Του Γιάννη Λαζάρου
Ας το πάρουμε το θέμα υποθετικά, όπως υποθετικά είμαστε κράτος, υποθετικά είμαστε ελεύθεροι κ.ο.κ. Υποθετικά λοιπόν, αύριο το πρωί βρίσκονται 400 δις ευρώ δικά μας ελληνικά λεφτά και ξεχρεώνουμε τους δανειστές. Ε, και τι έγινε;
Αύριο το πρωί ανακοινώνουν ότι δεν υπάρχει μνημόνιο αφού με μία καταργούνται οι εκατοντάδες νόμοι και χιλιάδες διατάξεις αυτών. Ε, και τι έγινε;
Δεν υπάρχουν κόκκινα δάνεια στις τράπεζες, ούτε χρωστούμενα από χαράτσια, ούτε τίποτε που να θυμίζει τον ελληνικό λαό ως λαό της κατάντιας λόγω χρεών. Ε, και τι έγινε;
Ας κάνουμε την υπόθεση ότι ακόμα και ό,τι έχει ξεπουληθεί μέσω ΤΑΙΠΕΔ γυρνά με την μία πάλι στα χέρια του κράτους. Ε, και τι έγινε;
Άντε να το πάμε και πιο κάτω. Παίρνουμε πίσω όλα τα δις που έφαγαν μέσω παιχνιδιών ρευστότητας από τα δημόσια ταμεία και το κράτος οι ιδιωτικές τράπεζες. Ε και, τι έγινε;
Παίρνουμε πίσω και όλη την καλλιεργήσιμη γη που με το έτσι γουστάρω διαχειρίζεται η Πειραιώς μετά την απορρόφηση της ΑΤΕ. Ε, και τι έγινε;
Τίποτε απολύτως δεν έγινε. Μέσα σε μια εβδομάδα θα είμαστε έτοιμοι να σκύψουμε στα τέσσερα και πάλι σε αυτόν που θα έρθει και θα μας πει: "Δεν χρειάζεται να κουράζεστε, βρε χαζά ελληνόπουλα. Θα σας δώσω εγώ ένα "πακέτο" επιχορήγησης και εσείς απλά θα λιάζετε τα αχαμνά σας εισπράττοντας σαν πασάδες".
Διότι ποιος είναι αυτός που θα στρώσει κώλο ξανά να δημιουργήσει στην Ελλάδα παραγωγή; Ποιος θα είναι πάλι αυτός που θα πρέπει να φορολογείται για να είναι πάντα ανεπηρέαστα τα μοναδικά "ιερά πράγματα" κατά τον Βαρουφάκη, μισθοί και συντάξεις; Ποιος θα είναι ο ηλίθιος που θα βάλει πάλι μπροστά τις μηχανές να δουλέψουν, τα τρακτέρ να οργώσουν όταν ξέρουν ότι η πλειοψηφία θέλει να κάθεται, να εισπράττει και να την προσκυνούν οι κυβερνώντες σαν ιερή αγελάδα ή ως ιερότατο βόδι μόνο και μόνο για να ισχύσει πάλι ο νόμος της δημοκρατίας των αχρήστων;
Βρε και να πουλήσουμε όλη την χώρα μέσω ΤΑΙΠΕΔ από την Γαύδο μέχρι τον Έβρο τα λεφτά θα φτάνουν μόνο για 5 χρόνια μισθών και συντάξεων. Και μετά τι θα γίνει; Πού θα κατοικούν οι μισθωτοί και συνταξιούχοι; Στις βάσεις του ΝΑΤΟ που θα κάνει ο Καμένος στο Αιγαίο ή καβάλα στον αγωγό αερίου του Λαφαζάνη;
Μια χώρα για να είναι χώρα και να μην είναι πολυκατοικία που κινείται μόνο κάθε 15 και 1η του μηνός για να εισπράξει, πρέπει να δουλέψει. Για να κινηθεί πρέπει να βάλει το μυαλό να δουλεύει παράλληλα με τα χέρια, πρέπει να είναι έτοιμη να ζει και με ένα ευρώ τη μέρα, πρέπει να μάθει να μοιράζει τα πάντα αξιοκρατικά και ισόποσα. Πρέπει ο κάθε δυνατός να κουβαλά και έναν ανήμπορο στον δρόμο της προόδου. Όχι όπως με το λείψανο της Αγιά Βαρβάρας που πατούσαν τα υγιή γερόντια πάνω από τους καρκινοπαθείς του Αγίου Σάββα για να δουν στο πορτοφόλι τους ακόμη μια σύνταξη τέλος του μήνα!
Ποιος θα είναι αυτός ο πολιτικός ο οποίος θα πει την επόμενη ημέρα της σκλαβιάς, τέλος με την Ε.Ε, με το ΝΑΤΟ, με τις Ινδοκινεζορωσικές επενδύσεις και με όλα τα σούργελα που έχουν μπει μέσα και ούτε ο Τσίπρας δεν ξέρει τι κάνουν; Ποιος θα είναι αυτός που θα πει τέλος στην εισαγωγή μαϊντανού, φυτέψτε να έχετε, άμα έχουμε περίσσευμα δίνουμε κι έξω αλλιώς τέλος δεν θα φας μαϊντανό; Κανείς. Διότι όπως ο λαός θέλει τον κεχαγιά του για να έχει την σιγουριά ότι θα πάρει το ξεροκόμματο και ποιος την χέζει την Ελλάδα, έτσι ακριβώς και ο εγχώριος κεχαγιάς θέλει τον ξενόφερτο κεχαγιά για να έχει σίγουρο το παντεσπάνι του και ποιος την ξαναχέζει την Ελλάδα;
Ετούτος ο λαός το έχει πάρει απόφαση τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ότι είναι ο περιούσιος λαός του Θεού. Αντιθέτως με τους Εβραίους που έφτιαξαν με το έτσι γουστάρω πατρίδα, οι νεοΈλληνες με το έτσι γουστάρω ξεπούλησαν την πατρίδα.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι έχουμε χρέος αλλά προτιμάμε το χρέος για να μην χαλάσουμε τη βολή μας. Κοσκινίζουμε αλεύρι δεκαετίες ολόκληρες διότι δεν θέλουμε να φτιάξουμε ψωμί. Διότι για να ζυμώσεις ψωμί πρέπει να ιδρώσει ο κώλος σου και αυτός ο λαός τον θέλει στεγνό, απαλό και βελουδένιο για να μπορεί ο κάθε κεχαγιάς να τον θωπεύει όποτε θέλει με αντάλλαγμα ένα κομμάτι πατρίδας. Ξεπουλιόμαστε πιο φθηνά και από τις πόρνες της Κατοχής. Τουλάχιστον εκείνες δεν ψήφιζαν.-
γράφτηκε Στον τοίχο
