κέρδη τους κλπ.. Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται η ανάγκη τού "νταή". Ο "καλός" δεν μπορεί να πάρει σβάρνα τα μαγαζιά και να τα "σπάει". Ο "καλός" πρέπει να διατηρεί την εικόνα του και άρα στον εαυτό του επιτρέπει μόνον να "βοηθάει" ...με το "αζημίωτο" βέβαια.
Τα "μαγαζιά" τα "σπάει" ο "νταής" ...Ο "νταής", που συμφέρει να φαίνεται και λίγο ψυχοπαθής, για να τρομάζει ακόμα περισσότερο τους "νοικοκυραίους" ...Ο "νταής", ο οποίος στην πραγματικότητα είναι υπάλληλος του "καλού", αλλά αυτό είναι το κοινό τους "μυστικό". Την ώρα λοιπόν που ο "καλός" παριστάνει κάπου - όπου υπάρχουν μάρτυρες - τον καλό "οικογενειάρχη", ο "νταής" υπάλληλός του "σπάει" μαγαζιά και κόκαλα. Περιφέρεται στη "γειτονιά" προκλητικός και "μεθυσμένος" και μπαίνει μέσα στα μαγαζιά και κάνει τεχνητές φασαρίες, για να κάνει εμφανή την ανάγκη "προστασίας" ...Την ανάγκη του ρόλου του "καλού" και "ισχυρού", ο οποίος "πουλάει" την ασφάλεια, γιατί κι αυτή έχει κόστος.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Ο "καλός" με μια στιγμιαία φασαρία, που έχει πληρώσει σε έναν "νταή", μπαίνει μόνιμα στην ξένη περιουσία ..."Πουλάει" "προστασία" απέναντι στον "καταστροφέα", που είναι δικός του άνθρωπος ...Επειδή όμως αυτό δεν φτάνει, αν ο "καταστροφέας" φάει τις "καρπαζιές" του από τον ηρωϊκό "καλό" άνθρωπο, στην πραγματικότητα η "προστασία" πουλιέται απέναντι στον βασικό "κακό" ..."Προστασία" απέναντι στον ανταγωνισμό τής γειτονιάς, ο οποίος μπορεί να επωφεληθεί από τις συνέπειες της δικής τους φασαρίας και να καταστρέψει το σύνολο της γειτονιάς. Διαλύουν δηλαδή τα "μαγαζιά" με τη δική τους στημένη "φασαρία" και μετά λένε στους μαγαζάτορες ότι, έτσι όπως υποβαθμίστηκε η γειτονιά, κινδυνεύει να γίνει "θερινό" το μαγαζί του, κινδυνεύει από τον "απέναντι" ανταγωνιστή του.
Τους βάζουν δηλαδή στη διαδικασία να ενεργήσουν συλλογικά, έχοντας στην ουσία μετατρέψει τον "καλό" σε άτυπο συνέταιρό τους ...Έναν συνέταιρο, ο οποίος θα τα "πει" ένα "χεράκι" με τον "κακό" ..."Μη τολμήσεις να τους πειράξεις, γιατί είναι δικοί μου άνθρωποι". Επειδή αυτός ο "καλός" άνθρωπος είναι "πολύ καλός", θέλει να "βοηθήσει" σε όλα τα επίπεδα ...Να βοηθήσει τους κατεστραμμένους να σταθούν στα "πόδια" τους ...Να τους βοηθήσει μέχρι να ξαναγίνουν ανταγωνιστικοί ...Να τους δώσει χρήματα να ξαναφτιάξουν τα σπασμένα - που οι ίδιοι έσπασαν - ...και μετά θα φύγουν ...Όμως, μέχρι τότε, θα μείνουν ...Μένουν, γιατί έχουν "δικαίωμα" να παρακολουθούν τα χρήματά τους ...Να παρακολουθούν το πώς χρησιμοποιούνται τα χρήματά τους.
Όμως, επειδή ο άνθρωπος "μαθαίνει" πολύ ευκολότερα με παραδείγματα, τότε μπαίνει στο "σενάριο" η Ελλάδα. Επειδή κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι εννοεί ο "καλός" όταν τους υπόσχεται προστασία από την "επιρροή" τού "κακού", χρειάζονται ένα παράδειγμα ...Ένα διδακτικό "παράδειγμα" του τι μπορεί να πάθει κάποιος, ο οποίος δεν θέλει την "προστασία". Τότε "σπρώχνεται" η αφελής και πλανεμένη στην "αγκαλιά" τού εχθρού ή τουλάχιστον προς εκείνη την κατεύθυνση. Γι' αυτόν τον λόγο ο "νταής" ήταν ιδιαίτερα "επιμελής" στην καταστροφή τής Ελλάδας.
Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν καταστράφηκε από τους Γερμανούς με την επιμέλεια που αυτό έγινε εις βάρος τής Ελλάδας. Γιατί ακολουθήθηκε αυτή η μεροληπτική εις βάρος της πολιτική; ...Για να την εξωθήσουν στην απόλυτη απελπισία ...Για να την "σπρώξουν" εύκολα στο λάθος τού απελπισμένου ...Στο "λάθος" αυτού, ο οποίος πνίγεται από το δίκιο και οι σύμμαχοί του δεν του δίνουν σημασία ...Στο "λάθος" αυτού, ο οποίος από αντίδραση και μόνο θα επιχειρήσει να ζητήσει τη βοήθεια του "κακού" ...Να υποπέσει στη θανάσιμη "αμαρτία" να θέλει να εγκαταλείψει την "γειτονιά" με κίνδυνο να καταστρέψει την κοινή της άμυνα.
Αυτό είναι το ζητούμενο και η κορύφωση του ρόλου για τον οποίο έχει προετοιμαστεί. Τότε θα φάει το "ξύλο" τής αρκούδας και αφού αιμορραγήσει σε βαθμό θανάτου θα "σωθεί" κι αυτή από τον "καλό", γιατί τέτοιος είναι ...Είναι "καλός" και "συγχωρεί" ακόμα και την "αμαρτωλή". Στο μεταξύ, όμως, από το δικό της "πάθημα" θα έχουν συμμορφωθεί όλοι οι υπόλοιποι ...και αυτό είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο δεν είναι να "πονέσει" ο τιμωρημένος ...Το ζητούμενο είναι να τρομοκρατηθεί ο περίγυρος.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός τού "νταβατζή". Αυτός θα μπει με "αυτοθυσία" επικεφαλής τής γειτονιάς, για να την υπερασπιστεί από τις διεκδικήσεις τού "κακού". Αυτός θα τον εμποδίσει να πάρει μαζί του την "αμαρτωλή". Αυτός θα απειλήσει τον "κακό" ότι θα του επιτεθεί, αν δεν να σταματήσει τις συνομωσίες τύπου Ελλάδας. Αυτός θα βάλει μπροστά τα "στήθη" του, για να μην "πονέσουν" κι άλλοι λαοί, όπως πόνεσαν οι Έλληνες εξαιτίας τού "κακού" και των συνωμοτικών του "σχεδίων" ...Όλοι "χαρούμενοι", έστω κι αν είναι όλοι "θύματά" του. Ο "νταής" στη "γωνιά" του τιμωρημένος υπό την προστασία τού "αφεντικού", απολαμβάνοντας και μια μικρή συμπάθεια, γιατί με έναν ισχυρό εχθρό έξω από τη "γειτονιά" ο "νταής" έχει κι αυτός τις συμπάθειές του...
...Μόνο η "πόρνη" γίνεται μισητή απ' όλους. Συμπαθής δηλαδή αυτός, ο οποίος προκάλεσε εκατομμύρια θανάτων και αντιπαθής αυτός ο οποίος υπέφερε απ' όλους τους "νταήδες". Αυτή θα κάθεται στη δική της γωνιά να "γλείφει" τις "πληγές" της υπό τη σκληρή επιτήρηση του "αφεντικού" και την απέχθεια της γειτονιάς ...Μιας γειτονιάς, η οποία θεωρεί ότι την πρόδωσε, για να καλοπεράσει η ίδια. Όλοι οι υπόλοιποι ευτυχείς, άσχετα αν έχουν χαρίσει ένα μέρος τής ανεξαρτησίας τους ...Ευτυχείς, άσχετα αν απώλεσαν κάτι, που, αν επιχειρούσε κάποιος να τους το αφαιρέσει με τη βία, θα τον πολεμούσαν μέχρι θανάτου.
Αυτός είναι ο σχεδιασμός των Σιωνιστών. Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησαν το Δυτικό Μπλοκ και στην πραγματικότητα πήραν την "κηδεμονία" όλων των δυτικών κρατών τής Ευρώπης. Όλα αυτά με το σχέδιο των κακοποιών, το οποίο μόλις περιγράψαμε. Ο ψυχοπαθής "νταής" της ευρωπαϊκής "γειτονιάς" - η οποία φτάνει μέχρι τη Ρωσία - είναι η Γερμανία ...Η Σιωνιστική Γερμανία. Αυτήν τη Σιωνιστική Γερμανία χρησιμοποιούν οι Σιωνιστικές ΗΠΑ, για να "μπουν" στα ευρωπαϊκά θέματα, κατόπιν "προσκλήσεως" των απελπισμένων Ευρωπαίων. Η Σιωνιστική Γερμανία τούς "απελπίζει" με την αθλιότητά της και οι "Αμερικανοί" εμφανίζονται έτοιμοι να "συνδράμουν", επειδή είναι "καλοί". Τη Γερμανία βέβαια την προστατεύουν, γιατί ο "άρρωστος" θέλει "βοήθεια", ειδικά την ώρα που ο "κακός" καιροφυλακτεί.
Αυτό είναι το σενάριο και, όπως όλα τα καλά σενάρια των εγκληματιών, υπάρχουν εξασφαλισμένα άλλοθι. Οι ΗΠΑ ποτέ δεν ξεκινάνε πόλεμο εναντίον των Ευρωπαίων. Ίσα-ίσα που μπαίνουν με καθυστέρηση στον πόλεμο, γιατί δεν τους "αφορά". Μπαίνουν, επειδή τους "παρακαλάνε" τα θύματα του πολέμου. Αυτό γίνεται πάντα. Την ώρα που οι ΗΠΑ έχουν εξασφαλισμένο "άλλοθι", στέλνουν έναν Γερμανό "μπράβο" να κάνει ένα "τουρ" καταστροφής και ολέθρου στην Ευρώπη. Όταν κρίνουν ότι οι Ευρωπαίοι έχουν φτάσει στα όρια της απελπισίας, τότε εμφανίζονται σαν το "ιππικό" που σώζει ...Τότε "σαλπίζουν" την επίθεση της "απελευθέρωσης", η οποία στην ουσία είναι η επίθεση της "υποδούλωσης".
Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς λειτούργησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος; ...Οι Σιωνιστές, οι οποίοι είχαν χρηματοδοτήσει τον εθνικισμό και άρα τη δημιουργία των ανεξάρτητων εθνικών κρατών τής Ευρώπης, μέσω αυτού του Πολέμου κατόρθωσαν κι "επέστρεψαν". Οι ίδιοι, δηλαδή, που με τα δάνειά τους και την επένδυσή τους στον εθνικισμό δημιούργησαν μια "γειτονιά" με ομοιόμορφα χαρακτηριστικά - τα οποία γνώριζαν - , "επέστρεψαν" για τις εισπράξεις. "Έφυγαν" από την Ευρώπη των εθνικιστικών συγκρούσεων και της "γεννήσεως" των εθνικών κρατών και μετά από έναν σχεδόν αιώνα "επέστρεψαν" ως δανειστές και επικυρίαρχοι των εθνών.
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη τους, αλλά όχι η τελική. Μπήκαν στην Ευρώπη σαν "προστάτες" των ευρωπαϊκών λαών και κρατών απέναντι στη ρωσική απειλή, την οποία εξέφραζε η Σοβιετική Αυτοκρατορία. "Ψαλίδισαν" τις ελευθερίες όλων των κρατών. Πήραν "μερίδιο" από όλες τις εθνικές παραγωγές, υποδομές και λειτουργίες. Συναποφάσιζαν σε επίπεδο κορυφής με όλες τις ηγεσίες όλων των κρατών για τις δικές τους επιλογές. Από τη στιγμή που είχαν "λόγο" στην Ευρώπη, ήταν θέμα χρόνου να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση του σχεδιασμού τους ...Στην απόλυτη κατάκτησή της ...Στην μετατροπή της σε "ΗΠΑ", προκειμένου να επαναλάβουν τον αμερικανικό "θρίαμβό" τους.
Γι' αυτούς, δηλαδή, δεν έχει μεγάλη διαφορά αυτό το οποίο επιχείρησαν στις προπολεμικές ΗΠΑ με αυτά που θέλουν να επιχειρήσουν στη σημερινή Ευρώπη. Απλά εκεί οι ανταγωνιζόμενες εθνότητες κατοικούσαν στις διαφορετικές γειτονιές, ενώ στη σημερινή Ενωμένη Ευρώπη κατοικούν σε διαφορετικές "επαρχίες" - να τις πούμε έτσι στην εποχή τής "παγκοσμιοποίησης". Στις ΗΠΑ είχαν "μπράβους" τους "μαφιόζους", οι οποίοι τους βοηθούσαν στις απατεωνιές τους, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχουν "μπράβο" τη Γερμανία. Τα οικονομικά "Κραχ" δηλαδή και οι "μαφίες" τής διαφθοράς ήταν τα αναμενόμενα γι' αυτούς που γνώριζαν τι να περιμένουν ... Αναζητούνταν τώρα μια νέα διεφθαρμένη "Ουάσιγκτον" και οι Βρυξέλες δεν φαινόταν άσχημη τοποθεσία.
